De avonden door Gerard Reve

I. Titel, auteur, jaar van uitgave en druk. De titel van het boek is De avonden, het is geschreven door Gerard Reve. Het is uitgegeven in 1947. Ik heb de 46e druk gelezen. II. Motivatie van je keuze. Ik heb het boek gekozen omdat ik de titel al kende. Ik kwam het in de bibliotheek tegen en ik dacht “Die neem ik!”. III. Samenvatting van de inhoud. Het is zondag, een verloren dag. Joop komt even op bezoek, maar Ina is niet mee omdat ze ziek is. 's avonds gaat Frits naar Jaap Elderer. Die blijkt niet thuis te zijn. Dan gaat hij naar Louis, die in een huis met een schildersatelier woont. Om kwart over negen gaat Louis naar bed en Frits moet weg. Thuis aangekomen kruipt hij uit verveling ook maar in bed. Vader en moeder gaan naar Haarlem. Frits gaat met Joop en Ina naar het Berendsgymnasium, dat 20 jaar bestaat. Hij verveelt zich; voert enige onbenullige gesprekken. 's avonds gaat Frits op bezoek bij Jaap en Joosje, omdat hun zoontje 1 jaar wordt. Hij neemt een cadeautje mee. Jaap is niet thuis en Frits zit zich bij Joosje en twee oudere dames te vervelen. Als Jaap thuiskomt, begint Frits te zeuren over haaruitval. Daana maken ze lol over invalide mensen en over een halfdronken man, die om elf uur binnenkomt. Als Frits thuiskomt, heeft zijn moeder juist een zenuwaanval. Eerste Kerstdag. Frits' ouders gaan weg. Eerst komt Lande op bezoek; hij verdenkt Maurits Duivenis ervan 200 gulden van hem te hebben gestolen. Als het bezoek vertrokken is watert Frits uit verveling in de kachel. Louis Spanjaard komt op bezoek; ze gaan samen naar Walter Graafse. Ze maken muziek, terwijl een verdieping hoger iemand stervende is. 's nachts heeft Frits angstdromen. Tweede Kerstdag. Frits' ouders gaan weg. Frits luistert naar muziek en is gelukkig. In de stad ontmoet hij Maurits Duivenis die bekent de 200 gulden te hebben gestolen. Hij heeft ook een jas gepikt. 's avonds gaat Frits naar Viktor, student klassieke talen. Gesprek over mensen met geestelijke afwijkingen. Frits gaat met Jaap, Joosje en Viktor naar een dancing. Frits zeurt de hele avond over allerlei zaken en komt dronken thuis. Frits wordt met een kater wakker en gaat 's middags naar Adelaar, de vader van Ina. 's avonds gaat hij naar Bep Spanjaard, aan wie hij gruwel verhalen vertelt. Hij krijgt van haar een speelgoedkonijn, dat zijn troeteldier wordt. Frits gaat met Jaap, Joosje, Bep en Eduard Hoogkamp naar de religieuze negerfilm "De Groene Weiden". Voordat ze naar de nachtvoorstelling gaan, praten ze eerst nog een poos over ziekten en begrafenissen. De film maakt veel indruk op Frits en na afloop gaat hij alleen naar huis. Hij wil aan het effect van de film geen afbreuk doen door zinloos gepraat erover met zijn vrienden. Thuis zoekt hij weer troost bij zijn speelgoed konijn en een wit marmeren konijntje. Oudejaarsdag. Frits krijgt om twee uur vrij. Op weg naar huis ontmoet hij Maurits, die uitvoerig vertelt welke diefstallen hij nu weer gepleegd heeft. Frits viert thuis oudejaarsavond met zijn vader en moeder. Zijn moeder heeft zich in plaats van wijn, vruchtensap in de handen laten stoppen. Dit veroorzaakt bij Frits een gevoel van ontreddering. Als het twaalf uur geweest is, gaat hij naar z'n vrienden. Nergens wordt opengedaan. Wanhopig bidt hij tot God:" Vestig uw blik op mijn ouders. Zie hen in hun nood". Als hij in bed stapt, is hij blij dat hij leeft. IVa. Je mening over dit boek. Ik vond dit boek zeer tegenvallen, het is voor mij maar een lang verhaal met allemaal losse feitjes. Ik heb er geen verhaal in kunnen ontdekken, dit is misschien ook wel de reden dat ik het boek helemaal niet leuk vond. Ook een aantal scenes worden een beetje abstract weergegeven en daar hou ik helemaal niet van. b. Wat is je het meest bijgebleven. Het oeverloze gezwam over de open haard en de radio is me het meest bijgebleven, minimaal 1 keer per pagina slaat men daar op terug.
