1. Beschrijving van het boek a.De schrijver van mijn boek, de dochter, is Jessica Durlacher. De titel is zoals ik al zei, de dochter. De uitgever is De Bezige Bij, Amsterdam. In 2002 is de dochter in de serie lijsters uitgegeven. De druk staat er niet in. b.De dochter is voor het eerst in 2000 uitgegeven. c.Het motto staat niet in het boek, d.Jessica Durlacher heeft de dochter voor haar dochter Moon en haar zoons Moos en Leon geschreven. e.De val heeft 239 bladzijdes. f.Op de omslag zie je een vrouw in een oranje jurk met groene sokken zitten. g.De dochter is een onderdeel van lijsters met bekende en bekroonde boeken. 2. Korte inhoud van het verhaal Wanneer de 23-jarige joodse Max Lipschitz in het Anne-Frankhuis komt ontmoet hij er Sabine, een meisje dat meteen op hem afstapt en een afspraak maakt. Omdat Max zelf nog niet helemaal weet wie hij is komt de relatie maar langzaam op gang. Ook Sabine is wat vreemd en heeft een voortdurende honger naar alles wat er in de 2e wereldoorlog is gebeurd met de joden. Max, wiens vader het liefst over de oorlog zwijgt, ziet met verbazing toe hoe Sabine met veel geduld alle oorlogsverhalen uit zijn vader weet te wringen, wat hem begint te irriteren. Sabine schept zelf op over haar vader, hij is een ware oorlogsheld, die nu de intelligentste en de beste vader is. Maar Max heeft haar ouders nog nooit ontmoet. Langzaam groeien Sabine en Max naar elkaar toe en gaan ze samenwonen. Een gelukkig stel, denkt Max, tot hij op een dag thuiskomt en Sabine weg is. Ze heeft een brief achtergelaten waarin ze Max op het hart drukt om haar niet te zoeken en vooral haar ouders met rust te laten. Het is vijftien jaar later als Max zijn verdwenen geliefde opnieuw ontmoet. In Frankfurt op de Buchmesse, want Max is uitgever geworden en Sabine een succesvolle fotografe. In Franfurt wordt Sabine vergezeld door een beroemde producent uit Hollywood: Sam Zaidenweber. Sabine is zijn vertrouwelinge, zijn secretaresse en mogelijk ook zijn geliefde. Zaidenweber is joods en hij blijkt ook van Nederlandse afkomst en hij is bezig om zijn memoires te schrijven. Uiteraard wil Max die graag uitgeven. Dat hij daarvoor naar Hollywood moet, is mooi meegenomen. Wachtende op het voltooien van de memoires, begint Max in Hollywood aan zijn tweede verhouding met Sabine. Als Sam zijn memoires heeft geschreven neemt hij Max en Sabine mee uit eten om ze aan het eind zijn manuscript te geven. De memoires zijn opgedragen aan Sabine als ze dat hoort gaat ze met haar manuscript weg. In de dagen daarna blijkt dat Sabine weer verdwenen is. Max keert met het manuscript terug naar Nederland. De memoires onthullen dat Sabine niet het joodse meisje is waarvoor iedereen haar heeft gehouden. Integendeel, zij is de dochter van een man die juist joden heeft aangegeven en die na de oorlog zijn daden heeft verborgen door een joodse naam aan te nemen: Edelstein. Max is de enige die de volle waarheid kent. Zelfs Sam Zaidenweber die met zijn memoires de clou heeft aangereikt, heeft niet kunnen vermoeden hoe de werkelijkheid in elkaar steekt. Kortom, Max zit nu met een boek over verraad en vervolging en hij mag het niet uitgeven van Sam. Uiteindelijk verandert Sam van gedachten en mag Max zijn boek toch uitgeven. 's Avonds bij zijn kamer in het hotel geeft Sam Max het telefoonnummer van Sabine, ze heeft gebeld en wil graag dat Max haar terugbelt. Dat doet hij de volgende dag, Sabine neemt op en weet gelijk dat het Max is. Ze begint te huilen en Max vraagt:"Wil je me vergeven?"
3. Verklaring van de titel De titel van het boek komt van Sabine, zij is de dochter van een man die in de oorlog veel Joden heeft verraden en die na de oorlog een andere naam aan heeft genomen om die daden te verbergen, daardoor wil Sabine ook alles over de oorlog weten. Citaat: De man leek haar toen pas op te merken. Alsof zijn blik een lamp was die langzaam oplichtte tot hij straalde. “Dochter!” “Vader, wat doe jij nou hier?” 4. Personages De Hoofdpersoon: Max en Sabine
Bijpersonen: Sam en Lisa stern
Max: Max is geboren in 1957. Het is een intelligente jongen. Hij is opzoek naar nieuwe ervaringen. Hij studeert literaire wetenschappen. Hij is verslaafd aan lezen, hij wordt ook uitgever. Hij heeft al geprobeerd om te schrijven maar dat werd niets. Sabine: Sabine is geboren in 1959. Ze wordt door Max beschreven als slank in kleren, maar bloot mollig en handzaam. Ze studeert fotografie. Dit wordt ook haar werk. Sabine vraagt altijd van alles over de oorlog. Sam: Sam is een Hollywoodproducer en hij is getrouwd met Anne. Hij is een heel ijdele man. Hij heeft de oorlog meegemaakt en besluit zijn memoires op te schrijven. Hij is zeer goed bevriend met Sabine. Hij wordt door Max beschreven als een man met wit haar en kalend op het achterhoofd. Lisa Stern: Vriendin van Sam en Hans Edelstein (of Hans Fedders/van Vliet, de vader van Sabine) waarmee ze ondergedoken heeft. Lisa is na de oorlog in Jeruzalem gaan wonen. Ongeveer even oud als Sabines vader. 5. Perspectief De dochter is geschreven in een ik-vertelsituatie. De ik-verteller in dit boek is Max Lipschitz, de hoofdpersoon, dit perspectief wordt één keer doorbroken, dat is wanneer Max het manuscript van Sam Zaidenweber leest. Er wordt dan nog wel in de ik-persoon verteld maar dan is die persoon Sam.
6. Plaats en ruimte Het verhaal speelt zich af op drie plaatsen: in Amsterdam, de woonplaats van Max, in Frankfurt op de boekenbeurs en in Los Angeles als Max daar is vanwege Sabine. Het eerste deel van het verhaal is in Amsterdam. Deel 2 is in Frankfurt en daarna in Los Angeles. Als Max op weg is naar het ouderlijk huis van Sabine regent het en is het grauw. Dat past eigenlijk wel bij de situatie die er op dat moment is. 7. Tijd Het hele boek is in de verleden tijd geschreven behalve alle dialogen. Er worden wel tijdsprongen gemaakt, het eerste deel beschrijft een aantal jaar en het tweede deel beschrijft een aantal jaar later wanneer het verhaal weer verder gaat. Het verhaal is Niet chronologisch verteld. Het verhaal speelt zich af in het verleden. Je krijgt steeds kleine stukjes van nu er door heen, het is dus Niet chronologisch. De dochter heeft een Opening-in-de-handeling. Er is al het een en ander gebeurt. Max kijkt in het eerste hoofdstuk terug naar zijn eerste ontmoeting met Sabine. Dit weet je als lezer niet dus het is een Opening-in-de-handeling. Jessica Durlacher heeft hier, denk ik, voor gekozen om de lezer nieuwsgierig te houden. Het verhaal heeft geen proloog of een epiloog. Het verhaal heeft een gesloten einde want Max vraagt vergeving aan Sabine voor alles wat er gebeurd is. Daarmee is het verhaal afgelopen. Het verhaal heeft een keerpunt op het moment dat je erachter komt dat Sabines vader een verrader in de oorlog was. Daarmee wordt Sabines gedrag verklaard. 8. Thema en motieven Het thema is: oorlog maar ook onmogelijke liefde omdat Sabine steeds dingen over de oorlog vraagt en alles erover wil weten maar het is onmogelijke liefde omdat Sabine steeds bij Max weggaat en hij haar maar niet kan vergeten. Vaak terugkerende gevoelens is het verlangen om bij Sabine te zijn. Dat gevoel blijft eigenlijk steeds terug komen. 9. Genre Het genre van de dochter is een Historische roman. Dat komt omdat je flashbacks terug de tijd in hebt naar momenten die Max zich van vroeger herinnert. 10. Taalgebruik Het verhaal is niet eenvoudig maar ook niet moeilijk geschreven en dat is lastig lezen. In sommige zinnen staan veel lange en moeilijke woorden, dat duurt dan ook langer voor je het boek uit hebt. Soms is het zo dat je een zin een paar keer moet overlezen voordat je begrijpt wat er nou echt staat. - Niets weten van die speciale tegenstrijdige momenten, vol afkeer en saamhorigheid; niet weten hoe het is om je nooit helemaal ergens thuis te voelen. Dit stuk is makkelijk geschreven maar het is lastiger om te begrijpen. Het is een vrij lange zin. Ik moest een paar zinnen terug lezen om te begrijpen over wie het nou ging. 11. Commentaar op het boek Jessica Durlacher: De dochter

Amsterdam, De Bezige Bij, 2000
Nadat ik enkele van Durlacher’s columns in een tijdschrift had gelezen, waren mijn verwachtingen ten aanzien van haar romans niet zo hoog. Omdat het aanbod van interessante boeken zo groot is en er altijd te weinig gelezen kan worden, vond ik het niet de tijd waard haar eersteling “Het geweten” te lezen. Toen verscheen haar tweede roman. De recensies die ik over “De dochter” las, waren over het algemeen nogal positief. En omdat het verhaal me interessant leek, besloot ik deze roman van Durlacher wèl te lezen. Wanneer Max Lipschitz het Anne Frankhuis met zijn familie bezoekt, dringt zich Sabine Edelstein aan hem op. Haar gretige nieuwsgierigheid, haar joods zijn en het gevoel dat zij door haar werk een ingewijde is, roepen zowel woede als opwinding bij hem op. Na een paar dagen pakt hij het telefoonboek en belt haar op. In de relatie die daarna ontstaat, is Max degene die bepaalt wanneer zij elkaar zien en wordt hun gespreksonderwerp bepaald door Sabine’s obsessie met de joodse vervolging tijdens de tweede wereldoorlog. Haar vader die ondergedoken was bij een Fries gezin, wordt door de jaloerse zoon des huizes verraden en vervolgens gedeporteerd. Max wordt zich bewust van zijn werkelijke gevoelens voor Sabine en daarmee wordt de liefdesrelatie wederzijds. Sabine trekt al snel bij hem in. Naderhand dringt de betekenis van deze tijd pas tot Max door. Naderhand wil zeggen: nadat Sabine verdwenen is. Op een dag is zij plotseling weg en onvindbaar. Max ontwikkelt zich tot uitgever, heeft zo nu en dan een relatie maar teert vooral op zijn liefdesrelatie met Sabine. Na vijftien jaar ontmoet hij haar tijdens de Frankfurter Buchmesse en nu is hij degene die zich opdringt, aan haar en haar vergezeller Sam. De laatste is wel geïnteresseerd in deze ontmoeting omdat hij op zoek is naar een Nederlander die zijn boek met memoires uit zou kunnen geven. Vragen naar het waarom van Sabine’s plotselinge vertrek leveren niets op maar desondanks vernieuwt zich de relatie. Aan het einde van het jaar heeft Sam zijn boek geschreven en verblijft Max twee weken bij Sabine in Los Angeles. Naast het geheim van Sabine’s vroegere vertrek, wordt Max nu ook geconfronteerd met vragen over de aard van haar relatie met Sam. Sam overhandigt zijn manuscript aan Max en Sabine. De volgende dag komt Max bij Sabine om te ontdekken dat ze weer verdwenen is. In het vliegtuig naar Nederland begint Max Sam’s manuscript te lezen. Dat wordt de aanleiding voor Max’ zoektocht naar het geheim van Sabine’s verdwijningen. En dan volgt de ontknoping van het verhaal. Twee maal een verdwijning; dat is wel wat veelgevraagd van de lezer. Ik moet zeggen dat ik aan het boek begon te twijfelen toen Sabine voor de tweede keer verdween, het leek me zo ongeloofwaardig! De ontknoping maakt echter alles goed. Met dit boek heeft Durlacher een bijna onhollands verhaal geschreven. Vaak vind ik Nederlandse romans gekunsteld en gaat het verhaal ten onder aan intellect en te nadrukkelijke stijl. Bij Durlacher is daarvan geen sprake; bij haar is het verhaal primair en nog goed geschreven ook. Zij maakt gebruik van levensechte dialogen en zorgt ervoor dat de lezer zich moeiteloos kan identificeren met de personages. Zij heeft een prachtige liefdesgeschiedenis geschreven en op bijzondere wijze inhoud gegeven aan oorlogsleed en tweede generatieproblematiek. Janny van Baaren
juni 2001
Janny van Baaren liet eerst merken dat ze niks van Durlachers roman wou weten, maar nadat ze recensies gelezen had was ze nieuwsgierig. Daar ben ik het niet bepaald mee eens. Nu ik deze recensie van Janny van Baaren heb gelezen, heb ik niet het idee van; wow we gaan dit boek even lezen want het maakt me nieuwsgierig. Ze vond de tweede verdwijning van Sabine ongeloofwaardig worden. Dat vind ik niet, het is een goed lopend verhaal en daar mag best wat ongeloofwaardigs in zitten. Ik ben het wel met Janny van Baaren eens dat ze zegt dat Durlacher levens echte dialogen gebruikt. Dat is zo. Je kunt je goed inleven. 12. Mening Ik vond dit een beetje een vreemd boek. Soms worden er dingen geschreven waarvan je nog niet helemaal door hebt wat er bedoeld wordt, pas later wordt er dan duidelijk gemaakt wat er aan de hand is. Het blijft wel tot het einde spannend want pas als Max naar huis gaat met het manuscript van Sam en hij leest het vallen alle puzzelstukjes op hun plaats. In het begin begrijp je niet waarom Sabine zoveel vraagt over de oorlog. Het is een moeilijk onderwerp en het ligt zo gevoelig. Maar als je vanuit Max dat boek leest snap je het wel. Het komt omdat Sabines vader een verrader is geweest en zei dat eigenlijk niet accepteren wil. 13. Bronvermelding 1.Durlacher, Jessica, de dochter. Amsterdam, 2000
2.http://www.vrouwenbibliotheek.nl/recensies/durlacher.htm