a. Algemene gegevens:
Titel: Bangkok Boy
Auteur: Carry Slee
Illustrator: -
Uitgeverij: FMB uitgevers
Plaats uitgeverij: Amsterdam
Eerste jaar van uitgave: 2009

b. Waarom heb je het boek gekozen?
Uiterlijk:

Plaatjes: Er staan geen plaatjes in het boek.

Alinea's: Het boek bestaat niet echt uit duidelijke alinea’s

Titel: De titel spreekt je wel aan, het is modern en dat zet aan tot lezen.

Voorkant: Op de voorkant staan twee meisjes die zitten op een scooter. In Thailand wordt veel op scooters gereden dus dat past goed bij de titel. De voorkant van het boek ziet er modern en leuk uit.

Flaptekst: ‘De negentienjarige Bo heeft een relaxed leven. Ze studeert Nederlands in Amsterdam (maar niet al te fanatiek), heeft een knappe vriend (de kunstzinnige Joep) en kan het goed vinden met haar kamergenote Anouk (met wie ze ook veel ruzie maakt). Niks aan de hand dus. Tot dat Joep haar ineens dumpt. Bo blijft gekwetst en boos achter, maar niet voor lang. Aangespoord door Anouk gaat ze Joep zoeken om hem te confronteren met die ene dringende vraag: waarom? Tot Bo's verbazing blijkt Joep spoorloos verdwenen. Niemand weet waar hij is, zelfs zijn beste vriend niet. Het enige teken van leven is een kaart uit Bangkok, die Joep naar zijn adoptieouders heeft gestuurd. Is hij op zoek naar zijn roots? Of heeft hij jarenlang met een knappe Thaise gechat en wil hij haar nu in het echt ontmoeten? Vastberaden dit tot op de bodem uit te zoeken, reizen Bo en Anouk hem achterna. Ze raken verzeild in een avontuur met verstrekkende gevolgen.’

Doordat de flaptekst best spannend en aangrijpend is, is het erg aantrekkelijk om te lezen. De flaptekst is ook modern geschreven, dat spreekt jongeren ook aan.

Dikte van het boek: Het boek heeft 255 bladzijden.

Genre: Jeugdroman, Liefdesverhaal, & Young Adult. Het boek is voor jongeren van ongeveer 14 tot 18 jaar. Deze genre wordt Young Adult genoemd. Het is natuurlijk ook een liefdesroman

Bekendheid van het boek: Ik heb al heel veel boeken van Carry Slee gelezen, eigenlijk haast allemaal. Dit boek heb ik zelf gekocht. Dus het boek is wel bekend bij mij.


c. Verwachtingen:
Ik verwachtte dat het een heel leuk boek zou zijn en dat het leuk geschreven was. En die verwachtingen komen uit. Ik had ook verwacht dat het een zielig en spannend boek zou zijn, die verwachtingen zijn ook uitgekomen.


d. Samenvatting:
Bo woont op kamers in Amsterdam en studeert Nederlands. Ze woont in hetzelfde complex als haar beste vriendin Anouk. Na 3 jaar verkering maakt Joep het ineenkeer uit met Bo. Terwijl ze een goede relatie hebben. Na een tijdje gaat Bo op onderzoek uit waarom hij het heeft uitgemaakt maar dan is hij spoorloos verdwenen. Ook Joep’s beste vriend Pierre weet niet waar Joep is. Nadat Joep zijn meubels aan hem had verkocht, had Pierre hem niet meer terug gezien. Bo heeft Joep al een paar keer geprobeerd te bellen, maar nam steeds niet op. Ze besloot om dan maar langs zijn adoptieouders langs te gaan, en daar heeft ze een beter resultaat. Hij heeft hen een kaartje gestuurd waarop stond dat hij naar Thailand is vertrokken. Samen met Anouk reizen ze hem achterna, naar de stad Bangkok. Eenmaal in Bangkok gaan Bo en Anouk langs allerlei weeshuizen, vragen naar Aroon Tai, Joep zijn Thaise naam. Ze bleken succes te hebben, maar toen ze een foto lieten zien, bleek het een andere jongen te zijn.
Ondertussen heeft Joep zijn Thaise familie gevonden, en zijn moeder is heel blij hem weer te zien. Z’n moeder heeft het hele verhaal verteld van de adoptie. Hij blijkt ook nog een halfbroertje te hebben, hij heet Benat. Hij werkt bij een hotel als klusjesman. Joep heeft vaak hevige hoofdpijn en had vaak steken in zijn hoofd.

