De amulet door Simone van der Vlugt

Boekanalyse Simone van der Vlugt
De Amulet
Lemniscaat, Rotterdam 1998 Mijn eerste indruk
Toen ik het boek voor het eerst zag vond ik dat de kaft er niet zo aantrekkelijk uitzag. Ik vond dat de illustratie wel uit het boek kwam maar niet de belangrijkste gebeurtenis aangaf. Als je de titel voor de eerste keer leest verwacht je een heel ander soort boek. Pas als je de flaptekst hebt gelezen krijg je een idee. Toen ik de flaptekst voor het eerst lag wilde ik gelijk het boek gaan lezen. De flaptekst vertelt waar het over gaat maar verklapt niet echt de inhoud van het boek. Je moet het boek echt eerst lezen voordat je weet wat de werkelijke inhoud van het boek is. Dat vind ik wel goed, zo word je nieuwsgierig naar het verhaal. De keuze van het boek
Ik heb dit boek gekozen omdat ik van vele kinderen had gehoord dat het boek echt de moeite waard was om te lezen. Zo heb ik ook een analyse van iemand uit de klas mogen lezen over dit boek en het leek me echt een heel leuk boek. Wat mij ook wel leuk leek was het idee dat het om heksenvervolgingen ging. Dat interesseert mij wel. Korte Samenvatting

Het boek speelt zich af in Duitsland, Wurzburg, rond 1630. De hoofdrolspeelster is Nina. Een meisje van ongeveer 13 jaar. Ze woont samen bij haar oom en tante in Wurzburg. Haar moeder is vermoord bij een heksenvervolging. Op een gegeven moment wordt Nina ook verdacht van hekserij. Soms weet Nina dingen die niemand anders weet. Zelf weet ze niet goed hoe ze er mee moet omgaan. Haar oom heeft haar een amulet gegeven dat vroeger van haar moeder was. (Daarbij ook de titelverklaring de Amulet) Haar oom vertelt haar dat deze krachten heeft om mensen te genezen en dat Nina die krachten van haar moeder heeft overgenomen. Als de beschuldigingen van Nina steeds erger worden besluiten haar oom en tante dat ze moet vluchten. Ze regelen voor Nina dat ze met Herr Stolz kan trouwen ergens op een boerderij. Maar Nina ziet dat helemaal niet zitten en vlucht weg. Dan komt ze bij een herberg aan. Daar kan ze werk krijgen. Alleen dat mag niet lang duren want op een dag komt Herr Stolz in de herberg en hij herkent haar. Nina vlucht gelijk de andere dag weg. Onderweg stal ze een paar jongenskleren van een waslijn omdat de hare helemaal gescheurd was, ze sneed haar haren af zodat ze net een jongen leek. Zo zwierf ze verder. Ze kwam op een dag een oude man tegen. Hij heette Max. In het begin wilde Max helemaal niks van Nina weten, maar Nina liet hem niet met rust. Zo werden ze langzaam maar zeker elkaar beste vrienden. Max leerde haar hoe ze moest overleven in de natuur. Maar Max was al oud en toen de winter aanbrak werd hij heel ziek en hij is in een koude winternacht doodgevroren. Nina stond er nu helemaal alleen. De hele winter heeft ze in een klooster gezeten met de monniken. Toen de lente aanbrak vervolgde ze haar reis. Kort daarna kwam ze een kamp met zigeuners tegen. Ze besloot om zich bij het kamp te voegen. Ze was eerst nog een beetje bang maar hier had ze tenminste eten en een onderdak. Algauw was geaccepteerd door de zigeuners. Ze waren er ook achtergekomen dat ze eigenlijk een meisje was. Nina was nu ook een van hen. Tot ze bij Wurzburg aankwamen. Nina vond het moeilijk maar besloot ze toch terug te gaan naar haar oom en tante. Eenmaal in Wurzburg aangekomen was ze blij haar oom en tante weer te zien maar toch bleef de drang om te reizen. Dus Nina nam weer afscheid maar nu voorgoed om weer terug te keren bij de zigeuners. De stijl van het boek
