Samenvatting
Midden jaren zeventig vormen de ik-figuur, haar broer Johnny en hun vriend Menno een hechte drie-eenheid. Na een vakantie door Schotland, verandert er iets in hun vriendschap en hun persoonlijke leven waardoor alles in een ander licht komt te staan. Hannah vertelt het verhaal, een 15-jarig meisje.
In Schotland bezoeken ze onder meer Inverness en later op de terugreis Liverpool. Het zijn plaatsen die verbonden zijn met hun voorkeur voor de muziek van Fairport Convention en The Beatles. Toch blijken de plaatsen tegen te vallen: een sprookjesachtig meer is een verlaten oord en in Liverpool raken ze de weg kwijt en voelen ze zich bedreigd. Goed beschouwd zitten ze de meeste tijd in de trein op zoek naar iets wat er niet is.
De twee jongens zijn vrienden. Het meisje loopt erg aan de hand van de twee; vooral voor haar broer heeft ze veel ontzag. Als ze op een gegeven moment Menno toestaat dat hij aan haar friemelt en dat hij haar kust, wordt het evenwicht verstoord. Menno en Johnny, die iets gemerkt moet hebben, weten niet precies hoe ze ermee om moeten gaan en daardoor ontstaat er een zekere spanning. Pas als Menno na afloop van de vakantiereis vertrokken is, keert de harmonie terug. Broer en zus lijken zelfs meer dan voorheen met elkaar verbonden te zijn.
Hun verbondenheid komt ook voort uit eenzaamheid. De vader, zo wordt duidelijk, is opgenomen in een psychiatrische inrichting. Hij is al geruime tijd ziek. Hij lag altijd in een donkere kamer en Johnny zag eens hoe hij zijn lichaam onderzocht op tekenen van verval. Het bezoek aan hun vader is een vreemde gebeurtenis; er is nauwelijks plaats voor warmte of verdriet, terwijl de ik-figuur toch goede herinneringen aan haar vader heeft.
Vanuit haar isolement probeert de ik-figuur de wereld van haar broer naar zich toe te halen. In eerste instantie via de gedeelde liefde voor de muziek, maar ook door een geliefd boek van hem te lezen: ‘The Catcher in the Rye’. Deze roman van de Amerikaan Salinger was lange tijd populair onder jongeren; de hoofdpersoon verzet zich tegen de wereld. De zestienjarige Holden Caulfield is geen rebel, maar heeft een hekel aan alles wat schijnheilig is. Hannah is uiteindelijk zelfs bereid samen met haar broer een LSD-trip te ondernemen. Een daadwerkelijke reis naar het onbestemde. Uiteindelijk blijkt aan hun samenzijn geen terugkeer mogelijk.
Analyse
Personen
Hannah: Dit is de ik-persoon. Ze is 15 jaar en komt op mij over als een beetje schuw, maar vooral rustig en aardig meisje. Ze heeft een heel hechte band met haar broer en daarnaast geen vriendinnen. Ze gehoorzaamt hem zeer nadrukkelijk en hecht veel waarde aan wat hij vindt en wil. Hun vader is geestelijk ziek en moet opgenomen worden in een inrichting. Hun moeder is veel tijd kwijt met hun vader en met haar grote hobby toneelspelen. Daardoor zijn Johnny en Hannah vaak alleen thuis waardoor Hannah nog meer naar haar broer toetrekt.
Johnny: Dit is de oudere broer van Hannah, hij is 18 jaar en heet eigenlijk Jonathan maar tijdens hun reis naar Schotland hebben ze hem omgedoopt tot Johnny. Hij is helemaal gek van muziek. Hij speelt zelf gitaar en componeert liedjes. Over Hannah is hij vaak erg dominant, ze moet beamen wat hij vindt en zegt. Toch is hij ook vaak erg in zichzelf gekeerd. Hij is erg bleek omdat hij veel binnen zit en niet van buiten houdt.
Menno: Hij is de vriend van Johnny en ook 18 jaar. Ook hij is helemaal weg van muziek en speelt gitaar. Hij heeft rossig haar en ziet er iets ouder uit dan Johnny. Menno is vaak erg stil en dromerig. Hannah vindt dat Johnny en Menno erg op elkaar lijken.
Moeder: Ze is de moeder van Johnny en Hannah. Ze gaat twee keer per dag naar de inrichting waar haar man is. Ze begint weer toneel te spelen. Dat deed ze ook al voordat haar man ziek werd.
