Gerardo Soto y Koelemeijer:
Gerardo Soto y Koelemeijer werd geboren in Alkmaar op 17 augustus 1975.
Hij zat op de middelbare school Jan Arentsz in Alkmaar.
In 2003 werd hij tweede bij de verhalenwedstrijd van het Vlaamse literaire tijdschrift De Brakke Hond met het verhaal De Ham. Dit leverde hem een contract op. Op 18 augustus 2006 verscheen zijn debuutroman Armelia. Op het moment werkt hij aan een nieuwe roman en een kinderboek: Pythagoras en ik.
Zakelijke gegevens
Titel: Armelia
Uitgever: Nieuw Amsterdam
Plaats uitgave: Amsterdam
2006 eerste druk
270 blz
Titelverklaring:
Armelia is een van de vele personages in dit verhaal. Ik vind niet dat ze echt de hoofdrol speelt, want er komen zoveel personen voor. Ze heeft wel de meeste hoofdstukken in het boek van alle personages: Carmen heeft er twee, Filomena heeft er twee, Armelia heeft er vier.
Volgens Filomena moest het boek naar Armelia vernoemd worden omdat ´zij alle lof verdient.´ Als Filomena dat zegt, zal het wel zo zijn. Maar ik vraag me af waarom. Misschien omdat zij het meest geleden heeft van iedereen? Ik weet het niet. Ik wil niet zeggen dat Armelia geen belangrijk persoon is, maar er zijn ook anderen.
Genre: roman
Keuze:
Ik heb het geleend van meneer Mans, hij wilde graag dat iedereen dit boek zou lezen. Ik was de eerste die zich vrijwillig aanbood. Het was een goed boek volgens hem.
Personages:
De personages die volgens mij het belangrijkste zijn om te vermelden (hoewel in dit boek vrijwel iedereen belangrijk is).
Armelia verliest bijna alles wat haar dierbaar is.
Filomena kon in de toekomst kijken en met de doden praten. Een vreemde vrouw.
Carmen wordt het eerste hoofdstuk bezocht door de geest van Armelia.
Mercedes is een engelenkind. Toen Mercedes geboren werd zaten er twee diepe wonden in haar rug op de plek waar engelen hun vleugels hebben. Volgens de pastoor had God per ongeluk een engel in de verkeerde wereld gezet en om de fout te herstellen had hij snel de vleugels afgehakt.
Ana: Iets jonger dan Mercedes. Een praatgraag en avontuurlijk meisje. Ze sterft als ze uitglijdt en haar hoofd stoot tegen een steen.
Schrijfstijl:
Best concreet. Sommige schrijvers gebruiken een hoop tierelantijn om hun verhalen heen, Gerardo doet dat niet. Je ziet een hoop dingen door de ogen van verschillende mensen. Het is makkelijk te lezen qua taalgebruik, maar het leest ook weer niet vlot door.
Ruimte (tijd en plaats):
Van ongeveer 1936 tot 1999.
Santa Amalia, Spanje, Extremadura.
Het is niet chronologisch verteld. Het eindigt met hoe het boek begonnen is.
Vetelwijze:
Alwetende verteller.
Blz 43.
´Armelia, die nooit grapjes maakte over ernstige zaken, had drie en een halve maand daarvoor kennen gegeven dat de rolluiken gesloten moesten blijven. Aanvankelijk dachten haar man Luis en zoon Luis Enrique dat het een grapje was en Luis Enrique had die dag de riemen van de rolluiken in de handen genomen en zijn moeder nieuwsgierig aangestaard in afwachting van haar reactie. Armelia had niets gezegd, maar haar indringende blik boezemde hem zoveel angst in dat hij losliet.´
Thematiek:
´Dit boek is opgedragen aan hen die altijd vergeten worden.´
Het hele verhaal is typerend voor dit thema.
Plaats in de literatuurgeschiedenis:
Modern
Beoordeling:
Ik vond dit een leuk boek. Soms was het nogal verwarrend, omdat er veel personages in voorkomen. Soms wist ik niet meer wie precies wie was.
