Aantal Bladzijden: 215
Jaar van uitgave: 2001 Afdeling 1; Persoonlijk 1. Ik heb dit boek gekozen, omdat het mijn laatste boek is wat ik heb gelezen en ik het een heel mooi boek vind. Het beschrijft het leven van de schrijfster zelf. Ook omdat het iemand met een Turkse achtergrond is. Het is weer eens wat anders ; een andere cultuur, andere gewoontes enz. Ik was eigenlijk helemaal niet van plan om het te gaan lezen maar ik had op vakantie niks meer om te lezen en dit boek had mijn moeder mee. De titel sprak mij aan en daarom ben ik er in begonnen. 2. Ik vond het een interessant boek. Ik heb het dan ook bijna in een keer uitgelezen. Het bleef me boeien en was ook nergens saai. Het was een best zielig verhaal, want haar leven is zeker niet altijd even makkelijk geweest. Ze vertelt het bijna op een grappige manier, maar het blijft erg. Ze laat ook alles van zichzelf zien in het boek: de positieve dingen en de negatieve. Er staan ook korte spreuken van haar moeder in, die erg mooi zijn en ze sluiten telkens goed aan bij het hoofdstuk. Ook heeft ze dingen die mensen over haar schrijven en zeggen in haar boek verwerkt, zodat je ook meningen van anderen over haar leest. Achterin vind je ook nog wat recepten die in het verhaal aan de orde zijn geweest. Heel leuk vind ik dat! 3. Het boek is spannend geschreven, en daar bedoel ik mee dat als je er eenmaal in begint je het ook in een keer uit wilt lezen. Je wilt weten hoe haar leven verloopt en hoe het verder gaat. Dus als je begint wil je het uitlezen. 4. De personen in het boek spraken mij niet aan, ik zou zelf nooit zo willen leven als Nilgün. Ze heeft best een rotjeugd gehad en haar vader was nou niet echt bepaald een lieve man voor zijn familie. Het lijkt mij ook heel erg om als meisje te moeten verhuizen naar het buitenland. Iedereen achter te laten en een heel nieuw bestaan op te moeten bouwen. Wat dat betreft zou ik niet graag in Nilgün’s schoenen willen staan. 5. Ik vond het slot van het boek toepasselijk, omdat ze eindigt met wie ze nu is. Ze eindigt met dat ze het boek aan het schrijven is. Zoals haar situatie dus op dit moment is en zoals ze zich nu voelt. 6. Ik vond het boek makkelijk te lezen, omdat het niet erg kleine lettertjes waren en het boek niet heel moeilijk is om te begrijpen, je hoeft er niet echt bij na te denken maar toch steek je het verhaal op. 7. Ik zou iedereen aanraden het boek te lezen, omdat het weer eens iets anders is. Het gaat over een ander land een andere cultuur en dat is heel interessant. Nilgün vertelt hoe zij als Turks meisje Nederland ziet. En wij als Nederlanders denken altijd wel van ‘wat moeten al die turken hier’ Je leest nu dat dat echt niet allemaal vrijwillig is. En dat ze zelf ook veel liever bij hun familie blijven. Voor hun is het gewoon heel moeilijk om zich in een ander land in te burgeren. Afdeling 2; Inhoud en structuur Opdracht A: (samenvatting van het boek) Het boek is een autobiografie van Nilgün Yerli. Ze is geboren in 1969 in Turkije en heeft 2 oudere broers en 2 oudere zussen.Toen ze 5 was werd haar broer opgepakt door de politie. Hij wordt ervan beschuldigd een vrouw overvallen te hebben.Hij moet hiervoor 10 jaar in de gevangenis. Als Nilgün 10 jaar is, verhuizen ze met het gezin naar Nederland. Haar vader heeft een contract aangeboden gekregen voor 5 jaar in Nederland. Ze moet erg wennen aan de Nederlandse gewoontes bijvoorbeeld Sinterklaas en Kerstmis en de Nederlandse taal vinden ze al helemaal moeilijk. Nilgün leert al snel Nederlands omdat ze het enige Turkse kind is in haar klas. Op school heeft Nilgün weinig vrienden en wordt ze vaak gepest. Daarom is ze steeds vaker bij haar moeder. Haar moeder heeft altijd overal een antwoord op. Nilgün komt erachter dat de verhoudingen in het gezin nogal schreef verdeeld zijn. De moeder offert zich op terwijl de vader het ervan