V. Toepassing van het begrippenapparaat. Genre = Epiek
Sub-genre = ??? Titel = De avonden
Ondertitel = Geen
Motto = Geen
Motieven = Dood, jaloezie en misdaad
Leidmotief = Geen
Thema = ??? Perspectief = Het perspectief is het ik-perspectief
Citaat: “Ik vind die schudziekte van Hermans kind geweldig interessant worden” Tijdverloop = Het tijdverloop is chronologisch zonder enige flashbacks, flashforwards, tijdvertragingen, -verdichtingen, of tijdsprongen voor. De vertelde tijd is 0,5 jaar. Het boek begint op 22 december en eindigt op 18 mei 1947. Ruimte: Sfeervormend: citaat “Ze gingen een kamer binnen, waar voor de ramen geen overgordijnen hingen. Hij was niet groot, zonder echter nauw te zijn. In de hoek brandde een groot model petroleumvergasser, maar de atmosfeer was niet bedorven. Er stond aan de linkermuur een tafel, aan de andere zijde een opgeklapt bed en daartussen twee stoelen”. Beeldvormend: citaat “kleedde zich aan en kamde zijn haar voor de kleine spiegel, die vlak naast de deur half boven het bed hing”. Karakters = Er komen meerdere karakters in voor maar 1 karakter (Frits Egters) wordt er duidelijk uitgelicht, dit is een type zijn enige karaktertrek is slecht begrip van tijd. Hij zeurt namelijk telkens over de tijd. Citaat “Het was twintig minuten over zes, dit wordt een welbestede dag”. Realistisch = Dit verhaal kan best realistisch zijn, het gaat over een persoon die bij een aantal mensen op bezoek gaat. VI. Extra opdracht (een zelf geschreven slot van +/- 300 woorden). Het was kwart over 8 en ik werd wakker, ik keek op de klok en vroeg me af waarom ik al wakker was. Ik hoefde er pas om tien uur uit, ik sliep weer in. Ik werd opnieuw wakker het was 9 uur, ik liep naar de badkamer en waste me. Hierna ging ik naar de kamer. Vader lag op de divan, ik zette de radio aan. Er eindigde net een vioolsymfonie, de omroeper zei “welkom bij de VARA op Hilversum 1. U gaat nu een concert horen van 3 weken geleden. Moeder kwam binnen met een paar boterhammen, ik begon te eten. Toen ik klaar was was het kwart voor 10. Ik ga vandaag naar Maurits zei ik. Ik liep de Schilderskade uit en ging rechts, ik kwam bij het huis van Maurits en klopte aan. Maurits deed open. “Frits”, zei hij “kom binnen”. Ik ging mee, door een donkere gang. Aan het eind deed hij een deur open, we gingen de kamer binnen, het was een donkere onverlichte kamer. Maurits stak een petroleum lamp aan. We praatten een beetje over vroeger. Het was alweer twaalf uur, weer 2 uur verprutst. Ik bedankte Maurits voor de gezelligheid en ging naar huis. Thuis aangekomen vroeg moeder of ik kolen wilde gaan halen, ik pakte de kit en liep naar boven. Ik pakte gauw een paar boterhammen en at die op. De hele middag heb ik nog een boek zitten lezen. Om 5 uur gingen we wederom eten. ’s avonds ging ik nog naar het theater. Daar draaide een mooie film over de oorlog, toen ik terug liep ging ik nog even langs Jaap maar die was niet thuis en het was koud dus ik liep gauw door naar huis. Om 9 uur was ik thuis ik kleedde me uit en ging slapen.
antal woorden: 302 VII. Gegevens over de auteur. Reve, Gerard (Kornelis van het) (Amsterdam 14 dec. 1923), Nederlands schrijver, zoon van een communistisch journalist, broer van Karel van het Reve, volgde een patroonscursus van de Amsterdamse Grafische School en was van 1945 tot 1947 werkzaam op de redactie van Het Parool. Herinneringen aan zijn jeugd in crisis- en oorlogsjaren vormen een steeds terugkerend motief in zijn werk. Reve debuteerde in 1946 met De ondergang van de familie Boslowits (in Criterium); een jaar later publiceerde hij onder de naam Simon van het Reve de sterk autobiografische roman De avonden, die bekroond werd met de Reina Prinsen Geerligsprijs. Het boek riep uiteenlopende reacties op door de pijnlijk nauwkeurige, niets en niemand ontziende manier waarop Reve zijn 23-jarige hoofdpersoon Frits van Egters de dagen tussen kerst en nieuwjaar laat observeren. Het is echter een meesterwerk door het inzicht in de psychische ontwikkeling van adolescent tot volwassene. Wat in later werk tot volledige ontplooiing zou komen, is impliciet of expliciet aanwezig: de even plechtstatige als superieure stijl, de ironie, de ‘reviaanse’ humor, de ‘zinloze feiten’, de religie en het sado-masochisme. Het zou tot in de jaren zestig duren voordat De avonden een groot lezerspubliek bereikte. In 1989 werd het verfilmd. Tijdens zijn huwelijk met de dichteres Hanny Michaelis (van 1948 tot 1959) verbleef Reve een aantal jaren in Groot-Brittannië. In Londen schreef hij The acrobat and other stories (1956; Ned. vert. d. H. Michaelis; Vier wintervertellingen, 1963) en volgde hij een cursus drama. In 1957 keerde hij terug naar Nederland en werd redacteur van Tirade. De periode die toen volgde, staat beschreven in Moeder en zoon (1980) en in Brieven aan Wimie, 1959–1963 (1980): hij maakte zijn ontwikkeling naar zowel het rooms-katholicisme als naar een openlijke beleving van zijn homoseksualiteit door. Literair verkeerde hij in een impasse. Hij schreef toneelkritieken voor Tirade, vertaalde toneelwerk (o.a. van Albee). De opvoering van zijn toneelstuk Commissaris Fennedy (1962) werd een grote mislukking. In 1963 kwam de doorbraak met de reisbrieven voor Tirade, gepubliceerd als Op weg naar het einde (1963; romanprijs van de gemeente Amsterdam). Religie en homoseksualiteit vinden hier hun verbinding in het zgn. revisme: een met religieuze, mystieke en sado-masochistische elementen vermengd liefdesritueel. Een scherp en vooral authentiek beeld van deze belangrijke episode in Reves ontwikkeling wordt gegeven in Brieven aan Josine M., 1959–1975 (1981). In 1966 trad hij toe tot de Rooms-Katholieke Kerk. Het volgende brievenboek Nader tot U (1966), dat ook gedichten bevat, verwekte een schandaal en Reve werd vervolgd wegens godslastering ( ‘het ezelproces’). Na een slepend proces, waarin de auteur zelf zijn verdediging voerde, sprak de Hoge Raad hem in 1968 van alle aanklachten vrij. In 1969 ontving hij de P.C.-Hooft-prijs 1968. In zijn ‘Dankwoord’ kenschetste Reve zichzelf als een romantisch-decadent kunstenaar die het in Nederland zonder traditie moet stellen. Weer verwekte (het televisieverslag van) een huldiging in de Amsterdamse H. Hartkerk opschudding. Reve trok zich terug uit de publiciteit en vestigde zich na 1970 in Zuid-Frankrijk, al bracht hij zichzelf in incidentele vraaggesprekken nog weleens in opspraak door impopulaire, reactionaire uitlatingen. De steeds verdere verfijning en versmalling van het revistisch thema in Lieve jongens (1973), Het lieve leven (1974) en Een circusjongen (1975) leken een kentering in de waardering te veroorzaken. Maar de kracht en de onverhulde eerlijkheid waarmee hij, in een soberder stijl, in Oud en eenzaam (1978) en Moeder en zoon (1980) rekenschap aflegde van zijn in de Nederlandse literatuur uniek (schrijvers)leven, vonden weer allerwegen bewondering. Minder waardering was er voor de roman Wolf (1983), een eenvoudige, sprookjesachtige vertelling in de stijl van het ouderwetse jongensboek. In Bezorgde ouders (1988) zijn alle bekende Reve-ingrediënten en -motieven weer ruimschoots vertegenwoordigd – reden waarom deze roman wel wordt beschouwd als een samenvatting van zijn schrijverschap. Sinds enkele jaren woont hij in België. WERK: (o.a.): Werther Nieland (1949; novelle); Melancholia (1951; novelle, Eng.); Verzameld werk (1956); Tien vrolijke verhalen (1961); Veertien etsen van Frans Lodewijk Pannekoek voor arbeiders verklaard (1967); A prison song in prose (1968); Vier pleidooien (1971); De taal der liefde (1972); Het zingend hart (1973; gedichten); Ik had hem lief (1975); Brieven aan kandidaat katholiek A. 1962–1969 (1976); Drie toespraken (1976); Een eigen huis (1979); De vierde man (1981); Brieven aan Bernard S. 1965–1975 (1981); Brieven aan Josine M. 1959–1975 (1981); Archief Reve 1931–1960, uitg. d. W. Hazeu en J. Schafthuizen (1981); Brieven aan Simon C. 1973–1975 (1983); Brieven aan Wim B. (1983); Schoon schip 1945–1984 (1984); De stille vriend (1984); Brieven aan Frans P. 1965–1969 (1984); Brieven aan geschoolde arbeiders (1985); Roomse heisa (1985); Zelf schrijver worden (1986); Klein gebrek geen bezwaar (1986; bloeml. uit de brieven); Brieven aan Ludo P. (1986); Verzamelde gedichten (1987); Het geheim van Louis Couperus (1987); Brieven aan mijn lijfarts (1991); Brieven van een aardappeleter (1993); Zondag morgen zonder zorgen (1995); Het boek van Violet en Dood (1996); Brieven aan Matroos Vosch 1975–1992 (1997); Met niks begonnen (1997; brievenbak m. Willem Nijholt); Het hijgend hert (1998).