Hoofdstuk 1 La photo de la classe: De schoolfotograaf komt in de klas. De juf zei dat iedereen netjes naar school moest komen. Geoffroy kreeg een standje van de juf omdat hij er niet uitzag. Zijn vader is erg rijk. Agnan is de “eerste” van de klas en het lievelingetje van de juf, hij is slecht in rekenen. Eudes is erg groot, hij wilde Agnan slaan, maar deed het niet omdat Agnaneen bril had. De fotograaf wilde de opstelling zo: De 1e rij zittend op de grond, 2e rij staande naast de juf, 3e rij staande op een kist. De leerlingen gingen kisten zoeken in de kelder. Daar vermaakten ze zich wel. Rufus deed een spook na door een zak over z’n hoofd te doen. De juf vond dat ze te vies waren. De groteren moesten op de kisten staan, de middelmatigen in het midden en de kleinsten vooraan. Er zat een masker klem tussen de kisten, die probeerden de leerlingen los te maken. Geoffroy begon tegen de fotograaf op te scheppen over zijn fototoestel. Nicolas moest op de grond zitten naast zijn vriend Alceste, die erg dik is omdat hij altijd heel veel eet. Hij had een boterham met jam op zijn kleren laten vallen. De fotograaf was vertrokken zonder iets te zeggen. Hoofdstuk 2 Les cowboys: Nicolas’ vrienden komen bij hem thuis om cowboytje te spelen. Rufus draagt een politie-uniform. Eudes draagt een padvindershoed, riem en 2 grote revolvers. Alceste heeft een bijl en veren/pluimen op zijn hoofd. Hij lijkt op een kip. Geoffroy is een complete cowboy met een broek van schapenvacht, leren vest, geruit hemd, grote hoed en revolvers. Nicolas zelf had een zwart masker, pijlengeweer, rode zakdoek om zijn hals. Mama zou ze roepen voor het eten. Nicolas was de jonge man met een wit paard en de anderen waren de rovers. Maar Eudes wilde ook de jonge man zijn. Rufus wilde de sherif zijn. Rufus’ vader is politie-agent. Rufus en Geoffroy kregen ruzie en Rufus gaf Geoffroy een klap. Toen kregen Alceste en Rufus ruzie over wie de sherif mocht zijn. Toen kreeg Eudes een idee: Alceste is de baas van de volksstam (indianen) en de anderen waren de cowboys. Eén van hen was de gevangene en de anderen zouden hem bevrijden en dan hadden ze Alceste overwonnen. Iedereen was tevreden, behalve Alceste. Die wilde geen indiaan zijn maar uiteindelijk wilde hij dan wel een goede indiaan zijn. Geoffroy was de gevangene, maar dat wilde hij niet, toen begon iedereen te vechten. Nicolas’ vader haalde ze uit elkaar. Hij wilde de gevangene dan wel zijn. Monsieur Blédurt wilde ook wel meedoen, hij was de roodhuid. Maar toen riep mama hen voor het eten. Na het eten gingen ze naar Nicolas’ kamer om met de elektrische trein te spelen. Hoofdstuk 3 Le bouillon: De juf was niet op school, daarom was meneer Dubon de surveillant. De leerlingen noemden hem Bouillon. Bouillon heeft een grote snor en straft vaak. Maar vandaag moet hij werken met de directeur en daarom moet Agnan surveilleren, omdat die de “ erste” van de klas is. Hij vindt het heel leuk en is heel streng tegen de klas. Joachim wil Bouillon bespieden, wanneer die weer terugkomt, maar dat mag niet van Agnan. Dan gaan Joachim en Clotaire een bal naar elkaar schoppen. Plotseling komt Bouillon binnen en neemt Joachim mee naar buiten. Joachim komt terug met een opgezette neus. Als ze daarna weer niet naar Agnan luisteren, moet deze huilen. Dan komt Bouillon weer de klas binnen. Ze moeten allemaal schoolblijven. De directeur werd er ook bijgehaald. Hoofdstuk 4 La visite de l’inspecteur: Vandaag komt de inspecteur langs, de juf vraagt of iedereen braaf wil doen en zorgen dat ze een goede indruk hebben. Het is een nieuwe inspecteur. Ze heeft de leerlingen verboden te praten zonder zijn toestemming of te lachen zonder zijn goedkeuring, verder mogen we geen knikkers laten vallen, want de vorige keer lagen er overal op de grond knikkers. En ook niet te eten tijdens zijn aanwezigheid. En ze vraagt aan Clotaire niet de aandacht op zich te vestigen als de inspecteur er is. Aan Agnan vraagt ze of hij de inkt wil bijvullen, want de inspecteur wil een dictee afleggen. Hij begint aan de eerste rij. Iemand schreeuwt: Daar is de inspecteur. Agnan schrok zo, dat hij de inkt overal over de banken giet. Het was een grap de inspecteur was er helemaal niet. De juf stuurt Clotaire daarom in de hoek. Hij begint te huilen en zegt dat als hij in de hoek moet gaan staan hij dan de aandacht op zich vestigt en dat de inspecteur hem dan allemaal vragen gaat stellen. En hij had de inspecteur wel gezien, op de binnenplaats met de directeur. Omdat er op de voorste banken inkt zit worden ze verplaatst naar achter. Ondertussen komt de inspecteur binnen. 2 banken zijn omgedraaid en de inspecteur vraagt waarom, omdat er inkt op de banken zit. De inspecteur vraagt waar dan en dan ziet hij zijn handen. De inspecteur verteld een grapje, maar de klas mag niet lachen zonder de toestemming van de inspecteur, dus niemand lacht. De klas gaat een verhaaltje lezen, namelijk die van de raaf en de vos. Clotaire moet lezen, maar hij begint te huilen, want hij kent het verhaal niet uit zijn hoofd. Ondertussen maakt de klas ruzie over hoe het verhaal ging, iedereen schreeuwt, behalve Agnan draagt het verhaal voor. Als de inspecteur weg gaat zegt hij: u heeft mijn gehele sympathie en ga zo door, bravo. Hoofdstuk 5 Djodjo: ’S middags komt de juf op school met een vreemde jongen, met rood haar, sproeten en blauwe ogen. Het is een Engelse jongen, zijn ouders hebben hem op deze school geplaatst om frans te leren en praten. Hij begrijpt nog niets en laat steeds zijn lelijke tanden zijn als hij lacht. De jongen heet Georges Macintosh. Agnan zegt dat hij een beetje Engels kan, maar wanneer hij praat tikt Georges tegen zijn hoofd. In de pauze omringen ze allemaal Georges en vragen hem allemaal dingen, maar hij zegt niets en lacht alleen maar. Georges zegt ook wat en ze maken ruzie om wat hij zegt. Ze schelden elkaar uit en Georges neemt allemaal scheldwoorden over van Geoffroy. De juf wordt boos op hem, maar Georges roept steeds de scheldwoorden die hij heeft geleerd. Hoofdstuk 6 Les Carnets: Deze middag is iedereen verdrietig, want de directeur deelt zo de rapporten uit. Als hij binnenkomt kijkt hij niet bepaald blij. Hij zegt: Ik ben al jaren leraar, maar ik heb nooit een klas zo slecht gezien. Clotaire begint meteen te huilen, als zijn ouders lezen wat zijn juf op het rapport zet, maakt zijn moeder geen diner klaar en zijn vader gaat tv kijken bij de buren. Natuurlijk is Agnan de beste. Als ze naar huis gaan, praat niemand, rent niemand. Alceste gaat spontaan chocola kopen en eten. Als ze voor de deur van Eudes staan, gaat de deur open en zegt zijn moeder: naar bed zonder eten. Het wordt al donker als Nicolas thuis komt. Zijn vader heeft een grote stapel papieren voor zich en is niet echt blij, ook zijn moeder is niet blij. Zijn vader leest het rapport en zegt verder niet veel erover, zijn moeder ook niet. Ze zeggen ga maar op je kamer spelen. Nicolas is niet blij, want zijn ouders bemoeien zich helemaal niet met hem. Hoofdstuk 7 La repetition: De directeur komt de klas binnen en zegt dat hij blij is, want de minister komt op de school, de minister heeft ook op deze school gezeten. Om te beginnen zingt iedereen het volkslied, daarna komen 3 leerlingen met bloemen op. De oefening begint meteen. Iedereen zong mee, behalve Rufus en Alceste. Rufus kent de tekst niet en zingt: lalala. Alceste zingt niet omdat hij een croissant eet. Na het volkslied worden er drie mensen uitgekozen die bloemen mogen geven. Hij kiest: Eudes, Agnan en Nicolas. De meisjes moeten een lint in hun haar, blauw, rood of wit. Eudes zegt dat hij zich gaat beklagen bij de minister. De directeur hoort het niet en de directeur vraagt wat hij zei de juf onderbreekt Eudes en zegt dat hij hoestte. Agnan gaat huilen en zegt dat dit niet leuk vindt en dat hij zich niet lekker voelt. In plaats van met bloemen oefenen, oefenen ze met veren. Geoffroy begint te lachen als hij dit ziet ( jongens met lint in het haar en een veer). Eudes geeft hem daarom een klap. En alle jongens gaan vechten, behalve Agnan. Als de minister de volgende dag komt sluiten ze de leerlingen op in het washok. Hoofdstuk 8 Le petit Poucet: De directeur gaat met pensioen, daarom moet er wat worden bedacht. Er is een grote ceremonie georganiseerd voor de directeur. Er is al veel bedacht door de anderen, leerlingen gaan vlaggen bewegen er wordt een speech gehouden door een oud-leerling enz. Deze klas gaat een toneelstuk opvoeren, van klein duimpje en de gelaarsde kat. Vandaag is de eerste oefening en de rollen worden verdeeld. Geoffroy wil een cowboy zijn, maar dat mag niet, daarom wordt hij in de hoek gezet. Eerst verteld de juf de geschiedenis van klein Duimpje en daarna begin ze met de rollen. Agnan wil graag de hoofdrol. Alceste moet de reus spelen volgens Agnan, want hij is groot en hij eet veel. Maar hij moet van de juf de dorpelingen spelen en hij is de souffleur. Maixent mag de gelaarsde kat spelen, hij vindt het wel leuk, hij mag een zwaard, een mooi kostuum en een snor, maar de staart vindt hij niet zo leuk. Uiteindelijk is Rufus gekozen als reus en Clotaire voor de markies. Alceste zegt alles voor, maar dat moet helemaal niet, Agnan begint te zeuren dat Alceste hem pest en die geeft hem een oorvijg en slaat hem, alles wordt een rommeltje en de juf wordt boos. Uiteindelijk wordt het stuk niet op het feest gespeeld, want de directeur wil het niet. Dit is de eerste keer dat de juf moet boeten voor de directeur. Hoofdstuk 9 Je suis malade: De dag voordat hij ziek werd had Nicolas teveel gegeten en daarom is hij ziek. De dokter zegt dat hij veel rust moet houden en dus in bed moet blijven liggen. Van zijn tante heeft hij een boek gehad over een beer en nog meer dieren dat hij gaat lezen. Maar zijn moeder komt binnen met Alceste die heeft een grote doos bij zich die hij meeneemt omdat hij dan chocola kan eten. Nicolas wil er ook een, maar Alceste geeft er geen en dan krijgen ze ruzie, alles zit daarom onder de chocola en de moeder van Nicolas stuurt Alceste naar huis. Ze veranderd de lakens en in de badkamer maakt ze me schoon met een spons en eau de cologne en hij krijgt een pyjama met blauwe strepen. Na een poosje in bed te zijn geweest hij heeft honger en gaat naar de ijskast. Opeens staat zijn moeder achter hem en schreeuwt zijn naam en hij schrikt en laat alles vallen waardoor hij weer vies is. Weer wordt hij gewassen met de spons en eau de cologne en daarna maakt ze de keuken schoon. Weer in bed heeft hij geen zin om te lezen en pakt hij een oude vulpen van zijn vader en wat papier wat volgens hem niet belangrijk is, hij gaat daarop tekenen. Na een poosje komt zijn moeder weer binnen omdat het zo rustig is. Overal zat de inkt. Ze sleurt hem naar de badkamer en maakt hem schoon met een puimsteen, een spons en het laatste restje van de eau de cologne, daarna geeft ze me een oud hemd. Die avond komt de dokter weer langs en zegt dat hij weer beter is.