Algemene kenmerken:
Titel: De amulet
Schrijfster: Simone van der Vlugt
Uitgeverij: Lemniscaat b.v te Rotterdam
Omslagillustratie: Roelof van der Schans
Uitgeefdatum: 1995
De derde druk: 1998. Aantal blz. : 184 bladzijden
Aantal hoofdstukken:11 Informatie over de schrijver: Simone van der Vlugt is geboren op 15 december 1966 en begon al heel jong met schrijven. Op haar 13e stuurde ze een naar uitgever een manuscript. Die gaf haar het advies om door te gaan met schrijven. Na de havo ging ze Nederlands en Frans studeren aan de lerarenopleiding in Amsterdam. Haar favoriete vakken waren creatief schrijven. Na haar opleiding werkte ze even als secretaresse bij een bank in Amsterdam. Naast haar werk ging ze een echt boek schrijven en toen dat een succes werd besloot ze te stoppen met werken,en zich alleen op schrijven te focussen. Ze is getrouwd,heeft 2 dochters en woont in Alkmaar. Hoofd en bijpersonen: Hoofdpersoon: De hoofdpersoon is Nina. Nina heeft zwart haar is 13 jaar oud. Aan het einde van het boek is ze 14 jaar. Ze wordt beschreven als een mooi en slank maar beetje mager meisje. Ze is slim,zelfstanding,trouw en eerlijk. Haar vader sterft als ze heel jong is. Haar moeder is verbrandt omdat ze verdacht werd van hekserij. Die speciale gave heeft ze van haar moeder overgenomen en ze heeft visioenen en ze kan mensen genezen door haar hand op de wond te leggen en kan de pijn wegnemen. Als aandenken van haar moeder kreeg ze haar amulet. Tijdens haar zwerftocht snijdt ze haar haar af zodat mensen haar niet herkennen en ook omdat ze kans veel kleiner is dat ze weer aangerand word.
Bijpersonen:
Oom Thomas:
Hij is de broer van Nina’s moeder. Hij heeft zijn nichtje opgevoed zonder uit te leggen wat er precies met haar moeder is gebeurd. Hij is een vriendelijke, verstandige man die niet meedoet met de rodelpraat over hekserij. Hij houdt erg veel van zijn nichtje, maar laat haar vrij om te gaan wanneer ze daarvoor kiest. Hij is getrouwd met tante Hanna
Tante Hanna: Is de man van Thomas en de tante van Nina. Ze is een zorgzame vrouw maar ook streng. In tegenstelling tot haar man gelooft ze wel al die onzin van hekserij. Max Von Spee: Max is een man van middelbare leeftijd en heeft ongeveer de zelfde achtergrond als Nina. Zijn vrouw is ook verdacht van hekserij en kwam op de brandstapel terecht. Hij is iemand die altijd door de natuur zwerft en onderweg komt ie Nina tegen. Eerst doet hij heel onaardig tegen Nina maar Nina gaat pas weg als ze hem alles over overleven in de natuur vertelt. Uiteindelijk worden ze goede vrienden en zwerven ze samen verder. Jurgen Stolz: Hij is de weduwnaar aan wie Nina uitgehuwelijkt wordt. Hij heeft vijf kinderen en een boerderij en is heel blij dat hij een knap jong meisje als extra hulpkracht erbij krijgt. Wanneer Nina niet komt opdagen, gaat hij haar zoeken. Als hij haar vindt in een herberg,blijkt hij een onvriendelijke man. Hij eist dat hij met haar mee gaat maar de volgende dag is Nina al op de vlucht gegaan. Jutta: Zelf is ze niet echt een belangrijk bijpersoon maar komt wel in het deel van het boek voor. Ze is de dochter van vrienden van Max. Die daar elk jaar een paar weken verblijft. Jutta kan het erg goed vinden met Nina. Milenko: Milenko hoort bij de zigeuners. Hij en Nina kunnen het direct al met elkaar vinden als Nina mee reist met de zigeuners. Hij leert haar paardrijden en ze wordt zelfs verliefd op Milenko. Basha: ze is een donkerharig zigeunermeisje en wordt goede vrienden met Nina. Ze hield ook Nina voor de gek dat ze met haar wil trouwen want iedereen had door dat ze zich deed als een jongen. Cara: Ze is de moeder van Milenko en een zorgzame warme vrouw. Samenvatting: Nina Bauer is een weesmeisje van 13 jaar oud en woont bij haar oom en tante in Wurzburg(Duitsland). Haar vader is gestorven toen ze nog een baby was. Haar moeder werd daar kapot van en zonderde zich steeds meer af van de buitenwereld. Omdat ze altijd verdiept was in kruiden werd ze verdacht van hekserij en terechtgesteld voor de brandstapel. Nina denkt dat ze een heks is. Ze droomt regelmatig over heksenbijeenkomsten en krijgt overdag regelmatig visioenen. Dat gebeurt ook op een avond als ze achter het spinnewiel zit. Ze ziet allemaal hoofden ronddraaien. Ze ziet een vrouw aan een paal vastgebonden in hoge vlammen. Ze brandt tot aan haar middel. De gezicht van de vrouw wordt steeds duidelijker. Gelijk gaat ze naar haar oom en tante en fluistert: ‘waarom hebben ze mijn moeder verbrand?’ Eerst probeert haar oom en erom heen te draaien maar dan zegt Nina boos dat ze geen klein kind meer is. Met tegenzin zegt ie waarom haar moeder terechtgesteld werd. Dat ze ook vaak visoenen had en nog een andere speciale gave had,ze kon mensen genezen door alleen maar een simpele handbeweging te maken. Hij geeft Nina een ketting met daaraan een amulet aan. Die was van haar moeder geweest. Haar moeder had hem bij Nina omgedaan vlak voordat ze verbrandt werd. Op een dag ging Nina naar de markt om boodschappen te doen voor haar tante. Op de markt kneep er een jongen in haar kond. Nina werd vreselijk boos, ze draaide zich om en gaf de jongen een flinke klap. De mensen erom heen zagen niet wat er gebeurde en zeiden dat ze door Nina’s bliksemschicht de jongen had geraakt. Ze werd gelijk met de nek aangekeken en dat gerucht ging als een lopend vuurtje door de stad rond. Haar oom en tante vonden dat ze moest vluchten, Nina werd uitgehuwelijkt door haar oom en tante aan een oude boer die weduwnaar was en 5 kinderen heeft. Nina ging samen met haar tante naar het plaatsje Bamberg waar ze konden overnachten. De volgende dag ging Nina’s tante terug naar Wurzburg. Nina moest in haar eentje verder
Toen realiseerde ze dat het helemaal niet zit zitten om het slaafje te worden van een man die meer dan 30 jaar ouder is dan haar. Ze besluit naar Colbrug te gaan en krijgt een baan en een overnachtingplek in een herberg. Op een dag zat er een man heel de tijd naar Nina te staren. Als ze langs komt grijpt ie haar bij de arm en zegt dat ie Jurgen Stolz is. Ze schrikt en rent gelijk weg. De dag erna laat ze een brief bij haar werkgever achter dat ze ontslag neemt en ze vlucht naar een andere plek waar Jurgen Stolz haar hopelijk niet vind. Onderweg kwam ze een jonge vent tegen met wie ze mocht mee reizen. De man werd handtastelijk en randde haar aan. Gelukkig had ze had een mes in haar jurk zitten en stak hem hiermee in zijn buik. Weer vluchtte ze weg en zag bij een boerderij een waslijn met jongens kleding. Zonder aarzelen kleedt ze zich als een jongen en snijdt ze haar haar af. Ze ging het bos in en zag in een beek een oude man met een baard. Een paar dagen later ontmoette ze die man,genaamd Max. Ze stelde zich voor als Hans. Eerst wou hij niks van haar weten,maar Nina gaf niet op en zei dat ze pas weg ging als ie haar alles geleerd had over de natuur. Maar uiteindelijk zijn ze onafscheidelijk en trekken ze samen verder. Nina moet heel vaak achter de bosjes schuilen vanwege haar ongesteldheid. Als ze op een dag een meer tegen komen wil Nina zwemmen,maar zich alleen omkleden als Max niet kijkt. Hij noemt haar gelijk preuts en als ze het water in zit vraagt hij of ze/hij het niet koud heeft. Dan zegt Max dat ie ook het water in komt en gelijk gaat ze uit het water. Maar Max speelde een spelletje met haar en hij wist allang dat ze een meisje