De kinderkaravaan door An Rutgers van der Loeff

Samenvatting Titel: De kinderkaravaan
Schrijver: An Rutgers van der Loeff (1910-1990) Het boek gaat over de familie Sager die nadat ze een paar jaar in een ‘farm’ gewoond hadden naar Oregon vertrekken met een karavaan omdat vader Henry Sager wilde dat zijn kinderen in Oregon, in het Columbiadal opzouden groeien. Dr. Marcus Whitman was daar een jaar geleden ook naar toe gegaan om daar een dorp te stichten. De hoofdpersonen zijn: Vader Henry Sager, Moeder Naomie Sager, John (13 jaar), Louise (12 jaar), Francis (11 jaar), Catherine (Cathie) (12 jaar), Mathilda (5 jaar), Elizabeth (Lizzy) (3 jaar), Indepentia (baby, 0 jaar) Na 14 dagen reizen komt de karavaan bij ford Laramie aan. Daar zijn ook Indianen aangekomen, die de karavaan een feest afpersen om zo allerlei dingen te krijgen. 3 dagen later vertrekt de karavaan weer, nadat ze eerst een deel van ’t vee achtergelaten hebben en daarvoor pakpaarden en muilezels hebben gekregen. Ze komen bij een hele brede rivier. De eerste ruiter gaat erdoor met een touw om dat aan de overkant vast te maken. Daarlangs drijven de karren en zwemmen de mannen en jongens met het vee. John gaat op een paard naar de overkant. Hij ziet opeens dat een os het bijna niet redt en probeert de os te redden. Dan wordt hij twee keer meegezogen in een draaikolk, opeens voelt hij de os tegen zich, zodoende kan hij weer boven komen. John probeerde de os dus te redden maar uiteindelijk redt de os John. Dan komt de dag dat de baby op komst is, de dokter wordt geroepen en het duurt vreselijk lang voor de baby er is. Ondertussen is de rest van de karavaan al een stuk vooruit. Er komen opeens 6 Indianen op paarden aan. Vader, John en Francis jagen de Indianen weg met hun geweren, Als de Indianen weg zijn is de baby ook geboren, ze wordt Indepentia (onafhankelijkheid) genoemd. Na weer verder gereden te zijn komt de karavaan bij het Grote Register der Eenzaamheid: daar staan namen van de pioniers die daar langs kwamen ingekrast. De dag daarna gaat John samen met Willy Ford naar de zuidelijke top van de Duivelspoort. Ze zien een grote troep buffels. Als ze weer thuis zijn vertellen ze dat en de jagers gaan op buffeljacht. Een paar dagen later stormt het vreselijk. Er blijken veel karren kapot te zijn en er blijft een groep achter om de karren te maken. Als ze na de karren gerepareerd te hebben weer verdergaan, zien ze ineens honderden buffels aankomen. De mannen steken het struikgewas in brand en lossen schoten om de buffels weg te krijgen. Daar schrikken de buffels gelukkig van en ze gaan weer terug. Vader wordt ook ziek, hij braakt en wordt naast moeder gelegd. Begin juli staat de kar van de familie Sager heel eenzaam in ’n klein landverhuizerskamp. Kit Carson komt op een avond en zegt dat ze zo snel mogelijk bij de rest van de karavaan moeten zien te komen omdat er een grote troep Indianen aankomt. Na twee dagen en nachten rijden komen ze weer bij de rest van de karavaan. John vraagt direct om een dokter en als de dokter even later weer uit de kar komt blijken vader en moeder Sager overleden te zijn. John en zijn broertjes en zusjes moeten verdeeld worden over de wagens maar John wil dat niet en zo komt het dat ze bij elkaar mogen blijven en dat alleen Indepentia naar de familie Ford moet. Half juli 1844 komt de karavaan aan bij een klein Engels fort. De factor van het fort zegt