Het is een droevig verhaal, er gaan veel mensen dood op een manier die niet eerlijk is en waar niemand iets aan kan doen. Het is goed dat Gerardo dit verhaal heeft opgetekend, omdat het belangrijk is dat dit soort verhalen niet vergeten worden. Het leed dat deze mensen aan wordt gedaan is goed te voelen in dit verhaal.
Het was niet moeilijk om te lezen, maar het las ook niet vlot door. Maar ik denk ook niet dat het de bedoeling is geweest van de schrijver om een bestseller te maken. Het is juist belangrijk dit boek geconcentreerd te lezen.
Wat ik grappig vond in dit boek, is dat er soms dingen in staan die eigenlijk niet kunnen. Op een bepaald moment buigt Armelia zich over een foto van haar man, waar hij samen met een vriend op een feestje is. Er staat dat ze de drank ruikt en met een vies gezicht wegloopt. Als Armelia dood is, wordt er soms net gedaan alsof ze nog leeft en denkt.
Ik heb nog nooit eerder een boek als deze gelezen en ik raad iedereen aan het te lezen, want het is belangrijk, ook al ligt het ver van je bed en is het decennia geleden.
Samenvatting:
Het verhaal begint met de reden waarom Gerardo dit verhaal heeft geschreven.
Gerardo´ s vader komt uit Santa Amalia, een klein dorpje in Spanje. Het is 1999. Nieuwsgierig gemaakt door de verhalen van zijn vader, brengt Gerardo een bezoek aan Santa Amalia, waar hij een oude vrouw ontmoet genaamd Rosa. Rosa vertelt Gerardo de bijzondere verhalen over haar familie. Gerardo vindt twee brieven in een oude vaas. Het zijn brieven van Filomena uit 1936, waarin ze vraagt of Gerardo de verhalen van haar familie (dus ook Rosa´s familie) zou willen opschrijven.
Om te beginnen een stamboom van de belangrijkste personages:
Filomena & Manolo
Carmen , Armelia , Gloria
Carmen & Pedro Armelia & Luis Gloria wordt non
Rosa Luis Enrique , Ana
Carmen droomt over de oorlog en dat Armelia is overleden. Ze wordt even bezocht door Armelia´s geest. Armelia is gestorven van verdriet, ze heeft haar man en zoon verloren op 17 augustus en haar dochter niet lang daarvoor door een ongeval.
Filomena trouwt en krijgt drie dochters. Na een paar jaar komt ze door haar gave erachter dat haar man vreemd gaat en wijst hem de deur. Ze wil er niet met haar dochters over praten. Armelia krijgt verkering met Luis.
Als ze nog maar een klein meisje is wordt Gloria verkracht en neemt het haar moeder kwalijk, omdat die geweten had dat het zou gebeuren. Ze wordt non en heeft bijna nooit meer contact met haar familie.
Mercedes wordt geboren als Filomena´s dochters volwassen zijn. Ze is de dochter van Inés en Camilio. Ze bloedt heel erg, maar overleeft. Denkend dat ze een monster heeft gebaard, zal Inés haar dochter nooit aanraken. Filomena is blij met de geboorte van Mercedes, want ze weet dat ze een goede band zullen hebben die niemand anders zal begrijpen. Mercedes laat iedereen lachen door haar mooie dansen.
Ana wordt geboren, ze trekt veel op met Mercedes. Armelia vertelt aan Rosa over haar jeugd, vooral over haar vader, die Filomena de deur had gewezen toen ze wist dat hij overspel had gepleegd. Ook vertelt ze over haar vriendschap met de simpele Guillermo, die wel verliefd was op haar maar zij niet op hem.
Als Ana samen met Mercedes bij de rivier gaat spelen glijdt ze uit bij de rivier en stoot haar hoofd waardoor ze overlijdt. Vanaf hier ging het steeds slechter met Armelia.
Filomena sterft buiten voor haar huis in haar stoel als er groene wolken voorbijdrijven. Na Filomena´s dood blijft Mercedes haar stem horen. Filomena blijft bij haar. Mercedes overlijdt in haar slaap.
Tussen deze gebeurtenissen door worden ook de verhalen verteld van andere, iets minder centraal staande mensen, die in het hoofdstuk van 17 augustus af worden gemaakt.
