Feitelijke gegevens over het boek
Verschijningsdatum 1e druk: 23 september 2010
Gebruikte druk: 1e
Aantal bladzijden: 543
Uitgeverij: De Bezige Bij

Beschrijving van de cover
Op de bovenkant van de cover staat de afbeelding van een meisje dat zichzelf met een tuinslang bespuit. Daaronder staat met grote letters de titel van deze dikke roman.

Genre
“Bonita Avenue”is een psychologische roman over heden en verleden, over jeugdzonden en vader-zoonliefde, over noodlot maar vooral over moreel verval. Het blijft lang voor de lezer verborgen wat er in het verleden is gebeurd en de vertellers bekijken dat deel van hun levensdrama vanuit een perspectief dat acht jaar later ligt.
In de media wordt het boek ook wel een caleidoscopische zedenroman genoemd. De inhoud zou dan de moraal van de mensen van de eeuwwisseling beschrijven.

De flaptekst
Joni Sigerius, de dochter van de rector magnificus van de Twentse universiteit, drijft samen met haar vriend Aaron een handeltje dat ze maar liever voor haar krachtige en briljante vader verborgen houdt. Het is in het jaar van de vuurwerkramp dat ook in het gezin de boel explodeert. Niet alleen lopen Joni en Aaron tegen de lamp, die zomer komt ook de enige en echte zoon van Sigerius vrij uit de Scheveningse gevangenis. Acht jaar later pas – Joni verdient inmiddels miljoenen in Los Angeles – verneemt Aaron wat er zich in 2000 werkelijk heeft afgespeeld.
“Bonita Avenue” is een meeslepende debuutroman over noodlot en verval, idylle en schoonheid.


Samenvatting van de inhoud
Het eerste hoofdstuk begint met een vertelling van Aaron Bever (geboren in 1972 dus ongeveer 36 jaar in 2008) die in België woont en in de trein naar Brussel zit, waarin hij zijn ex-schoonmoeder Tineke Sigerius ontmoet. Het is 2008. Toen Aaron voor het eerst in het gezin van zijn vriendin Joni Sigerius kwam kennismaken, was dat niet zo’n succes. Als fotograaf op de universiteit had hij namelijk ooit een naaktfoto van haar vader Siem na afloop van een zwempartij bij een roeiwedstrijd gepubliceerd en die foto werd overal in Enschede opgehangen. Zijn schoonvader had dat niet leuk gevonden. Maar later hadden ze toch een redelijk goede band gekregen o.a. vanwege het judo. Siem was namelijk een heel goede judoka ten tijde van bekende Nederlandse grootheden als Anton Geesink en Willem Ruska en hij was door een noodlottige blessure net de Olympische Spelen misgelopen. Siem geeft Aaron één van zijn judopakken en ze vechten daarna ook nog menig oefenpartijtje uit. Maar het zal in 2000 anders uitpakken. Siem heeft een tweetal dochters over wie hij zich ontfermd heeft, maar ze zijn niet van hem. (Joni en Janis) Uit zijn eerste huwelijk heeft hij wel een zoon: Wilbert. Deze heeft een crimineel verleden: hij heeft iemand doodgeslagen met een hamer. Aaron hoort van Tineke dat Siem dood is.

Siem is de verteller van hoofdstuk 2. Hij zit in mei 2000 in China (Shanghai) Hij is een beroemd wiskundige geworden en rector van de universiteit en hij kan profiteren van de commerciële opzet van het leveren van sudoku’s. Hij heeft gehoord dat zijn zoon Wilbert vrijgekomen is uit de gevangenis. Op een receptie ziet hij iemand die veel lijkt op zijn dochter. Terug in zijn hotel kijkt hij naar een pornosite en vraagt zich af of het meisje zijn dochter Joni is. Hij twijfelt sterk, maar ze heeft een andere kleur ogen. Hij denkt aan een periode uit haar jeugd toen ze geld had opgehaald via een collecte en de biljetten uit de bus had gestolen. Ze had eerst fel ontkend, maar later toch toegegeven.
Op de Chinese televisie ziet hij opnamen van een vuurwerkramp. Maar hij kan niet verstaan waar het is. Het blijkt later zijn eigen stad Enschede te betreffen. We schrijven dus 13 mei 2000.

Joni vertelt hoofdstuk 3. Dat gaat ook weer a-chronologisch. Eerst vertelt ze over een bezoek van haar zus Janis naar Amerika, waar ze met een man Boudewijn Stol en haar zoontje Mike in Los Angeles woont. Het is geen leuk bezoek en ’s morgens zijn de gasten met de noorderzon vertrokken. Dat is in 2003 gebeurd. Het was de eerste keer dat ze na de ramp van 2000 weer bezoek kreeg uit Nederland.

