De amulet door Simone van der Vlugt

Het interview met Nina: Hoe vond je het om in dit boek te acteren en wat voor gevoel heb je onder het acteren? Het is een hele ervaring om in een redelijk bekend boek te spelen. In het begin is het even wennen en een beetje spannend, maar na een tijdje wordt het al een stuk gemakkelijker en begin je het zelfs leuk te vinden, je streeft ernaar om het zo goed mogelijk te doen, vandaar dat het mij in mijn eigen ogen tamelijk goed lukte. Wat voor ervaringen krijg je daardoor dan? Je leert je heel goed te concentreren, je moet je helemaal van de buitenwereld afsluiten en als je dit niet doet kan er van alles misgaan. Ook leer je je in een andere persoon te verdiepen, als je de persoon Nina niet goed na kan spelen dan ben je niet geschikt voor deze rol.
Vind je jezelf een beetje op Nina lijken in het dagelijkse leven? Ja, eigenlijk wel, ik ben net zo koppig en eigenwijs als haar en wil perse mijn zin krijgen. Ook al kan dat niet. Als ze je nu nog eens vragen of je in een boek wil spelen, zou je dat dan doen? Dat ligt aan het soort boek, ik kan beter in een avontuurlijk boek spelen dan in een roman of in een cowboyboek, maar ik denk dat ik het dan toch zou doen omdat ik het toch heel leuk vond om in dit boek te spelen. Wat vond je zelf van het boek "de amulet"? Ik vind het persoonlijk een heel mooi boek en omdat het ook echt kan gebeuren is het heel spannend, er gebeuren ook heel onverwachte dingen zoals het stukje dat Nina in een keer moet verhuizen en dat ze wordt uitgehuwd aan de heer Stolz. Maar ik heb van een kant als actrice ook een beetje kritiek; er zijn af en toe veel te lange stukken in en dan wordt het voor de lezers een beetje saai. Opdr. 9
DE BESPREKING
Het is 1630 en de heksenjacht is in volle gang. Nina haar moeder is vroeger ook verbrand als heks, haar enige aandenken aan haar is een amulet. Door een misverstand wordt Nina ook verdacht en is gedwongen te vluchten. Haar oom en tante willen Nina uithuwelijken met Herr Stolz zodat ze aan de brandstapel kan ontsnappen. Daar voelt Nina niks voor en ze besluit de weide wereld in te trekken. Ze vindt werk in een herberg, waar ze ook onderdak en kost krijgt. Op een dag staat Herr Stolz voor deur. Dan vlucht ze weer verder. Ze besluit verder te leven als jongen, en ontmoet in de bossen Max. Hij leert haar de geheimen van de natuur. Ze overnachten een paar dagen bij vrienden van Max die een wijnhuis in bezit hebben. Totdat Nina een visioen krijgt: ze droomt dat de Zwitsers de stad komen aanvallen. Niemand gelooft haar maar Max en zij vertrekken toch. Ze trekken verder naar een klooster. Onderweg sterft Max en Nina blijft die winter in dat klooster. Dan ontmoet ze een groep zigeuners, die hebben snel door dat ze een meisje is. Ze wordt daar hartelijk ontvangen. Als ze langs Würzburg, haar geboortestad, trekken wil ze naar huis. Maar als weer bij haar oom en tante is begrijpt ze dat haar huis nu tussen de bomen en bij de zigeuners is. Opdr. 16 Beste Nina
Ik vond het geen goed idee dat je ging zwerven. Het brengt een hele hoop gevaren met zich mee en als je naar Herr Stolz was geweest had je misschien een paar jaar later kunnen ontsnappen. Dan was de oorlog ook voorbij geweest. Ook zou ik toen je op het einde weer in Würzburg aankwam zijn gebleven want zigeuners zijn een gevaarlijk volk. Rick en Ron Opdr. 21 Beste Auteur Ten eerste zou ik wat meer illustraties in het boek erbij zetten, dat maakt het misschien wat spannender. Ook wordt het een beetje saai doordat er veel te lange stukken in staan. Rick en Ron Opdr. 22 Beste boekbespreker, Ik vind het een redelijk goede boekbespreking, maar wij hebben er toch een paar opmerkingen aan over gehouden: · Het is een beetje eenvoudig geschreven. · Er zitten een