Afscheidsbrief door Bobje Goudsmit

Titel: Afscheidsbrief Auteur: Bobje Goudsmit Onderwerp: Het onderwerp van het verhaal spreekt me heel erg aan, want het speelt zich af in onze tijd en er zit veel verdriet in, omdat Anicke overleden is. Het onderwerp wordt heel erg goed en grondig uitgewerkt zoals dat Anicke op de grond valt, de eerste keer en dat je helemaal de spanning voelt die Marit op dat moment voelt. Het onderwerp is wel behoorlijk voorspelbaar uitgewerkt, maar je wist eigenlijk van te voren al dat Anicke dood zou gaan. Er wordt uitvoerig besproken dat Ancke ziek wordt, want je maakt echt heel de weg mee die zij ook mee maakt, maar je leest niet echt wat Anicke’s ouders en broer meemaken en hoe die zich daar bij voelen, zoals wanneer Anicke dood is, je leest dan wel dat der broer met tranen in zijn ogen loopt, maar niet echt hoe hij zic. daar bij voelt. Dat vind ik wel jammer, maar ook wel weer logisch, want Marit schrijft de brief. Gebeurtenissen: Er zitten genoeg gebeurtenissen in het verhaal, zoals wanneer Anicke voor het eerst valt en ze Kerst vieren met de hele klas. Er zit niet echt een super gang in, maar wel voldoende om mij te blijven boeien. Het heeft wel indruk gemaakt dat Anicke het niet vertelt aan Marit als blijkt dat ze weer ziek is en er geen hoop meer is. Het is een heel geloofwaardig boek, dit zou iedereen kunnen overkomen, dat vind ik ook het mooie aan dit boek.
Personages: Ik zou me wel kunnen verplaatsen in de gedachte gang van de hoofdpersoon, maar ik denk dat het toch anders is als je het in het echt mee maakt. Ik vind Anicke een heel boeiend personage, omdat ze ondanks alles heel erg vrolijk blijft en gewoon alles wil doen wat ze kan, zoals dat ze ook gewoon nog naar school probeert te gaan tijdens de chemokuren. Het uiterlijk van de personages wordt uitvoerig besproken, zoals dat Anicke spaniëlhaar heeft en een bril draagt (in de eerste klas) en Marit een beugel heeft. Bouw: De gebeurtenissen volgen niet logisch of elkaar, omdat het boek er bij begint dat Marit een brief krijgt, dan gaat ze een brief schrijven en ondertussen ben je terug in de tijd. Zo vertelt ze in de brief: ‘Weet je nog dat wij elkaar voor het eerst zagen?’ en dan krijg je het hele verhaal van hoe ze elkaar ontmoet hebben. Het verhaal bevat dus heel veel tijdsprongen en terugblikken. Ik vind dat het verhaal een heel mooi eindigt, omdat het eindigt bij de diploma-uitreiking en dat Younes dan zegt dat de leraren het misschien al vergeten zijn, maar dat er in hun klas altijd nog een lege plek was. Dat was erg mooi. Taalgebruik: Ik vind het verhaal wel makkelijk om te lezen, maar ik lees makkelijk en ik kan het wel begrijpen dat sommigen dit een moeilijk boek vinden, omdat er veel tijdsprongen en terug blikken in zitten. Het verhaal heeft precies genoeg beschrijvingen om het tempo er toch in te houden, maar ook genoeg om een beetje een beeld te krijgen van hoe het er aan toe gaat en hoe de personen er uit zien, zoals dat Anicke spaniël haren heeft en een beugel droeg en Marit een bril droeg in de eerste klas. Alfabet: A is van Anicke, het meisje die ziek wordt en sterft. B is van de brief die Marit schrijft aan Anicke. C is van de chemokuren die Anicke krijgt om de kanker te bestrijden. D is van de dood, Anicke sterft. E is van de emoties die Marit overvallen. F is van het flauwvallen, de eerste tekenen van de kanker. G is van het gouden armbandje dat Anicke krijgt als ze voor het eerst ongesteld is geworden. H is van de haren die uitvallen, als Anicke met haar chemo is begonnen. I is van de ic waar Anicke op gelegen heeft. J is van Jorn, de broer van Anicke
K is van de kanker die Anicke krijgt. L is van het liedje dat wordt gedraaid op

M is van moeders, omdat Marit jaloers is op Anicke om haar moeder, maar later krijgt ze ook begrip voor haar eigen moeder. N is van normaal, Anicke wil graag dat ze normaal behandeld wordt door Marit, daarom vertelt ze niets tegen Marit als de ziekte weer terugkeert. O is van Onbegrip die Anicke krijgt van een brugger als ze haar petje draagt. P is van het plassen, telkens als Anicke valt plast ze in haar broek, dit vindt ze helemaal niet leuk! De P is ook van het petje dat Anicke draagt als ze kaal is. R is van de rust die Anicke moet nemen om er weer bovenop te komen. S is van de scan die Anicke moet laten maken en waar ze een hekel aan krijgt. T is van de tumor die in Anicke’s hoofd groeit. U is van de uitnodiging die Marit krijgt voor de verjaardag van Anicke. V is van vader, de vader van Marit is gestorven toen Marit nog heel klein was. De V is ook van het verdriet dat iedereen heeft. W is van wereld, Marits wereld staat compleet op zijn kop in de tijd dat Anicke ziek is en Anicke sterft. Z is van de zwervers die op het kerstfeest komen. De Z is ook van de zeven vreselijke woorden die hun mentor zegt als bij Anicke kanker is ontdekt.