was maar wou dat ze het zelf ging toegeven. Daarna gingen ze Rothenburg en gingen overnachten bij vrienden van Max. En hielpen mee met wijnhuis. Ze leerde daar Jutta kennen en werden gelijk dikke vriendinnen. Ze hoorde ook allemaal verhalen over zigeuners,dat ze niet deugen en stelen. Ze bleven daar een paar dagen en hadden daar te horen gekregen dat Wurzburg in bezet was genomen door Zwitserse soldaten. Op een nacht werd ze wakker van droom,dat er een leger aankomt in Rothenburg. Ze waarschuwt de vrienden van Max maar die geloven het niet. Ook Max niet. Maar Nina wil perse gaan en Max besluit met haar mee te gaan. Het was inmiddels winter geworden en Nina had dit keer weer visoenen dat ze aangevallen worden door wolven. Dit keer wil Max haar weer niet geloven. Tot ze op een keer wolven tegen kwamen,gelijk vluchtten ze naar een boom en na een paar uur gingen de wolven weg. Ze konden overnachten bij een klein huisje diep in het bos. De volgende ochtend vertelde ze dat Rothenburg al overvallen was. Nina en Max gingen daarna weer verder. dit keer gingen ze naar Ettal. Max werd steeds zwakker en kon haast niet meer lopen. Ze zaten ondertussen in Oberammergau. Max kon niet meer en uiteindelijk sliepen ze in een schuur. De volgende ochtend trokken ze weer verder. Max zakte ineens in elkaar. Nina bleef nog even bij hem en besloot dat ze hulp ging zoeken. Ze rende over de heuvel en daar lag Ettal. Ze rende de kerk binnen en vroeg de monniken om Max te redden. Even later kwamen de monniken terug. Ze vertelden dat Max dood was. Nina bleef daar tot de lente en ging daarna weer verder. Ze zag onderweg zigeuners en ging ze bespioneren en werd betrapt door de honden. Eerst werd ze ruw opgepakt en werd daarna wakker. Ze werd verzorgd door Kara,de moeder van Milenko. Ze stelde zich weer voor als Hans. Ze leerde ook Basha kennen en ze hadden het over uithuwelijken. Nina kreeg het steeds meer benauwd en daarna zei Basha dat ze maar een grapje maakte en dat iedereen het door had,dat Nina een meisje was. Ze trok daarna steeds meer met Milenko om en Nina werd omgetoverd tot een echt zigeunermeisje. Ze leerde ook paardrijden en begon zich steeds meer thuis te voelen. Tot ze op een gegeven moment bij Wurzburg aan gekomen waren en Nina besloot terug te gaan naar haar oom en tante. Ondanks Wurzburg bezet was kwam ze makkelijk binnen. Haar oom herkende haar eerst niet maar werd gelijk met open armen ontvangen. Ze was blij om weer thuis te zijn maar miste het ‘zigeunergevoel’ Haar oom en tante stonden achter beslissing en Nina ging weer weg. Titelverklaring: Het boek heet de amulet omdat,Nina voordat haar moeder terechtgesteld werd de ketting omdeed bij Nina. Daarna hebben haar oom en tante haar opgevangen en de amulet veilig opgeborgen. Toen Nina de waarheid van haar moeder wist kreeg ze de amulet van haar oom terug. Eigen mening: Het verhaal wordt in de hij/zij vorm geschreven maar ze laten wel alle gevoelens van Nina merken. Toch heb ik liever dat boeken in de ikvorm worden geschreven omdat dat wat persoonlijker overkomt. Het boek zelf vind ik heel mooi. Omdat ik het heel spannend vond,en zat er veel avontuur in. Ik verbaasde soms wel dat die mensen zo idioot en dom waren dat ze werkelijk dachten dat iemand als ie wou iemand kon neerleggen door een bliksemschicht. Het was niet moeilijk te begrijpen en er zaten geen moeilijke woorden in. Soms zaten er wel een beetje aparte woorden in wat met magie te maken had. Helemaal aan het eind aan het boek zat er een complete uitleg bij. Dat vind ik wel goed van de schrijver zelf,je leert er gelijk ook wat van. Alleen vond ik het een beetje jammer dat de boek zelf een open einde was.