Dan is het 17 augustus 1936. Tegen het middaguur nemen de soldaten het dorp in Velen worden gedood. Belangrijk is, dat al de levens die in dit verhaal besproken worden, samen een band hebben omdat voor ieder door de Spaanse burgeroorlog het leven plotseling drastisch verandert.
Het verhaal eindigt weer met Gerardo, als hij door de straten van Santa Amalia loopt komt hij bij een monument voor de slachtoffers van de burgeroorlog.
Gerardo Soto y Koelemeijer werd geboren in Alkmaar op 17 augustus 1975.
Hij zat op de middelbare school Jan Arentsz in Alkmaar.
In 2003 werd hij tweede bij de verhalenwedstrijd van het Vlaamse literaire tijdschrift De Brakke Hond met het verhaal De Ham. Dit leverde hem een contract op. Op 18 augustus 2006 verscheen zijn debuutroman Armelia. Op het moment werkt hij aan een nieuwe roman en een kinderboek: Pythagoras en ik.
Zakelijke gegevens
Titel: Armelia
Plaats uitgave: Amsterdam
2006 eerste druk
270 blz
Titelverklaring:
Armelia is een van de vele personages in dit verhaal. Ik vind niet dat ze echt de hoofdrol speelt, want er komen zoveel personen voor. Ze heeft wel de meeste hoofdstukken in het boek van alle personages: Carmen heeft er twee, Filomena heeft er twee, Armelia heeft er vier.
Volgens Filomena moest het boek naar Armelia vernoemd worden omdat ´zij alle lof verdient.´ Als Filomena dat zegt, zal het wel zo zijn. Maar ik vraag me af waarom. Misschien omdat zij het meest geleden heeft van iedereen? Ik weet het niet. Ik wil niet zeggen dat Armelia geen belangrijk persoon is, maar er zijn ook anderen.
Genre: roman
Keuze:
Ik heb het geleend van meneer Mans, hij wilde graag dat iedereen dit boek zou lezen. Ik was de eerste die zich vrijwillig aanbood. Het was een goed boek volgens hem.
Personages:
De personages die volgens mij het belangrijkste zijn om te vermelden (hoewel in dit boek vrijwel iedereen belangrijk is).
Armelia verliest bijna alles wat haar dierbaar is.
Filomena kon in de toekomst kijken en met de doden praten. Een vreemde vrouw.
Carmen wordt het eerste hoofdstuk bezocht door de geest van Armelia.
Ana: Iets jonger dan Mercedes. Een praatgraag en avontuurlijk meisje. Ze sterft als ze uitglijdt en haar hoofd stoot tegen een steen.
Schrijfstijl:
Best concreet. Sommige schrijvers gebruiken een hoop tierelantijn om hun verhalen heen, Gerardo doet dat niet. Je ziet een hoop dingen door de ogen van verschillende mensen. Het is makkelijk te lezen qua taalgebruik, maar het leest ook weer niet vlot door.
Ruimte (tijd en plaats):
Van ongeveer 1936 tot 1999.
Santa Amalia, Spanje, Extremadura.
Het is niet chronologisch verteld. Het eindigt met hoe het boek begonnen is.
Vetelwijze:
Alwetende verteller.
Blz 43.
´Armelia, die nooit grapjes maakte over ernstige zaken, had drie en een halve maand daarvoor kennen gegeven dat de rolluiken gesloten moesten blijven. Aanvankelijk dachten haar man Luis en zoon Luis Enrique dat het een grapje was en Luis Enrique had die dag de riemen van de rolluiken in de handen genomen en zijn moeder nieuwsgierig aangestaard in afwachting van haar reactie. Armelia had niets gezegd, maar haar indringende blik boezemde hem zoveel angst in dat hij losliet.´
Thematiek:
Het hele verhaal is typerend voor dit thema.
Plaats in de literatuurgeschiedenis:
Modern
Beoordeling:
Ik vond dit een leuk boek. Soms was het nogal verwarrend, omdat er veel personages in voorkomen. Soms wist ik niet meer wie precies wie was.
