De buitenkant van meneer Jules door Diane Broeckhoven

Beoordeling 4.9
Foto van een scholier
Boekcover De buitenkant van meneer Jules
Shadow
  • Boekverslag door een scholier
  • Klas onbekend | 639 woorden
  • 6 augustus 2004
  • 14 keer beoordeeld
Cijfer 4.9
14 keer beoordeeld

Boek
Auteur
Diane Broeckhoven
Genre
Jeugdboek
Taal
Nederlands
Vak
Eerste uitgave
2001
Pagina's
78
Oorspronkelijke taal
Nederlands

Boekcover De buitenkant van meneer Jules
Shadow
De buitenkant van meneer Jules door Diane Broeckhoven
Shadow
Samenvatting

De samenvatting van het boek geeft duidelijk weer wat er zowel in als achter het boek gebeurt. De emoties van Alice worden in de samenvatting goed verwoordt. Alice panikeert als de bel of telefoon gaat omdat ze schrik heeft om Jules te moeten afstaan. Ze vindt dat ze Jules nog allerlei dingen moet vertellen voor de mensen van de begrafenis hem komen afnemen van haar. Ook de tussenkomst van de authistische jongen David wordt goed in de context gelaatst. David is eigenlijk de tussenpersoon tussen de dood van Jules en het verdere leven van Alice zonder Jules. Eigenlijk wordt er in het boek een beetje kritiek gegeven op hoe men tekortschiet aan de opvoeding van authisten. Deze mensen weten soms dingen maar kunnen ze niet uitten door de omstandigheden waarin ze leven. De emoties op die ene dag uit Alice’s leven spelen erbij in dat ze over de geheime relatie van haar man begint te praten. Ze is even kwaad op hem maar dan begint ze trots te worden omdat ze heeft kunnen verhinderen dat die twee hebben gevreën. Het stilaan zotter worden van Alice wordt uitgelegd in de recensie. Ze mist de warmte van haar man, daarom gaat ze zo vaak tegen hem aan liggen. Daar zoekt ze zijn warmte maar die is inmiddels al weggegaan uit zijn lichaam.

Recensie

En dan is er de novelle De buitenkant van Meneer Jules van Diane Broeckhoven. Zij schrijft kinder- en jeugdboeken en publiceerde in 1998 Het verkeerde keelgat, een semi-autobiografische 'roman voor volwassenen' over een voordrachtkunstenares die keelkanker krijgt en dat zwijgend en dus helemaal geïsoleerd moet zien te verwerken. In De buitenkant van Meneer Jules schetst ze met karige middelen een intimistisch en pakkend tafereel dat zich voltrekt in één dag. Alice ziet dat er iets schort aan het gebruikelijke ochtendritueel als Jules op de bank naar buiten blijft zitten staren.
Hij is van het ene ogenblik op het andere stilletjes doodgegaan, stelt ze vast. Ze kan niet zomaar naar die nieuwe situatie overstappen, en daarom belt ze de dokter of haar zoon nog niet. Maar dan vraagt een buurvrouw of Alice op haar autistische zoontje wil passen. Paniek keert geredelijk in opluchting: de jongen past zich wonderwel in het tafereel in dat Alice zo lang mogelijk ongeschonden wil bewaren - met de rol van de jongen zet Broeckhoven tot aan het verrassende einde de lezer handigop het verkeerde been. Hij verwoordt treffend waar de breuklijn ligt in hun schijnbaar onverstoorde leven: "Meneer Jules is weg. dit is de buitenkant van meneer Jules." Diane Broeckhoven werkt opvallend met personages die met een dwingende werkelijkheid in zichzelf opgesloten zitten en nog maar gebrekkig met de buitenwereld communiceren. Net zoals in haar eerder genoemde roman laat ze Alice in haar eentje het saldo van haar huwelijk opmaken en proberen geluk en ontgoocheling in evenwicht te brengen met behulp van het gevoel van verbondenheid met haar man dat ze maar niet kan opgeven. Een vrouw die om warmte bedelt bij haar koude, dode man en die een autistische jongen in zijn plaats ziet schuiven. Een gruwelijke enscenering waar je kippenvel van krijgt.
Vooral van de passages waarin Alice terugdenkt aan een paar moeilijke momenten uit haar huwelijk gaat in de gegeven situatie een grote weemoed uit: ze was gekwetst en gekrenkt, maar ze onthult nu dat ze met krachtig weerwerk de crisissen heeft kunnen bedwingen.

Valt bij Willy Spillebeen de grondige psychologische aanpak op, bij Diane Broeckhoven gaat het om subtiliteit en sfeerschepping. De overgang die door de dood van Jules uitgelokt wordt , verloopt zonder enige vorm van pathetiek, hij verglijdt zachtjes in de nieuwe werkelijkheid die Alice rond zich vaste vorm ziet krijgen. In heel haar tekst overheerst de stilte, of, hoe zeg je dat, er gaat verstilling van uit. Diane Broeckhoven maakt met woorden heel veel stil.

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.