Dan gaan we weer naar 2008. Joni koopt met ene Rusty een groot pand. Ze krijgt een mail van Aaron die haar gezien meent te hebben in Brussel. Dat kan niet. Aaron was haar vroegere vriend. Ze vertelt over 13 mei 2000, toen ze met hem een bruiloft in Zaltbommel bijwoonde en de ramp dus zelf had gemist. Aarons huis was wel beschadigd door het vuurwerk.
Aaron ontvangt de mail van Joni. Ze heeft het over de vuurwerkramp en de zelfmoord van Siem. Onder cover beheerden Joni en Aaron een pornosite. Joni was daarop in lingerie en andere speeltjes te zien. Ze verdienden miljoenen dollaar per jaar. Op de vuurwerkdag zijn
ze in Zaltbommel. Joni ontmoet daar Boudewijn Stol, een oudere man die voor Mc Kinsey werkt en die interesse in haar heeft. Aaron is heel jaloers.

Siem vertelt dat hij Joni en Aaron na de vuurwerkramp op zijn boerderij te logeren krijgt. Hij sluit vriendschap met Aaron en ze praten veel over judo en vechten ook met elkaar wat partijtjes. Siem heeft daarnaast een vriendinnetje dat nota bene net zo oud is als zijn dochter, Isabelle. Hij heeft namelijk zijn seksuele interesse in zijn tweede vrouw Tineke verloren. Haar figuur is niet meer aantrekkelijk. Zij heeft zich op het maken van meubels gestort. Isabelle wil niet met hem naar bed en eist dingen van Siem die hij niet kan waarmaken. Ze maakt het uit maar ze houdt hem als een “puppet on a string.” Hij moet alles stiekem doen: o.a. mailen en hij doet dat vaak ’s nachts. Daarna zoekt hij zijn seksuele heil in pornosites. Ook die waarop hij vermoedt dat het zijn dochter is. Joni zelf komt hem waarschuwen: er wordt over hem geroddeld op de universiteit waarvan hij rector magnificus is. Iedereen weet dat hij een eerstejaars studente als vriendin heeft. Siem wordt gepolst door Thom de Graaf of hij minister van Onderwijs wil worden. Ze willen zijn voorganger kwijt.
Dan komt ook het bericht binnen dat Wilbert, Siems echte zoon, vrij gekomen is en gevraagd heeft of zijn halfzusjes nog in leven zijn.

Het perspectief wisselt steeds en nu is het weer Joni die vertelt. Ze denkt terug aan de periode dat Wilbert bij hem kwam wonen in Enschede. Hij deed allemaal dingen die niet door de beugel konden en hij kwam in verzet tegen zijn vader. Joni vond dat wel interessant. Dat was na hun Amerikaanse periode. Er waren toen veel ruzies geweest tussen Wilbert en zijn vader. Hij gebruikte drugs en was seksueel actief. Hij daagde de bijlesjuffrouw van Joni uit met seksuele handelingen en die doet aangifte. Vader Siem zet Joni onder druk om tegen Wilbert te getuigen en die doet dat. Daardoor wordt Wilbert tot tien maanden jeugddetentie veroordeeld. Ze heeft meineed gepleegd door te zeggen dat Wilbert haar ook seksueel benaderd heeft. Maar nu heeft ze aangegeven dat ze met Wilbert wil praten nu hij uit de gevangenis komt. Hij heeft in zijn eerste opsluiting namelijk alleen maar slechte dingen geleerd en hij heeft later iemand doodgeslagen met een hamer. Nu is hij echter weer vrijgekomen. Aaron is echt jaloers. Hij wil niet dat ze met Wilbert praat.

(2000) Siem is weer benaderd om Minister te worden. Hij wil het huis van Aaron doorzoeken om bewijzen van de pornosite ,et Joni te vinden. Eerst vindt hij alleen maar een bon van de huur van een luxe resort. Hoe kan Joni zoveel geld hebben? Hij moet die twee een tijdje uit de buurt hebben om verder te kunnen zoeken en biedt hun een reisje naar Corsica aan. Daar zal Joni aan Aaron vertellen dat ze naar Amerika zal vertrekken. Maar ze hebben samen grote belangen. Zij was de initiatiefneemster voor de opzet van de pornosite. Aaron was een goede fotograaf en ze verdienen op die manier kapitalen. Ze hebben zelfs een luxe jacht bij elkaar “gehoereerd.”

(2008) Het blijkt dat ze na haar Mc Kinseyperiode eigenlijk op dezelfde weg is verder gegaan. Boudewijn is weer van haar af en hij heeft de zorg over hun zoontje Mike overgenomen. Joni doet iets heel onduidelijks, maar het heeft ook weer te maken met de porno-industrie. Ze produceren seksfilms. Ze ontmoet een pornosterretje Bobbi Red dat ook een filmrol in de Hollywood-scene heeft gekregen.

