De guillotine door Simone van der Vlugt

Samenvatting Het boek gaat over Sandrine de Billancourt, die in een adellijk gezin is opgegroeid in Frankrijk, in het jaar 1789. Maar op een dag worst haar familie opgepakt en verliest hun hoofd onder de guillotine, door de revolutie die in Frankrijk is begonnen. Sandrine verschuilt zich bij de familie Lambertin op advies van Julie, haar kamermeisje. Daar zijn ze niet rijk en ze moet zich aanpassen, ze krijgt minder eten en ze moet veel werken. Ze raakt erg gehecht aan de familie en ook aan Pierre Lambertin, de jongste zoon van de familie. Ze beseft dat dit nu haar leven is. Ondertussen worden er veel adellijke families, vermoord onder de guillotine. Op een dag staat ontmoet ze Nicolas weer, die vroeger een van haar vaders pachtboeren was. Op een dag willen Nicolas en Sandrine vluchten, maar ze worden opgepakt en komen in de gevangenis terecht. Ze blijven daar maanden tot Sandrine op het punt staat onthoofd te worden. Maar Philippe, de broer van Pierre, helpt haar te ontsnappen, en ze gaan met een valse pas de stad uit, op weg naar Poissy, waar ze vroeger gelukkig met haar familie woonde. Nicolas weet te ontsnappen door een neergelegd bewakers uniform van Philippe. Zo kon Nicolas ook de stad uit, en hij ging op weg naar Poissy, waar Sandrine op hem wachtte. Personen Sandrine de Billancourt Sandrine is de hoofdpersoon. Ze is een Frans meisje van adel en in tegenstelling tot haar ouders heeft ze wel begrip voor het arme Franse volk en de revolutie. Ook is ze een grote denker. “Maar ze slaapt slecht. De gebeurtenissen van die avond laten haar maar niet met rust. Pas tegen de ochtend valt ze in slaap- voor een paar uur. Als ze haar ogen opent is het 1e wat ze ziet het vriendelijke zonlicht in haar kamer; en daarna meteen komt opnieuw weer het beeld van een verwrongen vrouwengezicht, dat schreeuwt om brood.” Ze heeft een duidelijke eigen mening over de revolutie, die ze ook vaak laat merken. Maar door het leven als aristocraat is ze ook verwend geraakt. Als Sandrine bij de familie Lambertin komt, is ze nog verwend en wil geen huishoudelijke klusjes doen die andere haar dwingen te doen. “Sandrine kijkt naar de ijzeren kookpot. Het water begint net te borrelen. Margot komt terug met een emmer water en giet dat erbij. 'Wat echt vies is, koken we uit, de rest spoel ik altijd uit in de Seine', zegt ze en geeft Sandrine een dikke stok. 'Ik laat me niet behandelen als dienstmeid!' gooit Sandrine eruit.” Naarmate het verhaal volgt wordt ze losser en doet uiteindelijk ook huishoudelijk werk. Toch hecht Sandrine niet al te veel waarde aan bezit. Ze verscheurt haar kleren om er niet als een adellijke uit te zien en gooit haar sieraden in het water, omdat ze anders gevonden zouden worden door een burgerwacht.
Philippe Lambertin Philippe is een Felle sansculotte. Hij is fel voor de revolutie en gelooft er heilig in. Hij is er dan gen voorstander van dat Sandrine bij hen komt wonen. “Sandrine draait zich om. Een lange magere jongeman staat in de deuropening. Sandrine herkent hem meteen. Het is Philippe, de oudste zoon van het gezin. ‘Philippe, dit is mademoiselle De Billancourt. Je weet wel…’ zegt Margot. ‘Mademoiselle De Billancourt? Werkelijk? Ik dacht dat ze al die bloedzuigers naar de gevangenis hadden gebracht. We moeten haar aangeven, of ze moet zo snel mogelijk de stad uit’.” Als het verhaal op gang is, is Philippe bijgedraaid en ziet de revolutie niet meer zitten. Ook wordt hij verliefd op Sandrine en redt haar uiteindelijk uit de gevangenis. Er is voor hem alleen 1 probleempje. Zijn beste vriend Nicolaas is ook verliefd op Sandrine. Nicolas Bailly Nicolas is een van Sandrine’s vader pachtboeren. Ze heeft hem in Poissy in het begin van het boek ontmoet en ook weer als haar ouders dood zijn in Parijs. Hij is een forse jongen die een kop groter is dan Sandrine. Hij is een kalme jongen die niet veel dingen zegt. “Sandrine beweegt zich niet. Ze ziet Nicolas op haar afkomen. Ze strekt haar armen naar hem uit en hij trekt haar dicht tegen zich aan. Hij spreekt geen woord.” Nicolas is net als Philippe, ook op Sandrine verliefd. Het einde is dan ook geen angstverhaal meer voor de guillotine maar meer van wie kiest Sandrine
Uiteindelijk wil ze eerst met Nicolas vluchtten, maar toen ze vast kwamen te zitten heeft Philippe haar en Nicolas bevrijd, zonder dat Sandrine wist dat hij ook Nicolas hielp om haar toen te krijgen. Schrijfster Simone van der Vlugt schrijft historische jeugdromans. Ze vertelt daarin spannende en avontuurlijke verhalen waarin ze allerlei wetenswaardigheden bij verzameld over de tijd waarin het boek zich afspeelt. Daarnaast besteedt ze veel aandacht aan de gevoelens en gedachten van haar hoofdpersonen. De boeken van Simone van der Vlugt beginnen altijd met een spannende scène; als lezer zit je meteen midden in de gebeurtenissen, waardoor je nieuwsgierig wordt naar het verdere verloop van het verhaal. De hoofdpersonen uit de boeken van Van der Vlugt belanden vaak in moeilijke situaties; de schrijfster laat daarmee zien dat mensen veranderen door de dingen die ze meemaken. Zo maakt Sandrine de Billancourt uit De guillotine niet alleen een uiterlijke verandering door – van een rijk meisje met mooie kleren verandert ze in een ‘gewone’ volksmeid – maar ze maakt ook een innerlijke groei door, waardoor ze aan het eind van het verhaal evenwichtiger en serieuzer is geworden en de dingen op een andere manier bekijkt dan eerst bekijkt. Behalve historische jeugdromans heeft Simone van der Vlugt ook een aantal boeken voor beginnende lezers geschreven bij uitgeverij Zwijsen en een boek voor kleuters bij uitgeverij Van Holkema en Warendorf; Mijn recensie geschreven voor eindopdracht Neem het nieuwste boek van Simone van der Vlugt, "De guillotine". Het speelt zich af in het decennium van de Franse Revolutie, zoals de titel trouwens al doet vermoeden. Een verhaal van tegenstellingen tussen rijk en arm, liefde en haat, menselijkheid en wreedheid, en dat alles in soms tomeloze heftigheid. Hoofdpersoon is het adellijke meisje Sandrine de Billancourt. Ze woont in het Parijs van 1789, en leidt een goed leven: omgeven door weelde en rijkdom; met overvloedige en heerlijke maaltijden; met luxe kleding die ze niet eens zelf hoeft aan te trekken, maar waarin ze geholpen wordt door haar kamenier Julie. Op een dag komt de koets waarmee ze van school gehaald wordt in een volksoproer terecht. Ze moet vluchten voor haar leven, samen met Julie. Door de smerige en stinkende achterbuurtstraatjes van de binnenstad, tussen scheldende, vechtende, in lompen geklede, vermagerde mensen door, die haar wantrouwend bekijken. Voor het eerst ziet zij het andere Parijs, niet het Parijs van de weelde, maar van de bittere armoe. Het maakt haar bang, maar stemt haar ook tot nadenken. Ze begrijpt -en daarin is zij de enige in het in rijkdom dommelende gezin- dat er iets heel erg scheef zit in de maat-schappij. Schoenmakersgezin
De gevolgen van die wantoestanden blijven niet uit. De 'burgerij' grijpt de macht, de koning wordt afgezet en eindigt zijn leven onder de guillotine, en de aristocraten worden gevangen gezet en massaal onthoofd. Ook de familie van Sandrine. Het meisje zelf weet zich schuil te houden en vindt onderdak bij een eenvoudig schoenmakersgezin, dat ze een keer geholpen heeft. Met veel pijn en moeite past ze zich aan haar nieuwe levensomstandigheden aan: geen weelde meer in eten en kleding; de was doen met haar fijne handjes; in de rij staan voor boodschappen. Twee burgerjongens worden op haar verliefd: Nicolas, de zoon van een voormalige pachtboer van haar vader, en Philippe, zoon van de schoenmaker, en fervent aanhanger van de ideeën van de Revolutie. Beiden proberen haar uit Parijs te laten ontsnappen. Die pogingen mislukken in eerste instantie. En dan culmineert het verhaal via knap bedachte, verrassende wendingen naar een al even verrassend einde. Dat dan toch eigenlijk geen einde is. De vergelijking met Thea Beckman dringt zich op. In mijn ogen is Simone van der Vlugt haar evenknie: ze is even goed gedocumenteerd; haar verhalen zijn even goed opgebouwd uit historische en menselijke elementen; met de juiste dosis beschrijving, de juiste dosis avontuur en spanning. Maar de verhalen van Simone van der Vlugt hebben net iets meer vaart, omdat ze niet meer dan nodig uitweidt. Haar zinnen zijn meestal kort en haar woordkeus is eenvoudig en "to the point".