paar fouten in die nooit thuis mogen horen in een boekbespreking. · Er zijn vaak van 2 zinnen 1 zin gemaakt en dat past niet helemaal in de bespreking. · Er is over een klein stuk in het boek een veel te groot stuk in de boekbespreking geschreven. · In het boek wordt er geschreven alsof het tegenwoordige tijd is en in de boekbespreking praat U alsof het verleden tijd was. Dat waren onze 5 opmerkingen over het boek, voor de rest klopt het eigenlijk wel, wij hebben de boekbespreking er nog eens bijgedaan en nu kunt Uzelf kijken of het klopt wat wij hebben gezegd. Hoogachtend, Rick en Ron. De boekbespreking Het verhaal gaat over Nina die in Wurzburg, een klein dorp in Duitsland, woont. Daar is het oorlog. Ze woont bij haar oom en tante omdat haar ouders zijn overladen. Haar moeder werd verdacht van hekserij omdat ze een bepaalde gave had, daarom is ze terechtgekomen op de brandstapel. Nina heeft dezelfde gave als haar moeder en word nu dus ook verdacht van hekserij. Ze kan ieder moment gearresteerd worden. Daarom besluiten haar oom en tante haar uit te huwelijken aan Herr Stolz. Een man met al vijf kinderen waarvan de moeder is overleden. Nina ziet hier erg tegenop en probeert daarom te ontvluchten aan het huwelijk. Ze moet eigenlijk met de trein naar het dorpje Bamberg maar reist door naar Coburg. Daar aangekomen vraagt ze in een herberg om een slaapplaats en die is er. Ze wordt erg goed bevriend met de eigenaar van de herberg. Zij mag daar een tijdje blijven slapen en in ruil daarvoor doet zij de bediening. Tot haar grote schrik ziet ze op een avond Herr Stolz aan een tafel zitten. Hij herkent haar onmiddellijk. Die dag daarop besluit Nina hier weg te gaan, want ze heeft het gevoel dat ze op deze plaats niet veilig is. Nina verlaat de stad...dit is het begin van een lange zwerftocht. Ze jat een broek en een T -shirt van een waslijn, doet deze aan en snijd met haar mes haar af. Zo loopt ze dus als jongen over een zanderig pad. Dan ontmoet ze Max. Dit is een oudere man die al bijna zijn hele leven rondzwerft. Hij leert Nina hoe je vissen en konijnen kunt vangen en hoe ze moet omgaan met bepaalde kruiden. Ze stelt zich voor als Hans, maar op een dag krijgt Max door dat ze een meisje is. Hij wist het eigenlijk al vanaf het begin. Hij vindt het verder niet erg. Ze gaan op weg naar vrienden van Max. Als ze daar aankomen kunnen ze daar blijven. Nina wordt erg goed bevriend met Jutta. Een dochter van een goede vriend van Max. Ze helpen samen op het land. Als ze op een dag een troep Zweedse soldaten in de verte zien voelt Nina dat ze hier niet langer veilig zijn. Dat is bijvoorbeeld een van die gaven. Ze heeft een zeer sterk voorgevoel wat tot nu toe eigenlijk altijd klopte. Max en Nina besluiten dus, die zelfde dag nog, verder te gaan . De wintertijd komt al aardig dicht In de buurt. Het wordt steeds kouder en het is moeilijker om aan eten te komen. Ze overnachten in herbergen of leegstaande stallen. Als ze eens door het bos lopen krijgt Nina weer een voorgevoel. Ze voelt dat er wolven aan komen. En omdat het winter is en de wolven ook graag wat te eten lusten, zijn ze zo instaat mensen op te eten. Max en Nina rennen zo snel ze kunnen het bos uit. Maar ze zijn al te