(2000) Siem onderzoekt opnieuw de zolder van Aaron. Hij ontdekt nu allerlei seksattributen van Joni en nu heeft hij het bewijs dat zij wel het meisje is van de pornosites die hij bezoekt. Het is een geweldige klap voor hem. Hij is een potentiële Minister van onderwijs met een moordenaar als zoon en een websitehoer als stiefdochter. Hij heeft zelf ooit betaald voor de pornofoto’s van Joni. Hij raakt even de weg kwijt, want hij kleedt zich uit en trekt het lingerieslipje van Joni aan. Op dat moment komen de twee jonge mensen thuis uit Corsica, want ze willen de wedstrijd Frankrijk-Nederland tijdens het EK-voetbal in Nederland thuis bekijken. (21 juni 2000) Siem vliegt het huis uit, naakt, wordt toch geconfronteerd met zijn dochter en loopt dwars door de pui van het huis heen. Hij bloedt en moet zich schuilhouden totdat het donker wordt. Aaron en Joni breken met daarna elkaar . Joni gaat naar de Verenigde Staten en Aaron blijft achter als een echte loser. Ook het contact met zijn judovriend Siem Sigerius wordt verbroken. Hij voelt zich betrapt door zijn dochter en in een flashback denkt hij terug aan de eerste keer dat hij betrapt werd in zijn leven. Hij leefde een saai huwelijksleven met Margriet Wijn en hij had een leuke onderbuurvrouw Tineke. Toen hij geblesseerd was voor de Olympische spelen en met een gipsbeen in bed lag, had ze hem dagelijks nagelopen. Hij was door haar en haar vader op zijn wiskundeknobbel gewezen.
Maar later was hij op een feestje bij haar blijven hangen en hij was de koffer met haar ingedoken. Margriet had even gewacht en had hem toen betrapt met Tineke. Dat was de reden voor een echtscheiding. Vanaf dat moment had Siem zich ontfermd over Joni en Janis. Wilbert was met zijn moeder Margriet mee gegaan.

Joni vertelt over haar vernieuwde contacten met Aaron. (2008) Ze mailen, maar dan hoort ze weer een tijdje niets. Aaron was destijds jaloers geweest op Wilbert. Ze doet dan aan de lezer verslag van haar ontmoeting met Wilbert. Hij zit in een opvangtehuis in Amsterdam en zit aan de grond, gebruikt drugs. Ze biecht hem op dat ze van haar vader getuige moest zijn in de rechtszaak tegen hem. Ze vertelt ook dat hij haar nooit echt heeft verkracht. Alle initiatief was immers van haar uit gegaan.
Hij had na zijn jeugddetentie wraak gezocht en had Joni willen vermoorden, maar door een toevalligheid was dat niet doorgegaan. In de gevangenis had hij alleen maar slechte dingen geleerd. Hij vraagt aan Joni of ze rijk is. Joni beaamt het, maar vertelt Wilbert dat haar vader haar pornoactiviteit heeft ontdekt. Ze vertrekt daarom naar Amerika.

Siem wordt in oktober 2000 Minister van onderwijs. Zijn omgeving is gescreend (o.a. Aaron) Die vertelt aan de Inlichtingendienst dat Siem altijd een vader voor hem geweest is en dat Siem nauwelijks contact met Wilbert heeft
Die is echter amper beëdigd of hij ontvangt sms’jes met een vervelende inhoud.. Ze gaan over de pornosite van Joni en hij vermoedt dat Wilbert wraak wil nemen voor het verleden. Hij ontvangt later een brief met een dildo erin met de opdracht 100.000 gulden op het strand in Scheveningen te begraven. Tineke voor wie hij alles verborgen heeft gehouden, komt nu ook met vragen. Wat is er aan de hand? Dan vertelt Siem haar alles van de pornosite van Joni. Ze weten nog niet goed wat ze ermee aan moeten.

(2008 )Joni doet een pornoact in een film met Bobbi. Ze hoort van Boudewijn Stol dat Aaron gebeld heeft naar Mike en dat hij contact met Joni wil. Ze weet niet of ze dat wel gaat doen.

(2000) Siem haalt 100.000 gulden op bij de bank, maar hij begraaft het geld nog niet. Hij wil afwachten wie er komt, maar hij ziet niemand komen opdagen. Dan brengt hij het geld terug naar de bank. Zijn vrouw is met Janis al op wintersport en hij zal hen nareizen. Hij gaat eerst terug naar Enschede. Wanneer hij naakt in de badkamer staat, hoort hij wat en dan komt Wilbert binnen. Hij heeft een dorsvlegel bij hem en komt wraak nemen. Hij weet Siem flink te verwonden, maar die herstelt zich knap . Hij is niet voor niets judoka geweest en hij overstrekt de elleboog van Wilbert, waardoor die gilt van de pijn van de gebroken elleboog en vlucht. Later blijkt dat hij een flinke hoeveelheid rum genuttigd heeft. Siem wil vertrekken naar Frankrijk voor zijn wintersportvakantie.