Bo en Anouk zijn nog steeds in Bangkok. In de buurt van hun hotel zijn er veel meisjes die achter de ramen staan. Ze krijgen van een meisje een briefje in hun handen gestopt, waarop “help me!“staat. Ze weten niet wat ze er mee aanmoeten, en lopen door. Anouk en Bo zijn nu al bij verschillende weeshuizen langs geweest, maar steeds nog zonder resultaat. Uiteindelijk hebben ze toch het adres van de moeder van Joep. Ze besluiten een auto te huren, voor weinig geld. Het ligt wel meer dan 400 km van Bangkok af. Als ze vertrekken besluiten ze het meisje genaamd Sunee mee te nemen, dat hun het briefje heeft gegeven. Ze brengen haar naar huis toe. Bo let even niet op en ze rijdt de oude ‘baas’ van Sunee aan. Ze gaan er snel vandoor. Als ze eindelijk aankomen zetten ze Sunee af bij haar huis en gaan opzoek naar een hotel in de buurt. Intussen is Joep in Chang Mai aan het werk. Ze kunnen het geld in de familie goed gebruiken. Hij moet folders uitdelen vanuit het hotel waar Benat werkt. Hij krijgt een hele erge aanval, van veel pijn in zijn hele lichaam en wordt helemaal niet goed. Hij ziet haast niets meer. Hij wil ontslag nemen en terug naar Bangkok reizen, maar dan geeft zijn baas hem geen geld. Daarom gaat hij toch maar door met werken. Hij denkt dat hij Anouk ziet lopen. Maar dat moet vast een vergissing zijn. Als Benat die middag thuis komt van zijn werk verteld hij dat hij twee meisjes stiekem op zolder van het hotel heeft laten slapen. Joep vraagt hoe ze eruit zagen. Het waren Bo en Anouk!
De volgende dag maakte Benat Joep duidelijk dat de meiden naar hem op zoek waren. Hij loopt rond om folders uit te delen aan toeristen en dan ziet hij Bo op een bankje zitten! Ze wacht op Anouk en Benat. Ze hebben een paspoort in de auto laten liggen en durven het er niet uit te halen in verband met de aanrijding, dus doet Benat het voor hun. Anouk is ondertussen op zoek naar wat lekkers om te eten. Joep besluit om op Bo af te stappen. Ze reageert boos op hem. Waarom heeft hij dit zomaar gedaan? Maar Joep kan zijn reis naar Bangkok niet uitleggen. Joep neemt de schuld van de aanrijding opzich, hij moet naar een Thaise gevangenis, later hoorden Bo en Anouk dat hij een hersentumor had en dat hij daaraan is overleden.


e. Personen
Hoofdpersonen:
• Bo:
Bo studeert in Nederlands in Amsterdam, ze houd erg veel van feesten en is ongeveer 19 jaar oud. Bo’s beste vriendin in Anouk en ze heeft verkering met Joep. Ze heeft blond haar en blauwe ogen. Ze is vrolijk, aardig maar ook best wel onzeker.

• Joep:
Joep is een Thaise Jongen uit Amsterdam, hij studeert aan de kunstacademie en is heel artistiek. Joep is het vriendje van Bo en is beste vrienden met Pierre. Joep is op jonge leeftijd geadopteerd door een rijk Nederlands gezin. Hij heeft donker haar en bruine ogen. Joep is een rustige en gevoelige jongen. Joep lijdt aan een ongeneselijke hersentumor. Voor zijn dood wil hij zijn Thaise familie graag nog eens opzoeken.

Bijpersonen:

• Anouk:
Anouk is de beste vriendin van Bo. Zij gaat mee met Bo op haar reis naar Bangkok.
Anouk is ook heel erg ‘outgoing’. Anouk is niet het type voor vaste relaties, is erg stoer en durft veel.

Je kunt je erg goed inleven in Bo en Joep, het is heel erg spannend en zielig wat ze meemaken.


f. Ruimte (=sfeer)
Het verhaal speelt zich als eerste af in Amsterdam, in het Vondelpark, in het centrum, in het studentenhuis en op de Rietveld academie, de school van Joep. Het grootste deel van het verhaal speelt zich af in Thailand. Als eerste in de wereldstad Bangkok. Er zijn veel hoge gebouwen en er rijden veel tuktuk’s. De buurt waarin hun hotel staat in niet in een hele leuke buurt. Er is daar veel criminaliteit en dat soort dingen. Het speelt zich ook af in veel kroegen, disco’s en clubs, Bo en Anouk gaan vaak uit. Ook speelt het zich af in weeshuizen, daar zijn ze opzoek naar Joep en waar hij nu misschien zou kunnen zijn. Ook speelt het verhaal zich af in de stad Chang Mai. Hier woont Joep’s familie en Joep werkt daar. Bo en Anouk reizen hem achterna en ontmoeten elkaar daar.

