Bang in Beiroet door Walter Gansemans

Titel Bang in Beiroet Auteur Walter Gansemans Onderwerp Leven in een oorlog Uitgeverij Lannoo Jaar van uitgave 1989 Druk 1e druk Illustraties Omslagillustratie door Alice Hoogstad Vertaling Geen Originele titel Bang in Beiroet Genre Proza Leeftijd 13 jaar en ouder Bijzonderheden Geen Samenvatting Bissie, -een elf jarig, koppig, slim en dapper meisje- woont in Beiroet, de hoofdstad van Libanon. Zij en haar familie wonen in een half gesloopt pand. In dat zelfde pand wonen de vrienden van Bissie, die enkele jaartjes Palestijnenkamp achter de rug hebben. In de verte wordt er vaak geschoten. Maar daar is iedereen al aan gewend, maar zodra het dichterbij komt moet je onmiddellijk wegduiken, totdat het schieten is opgehouden. Bissie hangt elke dag rond met de vierling. Dat zijn vier jongetjes, waarvan Bissie niet eens weet of het broertjes van elkaar zijn. Maar plotseling moet Bissie verhuizen naar een veiliger pand, totdat de oorlog voorbij is. Haar broer moet weg, in het leger. Bissie heeft er erg veel moeite mee dat ze nu zijn verhuisd en besluit dat ze gaat weglopen, terug naar het vertrouwde pleintje, bij de vierling. Wanneer ze daar aankomt, vertelt de grootste dat er mannen op zoek naar haar zijn. Van het ene op het andere moment wordt ze ontvoerd en dient ze als gijzelaar. Waarom? Bissie vroeg haar vader altijd wat zijn beroep was en hij vertelde dan dat hij in bakstenen en bouwmateriaal handelde, maar hij blijkt in wapens te handelen, wat Bissie pas achteraf hoorde. Zij is gegijzeld omdat iemand een lading wapens had besteld en die is niet aangekomen. Maar haar broer die bij die gijzelende organisatie werkt, weet haar nog net te bevrijden. Karaktereigenschappen Bissie is erg koppig. Ze weet dat het gevaarlijk is om helemaal terug te gaan naar het pleintje, maar toch gaat ze. De vierling had haar al gewaarschuwd dat ze niet terug moest komen, omdat ze in de problemen zou belanden. Hoewel kattenkwaad uithalen in Beiroet toen gevaarlijk was, deed Bissie het toch. Dat was erg link maar als je het deed, was je toch wel dapper. "Er rijdt een toeterende jeep vol jongemannen voorbij. Ze zwaaien met hun geweren en roepen iets onduidelijks. Ik schreeuw: 'Krijg de kramp!' en wuif lachend met mijn twee handen. Ze verstaan niet wat ik zeg en wuiven terug. Een van hen gooit iets naar ons. We laten ons allemaal plat op de grond vallen en rollen opzij." Bissie was erg dapper. Dat wordt aangegeven wanneer ze probeert te ontsnappen uit de flat via het raam naar buiten en door iemand anders' raam zo naar de gang te gaan. Ze kon niet via haar eigen deur naar buiten omdat haar vader die op slot had gedaan, vanwege een voorafgaande vluchtpoging. Verder zijn er geen karaktereigenschappen meer. Het verhaal gaat meer over de omgeving waarin Bissie verkeert en de mensen daaromheen.
Karakterontwikkeling Er is eigenlijk geen karakterontwikkeling gekomen. De hoofdpersoon blijft qua karakter gewoon hetzelfde. Dat komt omdat dat boek geen oh-dat-is-gebeurd-wat-heb-ik-ervan-geleerd-boek is. De hoofdpersoon heeft geen spijt van haar daden. Zoals ik al opmerkte, dit boek gaat over de omgeving waarin Bissie leeft. Eigen mening Dit boek is geschreven in de 'ik-stijl'. Daarmee bedoel ik dat de schrijver niet de hele tijd de naam noemt, maar gewoon ik zegt. "ik liep naar…" "Toen ik…" Maar de schrijver heeft het wel zo gebruikt dat het ik-gebruik niet eentonig wordt. Dat heeft hij gedaan door niet elke zin te beginnen met 'ik', wat natuurlijk vanzelfsprekend is. Hij gebruikt ook veel 'mij' 'mijn' etc. Het boek is qua verhaal wel goed, maar het is een einde waarbij je zelf kunt verzinnen wat er verder gaat gebeuren. Ik heb toch het liefst dat het einde 'gesloten' is, dus waarbij de schrijver vertelt hoe het helemaal afloopt. Ik heb voor dit boek gekozen, omdat oorlogen mij interesseren en mijn opa uit Libanon komt.