Vader: De vader van Johnny en Hannah is geestelijk ziek, hij woont daarom ook in een inrichting. Daarvoor lag hij dagenlang in bed. Zonder dat er meer een beetje zonlicht binnen mocht komen. Heel vroeger heeft hij ook toneel gespeeld. Toen hij nog thuis was stond hij wel vaker voor de spiegel.
Tijd en plaats
In het begin speelt de roman zich af in Engeland en Schotland, al zitten de drie vooral in de trein. Later verplaatsen de gebeurtenissen zich naar het huis van de hoofdpersoon. Ook bezoekt het gezin de vader die in een inrichting zit. Het verhaal speelt zich onmiskenbaar af in de jaren zeventig, in 1977 om precies te zijn, het jaar dat koningin Elisabeth 25 jaar op de Engelse troon zit. De moeder komt haar kinderen nog in een DAF ophalen, maar het is vooral de muziek die de tijdgeest kleurt. Regelmatig zijn er verwijzingen naar pop- of jazz-muzikanten die toentertijd bepalend waren en het leven van de hoofdpersonen richting gaven.
Vertelsituatie en perspectief:
Het verhaal wordt verteld van uit de ik-persoon. Maar het vreemde is dat je niet te weten komt wat de ik-persoon voelt of denkt. Hierdoor is het een beetje een oppervlakkig verhaal.
Opbouw, structuur en tijd:
Het verhaal wordt op chronologische wijze besproken. Er zit een kleine flashback in waarin verteld wordt hoe het gegaan is met de vader van Hannah en Johnny.
Het boek is verdeeld in 10 hoofdstukken. De meeste hoofdstukken hebben de naam van een liedje. Hoofdstuk 1 en 9 hebben dezelfde naam; White Light/White Heat. In hoofdstuk 1 betast Menno Hannah. In hoofdstuk 9 gaan Hannah en Johnny met elkaar naar bed.
Er verstrijken een paar weken.
Ontwikkeling hoofdpersoon
Hannah verandert een beetje nadat Menno haar heeft betast. Je merkt een kleine verandering in haar houding. Ze is namelijk wat terughoudender geworden tegenover Menno. En ze wil niks tegen Johnny zeggen. En dat is vreemd omdat ze dat "normaal" wel doet. Maar jammer genoeg krijg je niet te lezen wat ze van binnen denkt en voelt. Dus weet je niet waarom ze dingen doet, zegt of denkt. Dat vind ik ook wel jammer.
Hoofdhandeling
De belangrijkste gebeurtenissen zijn heel ingrijpend vind ik. Maar zoals ik hierboven al schreef lijkt dat niet het geval te zijn voor Hannah. Dat vind ik zeer vreemd. De belangrijkste gebeurtenissen zijn: de betasting van Menno en het naar bed gaan met Hannah’s broer. Op zich is het naar Schotland gaan ook een belangrijke gebeurtenis. Want als ze niet op vakantie waren gegaan was dit alles niet gebeurd.
Interpretatie
Titelverklaring en motto:
Het motto is een fragment uit ‘I’ll be your mirror’van zanger Lou Reed. Popmuziek uit de jaren zeventig speelt een belangrijke rol in het leven van de hoofdpersonen. Dit geldt ook voor Christine Otten zelf en daarom is dit boek een reflectie van haar leven, maar het is zeker niet autobiografisch.
De hoofdstukken dragen titels die dikwijls zijn ontleend aan nummers uit de popgeschiedenis. Een van de hoofdstukken heet, net als het boek, ‘Blauw Metaal’. Het verwijst naar de klank van de gitaar van de broer en naar een nummer van Fairport Convention, dat hij speelt. Hij zegt dat het hem aan de zee doet denken. Tegelijkertijd staat het nummer voor zijn wereld die geheimzinnig is, onbenaderbaar lijkt en toch hevige verbondenheid oproept.
Hoofdhandeling
De belangrijkste gebeurtenissen zijn heel ingrijpend vind ik. Maar zoals ik hierboven al schreef lijkt dat niet het geval te zijn voor Hannah. Dat vind ik zeer vreemd. De belangrijkste gebeurtenissen zijn: de betasting van Menno en het naar bed gaan met Hannah’s broer. Op zich is het naar Schotland gaan ook een belangrijke gebeurtenis. Want als ze niet op vakantie waren gegaan was dit alles niet gebeurd.