dat ze beter niet naar Oregon kunnen gaan omdat ’t gevaarlijk is enz, maar dat ze beter naar Californië kunnen gaan. Dat wil John niet en hij bedenkt een plan om met z’n zevenen naar Oregon te gaan. Ze vragen of Indepentia een avond en nacht mag komen en vertrekken dan midden in de nacht met een os (Walther), een koe (Anna), en de hond (Oscar). Ze dwalen maar en op een dag komen ze bij een schitterend plekje. John gaat jagen en schiet een antilope. Als ze het beest aan ’t villen zijn komen er opeens 2 kleine beren met een grote berin aan. Na een felle strijd worden de beren gedood. Dan komt er nog een kleine beer aan. Francis werpt hem een stuk bot toe en de beer verdwijnt weer. Ze vertrekken gelijk weer en lopen nog lang door vanwege de schrik. Ze lopen nu al weken, en ze komen bij een gebied met drijfzand, dat gaat goed totdat Cathie erin zakt. Er wordt een touw om haar buik gedaan en Walther trekt, en langzaam komt Cathie los en komen ze toch allemaal veilig aan de overkant. Ze gaan weer verder. Indepentia zit helemaal onder de vliegen, ze is helemaal rood. Het water is ook bijna op. John bidt om water. De volgende dag is er bosbrand. De kinderen moeten naar boven klimmen om niet te verbranden. Als ze geen struiken meer zien gaan ze liggen. Dan komt er redding: het begint te regenen. De bosbrand wordt gedoofd en John gaat Walther zoeken, hij vind hem dood! Opeens ziet John fort Boisee liggen. John vraagt als ze er komen of er een jonge blanke vrouw is om Indepentia te voeden want ze wil niets meer drinken, helaas is er geen jonge blanke vrouw. Daar gaat iedereen in bad en Indepentia wil gelukkig weer koemelk drinken. 5 dagen later trekken ze weer verder. Ze krijgen veel voorraad en ook nog 3 Indiaanse gidsen mee. Op een dag zijn de Indianen verdwenen met Oscar, de paarden en bijna de hele voorraad. Oscar komt diezelfde dag nog terug met een bloedige striem op zijn rug en een geschonden neusrug. Het begint weer net zo erg te stormen als aan het begin van de reis. Ze staan met z’n allen in een kloof, opeens ziet John dat de kloof waarin ze staan de bedding van de beek is geworden. Het water stort tegen een grote boom die langzaam vooruit komt. Ze klimmen nog hoger. John haalt nog wat spullen uit de kloof, en dan is het weer droog! Alles moet drogen en de kinderen gaan elkaar slaan om weer warm te worden. Ze komen nu door wild begroeid land. Met de koe gaat het slecht, ze geeft weinig melk en struikelt en valt over Louise. Daardoor breekt Louise haar been. De volgende dag vind Francis een oude beer. John schiet de beer halfdood, de beer gaat dood. Ze kruipen met z’n allen in ’t hol. Daar blijven ze 6 dagen. Dan gaan ze weer verder. Ze komen over veel bergkammen. Opeens zien ze bovenaan een bergkam het Columbiadal met het huis van dr. Marcus Whitman. Ze dalen af en komen bij ’t huis. Narcissa Whitman probeert Indepentia te helpen die nauwelijks meer adem haalt. Gelukkig redt ze het. Dan denkt John ineens aan Louise die van de koe was gevallen. Ze ligt bewusteloos in de sneeuw met een dubbele beenbreuk. Ook zij wordt geholpen. ’s Avonds vraagt John of dr. Whitman hun vader wil worden omdat hijzelf ook weer ‘kind’ wil zijn in plaats van ‘vader’. Marcus en Narcissa Whitman beslissen dat ze de kinderen opnemen. 3 weken later wordt Indepentia gedoopt. Dan zucht Cathie: “hè, hè, nou is dat kind eindelijk gedoopt!” en toen was het boek uit!