Een weeffout in onze sterren

Inhoud

• titel verklaring
• genre
• samenvatting
• thema
• personages
• plaats en sfeer
• tijd
• problemen en afloop
• stijl
• beoordeling

Door: Mirte de Ligt

Auteur: John Green

Een weeffout in onze sterren
Ik denk dat het boek “een weeffout in onze sterren” heet omdat, in het hele boek praat Hazel erover dat het niet eerlijk is dat zij kanker heeft, en dat Augustus zo vroeg is overleden. Zij vindt dus dat er een fout is gemaakt in hun sterren. Ook krijgt Augustus een brief van meneer Van Houten, waarin een quote staat geschreven. ‘Niet door een weeffout in onze sterren, Brutus, Neen, door ons zelve zijn wij klein en nietig’. Dit was een quote van Shakespeare, en meneer Van Houten bedoelde hiermee te zeggen, Dat Hazel en Augustus een lang en gezond leven hadden kunnen leiden, maar door een weeffout in hun sterren (het lot) gebeurde dat niet.

Genre:        
Ik denk niet zozeer dat het een jeugdboek is, omdat er best wel heftige onderwerpen worden besproken in het boek. Het is een liefdesroman, en het speelt zich af met ongeveer zestienjarige.

Samenvatting:
Hazel is een zestien jaar houd meisje, die op haar dertiende gediagnostiseerd werd met kanker. Het ging toen niet goed met Hazel, en ze zou het eigenlijk niet redden, maar een experimenteel medicijn heeft haar leven kunnen redden. Natuurlijk was ze niet helemaal gezond, eens in de zoveel tijd vullen haar longen zich met water, en dan moet ze met spoed naar het ziekenhuis. Daar worden haar longen dan leeggepompt, en dan kan ze weer een tijdje verder.
Aangezien Hazel erg slechte longen heeft, en heel snel buiten adem raakt, gaat ze niet naar de middelbare school. Sterker nog, ze heeft de middelbare school online afgemaakt, en volgt nu een aantal studielessen online. Zo heeft ze nooit echt vrinden kunnen maken, en daarom zit ze altijd allen thuis met haar lievelings boek ‘An Imperial Affliction’. Dit boek heeft ze ook al meerdere keren uitgelezen, en op een dag besluit haar moeder dat ze depressief is. ‘Je leest hetzelfde boek steeds maar weer opnieuw, en je bent altijd treurig, ik denk dat het tijd is dat je naar een praatgroep gaat’.

Zo wordt Hazel elke week naar een praatgroep gestuurd, waar ze het echt niet leuk vindt. De groepsbergelijder heet Patrick, hij is zelf ook een overlever van de ziekte kanker. Elke week organiseert hij in de kleder van een kerk een praatgroep, waar ze elkaars verhalen vertellen, en waar hij liedjes speelt op zijn gitaar. In deze praatgroep heeft ze een vriend gemaakt, Isaac. Isaac heeft kanker achter zijn oog, hij heeft er ook nog maar een, en binnenkort wordt hij blind. Samen staan ze altijd bij de snack tafel, terwijl ze luisteren naar de gitaar liedjes van Patrick.

Op een dag wordt Hazel door haar moeder afgezet bij de kerk, ze stapt uit de auto, en ze gaat met tegenzin naar binnen. Terwijl ze de lift probeert in te komen botst ze teken een jongen aan, Augustus. De hele praatgroep dienst hebben ze tegenover elkaar gezeten in de kring, en naar elkaar gestaard. Hazel omschreef hem als, ‘lang met een lage rokerige stem. Mateloos sexy, met donkerblond haar’.  Na de dienst loopt Hazel naar buiten, waar Augustus al staat te wachten. Hazel komt naast hem staan en ze beginnen een gesprekje. Augustus begint met de vraag,

   ‘Wat is je naam?’

Hazel is erg blij dat de mysterieuze jongen met haar praat en antwoord,

    ‘Hazel

   ‘Nee wat is je volledige naam?

   ‘Hazel Grace Lancaster?