Thematiek
Christine Otten schrijft boeiend. Ze wisselt beschrijvingen en dialogen op een prettige manier af. Ze heeft oog voor veelzeggende details; soms zijn dat muziekfragmenten, maar ook een toevallig aanwezige geur of een achteloos uitgesproken opmerking zorgt ervoor dat een gebeurtenis aan kracht wint. Er is sprake van een ik-vertelwijze, maar toch blijft er een bepaalde afstandelijkheid, alsof de schrijfster gadeslaat en sympathie voelt, maar geen deelgenoot zijn.
Het boek gaat over adolescenten die zoeken naar een identiteit, maar vanuit hun isolement niet in staat zijn de leegte te bestrijden. Ze willen los van de wereld komen, maar hebben tegelijkertijd een sterke behoefte aan geborgenheid. Het boek neemt je mee op reis door een andere tijd, maar het is zeker niet verouderd. De manier van reageren en de verlangens zijn universeel.
Er zijn verwijzingen naar “The Catcher in the Rye”, waarin een jongen hoofdpersoon zich buiten de wereld plaatst, en naar ‘Tramlijn begeerte’, een toneelstuk waarin een driehoeksverhouding een bepaalde spanning veroorzaakt.
Waardering
Het boek begint als ze in de trein zitten naar Schotland. Je valt hierdoor midden in het verhaal. Daardoor zit je ook meteen in het verhaal en hoef je niet door de eerste pagina's van het boek te worstelen zoals dat bij andere boeken vaak het geval is. Tussendoor worden er dingen verteld over het leven van Hannah en de mensen om haar heen.
Het einde vind ik zeer vaag. Ze gaat met haar broer naar bed maar er staat nergens in het boek waarom ze dat doet. Het einde is ook raar afgesloten. Ze staat te wachtten voor het raam op haar broer. Waarom ze daarop wacht krijg je niet te lezen. Dat vind ik jammer want nu weet ik niet wat voor gevolgen het slapen met haar broer heeft gehad.
Ik vind het een goed boek, ondanks de minpuntjes die ik hierboven heb vermeld. En voornamelijk het punt dat het wel vanuit een ik-persoon geschreven is maar dat je niet te lezen krijgt wat voor gevoelens er spelen. Ook vind ik het eigenlijk wel een boek voor mijn leeftijdscategorie dat wil zeggen jongeren. En niet voor volwassenen 30+. Dat komt omdat het over een meisje van 15 jaar gaat. En ik denk dat volwassenen zich daar moeilijker mee kunnen identificeren.
Maar over het algemeen vind ik het een mooi en goed boek.
Midden jaren zeventig vormen de ik-figuur, haar broer Johnny en hun vriend Menno een hechte drie-eenheid. Na een vakantie door Schotland, verandert er iets in hun vriendschap en hun persoonlijke leven waardoor alles in een ander licht komt te staan. Hannah vertelt het verhaal, een 15-jarig meisje.
In Schotland bezoeken ze onder meer Inverness en later op de terugreis Liverpool. Het zijn plaatsen die verbonden zijn met hun voorkeur voor de muziek van Fairport Convention en The Beatles. Toch blijken de plaatsen tegen te vallen: een sprookjesachtig meer is een verlaten oord en in Liverpool raken ze de weg kwijt en voelen ze zich bedreigd. Goed beschouwd zitten ze de meeste tijd in de trein op zoek naar iets wat er niet is.
De twee jongens zijn vrienden. Het meisje loopt erg aan de hand van de twee; vooral voor haar broer heeft ze veel ontzag. Als ze op een gegeven moment Menno toestaat dat hij aan haar friemelt en dat hij haar kust, wordt het evenwicht verstoord. Menno en Johnny, die iets gemerkt moet hebben, weten niet precies hoe ze ermee om moeten gaan en daardoor ontstaat er een zekere spanning. Pas als Menno na afloop van de vakantiereis vertrokken is, keert de harmonie terug. Broer en zus lijken zelfs meer dan voorheen met elkaar verbonden te zijn.
