Au pair door Willem Frederik Hermans

Schrijver W. F. Hermans Hij schreef o.a ' Nooit Meer Slapen', 'De Donkere kamer Van Damocles ', 'Het Behouden Huis' en nog vele andere titels. In totaal heeft Willem Frederik Hermans zo'n 40 boeken geschreven. Titel AU PAIR (1989) (negende druk, 1995, de Bezige Bij) Er is geen ondertitel. Het boek gaat over de 'avonturen' van een au pair, dus de titel is vrij logisch gekozen. Ik denk niet dat daar nog een of andere diepzinnige betekenis achter zit. Motto/opdracht Er is geen motto of opdracht aanwezig.
Hoofdpersonen Paulina is 1meter 92 lang, en 19 jaar oud en heeft blond haar en blauwe ogen. Ze is erg zelfstandig, intelligent en laat niet over zich heenlopen. Ze gaat in haar eentje als au-pair naar Parijs om daar Frans en kunstgeschiedenis te studeren. Er is ook nog de familie De Lune, de bestaat uit de oude 'generaal' De Lune, een oude verzetsgeneraal die geobsedeerd iswas door een nederlandse schilder, zijn zoons Armand en Michel, (de een een mislukte dichter, de ander een mislukte pianovirtuoos) Edouard, de zoon van Armand en de vrouw van Armand, Jacueline. De hele familie De Lune is ongeveer net zolang als Paulina. Fabel Paulina vertrekt naar parijs om daar te gaan studeren. Via een au- pair bureau komt ze terecht bij de familie Pauchard, twee advocaten en hun seksueel gefrustreerde zoontje. Ze wordt daar erg slecht behandeld, en na korte tijd vertrekt ze weer. Nu komt ze terecht bij een oude generaal en zijn familie. Hier is het heel anders. ze wordt als een soort godin onthaald en krijgt meteen een hele mooie kamer. Ze vertrouwt deze aardigheid aanvankelijk niet. Paulina wordt een aantal keren uitgenodigd bij de vreemde oud- generaal De Lune, die geobsedeerd is van de Vlissingse schilder Guys. Hij kan ook alleen maar over die Guys praten. Ook wordt ze voorgesteld aan Michel, Armand, en diens vrouw Jacqueline en hun zoon Edouard. Michel, die geen vrouw of vriendin heeft vraagt Paulina een aantal keer mee uit eten. Ook wordt ze door Armand en Jacqueline een beetje opgedrongen aan Edouard. Voor de rest wordt ze totaal vrij gelaten, ze hoeft geen klusjes te doen, ofzo. Na een paar weken vraagt de familie haar, om een koffer met geld dat de generaal in de W.O.II in bewaring had gekregen van een rijke joodse familie(die nooit meer terugkwamen) naar het buitenland te brengen. Paulina weigert eerst, maar als ze hoort dat het dan naar een joods Kinderfonds gaat stemt ze toe. Als ze naar Basel wil vertrekken (waar het geld afgegeven moet worden) hoort ze op het laatste moment dat ze naar Luxemburg moet. Een beetje vaag, vindt ze. Als ze eenmaal in de trein naar Luxemburg zit, wordt ze bij de grens gecontroleerd. Ze moet een van haar twee koffers openmaken. Gelukkig moet ze haar eigen koffer openen, en niet die met het geld. In Luxemburg geeft ze het geld af aan een duits sprekende bejaarde man in een rolstoel, en wordt ze opgehaald door Michel , die haar meeneemt naar Londen.in een hotel waar ze erg romantisch deden en waar ze bijna met elkaar naar bed gingen, (wat voor Paulina dan haar eerste keer zou zijn geweest) Maar wat op het laatste moment niet doorging, omdat Michel Paulina vertelde dat ze het geld niet aan een joodse kinderstichting heeft gegeven, maar aan de wettelijke erfgenaam van het geld, een niet- joodse halfbroer van de vrouw van het joodse gezin, een oud S.S. officier. Paulina is boos, maar begrijpt het wel. Intussen is Michel opgebeld dat zijn vader op sterven ligt. Hij gaat naar huis en voor hij thuis is sterft de generaal. Paulina blijft alleen achter in het hotel en gaat na een paar dagen naar Nederland terug, naar huis. Structuur/ compositie In het boek zitten 96 kleine hoofdstukjes, de inhoud van die hoofdstukjes varieert van ± 1 tot 6 bladzijden. Het boek is chronologisch verteld, zonder flashbacks. het verhaal wordt verteld vanuit de 'Alwetende Verteller', dus de derde persoon enkelvoud, die eigenlijk het verhaal vertelt hoe Paulina het persoonlijk beleeft. Thematiek/ interpretatie Het boek gaat over de belevenissen van een au pair, en dan in het bijzonder over haar eigen belevenissen. Het is geen waargebeurd verhaal, maar ik kan mijzelf zo goed inleven in de hoofdpersone, dat het bijna werkelijk lijkt. Er zit geen motto in en de titelverklaring zit al bij de titel. Waardeoordeel Ik vond het een heel mooi boek. Ik kan me heel goed identificeren met de hoofdpersone. Het verhaal op zich, de verhaallijn vond ik iets minder sterk. Die heeft het boek gelukkig niet verpest. Toch verdringt mijn goede mening ruimschoots de slechtere en hou ik hier een goed gevoel aan over.