Beschrijvingsopdracht 1. Ik heb dit boek gekozen, omdat ik eens een keer een boek van Arnon Grunberg wilde lezen. Hij krijgt veel lovende kritiek. Ik was benieuwd hoe zijn manier van schrijven is. Mijn nicht haar vriend las in de vakantie dit boek. Hij zei toen dat het een leuk boek was. Mijn tante heeft het dezelfde vakantie ook gelezen. Zij vond het ook een goed boek. Dus toen ik dit boek in de schoolbibliotheek zag liggen dacht ik: ‘hé, dit boek ga ik lezen!’ 2. Het boek was anders als ik verwacht had. Ik had geen idee waar het boek over zou gaan. Maar hoewel het anders was dan ik verwacht had, vond ik het wel een mooi boek. Er wordt veel in details geschreven. Dat maakt het dat je je echt betrokken voelt bij het verhaal. In de hoofdpersoon Christian Beck kon ik me niet goed inleven. Want die man heeft een wel hele rare gedachtegang. Maar dat maakt het niet minder leuk. Er zitten ook humoristische stukjes in het boek. Maar ook hele serieuze. Het verhaal is niet spannend, maar ik kon het boek niet goed wegleggen toen ik het aan het lezen was, omdat ik benieuwd was hoe het verder ging. Het is een somber verhaal, want de hoofdpersoon komt er achter dat hij zijn hele leven vergooid heeft. Ik vind het verhaal origineel want ik had nog niet eerder zo’n boek als dit gelezen. 3. Het verhaal gaat over Christian Beck. Het verhaal speelt zich in twee plaatsen af. In Isreäl in Eilat dat was zijn verleden en in Göttingen daar woont hij tegenwoordig. Hij woont met zijn vrouw (vogel noemt hij haar en zijn vrouw noemt hij haar ook al waren ze niet getrouwd) in Eilat dat is een stadje in Isreäl. Zijn vrouw werkt in de woestijn en is meestal daar ook te vinden Beck (zo wordt hij altijd in het boek genoemd) is meestal alleen en mag graag wandelen. Hij was schrijver maar daar was hij al een tijdje mee gestopt en nu wandelt hij vooral door Eilat. Hij bezoekt iedere dag de Salon dat is een bordeel. Hij is daar vaste klant en hoeft altijd pas te betalen als het hem uit komt. Hij en zijn vrouw hebben ook al 4 jaar geen seks gehad en dat stoort zijn vrouw wel een beetje Beck maakte het niet veel uit want hij ging toch elke dag naar de hoeren hij houdt wel van zijn vrouw alleen dan als zus.moeder, oma ,vriendin. En als zijn vrouw er na vraagt waarom ze al geen 4 jaar geen seks hebben gehad weet hij daar eerst geen antwoord op. Later geeft hij daar wel een verklaring voor maar dat vindt zijn vrouw geen goede verklaring en ze krijgen ruzie. Ze trekken elkaar de haren uit het hoofd en zitten onder de schrammen. Hij gaat na de ruzie weer naar de salon. Als hij thuis komt dan ziet hij opeens een vreemde man in huis. Hij noemt hem eerst mismaakte omdat alles wat je aan hem ziet is fout hij is eigen,lijk gewoon al helemaal op het einde van zijn leven. Hij vraagt aan zijn vrouw wat de mismaakte hier doet. Zijn vrouw zegt dat ze hem onderweg tegen kwam en hem mee heeft genomen om hem een onderdak te geven. Die nacht moest Beck op een matras liggen te slapen omdat de mismaakte in zijn bed moest liggen. Toen het ochtend werd vroeg Beck nogmaals aan zijn vrouw waarom ze die mismaakte in huis haalde. Ze kregen weer ruzie en de mismaakte vluchtte. Zijn vrouw zei tegen Beck dat hij Simon heette en ze wou graag mensen helpen die niet meer alles waren dan dat ze waren geweest. Beck ging weg en ging weer naar de salon. Hij was zo boos dat hij dit keer een hoer uitzocht die niet zo mooi was (ook al waren die er zo ie zo al niet in de salon). De bordeelhoudster waar hij altijd eerst een potje mee backgammon zei dat hij haar nieuwe aanwinst moest proberen en dat was precies wat Beck zocht ze was net zo als de mismaakte ze was dun en zag er niet uit. Ze heette Sosha. Na dat hij met de mismaakte hoer Sosha had gevreeën ging hij weer naar huis. Hij vond thuis allemaal kleren. Zijn vrouw had weer een bui dat ze kleren ging inzamelen. Dat had ze wel vaker. Hij ging haar helpen met sorteren. Hij ging weer op een middag naar de salon. Het was er nu extra druk omdat de oorlog bijna uitbraak en iedereen dacht dat hij of zij wel veilig zou zijn in Eilat. Hij was er nog maar net of het luchtalarm ging af. Iedereen in de Salon begon te schreeuwen en de andere bleef rustig en weer een andere wou weg. De bazin van de salon hield iedereen in bedwang en deelde gasmaskers uit. Iedereen moest naar de schuilkelder. Na een tijdje dat iedereen er in zat was het luchtalarm afgelopen. Ze beleven nog even staan met zijn allen en toen ging iedereen weg. Beck ging naar huis en sommige mannen gingen gewoon door waar ze voor kwamen. Na een paar weken voorbij gegaan heeft Beck besloten om uit Eilat te gaan. Hij koopt een ticket en gaat nog een keer naar de salon. Daar kiest hij weer Sosha uit en ze vreeën weer. Na het vrijen maakte Sosha haar geslacht schoon en het bloedde. Sosha werd helemaal hysterisch ze zei dat hij haar had open gescheurd. Ze pakte een hamer en zwaaide er mee. Wat Beck toen deed weet hij zelf niet eens echt maar hij pakte een schroeven draaier en stak die voor zich uit. Het was in Sosha’s oog. Hij rende naar de bazin van de salon. Zij geloofde niet wat hij zei maar ging toch kijken. Toen de politie kwam moest hij mee naar het politiebureau. Hij moest een verklaring afleggen aan de agent die Ron hete alleen wist niet wat het drong nog niet helemaal tot hem door. Ron wou zo snel mogelijk van hem af en zei dat ze het beter maar op zelfverdediging konden houden was voor iedereen het beste. Beck was daar het niet mee eens hij vond dat het niet zelfverdediging was en ging maar door. Na een kleine pauzetje gingen ze weer door. Uiteindelijk kwamen ze tot de conclusie dat er niet echt een woord voor was en Ron besloot er iets van te maken waardoor Beck niet hoefde te zitten. Beck was het er niet echt mee eens. Na in de stad gelopen hebben kwam hij Simon (de mismaakte) voorbij maar Simon wilde niet naar hem luisteren en liep weg. Hij ging thuis ook alles aan zijn vrouw had vertellen van Sosha tot de mismaakte ze gingen daarna slapen. Na 6 dagen niks gehoord te hebben van het politiebureau besloot Beck er zelf heen te gaan. Daar praatte hij weer met Ron en Ron zei dat hij niet hoefde te zitten en dat Beck beter maar uit Eilat zou kunnen vertrekken. Eenmaal weer thuis vertelde zijn vrouw dat ze in Göttingen verder kon werken met haar project. Ze besloten omdat aan te nemen. Ze verhuisden naar Göttingen en daar gaat het heden verder. Beck is in Göttingen gaan werken bij een vertaalbureau waar hij gebruiksaanwijzingen vertaalt. Na een paar jaar in Göttingen te wonen constateren ze bij Beck’s vrouw baarmoederkanker. Beck kan het bijna niet geloven en heeft de tijd nodig om er aan te wennen. Dan op een dag komt Beck weer thuis en zijn vrouw zit klaar om hem wat te vertellen. Ze wil trouwen. Beck denkt dat ze met hem wil trouwen maar dat is niet zo. Ze wil een asielzoeker trouwen om zo hem aan een verblijfsvergunning te helpen. Ze gaan naar het gemeenthuis een paar dagen later en daar trouwt ze met een jonge asielzoeker. Hij gaat na de trouwerij mee naar huis. Daar slaapt hij in Beck’s bed naast Beck’s vrouw. Hij moet weer op een matras slapen. Na een paar weken voorbij (en in dat paar weken is Beck’s vrouw al aardig achteruit gegaan) vraagt Beck aan Vogel wat ze nou nog eens echt wil doen. Vogel antwoordt dat ze nog wel eens graag geitenkaas wil maken. Beck neemt een week vrij van het vertaalbureau en ze gaan naar een boerderij in frankrijk waar dat allemaal kan. Daar treffen ze Wil en haar zuster aan. Ze leerden in die week geitenkaas maken en ze kwamen er langzaam achter dat Wil steeds gekker werd. Dus na de week vertrokken ze terug Göttingen. Daarna ging het heel snel met Vogel. Ze at al niet meer en drinken lukte ook al niet meer. De dokter had tegen Beck gezegd dat ze beter in het ziekenhuis nu kon zijn omdat het nu steeds zwaarder werd voor hem. Beck besloot tegen zijn zin in om ja te zeggen dus de volgende dag stond er een ambulance voor de deur om Vogel op te halen. In het ziekenhuis kwam Vogel weer bij en zei dat ze naar huis wou. Beck zei dat het niet kon. Maar na een paar minuten besloten ze om toch weg te gaan. Ze liepen eerst heel rustig het ziekenhuis uit. Daarna rende Beck achter de asielzoeker die Vogel tilde. Ze kwamen thuis. Daar zaten ze met zijn drieën op de bank. Vogel sliep en lag met de voeten op Beck en met het hoofd op de asielzoeker. Beck las voor maar na tot de volgende dag tot de middag hebben voorgelezen dringt het tot Beck door dat ze al was overleden. Beck wist niet wat ze moesten doen en belde de ambulance. De lijkschouwers kwamen vroeg in de avond en die namen Vogel mee. Na een paar dagen was de crematie. Op de plechtigheid waren allemaal mensen die Beck niet kende, want Vogel en hij hadden net veel contact met elkaars vrienden. Na de crematie vertelde een vrouw van het crematorium dat Beck de as morgen op kon halen. Beck ging met de vrienden en de asielzoeker nog wat drinken in een café en toen ging hij met de asielzoeker naar huis. Na een paar maanden was er een aanslag op Yab Yum gepleegd. Daar had een travestiet zich op geblazen. Er waren 17 gewonden en 1 dode. Beck had ooit een artikel geschreven over Yab Yum en daar beschreef hij dat een man zich ook had opgeblazen. Dat artikel heette “De kinderen van Yab Yum”. Na aanleiding van het artikel vroeg een journalist hem om een interview. Die schreef weer een artikel over Beck en dat viel verkeerd bij Beck het klopte niet helemaal. Toen belde er een Tv show en Beck besloot om daar zijn verhaal recht te zetten. De Tv show had alles uitgezocht wat Beck had gedaan. Zo kwamen ze midden in het gesprek op Eilat en dat Beck daar een vrouw heeft mishandeld, Sosha. Beck wil uit de TV show en doet het ook hij wordt niet tegen gehouden en gaat naar zijn hotel. De volgende dag checkt hij uit en gaat weer naar Göttingen. De volgende dagen krijgt hij allemaal telefoontjes van de televisie, radio en kranten dat het ook waar is wat wordt beweerd in de tv show. Beck besluit om er niet op in te gaan en gaat gewoon weer aan het werk. Op een dag dat Beck thuis komt van het werk staat de asielzoeker met een tas in de keuken. Beck wil hem nog tegenhouden maar dat lukt niet meer de asielzoeker wil zijn volk bevrijden. Dagen gaan voorbij en Beck zit maar wat eenzaam te wachten tot de asielzoeker weer terug komt. Maar die komt niet terug en Beck gaat gewoon door met zijn leven. Op een dag heeft hij geen zin meer dagen gaan voorbij en iedereen maakt zich zorgen om Beck maar dat kan Beck niks schelen. Beck gaat op een dag naar de kast en pakt de pyjama van zijn vrouw er uit en doet de slippers ook aan van zijn vrouw Vogel. Hij gaat naar het park en gaat zitten midden in de regen. En zo denkt hij dat hij alles is verloren wat er nog was. Verdiepingsopdracht: Personages: Hoofdpersoon: Christian Beck: hij is de hoofdpersoon. Hij is een man rond de 40-50 en hij heeft een relatie met Vogel (zo noemt Beck haar.) Hij maakt heel wat mee in zijn leven. Hij heeft maar een hele kleine vrienden kring. Hij is gesloten, en bemoeid zich niet met de buitenwereld. Totdat hij hoort dat Vogel baarmoederkanker heeft en daarna ook nog eens wil trouwen met de asielzoeker. Dan geeft hij zich bloot. En moet hij weer de buitenwereld in, en voor zich zelf zorgen. Bijpersonen: Vogel(bijnaam): is Beck’s vriendin ze is heel erg begaan met het lot van de arme mensen en die helpt ze om kleding in te zamelen. Ze trouwt later met de asielzoeker wat Beck maar goed moet vinden. Ze onderzoekt woestijndieren in Eilat en later in Göttingen. Ze heeft niet veel contact met haar ouders. De asielzoeker:Hij trouwt met Vogel omdat Vogel hem een verblijfsvergunning wil geven. Hij is een gesloten man, die een verbeten indruk maakt. Hij is zeer zwijgzaam en leeft ook een beetje in het verleden. Bordeelhoudster: Zij speelt altijd een spelletje Backgammon en is de Bazin van de salon. Ze is een mollige vrouw en is een gezellig mens. Sosha: Zij is een hoer. Ze werkt in de salon. Ze is lelijk en mismaakt en ook niet helemaal goed bij d’r hoofd.
Thematiek: Het thema van dit boek is vervreemding. Het hele verhaal gaat in principe over de manier waarop Beck van de buitenwereld vervreemd is. Tijd: Het verhaal zit vol met flashbacks, hij woont al in Göttingen maar hij denkt de hele tijd terug aan de tijd in Eilat. Het verhaal duurt eigenlijk ongeveer een jaar. Maar als je de flashbacks er bij rekent is het waarschijnlijk een jaar of tien, misschien iets minder. Ruimte: Het verhaal speelt zich af in Eilat: Becks huis, de Salon en in het dorpje/stadje zelf. En in Gottingen: in Becks huis, het vertaalbureau, het crematorium en het ziekenhuis. En ook een paar dagen in Amsterdam en in Frankrijk op de geitenkaasboerderij. Perspectief: Het verhaal wordt vertelt door de hij/zij – perspectief want iemand vertelt over Beck, maar je ziet wel wat Beck denkt. Structuur: Het verhaal is op niet-logische-niet-chronologische volgorde geschreven. Het verhaal heeft een hechte structuur. Stijl: De stijlfiguren die in dit boek voorkomen zijn: understatement, inversie en pleonasme. Taal: Arnon Grunberg gebruikt vaak figuurlijk taalgebruik. Soms krijgen woorden een andere betekenis als je denkt. Het verhaal wordt ironisch verteld. Arnon Grunbergs poëtica en kenmerken van zijn schrijven: De heilige Antonius. Het thema van dit boek is: Het leven is gebouwd op illusies, het onmogelijke. Blauwe maandagen. Kortstondigheid. Het hele leven van de hoofdpersoon is als aan een geregen gebeurtenissen. Alles in zijn leven is kortstondig. De Joodse messias
Het thema van de roman is het lijden van de mensheid. Fantoompijn

Van het leven kan je het beste je eigen werkelijkheid maken om gelukkig te worden. Figuranten
Het thema: Verlangen
Bron: Kritisch Lexicon. Dat zijn de thema’s van de boeken die Arnon Grunberg tot nu toe heeft geschreven. Het heeft allemaal een beetje een filosofisch thema. Wat je met je leven moet doen, en wat er zoal op je pad komt. De schrijver schrijft vaak vanuit een hij perspectief. Hij gebruikt soms grove woorden. Schrijft op een redelijk eenvoudige manier, maar wel gedetailleerd.