Schrijfster: Simone van der Vlugt
Uitgeverij: Lemniscaat b.v te Rotterdam
Omslagillustratie: Roelof van der Schans
Uitgeefdatum: 1995
De derde druk: 1998. Aantal blz. : 184 bladzijden
Aantal hoofdstukken:11 Informatie over de schrijver: Simone van der Vlugt is geboren op 15 december 1966 en begon al heel jong met schrijven. Op haar 13e stuurde ze een naar uitgever een manuscript. Die gaf haar het advies om door te gaan met schrijven. Na de havo ging ze Nederlands en Frans studeren aan de lerarenopleiding in Amsterdam. Haar favoriete vakken waren creatief schrijven. Na haar opleiding werkte ze even als secretaresse bij een bank in Amsterdam. Naast haar werk ging ze een echt boek schrijven en toen dat een succes werd besloot ze te stoppen met werken,en zich alleen op schrijven te focussen. Ze is getrouwd,heeft 2 dochters en woont in Alkmaar. Hoofd en bijpersonen: Hoofdpersoon: De hoofdpersoon is Nina. Nina heeft zwart haar is 13 jaar oud. Aan het einde van het boek is ze 14 jaar. Ze wordt beschreven als een mooi en slank maar beetje mager meisje. Ze is slim,zelfstanding,trouw en eerlijk. Haar vader sterft als ze heel jong is. Haar moeder is verbrandt omdat ze verdacht werd van hekserij. Die speciale gave heeft ze van haar moeder overgenomen en ze heeft visioenen en ze kan mensen genezen door haar hand op de wond te leggen en kan de pijn wegnemen. Als aandenken van haar moeder kreeg ze haar amulet. Tijdens haar zwerftocht snijdt ze haar haar af zodat mensen haar niet herkennen en ook omdat ze kans veel kleiner is dat ze weer aangerand word.
Tante Hanna: Is de man van Thomas en de tante van Nina. Ze is een zorgzame vrouw maar ook streng. In tegenstelling tot haar man gelooft ze wel al die onzin van hekserij. Max Von Spee: Max is een man van middelbare leeftijd en heeft ongeveer de zelfde achtergrond als Nina. Zijn vrouw is ook verdacht van hekserij en kwam op de brandstapel terecht. Hij is iemand die altijd door de natuur zwerft en onderweg komt ie Nina tegen. Eerst doet hij heel onaardig tegen Nina maar Nina gaat pas weg als ze hem alles over overleven in de natuur vertelt. Uiteindelijk worden ze goede vrienden en zwerven ze samen verder. Jurgen Stolz: Hij is de weduwnaar aan wie Nina uitgehuwelijkt wordt. Hij heeft vijf kinderen en een boerderij en is heel blij dat hij een knap jong meisje als extra hulpkracht erbij krijgt. Wanneer Nina niet komt opdagen, gaat hij haar zoeken. Als hij haar vindt in een herberg,blijkt hij een onvriendelijke man. Hij eist dat hij met haar mee gaat maar de volgende dag is Nina al op de vlucht gegaan. Jutta: Zelf is ze niet echt een belangrijk bijpersoon maar komt wel in het deel van het boek voor. Ze is de dochter van vrienden van Max. Die daar elk jaar een paar weken verblijft. Jutta kan het erg goed vinden met Nina. Milenko: Milenko hoort bij de zigeuners. Hij en Nina kunnen het direct al met elkaar vinden als Nina mee reist met de zigeuners. Hij leert haar paardrijden en ze wordt zelfs verliefd op Milenko. Basha: ze is een donkerharig zigeunermeisje en wordt goede vrienden met Nina. Ze hield ook Nina voor de gek dat ze met haar wil trouwen want iedereen had door dat ze zich deed als een jongen. Cara: Ze is de moeder van Milenko en een zorgzame warme vrouw. Samenvatting: Nina Bauer is een weesmeisje van 13 jaar oud en woont bij haar oom en tante in Wurzburg(Duitsland). Haar vader is gestorven toen ze nog een baby was. Haar moeder werd daar kapot van en zonderde zich steeds meer af van de buitenwereld. Omdat ze altijd verdiept was in kruiden werd ze verdacht van hekserij en terechtgesteld voor de brandstapel. Nina denkt dat ze een heks is. Ze droomt regelmatig over heksenbijeenkomsten en krijgt overdag regelmatig visioenen. Dat gebeurt ook op een avond als ze achter het spinnewiel zit. Ze ziet allemaal hoofden ronddraaien. Ze ziet een vrouw aan een paal vastgebonden in hoge vlammen. Ze brandt tot aan haar middel. De gezicht van de vrouw wordt steeds duidelijker. Gelijk gaat ze naar haar oom en tante en fluistert: ‘waarom hebben ze mijn moeder verbrand?’ Eerst probeert haar oom en erom heen te draaien maar dan zegt Nina boos dat ze geen klein kind meer is. Met tegenzin zegt ie waarom haar moeder terechtgesteld werd. Dat ze ook vaak visoenen had en nog een andere speciale gave had,ze kon mensen genezen door alleen maar een simpele handbeweging te maken. Hij geeft Nina een ketting met daaraan een amulet aan. Die was van haar moeder geweest. Haar moeder had hem bij Nina omgedaan vlak voordat ze verbrandt werd. Op een dag ging Nina naar de markt om boodschappen te doen voor haar tante. Op de markt kneep er een jongen in haar kond. Nina werd vreselijk boos, ze draaide zich om en gaf de jongen een flinke klap. De mensen erom heen zagen niet wat er gebeurde en zeiden dat ze door Nina’s bliksemschicht de jongen had geraakt. Ze werd gelijk met de nek aangekeken en dat gerucht ging als een lopend vuurtje door de stad rond. Haar oom en tante vonden dat ze moest vluchten, Nina werd uitgehuwelijkt door haar oom en tante aan een oude boer die weduwnaar was en 5 kinderen heeft. Nina ging samen met haar tante naar het plaatsje Bamberg waar ze konden overnachten. De volgende dag ging Nina’s tante terug naar Wurzburg. Nina moest in haar eentje verder
Toen realiseerde ze dat het helemaal niet zit zitten om het slaafje te worden van een man die meer dan 30 jaar ouder is dan haar. Ze besluit naar Colbrug te gaan en krijgt een baan en een overnachtingplek in een herberg. Op een dag zat er een man heel de tijd naar Nina te staren. Als ze langs komt grijpt ie haar bij de arm en zegt dat ie Jurgen Stolz is. Ze schrikt en rent gelijk weg. De dag erna laat ze een brief bij haar werkgever achter dat ze ontslag neemt en ze vlucht naar een andere plek waar Jurgen Stolz haar hopelijk niet vind. Onderweg kwam ze een jonge vent tegen met wie ze mocht mee reizen. De man werd handtastelijk en randde haar aan. Gelukkig had ze had een mes in haar jurk zitten en stak hem hiermee in zijn buik. Weer vluchtte ze weg en zag bij een boerderij een waslijn met jongens kleding. Zonder aarzelen kleedt ze zich als een jongen en snijdt ze haar haar af. Ze ging het bos in en zag in een beek een oude man met een baard. Een paar dagen later ontmoette ze die man,genaamd Max. Ze stelde zich voor als Hans. Eerst wou hij niks van haar weten,maar Nina gaf niet op en zei dat ze pas weg ging als ie haar alles geleerd had over de natuur. Maar uiteindelijk zijn ze onafscheidelijk en trekken ze samen verder. Nina moet heel vaak achter de bosjes schuilen vanwege haar ongesteldheid. Als ze op een dag een meer tegen komen wil Nina zwemmen,maar zich alleen omkleden als Max niet kijkt. Hij noemt haar gelijk preuts en als ze het water in zit vraagt hij of ze/hij het niet koud heeft. Dan zegt Max dat ie ook het water in komt en gelijk gaat ze uit het water. Maar Max speelde een spelletje met haar en hij wist allang dat ze een meisje was maar wou dat ze het zelf ging toegeven. Daarna gingen ze Rothenburg en gingen overnachten bij vrienden van Max. En hielpen mee met wijnhuis. Ze leerde daar Jutta kennen