Het boek begint midden in een gebeurtenis. Dat spreekt mij wel aan omdat je dan gelijk door wilt lezen naar de gebeurtenis. Het boek is makkelijk te lezen. En als er moeilijke woorden in voorkomen kun je kijken in de woordenlijst achter in het boek. Dat vind ik wel goed, zo kun je het boek beter begrijpen. Het is een raadselachtig boek en heel erg onvoorspelbaar. Je kunt wel een beetje bedenken waar het boek over gaat maar meestal blijkt het dan toch weer heel anders te gaan. Het is een historisch verhaal en het zou echt gebeurd kunnen zijn. Net zoals de heksenvervolgingen zijn vroeger allemaal gebeurd en de oorlog tussen Rusland en Duitsland ook. De personages in het boek zijn goed beschreven. Je kunt je echt in de persoon verplaatsen. Wat ook opmerkelijk is dat de relatie tussen Nina en Max zo veranderd aan de hand dat ze elkaar beter leren kennen. En ook hoe ze elkaar steeds meer dingen toevertrouwen. Ook het einde van het boek verwacht je niet omdat je denkt dat Nina wel in Wurzburg blijft maar dan toch op het laatste moment zich bedenkt. Wat ik ook wel goed vind aan het einde is dat je een eigen einde kan bedenken omdat je met de vraag blijft zitten. Wat zou er met Nina gebeuren, komt ze weer bij de zigeuners? ´ Doel van de schrijver
Wat de schrijver vooral heeft willen laten zien is hoe het leven vroeger moest zijn geweest als je werd beschuldigd van hekserij. Ze wil ook laten zien hoeveel vooroordelen er vroeger moest zijn geweest voor een mens dat anders was. Denk maar aan de zigeuners en de heksen. Omdat ze anders dan anderen waren werden ze beschuldigt van allerlei dingen die ze niet hadden gedaan. De schrijfster laat ook zien hoe mensen vroeger meededen aan heksenvervolgingen ondanks ze het er eigenlijk niet mee eens waren. Een mooi voorbeeld is als Nina ziet dat er een vrouw wordt beschuldigd van hekserij ze toch roept dood aan de heks´ zonder dat ze het wil. Maar ze doet het toch omdat ze anders wordt beschuldigd van samenzwering. Illustraties
Er is maar 1 illustratie en dat is op de kaft van het boek. Ik vind de illustratie helemaal niet passen bij de werkelijke inhoud van het boek. De illustratie vindt plaats op het Domplein in Wurzburg tijdens een heksenverbranding. Dat gebeurt wel in het boek, maar ik vind niet dat het zo goed bij de inhoud past. Het is maar een klein gedeelte van de inhoud. Als ik de tekenaar was geweest had ik een tekening gemaakt met een meisje met een amulet om haar hals. Dat past dan weer beter bij de titel en kun je een betere voorstelling maken van de amulet. Mening van iemand anders
Nick Overveld heeft het boek ook gelezen en we hebben samen de meningen gewisseld. Hij vond het boek ook makkelijk te lezen omdat er geen lange zinnen in stonden. Hij vond dat je goed kon meeleven met de personen, omdat er veel gevoelens en belevenissen in werden beschreven. Ook omdat de gevoelens van Nina heel goed werden beschreven. Hij dacht ook dat het waar gebeurd verhaal kon zijn omdat de heksenjacht vroeger ook werd gedaan. Hij vond soms wel het boek op sommige stukken langdradig terwijl verderop de stukken heel kort zijn. Dat vond ik soms ook wel. Bijvoorbeeld het stuk dat ze bij Max in het woud ronddwaalt is heel langdradig terwijl als ze bij de vrienden van Max komen dat weer vergeleken bij het andere heel kort over. Eigen Mening
Ik vond het een heel mooi boek. Heel mooi geschreven en alles heel goed beschreven. Toen ik begon te lezen wist ik gelijk dat dit een heel mooi boek moest zijn. Wat mij erg aansprak was het stuk dat Nina heel zelfverzekerd overkwam in allerlei situaties. De manier waarmee ze er mee omging vond ik heel dapper. Wat ik knap vind van de schrijver dat ze zo heel goed de gevoelens van de persoon kan beschrijven, en ze schrijft het ook zo dat je je heel goed kan verplaatsen in de persoon en heel goed kan voorstellen hoe het moet zijn geweest. Wat ik ook goed vond van de schrijfster dat ze de historische kant van het verhaal heel modern kon laten overkomen. Ik vond het ook heel apart omdat ik eigenlijk helemaal niet zo houd van geschiedenisboeken maar dit boek vond ik echt prachtig, ondanks soms de langdradige stukken was het echt heel mooi en realistisch. Ook voor mensen die niet graag lezen is dit echt een goed boek. Het boek ziet er vanbuiten heel dik uit maar je hebt het echt zo uitgelezen. Echt een aanrader dus.