De amulet door Simone van der Vlugt

Zakelijke gegevens. Titel van het boek : De amulet. Naam van de auteur: Simone van der Vlugt. Naam van de uitgever en jaar van verschijnselen: Lemniscaat Rotterdam 1995. Korte uitleg waarom het boek gekozen is. Het leek me wel een leuk boek. Een keer wat anders, want normaal lees ik verhalen over wat nu gebeurd kan zijn. Maar dit verhaal is van rond 1630 en dat sprak me wel aan. En omdat het over heksenvervolgingen gaat, dat vind ik wel interessant. Eerste persoonlijke reactie. Ik vond het wel een spannend boek, want het verhaal blijft boeiend. Het verhaal vind ik realistisch geschreven ondanks dat het over heksen gaat, maar zo was dat vroeger nou eenmaal. Het verhaal is ook best interessant, ik ben bijvoorbeeld iets meer te weten gekomen over heksenvervolgingen.
Korte samenvatting van de inhoud. Het verhaal gaat over een meisje, Nina, ze is ongeveer 13 jaar. Haar moeder is op de brandstapel verbannen, omdat ze verdacht werd van hekserij. Ook haar vader is overleden en daarom woont ze bij haar oom en tante. Nina’s moeder had een bepaalde gave, en Nina heeft deze ook. Ze wordt nu dus ook verdacht van hekserij en ze kan ieder moment gearresteerd worden. Daarom hebben haar oom en tante besloten om haar uit te huwelijken aan Herr Stolz, een boer met vijf kinderen waarvan de moeder is overleden. Nina ziet hier erg tegen op, want ze wil geen slaafje van een oude man worden en probeert daarom te ontvluchten aan het huwelijk. Haar tante bracht haar een stukje op weg richting Herr Stolz, maar keerde daarna weer terug naar huis. Nina wilde niet naar die man en vluchtte daarom naar een ander dorpje. Hier overnachtte ze in een herberg, Nina mocht ook in de herberg werken. Maar na een paar dagen verscheen Herr Stolz onverwacht in de herberg. Hij herkende Nina en daarom vluchtte ze weer. Nina kwam in een verlaten dorpje en daar ontmoette ze Max, hij was een zwerver en leefde in de natuur. Hij was al best oud en dacht eerst dat Nina, die zichzelf Hans noemde, een jongen was omdat ze haar haar eraf had gesneden en jongenskleren aan had. Nina kreeg op een nacht een visioen dat er Zwitserse soldaten naar Rothenburg kwamen, want het was oorlog. Niemand geloofde haar maar later vluchtten Max en zij toch. Het was ondertussen al winter en Max en zij liepen door het bos. Toen kreeg ze een visioen dat er wolven aankwamen, maar Max geloofde haar niet. Na een tijdje kwamen ze toch wolven tegen en ze vluchtten een boom in. Toen de wolven wegwaren trokken ze weer verder, maar na een poosje kon Max niet meer. Nina ondersteunde hem nog en even later kwam er een vrouw aan, ze mochten bij haar slapen in de schuur. De volgende ochtend hoorden ze dat Rothenburg al overvallen was. Dus ze trokken snel weer verder. Ondertussen was Max erg ziek en zwak geworden en kon daarom geen lange stukken lopen. Ze wilden naar Ettal toe, maar wisten niet precies waar het lag. Voor een heuvel kon Max niet meer en zakte in elkaar. Nina rende over de heuvel en daar lag Ettal. Ze rende naar een klooster toe en vroeg de monniken om Max te redden. Na enkele uren kreeg ze opeens een raar gevoel, ze wist dat Max het niet meer haalde. Even later kwamen de monniken met naar nieuws, Max was dood. Ze bleef de hele winter in het klooster. Toen de lente aanbrak trok ze weer verder, ze wist nog niet precies waar ze heen wilde en toen ze nog maar net onderweg was kwam ze een paar zigeuners tegen. Eerst was ze bang voor hen, want er werden verschrikkelijke verhalen over hen verteld. Daarom besloot ze hen te bespioneren, maar ze werd betrapt door de honden van de zigeuners. Ze werd ruw opgepakt en in het kamp gezet. Hier kreeg ze wat soep te eten. Ze besloot zich bij het kamp toe voegen, eerst was ze nog een beetje bang, maar hier had ze tenminste eten en onderdak. Ze reisde met hen mee en ze was nu ook een van hen. Maar toen ze eenmaal bij Wurzburg aankwamen, waar haar oom en tante wonen, besloot ze toch om naar hen terug te gaan. Ze was erg blij toen ze hen weer zag, maar ze had er niet bij stil gestaan dat Wurzburg nog steeds bezet was. En al snel komt ze erachter dat ze rondzwervend gelukkiger is en ze was te gewend geraakt aan de vrijheid en hield het ook niet meer vol om op een plaats te blijven. Daarom verlaat ze Wurzburg weer, maar deze keer voorgoed.