De heilige Antonio door Arnon Grunberg

Vertelinstantie:

Het wordt vanuit het perspectief van Tito en Paul verteld. Er is dus sprake van een wij-verteller. “Op het moment dat wij dit schrijven zijn wij zes jaar, vier maanden, twee weken en één dag in Amerika”. Er is dus sprake van een belevende-ik-verteller, want de afloop van het verhaal kennen ze nog niet.

 Personages:

 Tito is negentien en Paul is achttien. Ze zijn broers en van Mexicaanse afkomst. Ze komen vrij kinderlijk over door de schrijfstijl. Ze maken korte zinnen en herhalen veel. Hun vader was struikrover en is door een man met eucalyptushout dood geslagen. Ze houden heel veel van hun moeder. Ze vinden dat ze goed geschapen zijn. Ze zijn erg gelovig. Ze bidden regelmatig voor hun moeder of Kirsten.

Kirsten is een Kroatische meisje van negentien jaar oud.  Ze zit samen met Tito en Paul op de engelse les waar meneer Berman de leraar si. Kirsten proost op het volgend leven, ze heeft het er de hele tijd over. Ze doodde de man waarschijnlijk om de doodstraf te krijgen. Haar vriend heeft dertig jaar cel gekregen, omdat ze illegale T-shirts verkochten bij concerten.  De fotos’s en de verhalen deelden zo, zodat ze in krant goed neergezet kon worden. Het was dus waarschijnlijk voorop gezet. Ze is heel arrogant en vol van zich zelf. Ze lijkt aan een persoonlijkheidsstoornis te lijden want ze heeft haar kindje direct na de geboorte in de vuilnisbak gegooid.  Ze steekt ook een man neer. Ze kent geen mededogen. Er wordt ook de suggestie gewekt dat ze een prostitué is, want tito en paul ‘betalen’ ervoor. Ook vraagt de politie of zij er voor betaald hebben. Daarnaast zegt ze, als ze het over het bedrijven van de liefde heeft, dat ze er mee werkt. Ook heeft ze een auto, wat voor een meisje van negentien haast niet te betalen is. Daarbij noemt Ewals haar ook Penny en belt er een man aan als ze bij het appartement zijn.

En dan komt Ewald Stanislas Krieg in hun leven, als minnaar van Raffaella. Krieg vertoont veel overeenkomsten met de naar New York geëmigreerde Arnon Grunberg. Ook Krieg is schrijver en beroemd in eigen land en de uiterlijke kenmerken komen eveneens overeen. Maar voor de manier waarop deze kenmerken zijn beschreven is wel wat zelfspot of zelfs verachting nodig. Krieg is een ‘mannetje’ met een ‘wit en licht gevlekt gezicht’, dat tijdens het niezen een klodder snot op het tapijt spuugt.
Tijd:

1)    De historische tijd: Het speelt zich eind jaren negentig af. Er wordt gesproken over mobiele telefoons en piepers. Tic Tac en Orangina.

 2)     Verteltijd: Het boek heeft 94 bladzijdes.

 3)     Terugverwijzing: Er wordt terug gedacht aan de dood van de vader en van de reis naar Amerika.

 Vooruitwijzing:

 4)    Het verhaal is chronologisch geschreven

5)    Het verhaal is in ab ovo geschreven. Er wordt uitgelegd wie ze zijn.

Ruimte:

Fysische ruimte: Het speelt zich af in New york. Ook een flashback van de reis van Mexico naar Amerika.

Psychische ruimte: Als de broers de liefde bedrijven, hopen ze dat het gaat hagelen, zodat het net lijkt op trommels, zodat het gevoel wordt versterkt. Uiteindelijk hagelt het niet, maar is het heel erg warm. Een stralende dag, ze krijgen eindelijk wat ze willen, wat zich reflecteert op het weer.

Thema

Het thema van

dit boek is: Het leven is gebouwd op illusies, het onmogelijke.

Motieven

Het eerste motief hiervoor heeft niet zoveel te maken met het leven, maar wel met het onmogelijke. De heilige Antonio is de titel van het boek en tevens de

heilige van het onmogelijke.

Ten tweede de relatie van Raffaella met Ewald Krieg. Het zou te mooi zijn om waar te zijn. Ewald, een jonge man die vanwege het geld niet meer zou hoeven te werken. Raffaella, een vrouw die geen cent te makken heeft en toch een heel

gezin moet onderhouden. Uiteindelijk bleek dit wel te mooi om waar te zijn.

“Mama Burrito” zegt al genoeg over het volgende motief. Wederom een manier om uit de geldzorgen te komen, maar achteraf weer een illusie, omdat het allemaal

in het niets loopt. Voor Raffaella zou ook dit te mooi zijn om waar te zijn.

Ook kwam het bij Paul en Tito hard aan dat zo een mooi meisje, Kristen, zo een

gruwelijke moord kon plegen.

Tot slot vraag ik me af of het geheel geen illusie is. Met problemen weg uit eigen land. In een nieuw land alles opnieuw opbouwen. Eerst een heleboel schulden afbetalen. Enzovoorts, enzovoorts. Gaat zoiets wel eens goed?

Scholieren.com

Honger en dorst zijn belangrijke motieven. Rafaella houdt haar aanbidders altijd hongerig, daar is ze heel goed in. Kirsten houdt haar aanbidders altijd dorstig.

Honger en dorst spelen een belangrijke rol in dit verhaal. Raffaella is de vrouw die haar minnaars hongerig houdt. Zij geeft hun de illusie dat ze hun honger zal stillen, maar zorgt ervoor dat dit nooit helemaal gebeurt. Kristin is degene die haar minnaar dorstig houdt. ‘Ik ben de bron. Maar ik les de dorst niet.’ Maar uiteindelijk is het de schrijver die zijn personages echt hongerig en dorstig houdt. Hij kent ze, beter dan ze elkaar kennen, geeft ze illusies en bepaalt uiteindelijk hun lot. De schrijver is een god in zijn eigen universum, vermomd als een naar en vies mannetje.

Al met al is het verhaal zeer vermakelijk. De ondergang van het Mama Burrito-imperium is sneu voor de betrokkenen, maar het heeft ook iets van slapstick, zoals je het al lang van tevoren ziet aankomen, het is over the top. Dat maakt wel dat het moeilijk is om mee te leven met de emoties van de personages, het blijven typetjes. De broertjes zijn te naïef en Kristin te poëtisch. Ze zegt dingen als ‘De man die om mij geeft vraagt niets, want hij weet dat er niets te vragen valt. En hij wenst niets, want alles wat hij nodig heeft krijgt hij vanzelf – en hij wil niets, omdat hij alles al heeft. Daarom is hij de man die om mij geeft. Hij wil alleen maar dat ik huppel. Waar we ook gaan, ik zal altijd huppelen. Zelfs als we met de trein reizen, dan nog zal ik huppelen.’ Hier is duidelijk Grunberg aan het woord en niet een 19-jarig meisje uit Kroatië, dat in Amerika een nieuwe toekomst probeert op te bouwen.