De kinderen van Calais door Lara Taveirne

De kinderen van Calais

Ik heb ‘De kinderen van Calais’ gelezen, geschreven door Lara Taveirne. De tekst op de achterflap sprak mij aan omdat die heel erg mysterieus is. Het boek heeft mijn verwachtingen zeker overtroffen. Vooral het einde was heel schokkend en onverwacht.

Ik weet niet zo heel goed wat het thema van het boek is. Het gaat wel deels over liefde, vriendschap, familie, eenzaamheid… Maar er komt bijvoorbeeld ook een zelfmoord in voor. Ik heb nog nooit een boek gelezen dat gelijkaardig was aan dit boek, alhoewel dat ik wel vaak boeken lees die redelijk mysterieus zijn. Er waren stukjes in het boek die af en toe wat saai waren, maar na die stukjes volgden er altijd boeiende stukken. Soms was het wat onduidelijk, omdat de ik-verteller doorheen het boek opgroeit, volwassen wordt. Plots waren er tijdsprongen waarvan je niet precies wist hoeveel jaar er nu tussen zat, wat vaak voor onduidelijkheden zorgde. Er was ook af en toe een flashback, waar er verteld werd over Lilith, de moeder van Vieux-Rose. De gebeurtenissen in het verhaal waren heel geloofwaardig, een zelfmoord van twee vriendinnen is realistisch en ook mysterieuze verdwijningen gebeuren wel eens in het echte leven. De personages werden heel mooi beschreven doorheen het verhaal, vooral de  karakters werden uitvoerig beschreven. Het boek ging hoofdzakelijk over een moeder en een kind. Je ziet in het verhaal dat de dingen die de moeder aan het kind vertelt, vaak niet helemaal waar zijn of dat ze de waarheid een onechte wending geeft en die onwaarheden ontdek je dan verder in het boek zelf, wat het verhaal heel verrassend maakt. Het einde liet een grote indruk op mij na, in de laatste 2 pagina’s gebeurden er nog heel veel dingen die je niet zag aankomen. Vlak nadat ik het boek uithad moest ik er toch nog eventjes van bekomen, zo verrassend was het.

Toen ik het boek eens googelde, zag ik dat het gebaseerd was op waargebeurde feiten, iets wat ik nog niet wist toen ik het las. Twee 14-jarige meisjes, Noémi en Clémence, sprongen in 2005 van de rotsen in Calais. Ik herken dingen uit dit waargebeurde verhaal die ik in het boek las. Nochtans zag ik in een ander artikel dat de schrijfster van het verhaal pas na het schrijven van haar boek op verdere zoektocht geweest is en dan pas had gezien hoeveel  echt gebeurde feiten er in haar verhaal staan. Het boek is zeker een aanrader, het slokt je helemaal op. Het is ook een  heel mooi en heel sterk verhaal. Het is ook zeer mooi geschreven, met vaak een mooie woordkeuze. Ik geef het boek zeker een 8,5/10. Het is niet het beste boek dat ik ooit las, maar het hoort zeker bij mijn top 25.