Titel van het boek: De kleine blonde dood. Naam van de auteur: Boudewijn Büch. Naam van de uitgeverij: Wolters-Noordhoff Eerste persoonlijke reactie: Ik heb dit boek gekozen omdat ik een boek voor volwassenen moest lezen. En dit boek leek me wel leuk omdat dit over iemands leven en wat daar omheen speelt. Ik vond het een indrukwekkend en aangrijpend verhaal. Wat me vooral aansprak was de jeugd die Boudewijn in Wassenaar had, en ik vond het zielig en ontroerend door sommige stukken die in het boek beschreven worden. Soms moest ik even nadenken voordat ik een stukje van het boek begreep. Samenvatting van de inhoud: Het boek bestaat uit twee verhalen die zo’n beetje door elkaar heen lopen. Het eerste verhaal gaat over de jeugd van Boudewijn. Het tweede verhaal gaat over het leven van Boudewijn als hij ouder is en het zoontje dat hij dan heeft. Dit verhaal gaat over Boudewijns jeugd. Boudewijn leeft in een huis met vijf broers en zijn ouders. Zijn vader heeft een oorlogstrauma overgehouden aan de Tweede Wereldoorlog, hij is namelijk van joodse afkomst en is tijdens de oorlog van Duitsland naar Nederland gevlucht om tegen de Duitsers te vechten. Rainer (vader) is nu dus fel tegen de Duitsers. Boudewijn is zeven jaar en gaat op schoolreisje naar een speeltuin ergens in Nijmegen, de kinderen mogen ook even over de grens naar Duitsland toe. Boudewijn mag dit absoluut niet van zijn vader. Als Boudewijn weer terug komt van het schoolreisje geeft hij zijn vader een hele zeldzame vlinder, hij verzamelt ze namelijk. Rainer is er heel blij mee, maar dan vertelt Boudewijn in een roes dat hij voor de vlinder over de grens is geweest. Zijn vader word woedend. Hij trapt de vlinder kapot en slaat Boudewijn een blauw oog. Dit is niet het enige voorbeeld. Rainer mishandelt zijn vrouw en kinderen voortdurend als zij over Duitsland praten. Boudewijn is zijn lievelingszoontje, Boudewijn zelf heeft wel bewondering voor zijn vader maar begrijpt niet waarom hij zoveel geweld gebruikt. Op een dag vertrekt Rainer zomaar zonder reden. Een broertje kijkt in een geheim kastje van zijn vader en vind daar foto's van concentratiekampen en mishandelde mensen. Als vader weer terug is ziet hij dat er in het kastje gesnuffeld is. Hij wordt heel erg kwaad en daarna verbied hij zijn kinderen en vrouw om feest te vieren. Hij zegt niet waarom niet. Op een gegeven moment moet Boudewijn naar een gesticht, omdat zijn ouders het gek vinden dat hij gek van zijn ouders wordt. In dat gesticht mag hij bijna niks, het ergste is dat hij niet mag lezen. Na een jaar mag Boudewijn weer terug naar huis, thuis blijkt dat hij een buikvliesontsteking heeft. Als hij in een ambulance op weg naar het ziekenhuis is, raakt hij in coma. Als hij een paar weken later weer wakker word ligt er een grote stapel boeken naast zijn bed. Pas na een jaar mag hij het ziekenhuis weer uit. Vele jaren als Boudewijn ouders gescheiden en zijn vader een nieuwe vriendin heeft, gaat Boudewijn bij zijn vader en diens (vijfde) achttienjarige vriendin op bezoek. Hij vertelt dat hij homoseksueel is, dat een vrouw een kind van hem verwacht en dat hij drugs gebruikt. Het is een emotioneel bezoek en de vriendin word heel erg kwaad. Een tijd later stuurt zijn moeder hem een kopie van een rouwkaart, zijn vader is dood. Hij is na een paar zelfmoordpogingen toch overleden. De dood van zijn vader grijpt hem erg aan. Twee week na het overlijden krijgt Boudewijn een twintig kantjeslange brief, die brief is het ergste van wat zijn vader hem aangedaan heeft. Boudewijn verbrand de brief. Dit verhaal gaat over het verdere verloop van zijn leven met en zonder zijn zoontje. Micky is het zoontje van Boudewijn en Mieke, een veertien jaar oudere voormalig Engels docente van Boudewijn. Mieke is aan de drank, daarom verzorgt Boudewijn Micky voor het grootste deel. Boudewijn gaat met Micky weg bij Mieke, omdat ze zoveel alcohol gebruikt. Samen gaan ze bij Fleurette wonen voor een jaar. Fleurette is een jongensachtig type met een dochter. Als Fleurette en haar dochter het huis hebben verlaten, vinden Boudewijns vrienden dat hij een weekendje mee moet naar Parijs. Boudewijn brengt Micky naar Gerda, de beste vriendin van Mieke. Ze mag Micky absoluut niet meegeven aan Mieke. Als Boudewijn weer terug is in Nederland blijkt dat Micky wel meegegeven is aan Mieke. Micky ligt in het ziekenhuis. Hij is bij Mieke van de trap gevallen en ligt in coma. In het ziekenhuis aangekomen blijkt dat Micky een hersengezwel had, dat nu geknapt is. Micky is klinisch dood. Na drie weken laat Boudewijn de machines stop zetten en is Micky overleden. Boudewijn laat zijn zoontje cremeren en de as over zee uitstrooien. Om zichzelf te straffen zorgt hij dat er geen sporen van Micky overblijven. Als Boudewijn iemand op het station hoort zeggen: 'rouw verjaart niet', weet hij dat hij over alles kan gaan schrijven. Aan het einde in het boek zegt Boudewijn dat sommige herinneringen niet meer zijn dan een postzegel die hij koestert. Die herinneringen zijn fijne momenten met zijn vader en zijn zoontje.
Hoofdpersoon: Boudewijn is de hoofdpersoon. We maken hem mee als klein jongetje en als volwassen vader. In zijn jeugd is Boudewijn een rustig jongetje die, evenals de rest van het gezin, lijdt onder de tirannie van zijn vader. Als hij tien jaar is, wordt hij opgenomen in het gekkenhuis in Brabant. Ondanks alles houdt hij van zijn vader. Boudewijn voelt zich onzeker over zijn capaciteiten als opvoeder. Hij gedraagt zich vaak onverantwoordelijk. Desondanks neemt hij later het moedige besluit om Micky in huis te halen en uiteindelijk diens leven te beeindigen. Boudewijn is een round character. Belangrijke bijpersonen: Vader Buch Boudewijns vader is joods heeft WO II overleefd en voelt zich schuldig, omdat zijn broers en zussen niet meer leven. Hij tiranniseert zijn gezin en mensen uit zijn directe omgeving. Zijn militaristische gedrag leidt tot een scheiding van zijn vrouw. Hij hertrouwt enkele malen, maar uiteindelijk pleegt hij toch zelfmoord. Moeder Buch: De moeder van Boudewijn lijdt eveneens onder het gedrag van haar man. Ze probeert steeds de zaak te sussen, maar uiteindelijk wordt het huwelijk toch beeindigd. Mieke: Boudewijn heeft een relatie met deze veertien jaar oudere vrouw, dat is Mieke. Ook is Mieke de lerares van Boudewijn geweest. Ze krijgen samen een zoon, maar door haar drankprobleem kan ze hem niet zelf opvoeden. Zelfs als Micky is overleden komt ze niet naar zijn crematie. Micky: Micky wordt geboren uit de relatie tussen Boudewijn en Mieke. Hij is een levendige en enthousiaste jongen en, evenals zijn vader, fan van Mick Jagger. Hij overlijdt op jeugdige leeftijd. Micky is een flat character. Hij heeft kort blond haar (vandaar de Kleine Blonde Dood) en blauwe ogen. De oma van Boudewijn: Ze is afkomstig uit Italie. Volgens Boudewijn kon ze altijd heel mooi vertellen. Hoe ouder ze echter wordt, des te meer dement ze werd. Ze slijt de laatste jaren van haar leven, vastgebonden in een psychiatrisch ziekenhuis waar ze zelfs haar eigen dochter niet herkent.
