Dance on my grave door Aidan Chambers

1.De datum van het leesverslag is: 12 maart 2012
2.De titel van het boek is: Je moet dansen op mijn graf
3.De naam van de auteur is: Aidan Chambers
4.Het genre van het boek is: homofilie, de dood, relatie en vriendschap.

5. Samenvatting
Henry Spurling Robinson, beter bekent als Hal, ontmoet tijdens een zeiltocht Barry Gorman, een leuke en spontane jongen. Hal is altijd al opzoek naar een boezemvriend geweest, iemand om alles mee te delen. Maar nooit eerder had hij een succesvolle band met een jongen.
De vriendschap met Barry is echter zeer belovend en groeit uit tot een homoseksuele relatie. Samen zijn Hal en Barry het beste koppel en beleven vele avonturen. Hal mag van Barry’ s moeder, die erg op hem is gesteld, in de platenwinkel werken, wat op zich voor Hal een droom is die werkelijkheid wordt.
Ze maken beloften aan elkaar, waaronder een die voor Barry erg belangrijk bleek te zijn, dat de ene zal dansen op het anders graf na zijn dood. Hoewel Hal deze belofte belachelijk vindt, zweert hij Barry om te dansen op zijn graf. Hal is smoorverliefd en in een situatie waar hij alle gekheid zou uitvoeren om Barry niet te verliezen.
Toch verveelt Barry zich na een tijdje met Hal en heeft op een dag een kleine relatie met Kari, een Engels-lerend lief meisje uit Noorwegen en een goede vriendin van beide jongens. Er ontstaan vele ruzies tussen Hal en Barry en door een ruzie racet Barry woedend weg op zijn bromfiets. Hij rijdt tegen een boom aan en overlijdt, Hal krijgt het nieuws te horen en voelt zich schuldig.
Hij voelt zich erg somber en heeft voor een tijd een lichte depressieaanval. Hal herinnert zich tijdens deze depressie, wanneer hij erg in de war is, de belofte om te dansen op zijn graf. Dit doet hij dan ook, maar hij wordt tijdens zijn act betrapt.
De maatschappij heeft geen begrip voor wat hij deed en Hal moet voor de kinderrechter verschijnen. Een maatschappelijk werkster moet voor de rechtbank over hem een rapport schrijven en probeert te achterhalen welke motieven Hal tot zijn vreemde gedrag hebben gebracht. Zij houdt tenslotte een dagboek bij waarin stap voor stap wordt onthuld wat er precies is gebeurd en Hal haar verteld over zijn speciale band met Barry.

6.Het belangrijkste thema in dit boek is homoseksualiteit. De belangrijkste personen uit het boek zijn homoseksueel en je leest over de gevoelens en relaties van de homoseksuele hoofdpersoon. Een ander thema is de dood. In het boek gaat het vooral over hoe iemand denkt over de dood en hoe ze in het real life met de dood omgaan. Nog een thema dat er in voorkomt is keuzes maken. De hoofdpersonen hebben hier duidelijk moeite mee. Ze moeten bijvoorbeeld kiezen wat ze na school wil gaan doen en of en waar ze een baantje gaan zoeken. Dat ze beide homoseksueel zijn, is niet echt een keuze voor hun geweest. Ze wisten het eigenlijk al van jongs af aan.

7. Personages
Henry Spurling Robinson: Oftewel Hal. Hij is intelligent en ook verlegen. Henry is vriendelijk en hoffelijk. Hij is vooral na de dood van Barry, enorm gesloten. Het is volgens de maatschappelijke werkster, een jongen die zich goed uitdrukt en die erg enthousiast kan praten over dingen die hem interesseren.

Barry Gorman: Henry en Barry zijn een koppel. Barry is nogal impulsief en nonchalant. Hij is rechtuit.

Myra Gorman is de moeder van Barry. Ze is hartelijk en ze zit vol levenslust. Het is een persoon die, wanneer je haar voor het eerst ziet, je direct overvalt met haar openheid.

Spike: Hij is een schoolvriend van Hal. Spike is iemand die de dingen maar laat komen zoals ze komen. Hij maakt zich nooit zorgen om iets.

Jim Osborn: De leraar Engels van Henry. Hij is grappig en niet streng. Volgens Hal kun je hem het best beschrijven als een nieuwsgierige haai. De meeste mensen weten niet goed wat ze aan hem hebben, en zijn nogal bang voor hem.

Kari: Een vriendin van Barry en Hal uit Noorwegen. Ze is kritisch maar erg vrolijk en vriendelijk. Ze kan ook erg opvliegend zijn.

Judith Karen Katkins: De maatschappelijke werkster die Hal moet onderzoeken. Ze wordt als een typische maatschappelijke werkster voorgesteld: Iemand die altijd luistert naar het verhaal van haar patiënt, iemand die altijd vriendelijk is.

De vader Hal: Meneer Robinson is een erg luidruchtige man. Hij windt zich ook snel op.
De moeder van Hal: Mevrouw Robinson is een ontzettend bezorgde moeder. Verder wordt er over haar niets verteld in het boek.

8.Het verhaal speelt zich af in Engeland in het plaatsje Southend. Southend ligt aan de rivier de Theems. De meeste tijd besteden ze in het huis van Barry en z’n moeder. Maar ook in hun winkel en in de stad. Wat ik wel raar vond dat ze nooit bij Henry thuis zijn geweest. Ook zijn ouders komen niet in het verhaal voor. Alleen weet ik dat hij bij ze in woont in Southend.

9.Dit verhaal is op een erg niet-chronologische manier geschreven. Hoewel het in dagboekvorm is geschreven (wat op zichzelf wel chronologisch is), wordt het verhaal vaak onderbroken met flash-backs om de situaties en zijn denkbeelden wat duidelijker te maken. De verteltijd is rond 1975 of 1980.

10. Begin: Ik moet gek zijn. Dat had ik altijd al kunnen weten. Als de dood je hobby is, dan moet je gek zijn. Begrijp me niet verkeerd. Ik ben misschien wel gek. Maar ik ben niet krankzinnig". Met deze woorden begint het verhaal van de 16-jarige Engelse jongen Hal.

11.Einde: Wanneer Hanry de moeder van Barry belt en verteld over de dood van Barry, vindt zij dit heel onbeschoft en grof. Henry snapt er dan niks van. Hij weet niet dat Joden (Barry’ s familie is Joods) de eerste dagen na het overlijden van iemand een tijd niet huilen en ook geen troost. Het einde van het verhaal is redelijk spannend. Er wordt verteld hoe Hanry zich slechter en slechter voelt en op het allerlaatst danste en werd betrapt bij het graf van Barry.

12. De titel vertelt het belangrijkste over het boek. Het verhaal gaat over een jongen die belooft aan zijn vriend dat hij zal dansen op zijn graf wanneer zijn vriend dood gaat.

13. Ik vond het een heel mooi boek. Het boek is heel spannend geschreven, alleen vond ik wel dat het soms te droevig was. Wat ik wel vond dat de schrijver van het boek nooit het woord homo gebruikte of een ander woord voor homo. En op het laatst schreef de schrijver pas over dat Hanry en Barry in bed zijn gedoken. Dat vond ik wel een beetje raar, waarom hij er niet al eerder over begon. Verder vind ik dat de schrijver een goed onderwerp heeft gekozen, omdat er veel negatieve dingen worden gezegd over homo’s. Het boek wel makkelijk te lezen, het boek dat zuigt je gewoon in het verhaal.