Vanuit haar isolement probeert de ik-figuur de wereld van haar broer naar zich toe te halen. In eerste instantie via de gedeelde liefde voor de muziek, maar ook door een geliefd boek van hem te lezen: ‘The Catcher in the Rye’. Deze roman van de Amerikaan Salinger was lange tijd populair onder jongeren; de hoofdpersoon verzet zich tegen de wereld. De zestienjarige Holden Caulfield is geen rebel, maar heeft een hekel aan alles wat schijnheilig is. Hannah is uiteindelijk zelfs bereid samen met haar broer een LSD-trip te ondernemen. Een daadwerkelijke reis naar het onbestemde. Uiteindelijk blijkt aan hun samenzijn geen terugkeer mogelijk.
Analyse
Personen
Hannah: Dit is de ik-persoon. Ze is 15 jaar en komt op mij over als een beetje schuw, maar vooral rustig en aardig meisje. Ze heeft een heel hechte band met haar broer en daarnaast geen vriendinnen. Ze gehoorzaamt hem zeer nadrukkelijk en hecht veel waarde aan wat hij vindt en wil. Hun vader is geestelijk ziek en moet opgenomen worden in een inrichting. Hun moeder is veel tijd kwijt met hun vader en met haar grote hobby toneelspelen. Daardoor zijn Johnny en Hannah vaak alleen thuis waardoor Hannah nog meer naar haar broer toetrekt.
Johnny: Dit is de oudere broer van Hannah, hij is 18 jaar en heet eigenlijk Jonathan maar tijdens hun reis naar Schotland hebben ze hem omgedoopt tot Johnny. Hij is helemaal gek van muziek. Hij speelt zelf gitaar en componeert liedjes. Over Hannah is hij vaak erg dominant, ze moet beamen wat hij vindt en zegt. Toch is hij ook vaak erg in zichzelf gekeerd. Hij is erg bleek omdat hij veel binnen zit en niet van buiten houdt.
Menno: Hij is de vriend van Johnny en ook 18 jaar. Ook hij is helemaal weg van muziek en speelt gitaar. Hij heeft rossig haar en ziet er iets ouder uit dan Johnny. Menno is vaak erg stil en dromerig. Hannah vindt dat Johnny en Menno erg op elkaar lijken.
Moeder: Ze is de moeder van Johnny en Hannah. Ze gaat twee keer per dag naar de inrichting waar haar man is. Ze begint weer toneel te spelen. Dat deed ze ook al voordat haar man ziek werd.
Vader: De vader van Johnny en Hannah is geestelijk ziek, hij woont daarom ook in een inrichting. Daarvoor lag hij dagenlang in bed. Zonder dat er meer een beetje zonlicht binnen mocht komen. Heel vroeger heeft hij ook toneel gespeeld. Toen hij nog thuis was stond hij wel vaker voor de spiegel.
Tijd en plaats
In het begin speelt de roman zich af in Engeland en Schotland, al zitten de drie vooral in de trein. Later verplaatsen de gebeurtenissen zich naar het huis van de hoofdpersoon. Ook bezoekt het gezin de vader die in een inrichting zit. Het verhaal speelt zich onmiskenbaar af in de jaren zeventig, in 1977 om precies te zijn, het jaar dat koningin Elisabeth 25 jaar op de Engelse troon zit. De moeder komt haar kinderen nog in een DAF ophalen, maar het is vooral de muziek die de tijdgeest kleurt. Regelmatig zijn er verwijzingen naar pop- of jazz-muzikanten die toentertijd bepalend waren en het leven van de hoofdpersonen richting gaven.
Het verhaal wordt verteld van uit de ik-persoon. Maar het vreemde is dat je niet te weten komt wat de ik-persoon voelt of denkt. Hierdoor is het een beetje een oppervlakkig verhaal.
Opbouw, structuur en tijd:
Het verhaal wordt op chronologische wijze besproken. Er zit een kleine flashback in waarin verteld wordt hoe het gegaan is met de vader van Hannah en Johnny.
Het boek is verdeeld in 10 hoofdstukken. De meeste hoofdstukken hebben de naam van een liedje. Hoofdstuk 1 en 9 hebben dezelfde naam; White Light/White Heat. In hoofdstuk 1 betast Menno Hannah. In hoofdstuk 9 gaan Hannah en Johnny met elkaar naar bed.
Er verstrijken een paar weken.
Ontwikkeling hoofdpersoon
Hannah verandert een beetje nadat Menno haar heeft betast. Je merkt een kleine verandering in haar houding. Ze is namelijk wat terughoudender geworden tegenover Menno. En ze wil niks tegen Johnny zeggen. En dat is vreemd omdat ze dat "normaal" wel doet. Maar jammer genoeg krijg je niet te lezen wat ze van binnen denkt en voelt. Dus weet je niet waarom ze dingen doet, zegt of denkt. Dat vind ik ook wel jammer.