(2000) Joni heeft half december Aaron gebeld. Hij zit psychisch in de problemen. Ze wil met de kerst naar Enschede komen en heeft tickets geboekt (21 december.) Op Schiphol wordt ze opgevangen door Boudewijn die wel wat in haar ziet en de laatste maanden met haar heeft gemaild. Joni koop wat presentjes voor Aaron. Maar als ze bij hem komt, ziet ze dat hij aan de rand van de waanzin zit. Hij heeft een psychose . Zijn huis is vervuild: hij heeft een half jaar niets aan zichzelf en zijn huis gedaan. Joni beseft dat hij moet worden opgenomen. Ze zet hem af in een kliniek. Zelf heeft ze ook een probleem: ze is namelijk zwanger …. van Aaron. Op Corsica hadden ze enkele keren onbeschermd gevrijd. Aaron weet het niet, alleen Boudewijn heeft ze het verteld. Die is zelf onvruchtbaar en hij haalt Joni over geen abortus te plegen. Later trouwt hij dus met haar. Mike is dus de zoon van Aaron.
Joni is naar Europa gekomen om het jacht van 1,5 miljoen dollar aan een Amerikaan te verkopen. Onderweg naar Val d’Isere in Zuid-Frankrijk krijgt ze een migraineaanval en ze gaat dan eerst naar het luxe jacht waar ze medicijnen weet te liggen. Wanneer ze op het schip komt, doet ze een verschrikkelijke ontdekking. Haar vader heeft zich op het jacht opgehangen: vliegen bedekken zijn lichaam.

(2000) In het laatste hoofdstuk is Siem de personale verteller. Ook hij is op weg naar Frankrijk. Hij gaat op skivakantie. Maar hij rijdt de snelweg af en gaat naar de Belgische Ardennen. Hij heeft iets te verstoppen en dan wordt het verhaal nog luguberder.
Hij vertelt in een flashback dat Wilbert met zijn dronken kop de sneeuw was ingevlucht. Hij had hem liggend in de sneeuw gevonden maar hij ademde nog wel. Maar het was heel koud en Wilbert had veel gedronken. Na een paar uur was hij doodgevroren. Wat moest Siem met het lijk doen? De politie zou hem snel op het spoor zijn. Hij besluit zich van het lijk te ontdoen. Met behulp van de zaagmachine van Tineke (die immers meubels maakte) snijdt hij het lichaam van Wilbert in stukken. Ook hakt hij er met de bijl op los. Hij doet de stukken van het lichaam in een tentzak en een rugzak en dropt de ledematen in een bos in de Ardennen. Daarna vertrekt hij naar Zuid-Frankrijk om het jacht van Joni op te zoeken. De rest is aan de lezer bekend.

Titelverklaring
“Bonita Avenue”is de naam van de straat waarin het gezin Sigerius dat naar de VS is geëmigreerd gewoond heeft. Het was een mooie tijd in de VS. De naam geeft dus aan dat er een “mooie boulevard”is. In Amerika was het leven nog aangenaam, maar nadat Siem c.s. terug gekomen waren naar Nederland zijn er allerlei vervelende en moreel belastende zaken gebeurd. In dat opzicht kun je de titel ironisch opvatten.

Motto
Er zijn twee motto’s in de roman.
Het eerste is een uitspraak van Wim Ruska (ooit wereldkampioen judo) Ik ben een natuurtalent. Ik weet wel dat eigen roem stinkt, maar toch is het zo. Judo is een keiharde, koelbloedige sport. Ik heb me vaak genoeg in mijn leven laten bedonderen en ik ben naïef, maar op de mat is het anders. Dan ben ik een rekenmachine. “

Het tweede motto is van Sasha Grey Ik ben voor jullie wat een gladiator voor de Romeinse burger was, weet je.

Siem Sigerius was in zijn jeugd een heel goede judoka die ook Wim Ruska nog gekend had.

Structuur
De structuur van de roman is vrij ingewikkeld. Het verhaal wordt verteld in 21 hoofdstukken, die een vrij grote omvang hebben net als het boek zelf. (immers, 543 blz.) Omdat twee vertellers Aaron en Joni heden en verleden steeds vrijwel naadloos in elkaar laten overgaan, moet de lezer heel geconcentreerd te werk gaan. Het zal voor hem bij eerste lezing niet geheel duidelijk zijn wat heden (2008) en verleden (2000) is.
Er zijn belangrijke ontwikkelingen gebeurd in het jaar 2000 tijdens maar vooral na de vuurwerkramp in Enschede op 13 mei. Daarna zijn deze twee vertellers uit elkaar gegaan en respectievelijk in Amerika en België gaan wonen. Ze laten als verteller dan hun licht schijnen over het verleden dat acht jaar daarvoor is gelegen. Joni en Aaron vertellen in 2008 met hun gezicht naar het verleden.

De derde verteller Siem Sigerius, rector magnificus aan de Twentse Universiteit en later ook nog Minister van Onderwijs, kan dat niet, omdat hij in 2000 een einde aan zijn leven heeft gemaakt.
Buwalda maakt er een spel van om steeds meer uitweidingen van de vertellers op te nemen in zijn roman. Hij leidt de lezer op belangrijke momenten van onthullingen vaak op een zijspoor, waarbij een verteller een aantal op het oog minder belangrijk lijkende zaken onthult. Maar daardoor ontstaat er wel spanning in de roman. De lezer is erg benieuwd naar de afloop van het verhaal. Een nadeel is echter dat het lezen behoorlijk wat inspanning vergt en bij zo’n dikke roman van meer dan 500 bladzijden is dat wel eens een probleem. Je kunt gewoon niet achter elkaar doorlezen. Het zit allemaal te ingewikkeld in elkaar om een pageturner te zijn.

Perspectief
Er zijn drie vertellers:
Nummer 1:
Aaron Bever , de vriend van Joni Sigerius, die samen met haar een pornosite heeft opgericht waardoor ze veel geld verdienen. In 2008 woont hij in belgië in de buurt van Brussel en hij zijn ex-schoonmoeder Tineke in de trein zitten.
Aaron neemt de hoofdstukken 1-4-6-8-12-15-19 voor zijn rekening. (7 in totaal) Hij vertelt afwisselend in de o.t.t. en o.v.t afhankelijk van het feit of hij over het heden of het verleden vertelt.
Aaron vertelt in de hijvorm. Hij is dus een personale verteller.

Nummer 2:
Joni Sigerius , de dochter van de rector magnificus, verdient ene fortuin met pornosites en is in 2008 in de Verenigde Staten. In 2000 was ze de vriendin van Aaron en samen met hem verkocht ze haar lichaam door middel van foto’s.
Joni is een ik-vertelster. Ook zij vertelt afwisselend in de o.t.t. en o.v.t.
Zij is de vertelster van zes hoofdstukken : 3-7-10-13-17-20

Nummer 3
Siem Sigerius , de intelligente rector magnificus van de Twentse universiteit en in de loop van het verhaal ook nog minister an Onderwijs. Hij is de stiefvader van Joni en heeft een bizarre verhouding met zijn biologische zoon Wilbert die in de gevangenis heeft gezeten. Sigerius is een personale verteller. Hij pleegt zelfmoord.
Siem vertelt acht hoofdstukken: 2-5-9-11-14-16-18-21
Hij is een personale verteller.

De tijdlagen van het verhaal
De twee belangrijkste tijdlagen zijn 2000 en 2008.
In het jaar van de vuurwerkramp in Enschede gebeurt er ook iets belangrijks in het gezin van Sigerius. Na de ramp wordt het Siem duidelijk dat zijn dochter geld verdient met pornosites. Bovendien komt in dat jaar zijn zoon Wilbert (die iemand heeft gedood) uit de gevangenis en hij wil wel wraak nemen op zijn vader en zijn stiefzusje. In Nederland wordt het EK-voetbal in juni 2000 georganiseerd en er zijn verwijzingen naar wedstrijden van het Nederlands team tijdens de gebeurtenissen.
In 2008 kijken twee vertellers terug op wat er in het verleden is gebeurd. Joni zit in Amerika en verdient geld als water. Haar ex-vriend Aaron is psychisch in de war en hij woont in de buurt van Brussel. Hij zoekt weer contact met Joni.

Het decor van de handeling
De belangrijkste plaatsen zijn Enschede ten tijde van de vuurwerkramp in 2000 in de wijk Roombeek en Los Angeles in Amerika waar Joni anno 2008 woont. Ze heeft een bloeiend bedrijf dat zich bezig houdt met pornoproducties. Ook vroeger heeft ze in Amerika gewoond, toen het gezin Sigerius meeverhuisde naar de Nieuwe Wereld, omdat vader Sigerius een belangrijk wiskundige was en daar werk gekregen had. Zoon Wilbert moest in Nederland bij zijn biologische moeder achterblijven.
De vuurwerkramp komt nadrukkelijk in het verhaal voor, evenals verwijzingen naar het EK-voetbal van 2000 in Nederland.

In de laatste hoofdstukken speelt Zuid-Frankrijk ook nog een rol. Siem vertrekt na de dood van zijn zoon naar de havenplaats waar de boot van zijn dochter ligt. Joni gaat er ook naar toe om het schip te verkopen en doet daar dan een gruwelijke ontdekking.