laat. Ze horen nu het geluid van de wolven een paar honderd meter achter hen. Snel klimmen ze in een boom. Daar blijven ze uren zitten. Totdat de wolven het opgeven, en dan gaan ze snel weer verder. Ze zijn op weg naar het klooster waar Max ook ieder jaar komt. Het is ijskoud en Max word steeds zwakker. Als ze er bijna zijn moet Nina Max zelfs meeslepen, hij kan niet meer lopen. Ze houd het niet meer en laat Max daarom liggen en besluit hulp te halen in het klooster, maar het is al te laat. Max is dood. Nina mag de hele winter in het klooster blijven. Als de lente weer aanbreekt gaat ze weer verder. In haar eentje. Totdat ze een zigeunerkamp ziet staan. Alle gewone stadbewoners vinden zigeuners maar vieze mensen en ze denken dat ze vervloeken over hen uitspreken. En gaan daarom niet met ze om. Maar Nina komt er achter dat het hele aardige mensen zijn. Ze wordt namelijk vriendelijk toegelaten tot de groep en krijgt eten. Ook hier stelt ze zich voor als Hans. Ze wordt bevriend met Milenko, Basha en Kara. Nina reis een lange tijd met ze mee. Ook de zigeuners krijgen door dat Nina een meisje is. Ze maken mooie jurken voor haar. Op een dag komen ze langs Wurzburg. Nina heeft toch besloten om terug te gaan naar haar oom en tante. Milenko heeft ten slotte verteld dat de heksen vervolgingen overal al minder zijn. Ze neemt afscheid van de zigeuners in de hoop ze nog eens te zien. Ze loopt het dorp in, naar de bakkerij van haar oom en tante. Als ze er is, vliegen ze elkaar in de armen. Ze heel erg blij dat Nina weer terug is. Ze blijft er slapen. In haar eigen bedstee waar ze een paar jaar geleden ook in sliep. Ze denkt aan Milenko. Ze mist hem heel erg. De volgende dag wil Nina toch weer weg. Ze wil naar de natuur. Ze wil vrij zijn. Haar oom en tante vinden dit natuurlijk helemaal niet leuk maar Nina gaat toch. Ze nemen afscheid en Nina beloofd dat ze nog eens langs zou komen. Daar gaat ze dan, zou ze Wurzburg ooit nog eens terug zien...? Opdr. 25 (samenvatting) Nina, die bij haar oom en tante woont, is angstig en onzeker, omdat ze denkt dat ze zelf ook een heks is. Ze droomt regelmatig over heksenbijeenkomsten en krijgt overdag regelmatig visioenen. Dat gebeurt ook op een avond als ze achter het spinnewiel zit. Ze ziet allemaal hoofden ronddraaien. Ze ziet een vrouw aan een paal vastgebonden in hoge vlammen. Ze brandt tot aan haar middel. Ze ziet het gezicht steeds duidelijker. Aan de ogen van de vrouw ziet ze dat de vrouw niet meer te redden is. Ze rent naar haar oom en fluistert: ‘Waarom hebben ze mijn moeder verbrand? Haar oom vertelt waarom haar moeder werd terechtgesteld en dat haar moeder ook visioenen had. Haar moeder had nog een speciale gave; ze kon mensen genezen door alleen maar een simpele handbeweging te maken. Dan krijgt Nina een doosje met spullen die van haar moeder geweest waren, hierin zit een amulet met daarin een digitalis. Nina moest op een dag boodschappen doen voor haar tante. Toen ze naar de markt ging, werd ze door een jongen in haar kont geknepen. Ze draaide zich om en gaf de jongen een klap in zijn gezicht. De jongen maakte haar uit voor heks. Sinds die dag waren er roddels over haar dat ze een heks was. Haar oom en tante hadden die roddels ook gehoord en vonden dat Nina moest vluchten. Haar oom en tante hadden bedacht dat ze Nina gingen uithuwelijken aan een oude boer die weduwnaar was (Herr Stolz heette die boer) in een ander dorp. Nina ging samen met haar tante naar het plaatsje Bamberg waar ze gingen overnachten. Omdat vlak daarna een storm was en ze Nina zagen dansen van blijdschap bij de rivier krijgt Nina de schuld van de storm. De volgende dag ging Nina’s tante terug naar Würzburg. Nina moest in haar eentje verder. Eigenlijk zou ze naar Herr Stolz moeten gaan, maar ze had geen zin om te trouwen met zo’n vieze, oude vent en zijn slaafje te worden, dus ze vluchtte naar het dorp Coburg. Ze ging te voet naar dat dorp. Onderweg kwam ze iemand tegen en die had een wagen en ze mocht meereizen. In Coburg zocht ze eerst een herberg waar ze overnachtte. De volgende dag vroeg ze de herbergier waar er werk te vinden was. Hij wist niets en verwees haar verder. Toen ze ‘s avonds nog niks gevonden had, kwam ze weer terug in dezelfde herberg. De herbergier zei dat hij wel iemand kon gebruiken. Dus Nina had daar een paar dagen gewerkt, totdat Herr Stolz ineens onverwachts in de herberg verscheen. Ze vluchtte weg, ze wist alleen nog niet waarheen. Onderweg kwam ze een jonge vent tegen met wie zij mocht mee reizen. Later werd ze door dezelfde vent aangerand. Ze had een mes in haar jurk zitten en stak hem hiermee in zijn buik. Weer vluchtte ze weg. Bij een boerderij stal ze van de waslijn jongenskleren. Deze trok ze aan en sneed haar haren kort. Nu leek ze net een jongen. Ze benoemt zichzelf tot Hans Ze was weer verder gelopen en bij een verlaten dorpje was ze Max tegen gekomen. Eerst deed hij heel onaardig tegen haar, maar later veranderde dat nog. Met Max leefde ze in de natuur. Hij leerde haar goed om te gaan met geneeskrachtige kruiden. Hij kende ook veel mensen bij wie hij vaker overnachtte. Samen gingen ze naar Rothenburg, waar Max vrienden had met een wijnhuis. Daar hielp Max elk jaar mee met druiven plukken en wijn maken. Dit jaar hielp Nina ook mee. Ze bleven daar een paar dagen en hadden daar te horen gekregen dat Würzburg was bezet genomen door Zwitserse soldaten. Op een nacht werd Nina verschrikt wakker en wist dat ze een visioen had gehad. Er was een Zwitsers leger in de aankomst naar Rothenburg. Niemand geloofde haar, ook Max niet, maar ze wist het zo zeker, dat ze desnoods alleen verder zou reizen. Max besloot uiteindelijk toch ook mee te reizen, omdat ze maatjes waren. Het was inmiddels al winter geworden en het was ook al aan het sneeuwen. Onderweg zag Nina wolven in haar visioen, maar ook dat geloofde Max niet, maar na een tijdje kwamen ze toch wolven tegen. Ze vluchtten in een boom. Na een paar uur gingen de wolven weer weg, omdat ze brand roken. Nina en Max konden weer verder trekken. Max kon niet meer. Nina moest hem ondersteunen. Er kwam een meneer naar buiten rennen, die Max meteen ondersteunde. Even later kwam er ook een vrouw die meteen naar Nina toerende. Daar hebben ze geslapen in de schuur. De volgende ochtend vertelde de meneer Wieshoven dat Rothenburg al overvallen was. Ze trokken weer verder, dit keer naar Ettal. Na een poosje kon Max al niet meer. Ze zaten ondertussen in Oberammergau, ze klopten eerst aan bij een boerderij, maar daar werden ze niet binnengelaten. Ze liepen verder. Ze kwamen bij een leegstaande blokhut aan, waar ze gingen overnachten. Max was erg ziek geworden. De volgende ochtend trokken ze weer verder naar Ettal. Ze wisten niet precies waar Ettal lag. Vlak voor een heuvel kon Max niet meer verder en zakte in elkaar, Nina bleef nog even bij hem en besloot dat ze hulp ging zoeken. Ze rende over de heuvel en daar lag Ettal. Ze rende de kerk binnen en vroeg de monniken om Max te redden. Na enkele uren kreeg ze ineens een raar gevoel. Ze wist dat Max het niet meer haalde. Even later kwamen de monniken die Max hadden gezocht terug. Ze hadden vervelend nieuws. Ze vertelden dat Max dood was. Ze bleef daar een paar maanden tot het lente was. Toen het eenmaal lente was trok ze weer verder. Ze wist nog niet waar ze naar toe wilde. Ze was nog maar net onderweg toen ze zigeuners tegenkwam. Eerst was ze er bang voor omdat iedereen er van die verschrikkelijke verhalen over vertelde. Ze ging ze bespioneren en werd betrapt door de honden van de zigeuners. Ze werd ruw opgepakt en in het kamp neergezet. Ze kreeg soep te eten. Ze trok met de zigeuners op en reisde met hen mee. Tot ze op een gegeven moment bij Würzburg aan gekomen waren en Nina besloot terug te gaan naar haar oom en tante. Ze had er niet bij stilgestaan dat Würzburg in beslag was genomen. Maar al snel ziet ze in dat ze rondzwervend gelukkiger is, ze was te gewend geraakt aan de vrijheid en houd het niet meer vol om op een plaats te blijven, dus laat ze Würzburg weer achter, deze keer voorgoed.