neemt. Nilgün’s moeder heeft het erg moeilijk. Haar vader verdient best veel geld maar geeft het uit aan andere vrouwen. Op een dag verkracht hij zijn eigen vrouw zelfs. Toch wil haar moeder niet scheiden. Haar moeder pelt dag en nacht garnalen om een beetje meer eten te kunnen kopen en om haar zoon in de gevangenis wat geld te sturen. Als Nilgün 15 is, gaat ze voor het eerst weer op vakantie naar Turkije. Ze verblijft bij haar zus. “s avonds wordt er aan de deur geklopt en haar broer (Nusret) is vrijgelaten en staat voor de deur.Hij vertelt over zijn leven in de Turkse gevangenis. Hij is helemaal in de war en denkt zelfs dat Nilgün z’n verloofde is. De vakantie is afgelopen en ze gaan weer naar Nederland met 2 auto’s. De auto waar Nusret, zijn moeder en vader inzitten krijgt een ongeluk. Zijn vader ligt in coma en zijn moeder overlijdt. Nusret zelf is zoek en nooit meer gevonden. Na de begrafenis gaat Nilgrün met haar broer terug naar Nederland. Ze gaat Havo volgen omdat haar moeder dat graag wilde. Ze komt in een studentenhuis met 64 andere meisjes die worden verzorgd door een non. Haar vader hertrouwd met een drieënveertig jaar jongere vrouw, en verhuist terug naar Turkije. Nilgün krijgt het financieel heel erg moeilijk. Haar vader laat nooit meer wat van zich horen en ze staat er dus echt helemaal alleen voor. Ze zoekt in iedere man, die ze in haar verdere leven tegenkomt de liefde van haar moeder.
Opdracht B 1. Verklaar de Titel: De titel “De garnalenpelster “ slaat op de moeder Van Nilgün die garnalen pelde om wat extra geld binnen te krijgen. Hij slaat dus op de moeder van Nilgün
2. Het genre van het boek is: autobiografie
3. Het thema van het boek is: Het leven van Nilgün Yerli, het hele boek draait om haar leven. De begrippen 'liefde', 'haat', 'verdriet' en 'eenzaamheid' zijn heel belangrijk in het leven van Nilgün, en dus ook in het boek. 4. Enkele motieven die een grote rol spelen in het verhaal zijn toch wel liefde en haat. Nilgün is in haar hele leven op zoek naar liefde. Eerst vindt ze die liefde bij haar moeder en als haar moeder er niet meer is gaat ze de liefde zoeken bij mannen. Maar ze zoekt in iedere man toch de liefde terug die haar moeder haar heeft gegeven. Maar die kan ze toch niet zo goed vinden. Haat vindt je terug omdat ze een hekel heeft aan haar vader. Haar vader heeft de familie veel pijn gedaan. Hij ging vreemd, bedroog haar moeder en heeft haar zelfs toen ze niemand meer had gewoon in de steek gelaten. 5. Er komen heel veel verschillende personages voor in het boek. De belangrijkste persoon in het boek is wel Nilgün Yerli zelf. Het boek gaat over haar leven. Het is voor het grootste gedeelte vanuit haar perspectief geschreven. Over hoe zij tegen het leven aankijkt. Nilgün is iemand die veel liefde en aandacht nodig heeft. Ze heeft veel bewondering voor haar moeder, probeert, ook na haar dood, zo te leven zoals haar moeder dat gewild had. Pas aan het eind van het boek probeert ze de dood van haar moeder echt te verwerken en te accepteren. Nilgün is ook een heel zorgzaam type. Ze wil voor iedereen het beste. En maakt zich altijd veel zorgen om haar familie en vooral om haar moeder. Güngör Baran – Yerli, is de moeder van Nilgün en de belangrijkste persoon in haar leven. Het is een lieve vrouw die alles voor haar kinderen over heeft. Gelukkig is ze absoluut niet. Ze wordt mishandeld door haar man en heeft een deel van haar gezin in Turkije achter moeten laten toen ze emigreerde. Ze heeft weinig contact in Nederland omdat ze de taal niet goed spreekt. Je komt in het verhaal alleen te weten hoe Nilgün over haar moeder denkt en niet hoe haar moeder echt denkt. Dan heb je nog vader Yerli. Zijn voornaam wordt in het boek niet genoemd. Het is geengoede man en vader. Hij wil graag dat de buitenwereld hem als een welgesteld persoon ziet. Dat zijn familie daar onder lijdt doet hem blijkbaar niet veel. Na de dood van zijn vrouw krijgt hij een nieuwe vriendin die veel jonger is dan hij. Nilgün haat haar vader. Hij is er niet voor zijn vrouw en kinderen als ze hem nodig hebben. Hij vindt dat ze zich aanstellen. Ook over hem kom je verder niks over zijn innerlijk te weten maar alleen over hoe Nilgün over hem denkt. Over de broers en zussen van Nilgün kom je weinig te weten. Over Nusret kom je te weten dat hij, toen Nilgün vijf was, veroordeeld is voor tien jaar cel. Hij komt in het verhaal even voor als hij vrijgelaten is. Na het ongeluk van Nilgüns ouders is hij spoorloos. En sindsdien heeft Nilgün nooit meer iets van hem vernomen. 6. De vertelde tijd van het boek is het leven van Nilgün vanaf dat ze vijf jaar oud was tot op het moment dat ze het boek heeft geschreven. (2001) Ze is geboren in 1969, en is nu dus 33. De vertelde tijd is dus ongeveer 27 à 28 jaar. Het boek bestaat bijna alleen maar uit flashbacks. Maar ook tijdsprongen. Het verhaal begint in 2001, in Dalyan. Dan kijkt ze als eerste terug op haar treinreis naar Milaan. Dan ziet ze iets waardoor ze aan vroeger herinnerd wordt. Zo gaat het door. Ze wordt vaak door kleine dingen herinnerd aan vroeger. Ze springt soms ineens weer terug of vooruit in de tijd. Dit maakt het verhaal niet onduidelijk, ze vertelt duidelijk wat er dan gebeurt of waarom ze terug gaat in de tijd. Dat is ook duidelijk omdat het steeds korte, duidelijke hoofdstukken zijn. 7. Er is niet echt een spanning in het boek opgebouwd. Nilgün vertelt hoe haar leven tot nu toe is. Wat ze allemaal heeft meegemaakt en hoe ze er mee om is gegaan. Er zijn momenten in het boek dat ze iets ergs meemaakt en je graag wilt weten hoe het afloopt, dit zou je misschien een spanning kunnen noemen. Een voorbeeld is als haar moeder, vader en broer maar niet bij de grens aankomen terwijl ze daar af hebben gesproken. Je komt er dan achter dat haar moeder is overleden. Misschien dat het een spanning is om er achter te komen hoe Nilgün hier mee omgaat. Maar aangezien ze het boek op dit moment schrijft en er heel veel flashbacks inzitten zit er niet echt een bepaalde volgorde in het boek. 8. Het verhaal heeft een open eind. Je weet niet hoe het verdere leven van Nilgün is en hoe het gaat lopen. We weten niet hoe het met haar in de toekomst zal gaan. 9. Het verhaal is geschreven vanuit een Ik perspectief. Het boek is een autobiografie en het gaat over hoe Nilgün tegen de dingen aankijkt. We komen alleen haar mening te weten en gaan alleen op haar eigen mening diep in. Van de rest van de mensen in het boek krijg je een oppervlakkig idee of nou ja je komt niet te weten hoe zij tegen de dingen aankijken, alleen hoe Nilgün denkt dat ze ergens tegen aankijken. Afdeling 3: vergelijking van jou oordeel Titel van de recensie over het boek dat ik heb gelezen: Hulde aan garnalen pellende moeder
Auteur: Marie van Beijnum
Bron: http://oud.refdag.nl/boek/boekgs/010613boekgs01.html
Jaar van uitgave: 2001
1. Oordeel criticus: “Het is een ontroerend en in uiterst beleefde bewoordingen vertelt.” 2. Noem de argumenten van de criticus en geef elk argument een nummer "Een Nederlander zou zijn Turkse medelander beter leren kennen door dit eerlijke boek te lezen. Dat kweekt begrip en respect voor de ander, voor wat misschien meestal achter de sluier verborgen blijft." 3. Ik ben met deze criticus eens. Iedereen heeft altijd maar vooroordelen over buitenlandse mensen die hier komen wonen. Terwijl de mensen er soms niks aan kunnen doen. Toch worden ze vaak achtergesteld. Voor de mensen zelf is het hier veel erger dan voor de Nederlanders. Door dit boek te lezen kom je erachter hoeveel moeite het kost voor de familie Yerli om zich in te burgeren. Eigenlijk is het gewoon haast een onmogelijke taak. Turkije is zo anders dan Nederland. Je kunt die mensen niet veranderen.