Het is een droevig verhaal, er gaan veel mensen dood op een manier die niet eerlijk is en waar niemand iets aan kan doen. Het is goed dat Gerardo dit verhaal heeft opgetekend, omdat het belangrijk is dat dit soort verhalen niet vergeten worden. Het leed dat deze mensen aan wordt gedaan is goed te voelen in dit verhaal.
Het was niet moeilijk om te lezen, maar het las ook niet vlot door. Maar ik denk ook niet dat het de bedoeling is geweest van de schrijver om een bestseller te maken. Het is juist belangrijk dit boek geconcentreerd te lezen.
Wat ik grappig vond in dit boek, is dat er soms dingen in staan die eigenlijk niet kunnen. Op een bepaald moment buigt Armelia zich over een foto van haar man, waar hij samen met een vriend op een feestje is. Er staat dat ze de drank ruikt en met een vies gezicht wegloopt. Als Armelia dood is, wordt er soms net gedaan alsof ze nog leeft en denkt.
Ik heb nog nooit eerder een boek als deze gelezen en ik raad iedereen aan het te lezen, want het is belangrijk, ook al ligt het ver van je bed en is het decennia geleden.
Het verhaal begint met de reden waarom Gerardo dit verhaal heeft geschreven.
Gerardo´ s vader komt uit Santa Amalia, een klein dorpje in Spanje. Het is 1999. Nieuwsgierig gemaakt door de verhalen van zijn vader, brengt Gerardo een bezoek aan Santa Amalia, waar hij een oude vrouw ontmoet genaamd Rosa. Rosa vertelt Gerardo de bijzondere verhalen over haar familie. Gerardo vindt twee brieven in een oude vaas. Het zijn brieven van Filomena uit 1936, waarin ze vraagt of Gerardo de verhalen van haar familie (dus ook Rosa´s familie) zou willen opschrijven.
Om te beginnen een stamboom van de belangrijkste personages:
Filomena & Manolo
Carmen , Armelia , Gloria
Carmen & Pedro Armelia & Luis Gloria wordt non
Rosa Luis Enrique , Ana
Carmen droomt over de oorlog en dat Armelia is overleden. Ze wordt even bezocht door Armelia´s geest. Armelia is gestorven van verdriet, ze heeft haar man en zoon verloren op 17 augustus en haar dochter niet lang daarvoor door een ongeval.
Filomena trouwt en krijgt drie dochters. Na een paar jaar komt ze door haar gave erachter dat haar man vreemd gaat en wijst hem de deur. Ze wil er niet met haar dochters over praten. Armelia krijgt verkering met Luis.
Als ze nog maar een klein meisje is wordt Gloria verkracht en neemt het haar moeder kwalijk, omdat die geweten had dat het zou gebeuren. Ze wordt non en heeft bijna nooit meer contact met haar familie.
Ana wordt geboren, ze trekt veel op met Mercedes. Armelia vertelt aan Rosa over haar jeugd, vooral over haar vader, die Filomena de deur had gewezen toen ze wist dat hij overspel had gepleegd. Ook vertelt ze over haar vriendschap met de simpele Guillermo, die wel verliefd was op haar maar zij niet op hem.
Als Ana samen met Mercedes bij de rivier gaat spelen glijdt ze uit bij de rivier en stoot haar hoofd waardoor ze overlijdt. Vanaf hier ging het steeds slechter met Armelia.
Filomena sterft buiten voor haar huis in haar stoel als er groene wolken voorbijdrijven. Na Filomena´s dood blijft Mercedes haar stem horen. Filomena blijft bij haar. Mercedes overlijdt in haar slaap.
Tussen deze gebeurtenissen door worden ook de verhalen verteld van andere, iets minder centraal staande mensen, die in het hoofdstuk van 17 augustus af worden gemaakt.
Dan is het 17 augustus 1936. Tegen het middaguur nemen de soldaten het dorp in Velen worden gedood. Belangrijk is, dat al de levens die in dit verhaal besproken worden, samen een band hebben omdat voor ieder door de Spaanse burgeroorlog het leven plotseling drastisch verandert.
Het verhaal eindigt weer met Gerardo, als hij door de straten van Santa Amalia loopt komt hij bij een monument voor de slachtoffers van de burgeroorlog.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden