De buitenkant van meneer Jules door Diane Broeckhoven

Titel: De buitenkant van meneer Jules
Auteur: Diane Broeckhoven
Uitgever: The house of books Antwerpen
Plaats en jaar uitgave: 2001 Antwerpen

Samenvatting

Op een ochtend wordt Allice wakker en ruikt de geur van koffie die ze elke morgen ruikt. Terwijl ze opstaat en haar ochtend ritueel begint praat ze tegen haar man Jules die onbewegelijk in de kamer op de bank zit. Hij is erg stil maar dat is hij altijd als er sneeuw ligt. Ze gaat lekker naast hem zitten en legt haar hand op zijn schoot. Na een tijdje vindt ze dat hij wel heel weinig zegt en kijkt eens goed naar hem, hij blijkt dood te zijn. Ze kan en wil het niet echt bevatten en begint daarom tegen hem aan te praten. Ze vertelt hem alles waar je normaal gesproken niet over praat. Zo vertelt ze hem dat ze wist dat hij vreemd ging en hoe ze er achter is gekomen en dat ze zo blij is dat ze het hem nooit verteld heeft en dat ze er voor heeft gezorgd dat hij niet verder met haar kon gaan. Omdat ze helemaal opgaat in haar verhaal vergeet ze dat de buurjongen (David) om 10 uur komt schaken zoals hij elke dag doet. Om half 10 gaat de telefoon en belt de moeder van David (Bea) en vraagt of hij een half uurtje eerder mag komen omdat haar moeder een ongeluk heeft gehad. Ze weet niet goed wat ze moet doen en zegt dat het geen probleem is. Omdat David autistisch is kan hij er heel slecht tegen als dingen anders zijn. Zo moet en zou hij schaken en schaakt daarom maar alle twee de partijen. Hij vindt het niet echt erg dat meneer Jules dood in de woonkamer zit. Na een uur of twee gaat hij weer naar huis. Allice gaat weer verder met haar verhalen tegen Jules en ze begint herinneringen op te halen, toch vindt ze dat ze haar zoon (Herman) moet bellen, maar ergens kan ze het niet over haar hart verkrijgen om hem nu al “weg te geven”. Dan opeens als ze op het punt staat Herman te bellen gaat de telefoon. Het is Bea weer met de vraag of David nog even kan komen. Ze kan moeilijk zeggen dat het niet kan en vindt het goed. Als David komt heeft hij er nog steeds geen moeite mee dat meneer Jules dood op de bank zit. Hij zegt dat dit de buitenkant van meneer Jules is. Zo ziet Allice het nu ook. Het is de buitenkant van meneer Jules en de binnenkant is langzaam weggevlogen, als een ballon die leeg is gelopen. Het wordt steeds later en op een gegeven moment belt Bea op met de vraag of David niet kan blijven slapen omdat ze niet meer naar huis durft met de sneeuw. Allice vind dit goed en David kan in haar bed slapen, zelf kruipt ze tegen de buitenkant van meneer Jules aan. De volgende morgen wordt ze wakker met de geur van koffie en kan haar ochtend ritueel weer beginnen.

Onderzoek naar verhaal techniek

Het verhaal is geschreven in het ik perspectief en in het hij/zij perspectief.
Het speelt zich af in Nederland en ik denk gewoon in deze tijd. Dat weet je omdat ze het hebben over tv en de regelingen die na de dood worden getroffen die je nu ook hebt.

Er zijn 3 hoofdpersonen in het boek maar Allice is de absolute hoofdpersoon.

Allice: Een oude vrouw die niet goed weet wat ze moet doen nadat ze haar man heeft verloren. Ze wil hem nog even voor haar zelf houden want ze weet dat ze hem anders voorgoed kwijt is, ze ziet dit als haar afscheid en wil hem alles vertellen wat ze al jaren met zich meedraagt. Haar grootste geheimen.

David: Een autistische jongen die alles op zijn manier heel goed doorheeft. Hij praat wanneer hij er zin in heeft en is (onbewust) een grote steun voor Allice.

Meneer Jules: Je hoort zijn gedachte niet en hij heeft geen handelingen in het boek, maar toch is hij een hoofdpersoon omdat alles om hem draait. Alle verhalen gaan over hem en je komt zo heel veel over hem te weten. Het is een man die veel van zijn vrouw hield maar er toch een scharreltje op na hield. Hij hield van zijn vaste gewoontes en heeft daar ook altijd aan vast gehouden.

Het hele boek is in tegenwoordige tijd geschreven en in de chronologische volgorde.

Themiek

Thema: Afscheid nemen en de moeilijkheid daarvan.

Welke tekstgedeelte en motieven zijn typerend voor het verhaal: Wat typerend is voor het verhaal is dat je helemaal meeleeft met de gedachten van Allice. Ze droomt weg in haar leven van vroeger en vertelt dit aan haar overleden man. Je vind het ook niet raar, je snapt waarom zij geen afscheid wil nemen daardoor leef je heel erg met haar mee.

Wat is het verband tussen de titel en het thema: De titel is “de buitenkant van meneer Jules”. Allice vertelt al haar gedachte aan het lichaam van Jules. Het lichaam is eigenlijk het omhulsel van jezelf. Meneer Jules is ook zijn lichaam dus eigenlijk vertelt ze alles aan zijn omhulsel, zijn buitenkant.

Plaats in literatuur geschiedenis

Het boek werd voor het eerst gepubliceerd in 2001.

Na haar studies 'Voordracht en Nederlandse Letterkunde' aan het Koninklijk Conservatorium in Antwerpen begon Diane Broeckhoven al meteen als journaliste bij 'De Standaard'. Het schrijven is haar dus nooit vreemd geweest. Enkele jaren later stapte ze over naar 'Libelle' en 'Onkruid', twee tijdschriften waarvoor ze nu nog steeds werkt, maar op dan op freelance basis.
Diane Broeckhoven haalt haar inspiratie uit herkenbare situaties thuis, onderweg of op reis. Centraal in haar boeken staan emotionele kwetsbaarheid en de breekbare relatie tussen volwassenen en kinderen. Ze vertelt niet over 'Grote Avonturen' maar over heel gewone mensen in heel gewone situaties. Daarbij wil ze vooral de gevoelens en het beleven van die mensen belichten. Vaak stelt ze op een indringende manier taboedoorbrekende thema’s op de voorgrond. Het schrijfwerk van Diane Broeckhoven kenmerkt zich door een rustige, ingehouden stijl waarbij humoristische nootjes voor een relativerende toets zorgen. De lezer zal wel passages terugvinden die verraden dat ze ook journaliste is, maar deze worden op een prettige manier afgewisseld met meer poëtische stukken. De gevoelige, begrijpende, maar niet sentimentele verteltoon die ze vaak hanteert, en de wijze waarop Broeckhoven karakters tekent, werden reeds geprezen door verschillende critici.
Verschillende boeken van Diane Broeckhoven vielen al in de prijzen. Zo won ze onder meer tot twee maal toe de Boekenleeuw, de eerste maal voor het boek 'Een dood vogeltje' (Lannoo, 1986), dat daarnaast nog andere prijzen in de wacht sleepte, de tweede maal met het boek 'Bruin zonder zon' (Houtekiet, 1993).
Naast haar jeugdboeken, schreef Broeckhoven nog een aantal Vlaamse Filmpjes en enkele volwassenenromans.