en werden gelijk dikke vriendinnen. Ze hoorde ook allemaal verhalen over zigeuners,dat ze niet deugen en stelen. Ze bleven daar een paar dagen en hadden daar te horen gekregen dat Wurzburg in bezet was genomen door Zwitserse soldaten. Op een nacht werd ze wakker van droom,dat er een leger aankomt in Rothenburg. Ze waarschuwt de vrienden van Max maar die geloven het niet. Ook Max niet. Maar Nina wil perse gaan en Max besluit met haar mee te gaan. Het was inmiddels winter geworden en Nina had dit keer weer visoenen dat ze aangevallen worden door wolven. Dit keer wil Max haar weer niet geloven. Tot ze op een keer wolven tegen kwamen,gelijk vluchtten ze naar een boom en na een paar uur gingen de wolven weg. Ze konden overnachten bij een klein huisje diep in het bos. De volgende ochtend vertelde ze dat Rothenburg al overvallen was. Nina en Max gingen daarna weer verder. dit keer gingen ze naar Ettal. Max werd steeds zwakker en kon haast niet meer lopen. Ze zaten ondertussen in Oberammergau. Max kon niet meer en uiteindelijk sliepen ze in een schuur. De volgende ochtend trokken ze weer verder. Max zakte ineens in elkaar. Nina bleef nog even bij hem en besloot dat ze hulp ging zoeken. Ze rende over de heuvel en daar lag Ettal. Ze rende de kerk binnen en vroeg de monniken om Max te redden. Even later kwamen de monniken terug. Ze vertelden dat Max dood was. Nina bleef daar tot de lente en ging daarna weer verder. Ze zag onderweg zigeuners en ging ze bespioneren en werd betrapt door de honden. Eerst werd ze ruw opgepakt en werd daarna wakker. Ze werd verzorgd door Kara,de moeder van Milenko. Ze stelde zich weer voor als Hans. Ze leerde ook Basha kennen en ze hadden het over uithuwelijken. Nina kreeg het steeds meer benauwd en daarna zei Basha dat ze maar een grapje maakte en dat iedereen het door had,dat Nina een meisje was. Ze trok daarna steeds meer met Milenko om en Nina werd omgetoverd tot een echt zigeunermeisje. Ze leerde ook paardrijden en begon zich steeds meer thuis te voelen. Tot ze op een gegeven moment bij Wurzburg aan gekomen waren en Nina besloot terug te gaan naar haar oom en tante. Ondanks Wurzburg bezet was kwam ze makkelijk binnen. Haar oom herkende haar eerst niet maar werd gelijk met open armen ontvangen. Ze was blij om weer thuis te zijn maar miste het ‘zigeunergevoel’ Haar oom en tante stonden achter beslissing en Nina ging weer weg. Titelverklaring: Het boek heet de amulet omdat,Nina voordat haar moeder terechtgesteld werd de ketting omdeed bij Nina. Daarna hebben haar oom en tante haar opgevangen en de amulet veilig opgeborgen. Toen Nina de waarheid van haar moeder wist kreeg ze de amulet van haar oom terug. Eigen mening: Het verhaal wordt in de hij/zij vorm geschreven maar ze laten wel alle gevoelens van Nina merken. Toch heb ik liever dat boeken in de ikvorm worden geschreven omdat dat wat persoonlijker overkomt. Het boek zelf vind ik heel mooi. Omdat ik het heel spannend vond,en zat er veel avontuur in. Ik verbaasde soms wel dat die mensen zo idioot en dom waren dat ze werkelijk dachten dat iemand als ie wou iemand kon neerleggen door een bliksemschicht. Het was niet moeilijk te begrijpen en er zaten geen moeilijke woorden in. Soms zaten er wel een beetje aparte woorden in wat met magie te maken had. Helemaal aan het eind aan het boek zat er een complete uitleg bij. Dat vind ik wel goed van de schrijver zelf,je leert er gelijk ook wat van. Alleen vond ik het een beetje jammer dat de boek zelf een open einde was.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden