Primaire gegevens
Titel: Blauw Water
Schrijver: Simone van der Vlugt
Aantal pagina’s: 219
Jaar uitgave: 2008
Eerste druk: 2008


Thema
De titel van het boek is ‘Blauw water’. Deze titel is erg toepasselijk bij het verhaal. Een belangrijk deel van het boek is namelijk dat een van de hoofdpersonen in coma ligt. Zij heeft het gevoel alsof ze in blauw water zit en alleen maar boven hoeft te komen om wakker te worden. Dit is alleen erg moeilijk en het lukt haar daarom ook niet.

Je kan zeggen dat het onderwerp van dit boek ‘gijzeling’ is. Dit is waar het hele boek om draait. Het thema hierbij is, denk ik, ‘de ontsnapping van een tbs’er’.



De ruimte
Er zijn een aantal plaatsen die in het boek een belangrijke rol spelen. De belangrijkste hiervan is het huis van Lisa (hoofdpersoon). In het boek wordt gesproken over het dorpje Appeltern, en hier ligt het huis vlakbij. Verder speelt het verhaal zich ook af in het Radboudziekenhuis in Nijmegen, waar Senta (andere hoofdpersoon) na haar ongeluk komt te liggen. De andere plaatsen waar het zich afspeelt hebben geen bijzondere functie in het verhaal. De schrijfster wijdt zeker geen hele bladzijdes aan het beschrijven van de woonkamer van Lisa, en dat hoeft van mij ook niet. Door niet alles te beschrijven kun je er ook wat meer over fantaseren hoe het eruit ziet en het verhaal wordt niet vertraagd door ellenlange beschrijvingen over de locaties.

Er wordt in het boek niet precies beschreven welk seizoen het is of hoe warm het precies is, maar je kan er toch wel uithalen dat het zich tussen zomer en herfst afspeelt. Het is te koud om zomaar buiten te gaan zitten, maar de was wordt nog wel buiten opgehangen. Deze omstandigheden zijn niet echt van belang en hebben ook geen functie voor het verloop van het verhaal.

De sfeer van het hele boek is een beetje duister. De ontsnapte tbs’er die er in voorkomt zorgt voor een vreemde sfeer in huis. Verder is er op het moment dat Senta de sloot in rijdt veel mist. Deze mist komt wel overeen met de gebeurtenissen en zorgt voor een spannender sfeertje. Je weet niet wat je kan verwachten en het is angstaanjagend.



De tijd
Het verhaal speelt zich af in de moderne tijd. Je kan dit heel makkelijk zien aan de technische snufjes die in het verhaal voorkomen, zoals mobieltjes en televisie. De hoofdpersonen zeggen beide weinig over exacte data en jaartallen. Maar in een politiebericht staat dat de ontsnapte tbs’er Mick Kreuger is veroordeeld in 2005. Dit is inmiddels twee jaar geleden. Hieruit kun je opmaken dat het verhaal zich in 2007 afspeelt. Verder kun je uit het verhaal opmaken dat het rond september is, in het najaar.

Het verhaal begint met het stuk dat een ontsnapte tbs’er het huis van Lisa en haar dochtertje Anouk komt binnenvallen. Lisa is net de was aan het ophangen en ziet hierdoor de man pas op het laatst. De eerste zin van het boek is: “Op het laatste moment ziet ze de man pas.” Door deze zin begint het verhaal meteen spannend en wil je weten wie die man is en wat hij doet.

De laatste scène van het verhaal speelt zich af in Lisa’s huis. Senta heeft lisa net bevrijd en de tbs’er ligt bewusteloos, of misschien wel dood, op de grond. In de verte horen ze de politie al aankomen.



Korte inhoud
Het verhaal heeft twee verhaallijnen; de ene over Lisa en de andere over Senta.

- Lisa: Lisa is een beetje een onzekere vrouw en woont vlak buiten het dorpje Appeltern, op het platteland. Hier woont ze samen met haar 5-jarige dochtertje Anouk. Lisa had eerst een vriend, Menno, maar die was al getrouwd met een andere vrouw en twee kinderen. Dit wist Lisa, maar ze was zo goedgelovig om te geloven dat Menno op een dag zou gaan scheiden en echt bij haar zou gaan wonen.

- Senta: Senta is een sterke vrouw die echt voor zichzelf durft op te komen. Ze heeft samen met haar man Freek drie kinderen. Daarnaast heeft ze nog een geheime affaire met Alexander. Na het ongeluk dat Senta heeft gehad beseft ze dat ze heel veel van haar kinderen en man houdt, en beëindigd met deze reden haar relatie.

Samenvatting:

- Lisa: Het is maandag wanneer ze oog in oog komt de staan met de ontsnapte tbs’er Mick Kreuger. De volgende paar dagen houdt hij haar en haar dochtertje Anouk vast in hun eigen huis. Dit gebeurd helaas niet zonder geweld en verkrachtingen. Mick Kreuger kan de bewoners goed in bedwang houden door hun regelmatig te slaan en te verwonden. Hierdoor geeft Lisa het na een paar pogingen op om te ontsnappen. Ze gooit het over een andere boeg; namelijk een goede band met hem krijgen en hem daarna het huis uit proberen te krijgen. Dit doet ze door meer over hem te weten te komen en veel te liegen over zichzelf. Hier komt de tbs’er achter en dan zit er voor hem niks anders meer op dan de vrouwen in de kelder op te sluiten. Later probeert Lisa samen met Anouk nog te ontsnappen uit de kelder, wat alweer mislukt. Tijdens die ontsnappingspoging ziet ze wel dat Mick Kreuger haar ex-vriend Menno vermoord.

- Senta: Op een avond komt journaliste Senta toevallig langs het huis van Lisa als ze verdwaald is en de weg wil vragen. Als ze door het raam kijkt komt ze erachter dat Lisa door een man wordt gegijzeld. Senta vertrouwd dit niet en wil de politie inschakelen. Onderweg naar het politiebureau rijdt ze te hard, komt in het water terecht en verdrinkt bijna. Ze raakt hierdoor in coma en komt in het ziekenhuis terecht door een onbekende redder.

Senta ligt voor lange tijd in coma. In haar gedachte zit ze onder water en moet boven zien te komen. Uiteindelijk lukt dit en komt ze weer ‘boven water’. Helaas is ze wel een belangrijk deel van haar geheugen kwijt zodat ze niet meer weet waarom ze zo hard reed. Hier probeert ze achter te komen, en langzaamaan gebeurd dat. Één deel van haar geheugen komt ze echter niet te weten, terwijl Senta het gevoel heeft dat het heel belangrijk is. Hierom gaat ze op onderzoek uit door naar het huis toe te gaan. Bij dit huis komt Senta erachter dat ze, voor het ongeluk, had gezien dat een man iemand bedreigde. Maar eenmaal in het huis lukt het haar niet meer weg te komen: de man probeert haar te vermoorden. Maar Senta is gelukkig zo heldhaftig om hem buitenwesten te slaan en daarna ook Lisa en Anouk te redden.

Het boek heeft dus een gesloten einde: Menno is dood, Lisa en haar dochter zijn gered, de politie komt eraan, de tbs’er is waarschijnlijk dood en Senta heeft haar geheugen weer terug.

Verhaaltechniek
Het verhaal is geschreven in een wisselend perspectief, je leest Lisa’s en Senta’s verhaal apart. Aan het eind, bij de ontknoping komen de verhaallijnen bij elkaar. De beide verhaallijnen zijn personale vertellers. Je ziet de hele situatie vanuit hun gezichtspunt en weet wat ze zien, voelen en denken.

De opbouw
Er zijn dus twee verhaallijnen, en deze worden bijna helemaal chronologisch verteld. Er zijn alleen een aantal momenten dat Lisa flashbacks krijgt van haar relatie met Menno. In het begin kom je meteen met de eerste zin al in het verhaal. Hierdoor weet je eerst niet precies wat er allemaal aan de hand is. Later in het verhaal kom je steeds meer te weten over de situatie en de hoofdpersonen.

Het genre
Voor op het boek staat dat het een ‘literaire thriller’ is. Boeken met het label ‘literaire thriller’ zijn vaak boeken die lekker weg lezen, en die daarbij ook nog spannend zijn.

De tijd
Ik heb dit boek vrij snel uitgelezen, namelijk in ongeveer twee dagen. Het is een heel spannend, en hierdoor ook makkelijk te lezen boek waardoor je wil blijven lezen. Het blijft ook tot het einde spannend en hierdoor wil je ‘m ook zo snel mogelijk uit hebben.

In het boek is er in totaal bijna een week voorbij gegaan. Het begint namelijk op maandag en het eindigt op vrijdag. Verder is het verhaal in de o.t.t geschreven, met als uitzonderingen een aantal terugblikken van Lisa naar het verleden.

De stijl
De schrijfster, Simone van der Vlugt, heeft een fijne schrijfstijl. Het leest makkelijk en hierdoor wil je ook doorlezen. Ze beschrijft alles mooi, maar ook niet te lang, zodat het verhaal niet wordt vertraagd. Verder is alles goed te volgen. Er zitten twee verhaallijnen in, maar die zijn zeker niet verwarrend. Ze lopen steeds mooi langs elkaar heen, tot het eind, waar ze uiteindelijk bij elkaar komen.



verwerkingsopdracht
Maandag 15 september

Lief dagboek,

Het is al een hele tijd geleden dat ik voor het laatst in mijn dagboek heb geschreven. Dat komt vooral doordat ik te weinig tijd had en er zijn weinig bijzondere dingen gebeurt deze tijd. Hier is nu verandering in gekomen. Ik moest gewoon weer even mijn oude dagboek erbij pakken en erin schrijven. Schrijven zorgt er voor mij altijd voor dat ik de dingen een beetje op een rijtje krijg, en dat is echt wat ik nu nodig heb. De laatste keer dat ik hierin schreef was 18 november 2001. Dat is alweer een hele tijd geleden. Die problemen zijn alweer verleden tijd; ik moet me nu op dit probleem richten. Ik zal de hele dag nog een keertje vertellen aan jou, en hopelijk gaat het helpen om alles wat duidelijker te maken.

Het begon vandaag als een hele mooie dag. Voor deze tijd van het jaar was het vanochtend bijna te warm. Ik had al erg vroeg ontbeten en Anouk was al vroeg in de weer met al haar speelgoed. Ze vermaakt zich heel goed in haar eentje, zodat ik er niet de hele tijd bij hoef te zijn. Ik bedacht dat ik vandaag een rustig dagje voor mezelf had. Ik moest de was nog opruimen en het was een mooie dag om wat schoon te maken in huis.

Dit was nog allemaal voor het begon. Als ik niet had besloten om eerst de was op te hangen, was dit alles wat nog komt misschien nooit gebeurd. Maar eigenlijk kun je dit helemaal niet weten. Misschien was het wel veel erger geworden als ik niet buiten had gestaan.

Het is te laat om hier nog over na te denken. Ik ben nou eenmaal de was op gaan hangen en dit kan je niet meer terugdraaien. Toen ik daar bezig was en Anouk lekker binnen zat te spelen, kwam er een man het tuinpad op. Eigenlijk weet ik dit helemaal niet zeker, ik heb hem namelijk helemaal niet zien aankomen. Maar het enige wat ik wel zeker weet, is dat hij het nu op mijn gemunt heeft. Eenmaal bij de waslijn aangekomen heeft hij me ruw vastgepakt en naar binnen gesleurd. Ik voelde me als een gevangene in mijn eigen huis.

Nu zit hij alweer een paar uur in mijn huis, en heeft nog nauwelijks iets gezegd. Ik weet nog steeds niet waarom hij nu hier binnen zit en ons wil vasthouden. Nadat hij mij mijn eigen huis in heeft gesleurd heb ik nog geprobeerd te vluchten. Ik had alleen zijn krachten onderschat. Vluchten is nu geen optie meer, ik wordt constant in de gaten gehouden. Ongeveer een half uur geleden is hij met veel lawaai naar boven gestampt. Af en toe hoor ik nog geluiden van schuivende kasten en bedden.

Ik krijg steeds meer het gevoel dat hij ergens voor op de vlucht is, maar zeker weten doe ik het niet. Het best kan ik nu maar een plan bedenken om hier weg te komen. Anouk voelt ook dat er wat aan de hand is, ook al heb ik haar zo goed mogelijk gerust gesteld. Ze is al een paar uur continu bij mij in de buurt.

Misschien moet ik maar eens met hem gaan praten. Zo kan ik wat meer over hem te weten komen en wellicht wel achter zijn plannen komen. Ik voel weer wat hoop opkomen. Zie je wel dat schrijven helpt, ik heb alles weer een beetje op een rijtje gezet en voel me alweer een stuk beter. Ik zal nu maar wachten tot hij beneden is, en dan maar een gesprek met hem beginnen.

Liefs, Lisa