Uitgewerkte thematiek
Er zitten heel veel motieven in de roman van Peter Buwalda. Je zou zelfs kunnen denken aan enige overkill aan ontwikkelingen. Maar aan de andere kant weet hij het verhaal geloofwaardig te houden.

In feite gaan veel mensen ten onder aan moreel verval. Dat lijkt wel het thema van deze roman te zijn. Siem Sigerius is nota bene rector magnificus aan de Twente Universiteit en later zelfs Minister van Onderwijs. Maar hij rijdt een scheve schaats. Er is nogal wat op hem aan te merken. Hij pleegt overspel tijdens zijn eerste huwelijk. (hij ruilt Margriet in voor Tineke) In de laatste vrouw verliest hij ook zijn seksuele belangstelling en hij gaat daarna om met de 19-jarige Isabelle, de dochter van een vriendin. Wanneer ze hem afwijst totdat hij een definitieve beslissing over zijn huwelijk heeft genomen, bezoekt hij als troost pornosites op het internet. Ook als hij in het buitenland zit (China) Hij kijkt dan extra goed of het meisje dat hij op de site bezoekt niet al te veel op zijn eigen dochter lijkt. Hij betaalt ervoor om naar haar te kijken. Dat is toch bijna een vorm van incest. (Joni is zijn stiefdochter) Later blijkt dat ze miljoenen verdient aan de site. Hij komt erachter wanneer hij de spullen op zolder bij haar vriend Aaron vindt. Vreemd is dan zijn behoefte om haar slipje aan te trekken. Maar hij wordt gestraft, want het jonge stel komt vervroegd terug van vakantie waardoor hij naakt (en bloedend) door een glazen pui van de woning van Aaron moet vluchten.
Een andere behoorlijk zware smet op zijn blazoen van Minister is zijn biologische zoon Wilbert. Die heeft twee veroordelingen achter de rug: de eerste keer wegens seksueel verkeerde activiteiten, waarbij zijn zusje hem ook nog eens heeft aangeklaagd, daartoe aangezet door haar stiefvader. Siem geeft dus opdracht aan Joni om meineed te plegen. Daarna komt Wilbert helemaal op het slechte pad o.a. door contacten met medegevangenen. Hij zit vol haat naar zijn stiefzusje, maar door een gelukkig toeval weet ze te ontsnappen aan zijn wraak. Wel heeft hij nog een veroordeling achter de rug. Met een hamer heeft hij iemand doodgeslagen en vlak voor de vuurwerkramp in 2000 is hij op vrije voeten gekomen. Joni wil wel met hem paraten en ze doet dat in Amsterdam. Daar blijkt dat hij een aan drugs verslaafde wraakzuchtige jongen is. Hij ziet zijn kans schoon wanneer zijn biologische vader Minister van onderwijs wordt. Hij gaat hem chanteren en wanneer die eerste actie mislukt, komt hij hem opzoeken om hem te doden. Maar hij heeft buiten de waard gerekend. Siem was in het verleden een befaamd judoka die door een noodlottig toeval de Olympische Spelen is misgelopen. Hij biedt stevig weerstand en hij weet de elleboog van zijn zoon te breken. De pijn is enorm en Wilbert vlucht. Maar de volgende dag blijkt dat Wilbert in de sneeuw ligt dood te gaan. Hij zou kunnen helpen, maar hij laat hem sterven en dan komt er een luguber einde aan de roman. Hij zaagt het lichaam van Wilbert aan stukken en hakt de rest er met een bijl vanaf. Hij verbergt de delen van de romp in de bossen in de Belgische Ardennen en rijdt daarna door naar Zuid-Frankrijk. Blijkbaar beseft hij dat hij de waarheid niet kan ontlopen, want in het luxueuze jacht van Joni en Aaron pleegt hij zelfmoord door een strop om zijn nek te leggen. Een paar dagen later treft Joni die naar Europa is gekomen om het jacht te verkopen het lijk van haar vader aan. Het morele verval is compleet.

Motieven die in het verhaal ook een belangrijke rol spelen, zijn:
- De vader-zoonverhouding.
Wilbert is de biologische zoon van Siem, maar die heeft meer op met zijn beide stiefdochters Joni en Janis. Dat moet de zoon pijn hebben gedaan. Wanneer zijn vader bovendien Joni aanzet tot meineed om Wilbert de cel in te krijgen, is de verhouding definitief verstoord. Wilbert komt in 2000 wraak nemen, maar Siem is sterk genoeg om zich te verzetten. In feite is hij schuldig aan de dood van zijn zoon, die hij bovendien op lugubere wijze uit de weg ruimt.
- Wraak (Wilbert wil wraak nemen voor het verleden; eerst op zijn stiefzus, later op Siem)
- Verraad / Meineed
- Moord en doodslag
- Schuldgevoel
- Zelfmoord
- Vader-dochterverhouding. Joni is weliswaar Siems stiefdochter maar hij voedt haar op als ware het zijn eigen dochter. Dat zet de hele kwestie met betrekking tot de pornosite bijna in een incestueus daglicht. Hij kijkt betaald naar de seksfoto’s van zijn eigen stiefdochter.
- Seksualiteit (zie hierboven) Joni en Aaron hebben een sekssite geopend waarmee ze veel geld verdienen.
- Overspel (Siem heeft overspel met Tineke toen hij nog getrouwd was met Margriet. Hij heeft tijdens het huwelijk met Tineke een overspelige relatie met een 19-jarige studente Isabelle.)
- Drugsgebruik van Wilbert voor en na zijn gevangenschap
- Geld verdienen in de porno-industrie (Ook later verdient Joni haar miljoenen in die tak van commercie)
- Toeval en noodlot
- De vuurwerkramp in 2000 in Enschede

Beoordeling scholieren.com
“Bonita Avenue” is geen gemakkelijke roman en het vergt veel concentratie om het boek naar een goed einde “te lezen”. De structuur zit namelijk vrij ingewikkeld in elkaar en dat gaat het niet in eerste instantie om de keuze van de drie vertellers. Die worden door de schrijver wel goed uit elkaar gehouden in de 21 hoofdstukken. Dat is voor de lezer meteen goed te volgen. Maar in die hoofdstukken zelf laat hij zijn vertellers voortdurend switchen van heden naar verleden. Vooral bij Joni’s en Aarons relaas verhaal levert dat extra moeilijkheden op. Je gaat voortdurend met hen mee naar het verleden van 2000 en het heden van 2008. Dat vergt wel enige soepelheid van de lezer.
Omdat Siem in 2008 niet meer leeft, heb je dat probleem niet bij zijn hoofdstukken. Maar ook hij geeft veel flashbacks naar het verleden: zijn overspel met Tineke, zijn enigszins mislukte judocarrière , zijn relatie met Isabelle, zijn ontdekking als wiskundige etc.

Voeg daarbij nog de talrijke uitweidingen die de vertellers zich permitteren en dan wordt het wel duidelijk dat je het boek niet zomaar “achter de kiezen” krijgt. Daarmee wil ik zeker niet beweren dat het boek niet interessant om te lezen is. Het is gewoon een hartstikke interessante roman, maar onervaren lezers zou ik het boek niet direct aanraden. Bovendien is het een dikke pil. Dat kost nogal wat tijd om die te lezen.
Maar de tijdsinvestering levert wel wat op: “Bonita Avenue”is wel een indrukwekkende debuutroman. Het lijkt een roman van een reeds gerijpte schrijver. Misschien een mooie, lange tijd gewacht met publiceren. Dat kan nooit kwaad.
Voor onze lijst wil ik die boeiende roman waarderen met 3 punten.

Recensies
In de landelijke dagbladen zijn vrijwel nog geen recensies gepubliceerd over deze debuutroman van Buwalda. Wel heeft Maarten Dessing in “Boek Magazine” van september/oktober 2010 een uitgebreid verslag geplaatst. Hij geeft ook aan dat de structuur ingewikkeld is met veel uitweidingen. Hij roemt de spanning van de roman.

Het Parool publiceerde een eerste landelijke recensie. Maarten Moll is op donderdag 7 oktober 2010 heel enthousiast over het boek. Hij verraadt in zijn recensie niet veel van het plot. Over Bonita Avenue, de debuutroman van Peter Buwalda (1971), is veel te zeggen. Dat het een goed boek is bijvoorbeeld. Een gedurfde, liefst 543 pagina's dikke roman. Een roman die zich niet bepaald laat lezen als een debuut, zo veel vakmanschap toont de schrijver al. En dat kan niet iedere debutant zeggen.[….] Goed is de stijl van Buwalda, gecombineerd met de vorm. Hij schrijft beeldend, duidelijk, zonder krullen, en met humor. En hij weet op vakkundige wijze flashbacks in zijn vertelling te stoppen die het verhaal niet ophouden, zoals flashbacks vaak doen, maar echt versterken.

Behalve op de eerste zin, die lelijk is omdat Buwalda vier keer het woord hem gebruikt, is niet veel aan te merken op dit debuut. Misschien dat de lijntjes in het nu - de roman is een terugblik - niet helemaal netjes worden afgehecht. Soit, zeg ik, want wat een rijke historie staat daar tegenover. Buwalda lijkt nu al een gerijpte schrijver te zijn.

O, ja, de titel. Bonita Avenue is de straat in Berkely, Californië, waar het gezin Sigerius tijdens zijn gelukkigste periode woont als Siem daar als wiskundige werkt. Het vuurwerk is dan nog niet ontploft.

Daniëlle Serdijn is in De Volkskrantvan zaterdag 16 oktober 2010 niet zo heel positief, ook al ziet ze wel de kwaliteiten van de debutant in.

Ook andere personages reflecteren zelden op hun veelal buitenissige handelingen. Dat maakt deze roman tot een merkwaardig oppervlakkige geschiedenis: verdorven karakters, maar zonder gegronde gedachten, ideeën of innerlijke motivatie. Dat geeft Bonita Avenue, wat de personages betreft, een zielloze aanblik. Er zit geen leven in.

Een ander bezwaar is de omvang. Het verhaal bevat veel ondienstige alinea’s en scènes met weetjes en terzijdes, meestal in muzikale of journalistieke sfeer, waaraan Buwalda’s oude stiel is terug te zien. Leuk en interessant, ook omdat Buwalda fijn weet te formuleren, maar onmisbaar is het niet. Sterker, het vertroebelt het zicht op het handelingsverloop, wat tergend is voor wie van een beetje helderheid houdt.

Iets vergelijkbaars doet zich voor in de compositie: die is gewild complex. Ontrafel je de geschiedenis, dan houd je een simpel verhaal over waarin Aaron acht jaar na dato terugblikt op het jaar 2000. Aanleiding is een kortstondige ontmoeting met zijn ex-schoonmoeder, Tineke, die hem vertelt dat Sigerius dood is. Heen en weer springend in de tijd, en vanuit verschillende perspectieven, horen we wat er gebeurd is.

Wat Bonita Avenue enigszins overeind houdt, is Buwalda’s stijl. Een roman op zich is de regel waarin hij een kleuterjuf beschrijft: ‘Het melkwitte pagekapsel, het grote aseksuele gezicht, schoeisel met klittenbandsluitingen waaraan hij zag dat ze langzaam afdreef van de volwassen wereld.’  Een enkele zin maakt soms meer indruk dan een hele roman.

In het NRC van vrijdag 22 oktober 2010  geeft Arjen Fortuin zijn positieve oordeel.  Het merkwaardige is dat zo’n opsomming Bonita Avenue tegelijkertijd wél en geen recht doet. Er wordt bijvoorbeeld tekortgedaan aan het verbijsterende vakmanschap van Peter Buwalda. Niet alleen heeft deze debutant zijn talloze verhaallijnen 500 bladzijden lang stevig in de hand gehouden, hij heeft ook oog voor de details die een portret verdiepen. Sterk is het moment waarop Sigerius voor het eerst een Sudoku-spelletje onder ogen krijgt, dat dan nog ‘Number Place’ heet. De wiskundige is niet gegrepen door de vraag hoe je het raadsel oplost, maar hoeveel cijfers er vooraf gegeven moeten zijn om de sudoku op te kunnen lossen – een fraaie verheldering van het verschil tussen rekenen en wiskunde. Iets vergelijkbaars uit het judoleven van Sigerius: tegen het eind van de roman komt het tot een worsteling op het moment dat de ex-judoka poedelnaakt is. Dat voelt kwetsbaar, maar Buwalda signaleert ook het voordeel van blootjudo: je bent lastig écht vast te grijpen.
 

Overigens is het vakmanschap van Buwalda ook weer niet zo heel vreemd. Deze debutant komt niet uit de lucht vallen: hij schreef al veel voor literaire tijdschriften en werkte als journalist en als redacteur voor een uitgeverij.

Op een andere manier doet een opsomming als hierboven gegeven de roman wel recht, want hoe knap Buwalda de verschillende thema’s ook vervlecht, nergens komen ze écht samen. Het wordt niet duidelijk wat de schrijver met deze roman nu precies heeft willen uitdrukken. Misschien dat ieder mens een duistere zijde heeft, misschien dat schaamte kan maken dat je jezelf in de hoek schildert, misschien dat gekte bij iedereen op de loer ligt. Wat de personages in Bonita Avenue missen is een groot streven – door Thomas Rosenboom vaak aangevoerd als noodzakelijk ingrediënt van een grote roman.

Daardoor krijgt het boek in de loop van de vertelling iets ongerichts, doen te veel mensen gekke dingen, wordt er ook iets te veel naakt rondgerend. Spannend is het boek tot het eind, maar spanning wordt in het laatste deel ook het hoofdkenmerk van de roman en dat is een tikje mager.

Er is dus nog best het een en ander aan te merken op Buwalda’s debuut, maar dat geldt voor het gros van de romans die jaarlijks het licht zien in Nederland – in die rijen vindt Bonita Avenue met speels gemak zijn plaats.

Over de schrijver
Bron: website uitgever
Peter Buwalda was journalist en werkte als redacteur bij verschillende uitgeverijen. Hij was mede-oprichter van het literaire poptijdschrift Wah-Wah en schreef verhalen en essays voor onder andere De Gids, Vrij Nederland, Bunker Hill en Hollands Maandblad.
“Bonita Avenue”is zijn debuutroman.