• Weer / Klimaat:
Het weer speelt wel een kleine rol in het verhaal. Ze hebben het regelmatig ‘stikheet’. Maar er is geen grote invloed van het weer.

• Zintuigen:
De zintuigen spelen een kleine invloed op het verhaal, zoals het stukje dat ze kat eten en dat ze proeven dat het een ander soort vlees is.

• Tijdstip:
Het verhaal speelt zich af in onze tijd. Dus alles is erg modern en dat speelt zeker een grote invloed op het verhaal. Er wordt ook aardig veel in gescholden, dat is ook vaak iets van onze tijd. Er zitten ook veel Engelse woordjes in zoals crazy, song en car. Dat is ook erg van deze tijd.

• Contrast / overeenkomst tussen gevoelens / gebeurtenissen

Er zijn heel veel overeenkomsten tussen gevoelens en gebeurtenissen, zoals bijvoorbeeld bij dit stukje
‘Oké’, zeg ik. Ik hou mijn rugtas bij me. Als hij Anouks spullen jat , heb ik tenminste nog wat. Zodra ik zit, rijdt hij weg. Nou rijden… Hij scheurt weg. Shit wat gaat hij hard. Hij scheurt de weg op. Ze rijden hier allemaal zo belachelijk hard. Ineens schiet ik in de stress. Gaat hij wel naar Bangkok?


g. Tijd:
• Chronologisch: Het verhaal is chronologisch, er zitten wel enkele flashbacks in maar het verhaal is over het algemeen chronologisch.

• Flashback: Zoals ik net al zei, er zitten wel enkele flashbacks in. Bijvoorbeeld op pagina 17
‘Ik kijk op het bord in de hal. Delay. Buiten zie ik het ene vliegtuig na het andere opstijgen. Waar zal ik nu weer eens iets gaan drinken? Een eindje verderop zit de CoffeeCompagny. Bo’s eerste baantje. Ze kwam nooit uit met haar geld. Bo leende altijd van mij. En dan nog stond ze rood. ‘Ik zoek wel een baantje,’ zei ze. Elke zaterdag werkte ze bij de CoffeeCompagny. Als ik dan de boodschappen op de Albert Cuyp had gedaan, ging ik altijd bij haar langs. Ze waren heel blij met haar. Geen wonder, er kwamen steeds meer mannen en niet alleen voor de koffie. Ik zat daar een keer toen een vent bloemen voor haar had meegenomen. ‘Dank je wel,’ zei ze. ‘We hadden nog geen bloemen gekocht , toch Joep?’ En ze gaf ze aan mij.

• Flashforward: Er zitten geen flashforwards in de tekst.

• Tijdsverdichting: Er zitten wel enkele kleine tijdsverdichtingen in, zoals een ‘paar uur later’, of ‘de volgende dag’ maar nooit hele grote tijdverdichtingen.

• Tijdsvertraging: Dat komt wel aardig vaak voor zoals dat stukje in de auto. Dat wordt ook heel uitgebreid omschreven.

• Tijdsprong: Die komen in de tekst niet voor.

• Vertelde tijd: Het boek heeft een vertelde tijd van ongeveer 2 maand

• Verteltijd: De schrijfster heeft 255 bladzijden en 41 hoofdstukken nodig om het verhaal te vertellen



h. Verteller:
Het verhaal is verteld door een ik-verteller. Dit heeft als gevolg dat je je erg goed kan inleven in de hoofdpersonen en dat maakt het lezen ook weer een stuk leuker.


i. Perspectief:
Het wordt verteld vanuit de twee hoofdpersonen, Bo en Joep. Er zijn 41 hoofdstukken en elk hoofdstuk wisselen Bo en Joep elkaar af om hun kant van het verhaal te vertellen.


j. Beoordeling:
Ik vond het boek heel erg leuk. Het was erg spannend en ook heel erg zielig. Het verhaal is heel erg aangrijpend. Het verhaal kwam geloofwaardig over, omdat het ook in het echte leven zou kunnen gebeuren. Het is wel heel erg heftig dus misschien is het ook weer een beetje over-the-top. De gebeurtenissen zijn nieuw voor mij omdat ik nog nooit zo’n heel heftig boek had gelezen. Ik ben wel geschokt door het verhaal, vooral omdat je je heel goed kan inleven is het nog schokkender. De personen zijn goed geloofwaardig en het zijn mensen de je zo kan tegenkomen in het echte leven. De personen zijn allemaal erg sympathiek. Alleen de baas van Sunee was bijvoorbeeld onsympathiek. De hoofdpersonen waren allemaal wel heel erg sympathiek. De gedachten en gevoelens zijn ook heel erg herkenbaar. Het verhaal zit eenvoudig in elkaar en is daarom ook makkelijk te lezen. De ontknoping is verrassend, het is echt helemaal niet voorspelbaar. Ik had echt niet verwacht dat Joep nou eigenlijk een hersentumor had. De stijl van schrijven is erg modern en dat maakt het leuk om te lezen. Ik geef dit boek een dikke 9!


Verwerkingsopdracht
Onderzoek-/zoekopdrachten nr 4. Zoek in de bibliotheek of op internet een interview met de schrijver. Ga na welke uitspraken zij over haar werk doet en beschrijf uitvoerig of die uitspraken kloppen met wat je in het boek hebt gelezen.

Hoe denkt u dat het komt dat u zo succesvol bent geworden?
' Hard werken, maar ik doe het dan ook met plezier. Gedrevenheid is erg belangrijk bij het schrijven van een boek. Ook is het belangrijk dat je partner je ook steunt. Het is vervelend dat wanneer je weer gaat schrijven dat hij of zij vraagt "ga je nou weer schrijven?" Gelukkig doet mijn partner Ellis dat niet. Wanneer we op vakantie gaan verveel ik me eigenlijk altijd wel een beetje, ik ben dan weer blij om thuis te zijn zodat ik weer lekker kan gaan schrijven.'

Hoe komt het dat u zo goed weet hoe jongeren denken over bepaalde situaties?

Met name door mijn dochters. Daar heb ik veel van geleerd. Ik lees ook veel tijdschriften die kinderen van jullie leeftijd ook lezen. Verder praat ik veel met jongeren, daardoor weet ik er ook veel meer van.'

Heeft u nog tips voor als een van ons zelf een boek zou willen schrijven?
'Ja, ik denk dat je moet beginnen met de kleine dingen. Bijvoorbeeld van een belevenis die je van de dag mee maakt. Het hoeft maar iets heel kleins te zijn. Deze belevenis ga je uitwerken van begin tot het eind en je verzint er een verhaal om heen. Zo moet je eerst heel goed gaan oefenen, doe dit meerdere keren opnieuw.'

Past u de schrijfstijl aan, aan de leeftijdscategorie en op wat voor manier doet u dat?
Ja natuurlijk doe ik dat, het moet ook wel. Als je jeugdboeken schrijft moet je makkelijke woorden gebruiken en schrijf je heel anders. Als je een volwassen boek schrijft kan je gewoon moeilijke woorden schrijven en een andere spanningsopbouw.'

Hoe lang heeft u over dit nieuwe boek gedaan?
'Ongeveer een half jaar. Dit is vrij langzaam, want normaal doe ik er meestal 3 tot 4 maanden over. Ik vond het wel fijn om een keer wat rustiger aan te doen.'

Bent u bewust met de ruimte bezig in een boek?
'Ja, dat ben ik zeker. Ik lees altijd aan het eind van de dag aan mijn partner Ellis voor wat ik al heb geschreven. Zij zegt dan altijd: "waar bevinden ze zich? Dat weet ik niet hoor." Als ze dat zegt, ga ik het daarna ook meteen weer veranderen.'

In welk perspectief schrijft u het liefst?
'Eerst schreef ik vaak met het hij/zij- perspectief, maar nadat ik uitgevonden heb dat ik ook in het ik- perspectief kan schrijven doe ik dat het liefst. Dan weet je ook precies wat ze denken waardoor je je goed kan inleven. Maar daardoor weet je niet hoe anderen denken of wat ze gaan doen. In 'Bangkok boy' heb ik er daarom ook voor gekozen om met een wisselend-ik-perspectief te schrijven. Het ene hoofdstuk gaat over Bo dat daarna over Joep.'

Bent u van plan om nog langer door te gaan met het schrijven van jeugdromans?

'Ik hoop nog lang door te gaan met het schrijven van jeugdromans. Als het boek 'Bangkok Boy' een groot succes wordt, ben ik van plan om nog meer jeugdboeken te gaan schrijven.

Wat vind u de leuke aspecten van het schrijven?
'De leuke aspecten van het schrijven vind ik dat ik zelf kan verzinnen wat er gebeurt. Ik kan hierdoor een eigen wereld maken.'

De uitspraken kloppen wel met het verloop van het boek. Ze zegt bijvoorbeeld dat ze modern schrijft bij jeugdboeken en dat ze uit een wisselend-ik-perspectief schrijft. Ook leert ze heel veel van jongeren door middel van tijdschriften, boeken en de verhalen van haar dochters. Dit klopt ook wel met Bangkok Boy.