Hazel is een beetje ongemakkelijk omdat Augustus haar heel lang aan staart en zegt,

   ‘Waarom kijk je me zo aan?’

   ‘Omdat je mooi bent’

(Te lezen op pagina 16)

Ze besluiten een film te gaan kijken bij het huis van augustus, ze klikte namelijk erg goed.

Hazel en Augustus leren elkaar steeds beter kennen, en komen erachter dat ze alle bij grote fans zijn van het boek van Peter van Houten. Ze schrijven samen een mailtje waarin ze vragen stellen aan de schrijver. Natuurlijk verwachtte ze helemaal geen antwoord terug, maar toch was het leuk om te schrijven. Tot hun grote verbazing gaf de secretaresse van Peter van Houten antwoord op het mailtje dat zij hadden gestuurd. Ze nodigt Hazel en Augustus uit op bij hun in Amsterdam op bezoek te komen, om daar alle vragen te beantwoorden samen met Peter van Houten. De rest van het boek ga ik niet meer verklappen, maar ze gaan samen veel avonturen beleven.

Thema:
Het thema van het boek is erg verschillen. Aan de ene kant zou ik het een liefdes boek noemen. Het hele boek gaat er namelijk over dat Augustus en Hazel een stel worden en samen op reis gaan naar Amsterdam. Maar aan de andere kant gaat het boek over ernstige ziektes. Hazel en Augustus zijn namelijk allebei ernstig ziek, maar misschien bracht het ze ook wel bij elkaar. Zonder hun ziektes hadden ze elkaar nooit ontmoet. Beide hebben ze kanker en beide zullen ze er ook aan overlijden, maar dat stopte ze niet met het doen van de dingen die zij wilden doen.

Personages:

Hazel Grace Lancaster (hoofdpersoon)
Hazel is een meisje van zestien jaar oud met de ziekte kanker. Ze heeft kort donkerblond haar wat ze altijd mooi naar achter doet. Meestal draagt ze lossere kleding die comfortabel zitten, omdat ze voornamelijk binnen is. Haar nagels zijn altijd donker gelakt, en in haar neus heeft ze altijd twee slangetjes zitten die met een lang koord in een zuurstofapparaat gaan. Ze houdt verschrikkelijk veel van lezen en schrijven, ook is ze erg slim en hoef je nooit je best te doen om slimmer te zijn dan zij, omdat je toch wel weet dat zij gaat winnen. Ze is lief en bescheiden, en ze heeft het gevoel dat ze iedereen kwaad doet met haar bestaan.

Augustus Waters (hoofdpersoon)
Augustus Waters is een jongen van zestien jaar, toen hij vijftien was had hij anderhalf jaar last van botkanker. Hierdoor is hij een van zijn benen kwijtgeraakt. Verder heeft hij geen kanker meer is zijn lichaam, en zit hij ‘in een achtbaan die alleen maar om hoog gaat’. Hij was voor dat hij ziek werd een basketballer, en verdiende hier heel veel prijzen mee. Hij is erg van, van videogames over zombies en andere monsters, en hij leest hier ook graag over. Hij stond wel open om het lievelings boek van Hazel te lezen, ook al is dat niet het type boek wat hij normaal leuk zou vinden. Augustus is erg grappig en romantisch, hij gaat bijvoorbeeld picknicken in het park, of gaat naar Amsterdam met Hazel omdat hij zo verliefd op haar is. Augustus heeft een speciale manier bedacht samen met Hazel om hun liefde voor elkaar uit te drukken. Het woord ‘oké’ betekend voor hun, ik hou van je. Dus wanneer ze de telefoon ophangen zeggen ze een aantal keer achter elkaar ‘Oké’ om elkaar te vertellen hoeveel ze van elkaar houden.

Isaac (Bij persoon)
Isaac is de beste vriend van Augustus en een goede vriend van Hazel. Isaac heeft donkerbruin haar en een dikke bril op zijn neus. Isaac heeft namelijk ook kanker waardoor hij nog maar een oog heeft, en hij kan alle hulp gebruiken om beter te kunnen zien. Isaac is erg grappig, en maakt ook altijd grapjes over zijn handicap. Hij bracht Augustus naar de praatgroep omdat het hem leuk leek om dat een keer aan hem te laten zien. Isaac is dus eigenlijk de reden dat Hazel en Augustus elkaar hebben ontmoet. In de eerste paar hoofdstukken heeft Isaac een vriendin genaamd Monica. Hij is erg gelukkig met haar, en is tot over zijn oren verliefd. Maar na hoofdstuk twee krijgt Isaac te horen dat hij ook zijn andere oog gaat verliezen, en daarom maakt Monica het uit. Hij was heel erg verdrietig en ging daarna weer meer om met Hazel en Augustus.

Peter Van Houten (bij persoon
Peter van Houten is een Amerikaanse schrijver die is verhuisd naar Amsterdam. Het boek ‘An Imperial Affliction’ is geschreven door Peter van Houten, en dat is het lievelings boek van Hazel. Peter van Houten heeft het boek gebaseerd op het verhaal van zijn dochtertje, net als de hoofdpersonage in het boek van Peter van Houten had zijn dochtertje ook kanker, en is daar ook aan overleden. Peter was zo verdrietig dat hij alles achter zich wou laten, Hij verhuisde naar Amsterdam, waar hij nu woont met zijn Nederlandse vriendin. Peter heeft een dikke zwarte bril, en een viezig ongeschoren baardje. In het boek wordt hij omschreven als een onverzorgd persoon, met een alcoholprobleem en een erg onbeschofte houding. Peter van Houten had geen gemene bedoelingen met het bezoek van Augustus en Hazel, het doet hem gewoon pijn als hij moet praten over zijn boek, omdat het hem doet denken aan zijn dochtertje. Later in het boek als Augustus is overleden, komt Peter naar de begrafenis om medeleven te tonen. Dat laat toch wel zien dat hij geen ruzie wil met Hazel, maar dat hij zelf nog gewoon last heeft van zijn verlies.

 Plaats en sfeer
Een groot deel van het boek speelt zich af in een stad genaamd Indianapolis, de hoofdstad van de staat Indiana (in Amerika). Hier wonen ongeveer twee miljoen mensen, maar in het boek lees je niets over drukte of grote groepen met mensen. Ik denk dus dat Hazel in een rustiger stuk woonde. Het is er gemiddeld 16,9 graden, net zoals in het boek een lekker tempratuurtje. Haze woont dus in een rustige buurt met veel parkjes, bomen, planten en speeltuinen. Hazel haar straat is erg rustig met normale grootte huizen. En ander deel van het boek speelt zich af in de kelder van de kerk, waar de praatgroep zich vestigt. Vanaf de buitenkant ziet het eruit als een witte kerk met glazen klapdeuren. Voor de kerk is een groot parkeerplaats waar de moeder van Hazel altijd met haar auto wacht tot Hazel klaar is met haar praatgroep. Als je naar binnen gaat zie je een balie met daar naast een lift. Hier hebben Hazel en Augustus elkaar ontmoet. Een ander deel van het boek speelt zich af in Amsterdam. De Amsterdam zoals wij hem kennen, met de grote pakhuizen en de kanalen door de binnenstad. De sfeer in het boek is erg fijn. Het is een erg rustige sfeer, met op sommige hoofdstukken wel wat stres, maar dat boud zich dan wel weer af. In het boek zit je helemaal in de wereld van Hazel, en de mensen die om haar heen zijn. Je krijgt in het boek niet allemaal prikkels van drukke gebeurtenissen en dat leest erg fijn.

Tijd
Het speelt zich af in het nu, de mensen in het boek hebben namelijk allemaal al een telefoon en er rijden gewoon auto’s. Ook praten de mensen zoals we nu praten, mensen hebben geen oude trekjes. Hieraan kun je zien dat het zich dus afspeelt in het nu. Het boek wordt niet verteld in flashbacks. In het boek hoor je Hazel namelijk denken en praten in het nu, het wordt niet verteld in de verleden tijd. Af en toe verteld Hazel wel wat dingen over haar verleden, maar dat doet ze dan niet tegen de lezer, maar tegen een andere personage in het boek.

 Problemen en afloop
Het grootste probleem dat zich afspeelt in het boek is kanker. Het hele boek draait erom. Als Hazen geen kanker had, was ze nooit naar de praatgroep gegaan, dan had ze nooit Augustus ontmoet, en was ze nu aan het studeren geweest. Maar dat is niet het geval, Hazel heeft wel kanker en moet wel naar de praatgroep. Van kanker heeft ze dus verschillende dingen gekregen die ze nooit had willen missen, maar kanker ontnam haar ook enorm veel dinggen. Ze kon niet naar school, ze moet slapen met een beademingsapparaat, en het ergste is dat kanker haar haar grote liefde ontnam. Hazel wist dat zij ooit zou overlijden aan kanker, maar daar had ze geen problemen mee, wat haar het meest pijn deed was weten dat haar grote liefde Augustus er ook aan zou overlijden, en dat gebeurde ook. Het grootste probleem in het boek is dus het overlijden van Augustus.

 Tijdens de reis naar Amsterdam vertelde Augustus aan Hazel dat de dokters wéér kanker hadden gevonden, en dat het al heel erg was verspreid. Eenmaal terug van de reis werd Augustus na een infectie in zijn buik opgenomen in het ziekenhuis, waar de dokters hem vertelden dat ze zouden stoppen met het geven van chemokuren. Een aantal weken nadat Augustus uit het ziekenhuis was ontslagen overleed Augustus aan kanker die zijn hard stopte. Hazel mag op de begrafenis een afscheidsspeech voorlezen dat is zo’n stuk in het boek waar de sfeer in een keer omslaat naar een soort verdrietige pit in je buik. Hoe Hazel verteld wat Augustus allemaal heeft gedaan in zijn leven, is een erg emotioneel hoofdstuk.

Stijl
Op de een of andere manier weet de schrijver van het boek je constant bezig te houden. Kleine grapjes tussendoor, of bekende quotes van andere schrijvers en uitvinders worden allemaal veerwerk in het boek. Als je het boek hebt gelezen zijn de grapjes makkelijker te begrijpen maar ik ga ze proberen uit te leggen. Omdat Augustus aan kanker een been heeft verloren, heeft hij een nep been gekregen wat soms een beetje stroef beweegt. Vooral als hij moet auto rijden heeft hij moeite met het soepel indrukken van het gaspedaal. Dat was Hazel direct opgevallen toen ze bij hem in de auto was gestapt. Toen Hazel, Augustus en de moeder van Hazel in het vliegtuig naar Amsterdam zaten schudde bij het opstijgen het vliegtuig helemaal heen en weer.

‘Zo voelt het om bij jou in de auto te zitten’

(Pagina 121)

Of kleine grapjes tussendoor zoals dit:

‘Ik had een afschuwelijke smaak in mijn mond, dus ik probeerde hem zo lang mogelijk dicht te houden zodat ik het vliegtuig niet zou vergiftigen’

(Te lezen op pagina 128)

Dat vond ik erg grappig. Dat laat zien dat de schrijver wel een grappige schrijf stijl heeft. Ook houdt de schrijver ervan om quotes en teksten van andere mensen zoals Shakespeare, Julius Caesar, Wallace Stevens en William Carlos Williams te gebruiken in zijn boek.

‘Niet door een weeffout in onze sterren, Brutus, Neen door ons zelve zijn wij klein en nietig’

    -William Shakespeare-

(Te lezen op pagina 94)

‘Wie zit er zo vast, dat niets hem ooit verleidt?’

    -William Shakespeare-

(Te lezen op pagina 169)

Mensen op het internet zeggen dat ze de schrijfstijl een ‘lichte stijl’ vinden, omdat het een best heftig onderwerp is, en de hoofdrolspelers er best nuchter mee omgaan, ze maken er veel grappen over, en soms ook een beetje nonchalant.

   ‘Het is echt alsof je in het hoofd van een zestienjarig meisje kruipt’

Zegt Pieta, een meisje die haar recensie online heeft gezet.

Hazel is een beetje cynisch en misschien is dat ook wel een beetje de schrijfstijl van de schrijver. De schrijfstijl is best droogjes, maar op een prettige manier die erg fijn is om te lezen. Zo fijn zelfs dat ik dit boek wel uitroep tot het beste boek wat ik tot nu toe heb gelezen. Het is namelijk zo’n heftig onderwerp, maar de schrijver weet het met deze karakters goed bespreekbaar te maken. Met wat grapjes tussendoor, en dan weer wat heftigs dat vind ik een goede afwisseling. De schrijver gebruikt lange zinnen, die soms best lastig zijn om te lezen. Ik had daar in het begin een beetje moeite mee, maar na een aantal pagina’s lukt dat wel.

Beoordeling:
De beoordelingswoorden maak ik even schuin gedrukt.

Ik vond het een erg emotioneel boek, er zijn namelijk hoofdstukken dat er dingen gebeuren die een zestienjarige jongen en meisje helemaal niet mee horen te maken. Als je zestien bent hoor je je helemaal niet druk te maken over je laatste wens, of het verzorgen van je doodzieke vriendje. Toch gebeuren deze dingen wel, en de manier waarop het gebeurd is gewoon heel heftig. Er zijn ook wel een paar traantjes gevallen tijdens het lezen van dit boek. Vooral op het punt dat Augustus overlijdt en Hazel wakker gemaakt wordt door haar ouders die haar dan moeten vertellen wat er is gebeurd.

• 
  Het was een erg leerzaam boek. In dit boek werden dingen gezegd, omschreven op manieren dat ik nog nooit naar dingen had gekeken. De uitleg van het woord metafoor. Ik wist niet wat een metafoor was, maar door het lezen van dit boek heb ik dat geleerd.

‘Ik rook niet, ik stop alleen het moordwapen tussen mijn lippen, en geef het niet de kracht om me te vermoorden (de sigaret aansteken) dat noem je een metafoor’ zij Augustus tegen Hazel.

(Te lezen op pagina 120)

Ik vond het een erg mooi boek. Hoe de schrijver soms hele normale situaties nog mooier of bijzonderder kan maken is echt vet knap. Bijvoorbeeld bij een zonsondergang. Een doodnormale gebeurtenis die iedereen weleens ziet, maar de manier waarop deze schrijver het verteld, hebben je ogen echt een plezier met het lezen van dit boek.

Het was een heldere dag en al konden we de zon niet zien ondergaan, we zagen wel de hemel ver kleuren.

 “De opkomende zon, te stralend in haar kwijnende ogen”. zei Augustus

‘Maar de zon komt niet op’ zei Hazel

‘Ergens komt de zon nu op’ antwoorde Augustus

(Te lezen op pagina 123)

Dit soort momenten vind ik dus erg leuk om te lezen. Dit soort momenten vind ik erg rustgevend, gewoon praten over iets wat erg normaal is, maar toch ook weer niet.

Ik vond het een uitdagend boek, omdat ik nog nooit een boek had gelezen met zoveel quotes van bekende schrijvers, en andere bekende mensen. Normaal lees ik ook wel moeilijke boeken maar dit was toch anders. Ik vond dit toch wel echt een boek voor volwassenen, met echte problemen en gesprekken die ik anders nog nooit had gelezen in een boek. Ik vond het niet erg om een keer wat anders te lezen, ik vond het juist leuk. Normaal ben ik van de Harry Potter boeken, of de Boy 7 boeken. Dit lijkt daar totaal niet op maar ik vond het superleuk.

ik vond het een realistisch boek. Alle dingen die in dit boek zij gebeurd kunnen in het echt gebeurd zijn. En dat maakt het toch wel interessant om te lezen. Ik ben zelf namelijk best benieuwd hoe het is om zo ziek te zijn, en wat je dan bezighoudt.

Eind:
Dit was mijn boekverslag, ik hoop dat je het leuk vond om te lezen,

Het verslag van Pieta is te lezen met deze link

https://www.scholieren.com/verslag/zekerwetengoed/the-fault-in-our-stars-john-green