De broers van Boudewijn: Ze zijn tamelijk vaag beschreven in het boek. Boudewijn heeft het soms is over een broertje. Wel is bekend dat hij vijf broers in totaal had, waarvan er twee waarschijnlijk ouder waren en drie jonger. Fleurette: Ze is een jongensachtige vrouw die geen bezwaar maakt tegen de seksuele voorkeur van Boudewijn. Samen met haar dochter woont ze een tijd samen met Boudewijn en Micky. Op een gegeven moment neemt ze toch weer de benen. Onkel Jobab: Hij is de enige levende familie (broer) van Rainer (vader van Boudewijn). Ook Onkel Jobab is verstrooid door de oorlog. Hij werkt als doodgraver in een psychiatrisch ziekenhuis. Thema: Je hebt een aantal verschillende thema's in het boek. Oorlogstrauma's, van Boudewijns vader die de oorlog heeft meegemaakt. Zelfmoord, Boudewijn wilde zelfmoord plegen in de inrichting waar hij zat en zijn vader heeft ook zelfmoord gepleegd. Alcoholverslaving omdat Mieke alcoholverslaafd is. Homoseksualiteit omdat Boudewijn er achter komt dat hij homoseksueel is. Ruimte: De belangrijkste ruimte waar het verhaal zich afspeelt zijn: de omgeving van Wassenaar. Verder speelt het boek zich af in zijn woonplaats in Amsterdam, en de vakantie in Italie. Ook in de inrichting in Brabant waar Boudewijn zat. En in het ziekenhuis waar Micky verbleef. Onderwerp: In dit boek gaat het over de relatie tussen vaders en zoons. Als meisje zijnde zou ik daar nooit heel goed over kunnen oordelen. Ik zou nooit een vader-zoon relatie kunnen hebben. Het boek heeft me daarom dus veel geleerd. Ik weet nu een beetje hoe die relatie kan zijn. Ik vond het onderwerp zeer mooi geschreven en uitgewerkt. Ik vond het heel mooi dat Boudewijn zo van zijn zoontje hield. Ik denk dat Boudewijn met dit boek probeerde uit te leggen, dat het niet uit maakt wat iemand doet, hij kan best ooit een vergissing maken, dat je altijd van iemand blijft houden. Ondanks de mishandelingen door zijn vader, bleef hij van hem houden. Dat vond ik wel heel mooi.
Gebeurtenissen: Het verhaal bestaat uit twee hoofd gebeurtenissen. Het leven van Boudewijn als zoon en zijn herinneringen en het leven van Boudewijn als vader en hoe hij dat ervoer. De twee verhalen lopen door elkaar heen. Hij schrijft steeds een stukje over zijn zoontje, dat deed hem aan zijn vader denken. Dan schreef hij daar weer over, enz. Het verhaal gaat heen en weer, maar is toch goed te begrijpen. De gebeurtenissen vond ik soms vrij schokkend, omdat er stukjes voorkomen die helemaal niet bij mij of mijn gezin thuishoren. ik zou bijvoorbeeld niet snappen dat iemand zijn vrouw en kinderen zo zou kunnen slaan en schoppen. Ik leef nu ook een hele tijd later en weet alleen de feiten over de tweede wereldoorlog. Ik geloof goed dat die verschrikkelijk was, maar ik kan het me niet zo goed inbeelden. De vader zal terecht kwaad zijn op de Duitsers van toen maar de oorlog is voorbij en hij moet zich erbij neerleggen dat niet de hele bevolking in Duitsland zo was. Ik vond het ook dramatisch, vanwege de erge gebeurtenissen. Het mishandelen van zijn vader en dan later ook nog de dood van Mickey. Personages: Ik vind de hoofdpersoon geen held maar ik zou er wel op willen lijken in hoe dat hij alles heeft kunnen verwerken maar het leven van hem zou ik niet willen inruilen met die van mij. Als je leest hoeveel hij heeft meegemaakt vroeger en toch gewoon door ging. Dat hij voor een jaar in een inrichting heeft gezeten ( zonder echt gek te zijn), waar zijn ouders hem geen een keer hebben opgezocht. Dat zou ik allemaal niet aankunnen. Dat hij een kind zou moeten hebben, waarvan hij heel veel houdt, maar de moeder blijkbaar niet, en zijn kind ook nog eens overlijd. Bouw: Ik vind de opbouw zelf goed. Veel anderen zouden het verwarrend kunnen noemen met twee verhalen door elkaar heen en veel terugblikken en herinneringen. Ik vond het juist mooi. Het hield het verhaal ook wel spannend en boeiend. Je wilde daardoor over twee levens iets te weten te komen. Ik vind het ook heel goed bij het verhaal passen. De schrijver heeft het van twee kanten bekeken. De kant van hoe het opvoedden vroeger was en hoe hij het deed. Taalgebruik: Het taalgebruik was eenvoudig en makkelijk te lezen. Er werden niet veel moeilijke woorden gebruikt. Gevoelens worden met niet veel woorden toch duidelijk verteld. Er komen veel gesprekken in het boek voor. Er is sprake van modern taalgebruik bijv. scheldwoorden.