Met mijn ogen dicht door Maren Stoffels

De titel:

De titel van mijn boek heet: Met mijn ogen dicht.

De titelverklaring:

Het boek heet zo omdat een van de hoofdpersonen blind is.

De auteur (schrijver):

De schrijver van dit boek heet: Maren Stoffels. Haar volledige naam is: Maren Inne Stoffel. Geboren in Amsterdam,  13 januari 1988. Sinds groep 6 schrijft ze verhaaltjes. Haar eerste onuitgebrachte boek gaat over een Inuit-kind dat zijn vader zoekt. Ze begon op haar 15^e  met schrijven van haar gepubliceerde boeken. En toen besloot ze haar verhalen op te sturen naar Uitgeverij Leopold. Ze waren daar erg enthousiast, alleen vonden ze haar nog te jong. Twee jaar later verschijnt haar eerste boek: Dreadlocks & Lippenstift, waarmee ze op 17 april 2005 in Utrecht de Debuutprijs en de Prijs van de Jonge Jury won. Na dit boek komen er nog 17 anderen boeken uit. Mijn boek (Met mijn ogen dicht) komt uit in 1 november 2010.

De uitgeverij:

De uitgeverij is: Noordhoff Uitgevers BV, Groningen

Samenvatting van de Inhoud:

Het boek gaat over een meisje genaamd Donna. Donna word gepest op school door Jen en Sara. Stijn die nam het altijd voor haar op, maar op een dag veranderde dat allemaal…Stijn die opeens met Jen en Sara omgaat. Dan  komt er een blind meisje (Iris) in haar leven. Iris verteld dat drie kinderen haar telkens uitschelden. Donna komt erachter dat de meisjes Jen en Sara zijn, ze vraagt zich af of Stijn er ook bij hoort. Donna’s ouders huren een keukenhulpje in genaamd Simon. Ze kan alles tegen hem vertellen, hij verstaat haar toch niet. Het schoolkamp wordt boven het pannenkoekenhuis gehouden van Donna’s ouders. Terwijl het kamp volop bezig is komt Iris langs. Donna ziet hoe ze uitgescholden wordt en in elkaar wordt geslagen door Jen en Sara. De volgende dag sluit Jen haar op in haar kamer. Daarna komt ze achter de waarheid van vroeger, en heeft ze haar vriendschap met Iris en Stijn bij gelegd.   

Hoofdpersonen:

*Donna: best verlegen en verstopt zich vaak voor anderen.

*Iris: Blind meisje rood haar met groene ogen, bijna altijd blij.

*Jen: Ze pest Donna en  Iris, ze is arrogant, gemeen en onbetrouwbaar.

*Stijn: Was een beste vriend van Donna die het altijd voor haar opnam.

Bijpersonen:

*Simon: Buitenlandse jongen die slecht Engels spreekt, luistert goed naar Donna’s verhalen over Jen en Sara

*Sara: Sara is een meeloper, Jen en Sara pesten samen Donna en Iris

Het verhaal speelt zich meestal af  in Donna’s  huis, buiten of op school. Bij  sommige stukje is ze maar heel even op een plek in  het verhaal. Het speelt meestal in tegenwoordige tijd af. Maar soms komen er stukjes in  de tekst wat van vroeger is. Dan  kom je bijvoorbeeld te weten waarom Donna en  Stijn geen vrienden  meer zijn, en wat Jen Donna allemaal heeft aangedaan.

Spanningsvragen:

Dit wil je ook lezen:

Online oplichting

1. Word Donna weer vrienden met Stijn?: Ja, Donna word weer vrienden met Stijn na veel meegemaakt te hebben.
2. Wil Jen ooit vriendinnen worden?: Ik weet het niet omdat Jen op het einde geen sorry meer zegt. Maar ik denk het niet. Ze was namelijk jaloers op de vriendschap van Donna en Stijn.

Het verhaal is een gesloten einde omdat ze weer vrienden worden en alles opgelost is.

Ik vind het boek op sommige stukjes best wel spannend want je weet niet wat er dan gaat gebeuren, En dan komt er ineens iets verassend. Soms vind ik het ook wel grappig maar soms ook wel droevig. Het boek is sfeervol om te lezen. Samengevat het is een leuk boek om te lezen.

Spannend: “ Ik hoor gerommel. Wat klinkt het dichtbij. Er zitten toch nog planken tussen ons in? Maar als ik mijn ogen open kijk ik in de verbaasde gezichten van Stijn en Jen. “

Verassend: “ Ik kijk verbaasd naar mijn oude vriend, die een stap naar voren doet en zijn papier omdraait. Het licht van onze zaklamp valt op vijf letters: Donna. “

Grappig: “Dan stroopt de man zijn mouwen op. Simon  knijpt opgewonden in mijn arm. Ik zie hoe de man zich voorover buigt en, net als Simon, tot zijn elleboog in de bak graait. Er volgt een keihard kreet.  “

Droevig: “ Ik sla met mijn vuist tegen de deur. Zo hard dat ik iets hoor kraken. Een weeïge pijn trekt door mijn lijf. Ik gil het uit. De tranen stromen  over mijn wangen. Met mijn andere hand pak ik mijn vuist beet. Ik laat me op de grond zakken. Er  is helemaal niets veranderd, hoeveel ik mijn best ook doe. “

 Sfeervol: “ We gaan als een speer door de tunnel. Het is eng, maar ik krijg nauwelijks de tijd om  na te denken, want voor me begint Iris te krijsen van opwinding. In een opwelling doe ik mijn ogen dicht. De wind suist om mijn oren. De bochten komen als  een verrassing. Ik lijk sneller te gaan dan ooit en begin mee te krijsen. “