Blauwe plekken door Anke de Vries

Samenvatting van het verhaal Judith is een meisje dat wordt geslagen door haar moeder, op een dag is het zo erg dat haar moeder haar van de trap af gooit. Hierdoor komt Judith in een coma te liggen. Ze begrijpt niet waarom haar moeder dat doet. Ze doet altijd zo haar best om niet in de weg te lopen en ze helpt zo veel mee. Ze haalt elke dag Dennis (haar jongere broertje van twee jaar oud) van de crèche.

Op een zekere dag komt er een tante een week bij haar logeren. Ze komt er door die tante achter dat het door haar oom komt. Ze lijkt namelijk erg op die oom. Haar oom wou gaan schaatsen samen met Judith’s moeder, maar Judith’s moeder had geen zin, want ze had al met een vriendin afgesproken. Tijdens een wedstrijdje spelen glipt hij onder het ijs en overlijdt, de oma van Judith bleef Judith’s moeder tot aan haar dood, haar van dat ongeluk de schuld geven. Dus omdat Judith op die oom lijkt denkt haar moeder steeds aan die tijd terug en wordt ze woest, en begint Judith dan gigantisch af te tuigen.

Judith leert Michel kennen, een jongen uit haar klas die bij zijn oom en tante woont, omdat het met zijn vader niet wil klikken. Zijn moeder is overleden op vroege leeftijd. Ze leert hem kennen tijdens school toen haar band lek was.

Judith zit altijd onder de blauwe plekken en loopt altijd in een dikke trui, zodat de plekken niet opvallen. Op een moment stroopt ze haar mouwen op en Michel ziet dat. Ze zegt dat het komt doordat jongens haar aftuigen. Ze heeft tegen Michel gezegd dat die jongens het niet meer deden. Op een moment ziet de leraar een tijd later ook blauwe plekken, ze zegt ook tegen de leraar dat dat komt door jongens. Maar als de leraar en Michel hun verhalen vergelijken, klopt er iets niet.

Michel zocht Judith thuis op, maar ze is verhuisd zij de buurvrouw van Judith. Michel gaat eens extra informeren bij de buurvrouw en ze zegt dat ze vaak geschreeuw en gegil hoorde, maar van haar man moest ze zich nergens mee bemoeien. Hij vertelt dit verhaal aan zijn leraar en tante. Van de tante mocht ze bij haar komen als het nodig is.

Hij is haar gaan opzoeken en vindt haar en drinkt met haar wat aan een terrasje. Ze krijgt een knuffelbeer en hij zegt dat ze er eens iets aan moet doen. En hij zij dat ze zo bij hem kon komen. Toen ze thuis kwam sneed de moeder die knuffelbeer kapot en ze werd weer mishandeld. Dat werd voor haar te veel. Toen haar moeder werken was heeft ze haar biezen gepakt en is ze naar het station gegaan, naar Michel weg van haar moeder, weg met die “blauwe plekken”