Hoofdhandeling
De belangrijkste gebeurtenissen zijn heel ingrijpend vind ik. Maar zoals ik hierboven al schreef lijkt dat niet het geval te zijn voor Hannah. Dat vind ik zeer vreemd. De belangrijkste gebeurtenissen zijn: de betasting van Menno en het naar bed gaan met Hannah’s broer. Op zich is het naar Schotland gaan ook een belangrijke gebeurtenis. Want als ze niet op vakantie waren gegaan was dit alles niet gebeurd.
Titelverklaring en motto:
Het motto is een fragment uit ‘I’ll be your mirror’van zanger Lou Reed. Popmuziek uit de jaren zeventig speelt een belangrijke rol in het leven van de hoofdpersonen. Dit geldt ook voor Christine Otten zelf en daarom is dit boek een reflectie van haar leven, maar het is zeker niet autobiografisch.
De hoofdstukken dragen titels die dikwijls zijn ontleend aan nummers uit de popgeschiedenis. Een van de hoofdstukken heet, net als het boek, ‘Blauw Metaal’. Het verwijst naar de klank van de gitaar van de broer en naar een nummer van Fairport Convention, dat hij speelt. Hij zegt dat het hem aan de zee doet denken. Tegelijkertijd staat het nummer voor zijn wereld die geheimzinnig is, onbenaderbaar lijkt en toch hevige verbondenheid oproept.
Hoofdhandeling
De belangrijkste gebeurtenissen zijn heel ingrijpend vind ik. Maar zoals ik hierboven al schreef lijkt dat niet het geval te zijn voor Hannah. Dat vind ik zeer vreemd. De belangrijkste gebeurtenissen zijn: de betasting van Menno en het naar bed gaan met Hannah’s broer. Op zich is het naar Schotland gaan ook een belangrijke gebeurtenis. Want als ze niet op vakantie waren gegaan was dit alles niet gebeurd.
Thematiek
Christine Otten schrijft boeiend. Ze wisselt beschrijvingen en dialogen op een prettige manier af. Ze heeft oog voor veelzeggende details; soms zijn dat muziekfragmenten, maar ook een toevallig aanwezige geur of een achteloos uitgesproken opmerking zorgt ervoor dat een gebeurtenis aan kracht wint. Er is sprake van een ik-vertelwijze, maar toch blijft er een bepaalde afstandelijkheid, alsof de schrijfster gadeslaat en sympathie voelt, maar geen deelgenoot zijn.
Het boek gaat over adolescenten die zoeken naar een identiteit, maar vanuit hun isolement niet in staat zijn de leegte te bestrijden. Ze willen los van de wereld komen, maar hebben tegelijkertijd een sterke behoefte aan geborgenheid. Het boek neemt je mee op reis door een andere tijd, maar het is zeker niet verouderd. De manier van reageren en de verlangens zijn universeel.
Waardering
Het boek begint als ze in de trein zitten naar Schotland. Je valt hierdoor midden in het verhaal. Daardoor zit je ook meteen in het verhaal en hoef je niet door de eerste pagina's van het boek te worstelen zoals dat bij andere boeken vaak het geval is. Tussendoor worden er dingen verteld over het leven van Hannah en de mensen om haar heen.
Het einde vind ik zeer vaag. Ze gaat met haar broer naar bed maar er staat nergens in het boek waarom ze dat doet. Het einde is ook raar afgesloten. Ze staat te wachtten voor het raam op haar broer. Waarom ze daarop wacht krijg je niet te lezen. Dat vind ik jammer want nu weet ik niet wat voor gevolgen het slapen met haar broer heeft gehad.
Ik vind het een goed boek, ondanks de minpuntjes die ik hierboven heb vermeld. En voornamelijk het punt dat het wel vanuit een ik-persoon geschreven is maar dat je niet te lezen krijgt wat voor gevoelens er spelen. Ook vind ik het eigenlijk wel een boek voor mijn leeftijdscategorie dat wil zeggen jongeren. En niet voor volwassenen 30+. Dat komt omdat het over een meisje van 15 jaar gaat. En ik denk dat volwassenen zich daar moeilijker mee kunnen identificeren.
Maar over het algemeen vind ik het een mooi en goed boek.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden