Auteur: Anke de Vries. Titel: Blauwe plekken. Uitgever: Lemniscaat. Plaats: Rotterdam. Jaar van uitgave: 1996. Samenvatting Blauwe plekken. Judith is een meisje van ongeveer 12 jaar, die vaak door haar moeder geslagen wordt. Maar waarom weet ze niet. Integendeel, ze doet veel dingen voor haar moeder, ze zorgt voor haar broertje en brengt hem naar de crèche. Haar moeder werkt alle werkdagen en daarom helpt Judith ook vaak thuis. Maar als haar tante later komt logeren komt ze te weten, dat ze erg op het broertje van haar moeder lijkt. Die is als kind door het ijs gezakt, en haar moeder kon hem niet redden. Dit heeft ze zichzelf nooit kunnen vergeven. Haar oma gaf haar moeder de schuld van de dood van haar broertje, en heeft dat niet achter zich kunnen laten. Daarom reageet ze zich zo af op Judith. Omdat haar moeder haar slaat, zit ze vaak onder de blauwe plekken. Ze probeert zoveel mogelijk deze blauwe plekken ze verbergen, o.a door het dragen van truien met lange mouwen en lange broeken. Op school doet ze vaak niet mee aan gym, omdat ze bang is dat iedereen haar blauwe plekken ziet, dus verzint ze een smoes. Het is soms zo erg dat ze de volgende dagen helemaal niet naar school komt, omdat ze niet eens meer kan lopen. Op school raakt ze bevriend met Michiel, een jongen die een jaar ouder is dan zij. Hij heeft, na de dood van zijn moeder, verschillende jaren met zijn vader, waarmee hij niet goed kon opschieten, in Amerika gewoond. Ook Michiel heeft problemen. Hij kan op school niet goed leren, hij is al twee keer blijven zitten. Zijn vader(die nog steeds in Amerika woont) wil dat hij goed leert en denkt dat Michiel niet goed zijn best doet. Michiel is heel sportief, maar zijn vader vindt dat hij meer tijd aan leren moet besteden. Later blijkt dat Michiel last heeft van dyslexie. Door zijn tanta woont hij nu in Nederland. Als zijn vader een nieuwe relatie krijgt, wordt hij zachter ten opzichte van Michiel. Hij bezoekt hem een paar keer in Nederland en hun contact wordt beter. Tussen de middag gaat Judith vaak met Michiel mee naar huis, om daar te lunchen. Judith voelt zich erg thuis bij de familie van Michiel. Als Michiel merkt dat ze blauwe plekken heeft, vertelt ze dat ze door een paar jongens in elkaar geslagen is. Ze vertelt het zelfde verhaal ook aan haar onderwijzer, nadat ook hij opgemerkt had dat ze onder de blauwe plekken zat. Eerst geloven ze dit verhaal, maar naderhand komen ze er achetr dat haar moeder haar mishandelt. Als Judith’s moeder in de gaten krijgt dat er steeds meer mensen gaan leteen op de blauwe plekken van Judith, gaan ze verhuizen. Michiel weet niet waar Judith nu woont, maar met hulp van zijn onderwijzer, komt hij er achter dat Judith nu in Leiden woont. Michiel zoekt Judith op en zegt dat hij weet waar haar blauwe plekken vandaan komen en zegt dat ze hulp moet zoeken, eventueel bij zijn familie of bij haar onderwijzer. Ze volgt zijn raad op, neemt afscheid van haar kleine broertje en gaat met een enkele reis naar Den Haag. Mijn mening. Ik vind dit een goed boek, want je kunt je er erg goed in verdiepen. Het is dan ook een van de beste boeken die ik heb gelezen.