La peste door Albert Camus

Beoordeling 4.4
Foto van een scholier
Boekcover La peste
Shadow
  • Boekverslag door een scholier
  • 5e klas vwo | 2635 woorden
  • 28 oktober 2013
  • 6 keer beoordeeld
Cijfer 4.4
6 keer beoordeeld

Boekcover La peste
Shadow
La peste door Albert Camus
Shadow
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!

Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter. 

Meer informatie

Ik heb het boek ‘La Peste’ van Albert Camus gelezen. Het boek is uitgegeven door Librairie Gallimard en voor het eerst gepubliceerd in 1947.

Samenvatting
Première partie, chapitre 1 à 3
Le personnage principal, Bernard Rieux, vive dans le village Oran, en Argentine. Il est un médecin. L’histoire est situé entre 1940 et 1950. Un jour, il trouve un rat mort dans son appartement. Dans les semaines qui suivent, tout le monde trouve les rats morts, gisant dans la rue. Tout à coup, le concierge de Rieux’ bâtiment meurt de la grippe. Rieux découvre que la grippe a prévalu dans tout le village. L’autorité ne croit pas Rieux, quand il dit que il y a un fléau. Si la situation dégénère, l’autorité se rend compte lentement qu’ils doivent prendre des mesures. Ils inventent des choses pour réduire l'épidémie.

Deuxième partie, chapitre 4 à 8
Lentement, le village s’isole du monde extérieur. Il est difficile de communiquer avec les gens de l'extérieur du village. Un ami de Rieux fuit du village, pour réunir avec sa petite amie. Tarrou, le fils du juge d’un autre village, a confiance aux gens et aide Rieux à organiser les soins de santé. La situation devient plus mauvais. Les gens essaient de s'échapper du village, et il y a un couvre-feu. Les gens morts n’ obtiennent plus des funérailles et tous les habitants commencent à dépérir. Il y a des soulèvements.

Troisième partie, chapitre 9 à 11
Cette partie se déroule de septembre à décembre. La femme de Rieux est malade, et elle se détériore vite. En octobre, le médicament crée par un ami de Rieux, Castel, est arrivé dans le village. Le sérique est essayé sur les gents malades mais le fils du prêtre ne pouvait pas être sauvé.

Quatrième partie, chapitre 12 et 13
En janvier, la peste est terminée. Pourtant, Tarrou et la femme de Rieux meurent aussi. Les portes du village sont ouvrit à la joie du peuple. Les gents sont heureux, mais ils n’oublieront jamais cette terrible époque.

Het boek in vier delen

Première partie, chapitre 1 à 3

Aan het einde van deel één besluit het bestuur om toch de poorten dicht te gooien.

Bladzijde 42 «Pendant ce temps, et de toutes les banlieues environnantes, le printemps arrivait sur les marchés. Des milliers de roses se fanaient dans le corbeilles des marchands, au long des trottoirs, et leur odeur sucrées flottait dans toute la ville. Apparemment, rien n'était changé. Les tramways étaient toujours plains aux heures de pointe vides et sales dans la journée. Le soir, la même foule emplissait le rues et les queues s'allongeaient devant les cinémas. D'ailleurs, l'épidémie sembla reculer et, pendant quelques jour, on compta une dizaine de morts seulement. Puis, tout d'un coup, elle remonta en flèche. Le jour où le chiffre des morts atteignit de nouveau la trentaine, Bernard Rieux regardait la dépêche officielle que le préfet lui avait tendue en disant: "ils ont eu peur" La dépêche portait: "Déclarez l'état de peste. Fermez la ville." »

Ik schrok een beetje van het feit dat het zo rustig leek en de pest er zo snel insloop en op deze manier toch onrust wist te zaaien. Het eerste stukje had het zo mooi over bloemen en lente, terwijl de dag erna in één keer dertig doden vielen. Rieux en zijn vriend Castel waren al de hele tijd bezig met het bestuur proberen te overtuigen dat er toch echt een probleem was, maar het bestuur gaf daar geen gehoor aan. Pas als het probleem zo groot wordt dat er te weinig medicijnen zijn en het dodental naar dertig per dag gaat ondernemen ze actie door de stad te sluiten. Ik vind het zo frustrerend dat het bestuur dan niet luistert, terwijl er zo veel aspecten die kant opwijzen. Rieux is per slot van rekening een dokter en hij weet waar hij over praat. Op het moment dat er écht veel mensen dood gaan, denkt het bestuur pas na. Terwijl het dan natuurlijk al te laat is voor veel mensen.

Deuxième partie, chapitre 4 à 8 (31 tm 102)

In het begin van deel twee, in hoofdstuk vijf, heeft de priester Paneloux een verhaal voor Rieux. Hij vertelt over hoe hij vindt dat de pest een straf is van god voor de ongelovige mensen.

Bladzijde 58 « C'est la suite du discours qui fit seulement comprendre à nos concitoyens que, par un procédé oratoire habile, le Pére avait donné en une seule fois, comme on assène un coup, le thème de son prêche entier. Paneloux, tout de suite après cette phrase, en effet, cita, le texte de l'exode relatif à la peste en Egypte et dit: "La première fois que ce fléau apparaît dans l'histoire, c'est pour frapper les ennemis de Dieu. Pharaon s'oppose aux desseins éternels et la peste le fait alors tomber à genoux. Depuis le début de toute histoire le fléau de Dieu met à ses pieds les orgueilleux et les aveugles. Méditez cela et tombez à genoux." »

Één bladzijde verder geeft Paneloux een preek over de pest tegen het volk.
Bladzijde 58 en 59 « Si, aujourd'hui, la peste vous regarde c'est que le moment de réfléchir est venu. Les justes ne peuvent craindre cela, mais les méchants ont raison de trembler. Dans l'immense grange de l'univers, le fléau implacable battra le blé humain jusqu'à ce que la paille soit séparée du grain. Il y aura plus de paille que de grain, plus d'appelés que d'élus, et ce malheur n'a pas été voulu par Dieu. Trop longtemps, ce monde a composé avec le mal, trop longtemps, il s'est reposé sur la miséricorde divine. Il suffisait du repentir, tout était permis. Et pour le repentir, chacun se sentait fort. Le moment venu, on l'éprouverait assurément. D'ici là, le plus facile était de se laisser aller, la miséricorde divine ferait le reste. Eh bien! cela ne pouvait durer. Dieu qui, pendant si longtemps a penché sur les hommes de cette ville son visage de pitié, lassé d'attendre, déçu dans son éternel espoir, vient de détourner son regard. Privé de la lumière de Dieu, nous voici pour longtemps dans les ténèbres de la peste.»

Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.

Verder lezen
Gids Leraar worden

Alles wat je moet weten over leraar worden

In dit stuk is heel erg duidelijk te zien dat het geloof een hele grote rol speelt voor hoop, in de tijd van de pest. Als je geloofde, dan was je er zeker van dat de pest jou niet zou grijpen. Paneloux gelooft ook echt dat de pest een manier is van god om de mensen uit te roeien die niet gelovig zijn. Ik kan niet geloven dat er mensen waren die zo erg vertrouwde op de genade van god, in plaats van maatregelen te nemen om hun eigen gezondheid zeker te stellen.
Wat ik nog opvallender vind, is dat in deel drie, in hoofdstuk negen, Paneloux eigenlijk ook moet toegeven dat zijn theorie niet klopt. Er ligt een klein meisje op sterven.

Bladzijde 109 « Paneloux regarda cette bouche enfantine, souillée par la maladie, pleine de ce cri de tous les âges. Et il se laisse glisser à genoux et tout le monde trouva naturel de l’entendre dire d’une voix un peu étouffé, mais distincte derrière la plainte anonyme qui n'arrêtait pas: "Mon Dieu, sauvez cet enfant." Mais l'enfant continuait de crier et, tout autour de lui, les malades s'agitèrent. »

Hier is Paneloux tegenstrijdig. Hij vraagt aan god om iemand te redden, terwijl hij eerder zegt dat god dood met een reden. Dan zou dit kind ook sterven met een reden, dus niet gered moeten worden. Iets later in het boek komen we te weten dat het kind sterft. Paneloux kan het niet begrijpen: hoe kan god een onschuldig kind met opzet laten sterven? Hij veranderd openlijk van mening.

« Il disait à peu près qu’il ne fallait pas essayer de s’expliquer le spectacle de la peste, mais tenter d’apprendre ce qu’on pouvait en apprendre. Rieux comprit confusément que, selon le père, il n’y avait rien à expliquer. »

Troisième partie, chapitre 9 à 11

Bladzijde 119 « Depuis, Je n'ai pas changé. Cela fait longtemps que j ai honte, honte à mourir d'avoir été, fût-ce ce loin, fût-ce dans la bonne volonté, un meurtrier à mon tour. Avec le temps, j'ai simplement aperçu que même ceux qui étaient meilleurs que d'autres ne pouvaient s'empêcher aujourd'hui de tuer ou de laisser tuer parce que c'était dans la logique où ils vivaient, et que nous ne pouvions pas faire un geste en ce monde sans risquer de faire mourir. Oui, j'ai continué d'avoir honte, j'ai appris cela, que nous étions tous dans la peste, et j'ai perdu la paix. Je la cherche encore aujourd'hui, essayant de les comprendre tous et de n'être l'ennemi mortel de personne. Je sais seulement qu'il faut faire ce qu'il faut pour ne plus être un pestiféré et que c'est là ce qui peut, seul, nous faire espérer la paix, ou une bonne mort à son défaut. »

Ik heb dit stuk, in hoofdstuk tien, gekozen omdat ik dit heel mooi geschreven vind. Rieux vertelt hoe hij het ervaart en er mee om gaat. Je kan goed met hem meevoelen en snappen hoe hij er in gevangen zit.

Quatrième partie, chapitre 12 et 13

Aan het einde van het boek zeg Rieux iets heel moois over de pest. Hij verteld over dat sommige dingen niet te bevechten zijn.

Bladzijde 50 «Ecoutant, en effet, les cris d’allégresse qui montaient de la ville, Rieux se souvenait que cette allégresse était toujours menacée. Car il savait ce que cette foule et joie ignorait, et qu’on peut lire dans les livres, que le bacille de la peste ne meurt ni ne disparaît jamais, qu’il peut rester pendant des dizaines d’années endormi dans les meubles et le linge, qu’il attend patiemment dans les chambres, les caves, les malles, les mouchoirs et les paperasses, et que, peut-être le jour viendrait où, pour le malheur et l’enseignement des hommes, la peste réveillerait ses rats et les enverrait mourir dans une cité heureuse.»

Het is erg opmerkelijk dat Rieux zo slim is voor die tijd. Hij had als eerste door wat er aan de hand was met de dode ratten, hij is erg feitelijk ingesteld en hij heeft het allemaal goed door en dat merk je vooral aan de laatste bladzijden.
Ik vind wat Rieux zegt een hele verontrustende gedachte, dat zelfs als je denkt dat iets weg is, dat het zich nog verschuilt in dingen om je heen, om terug te komen zodra het de kans krijgt. Als de pest symbool zou staan voor het kwaad in het algemeen, dan is de mensheid te machteloos om het ooit te bestrijden, dan is het een begin zonder einde, een hopeloze strijd. Vooral het laatste deel, dat de plaag ratten ‘stuurt’ om te sterven in een gelukkige stad, geeft me een soort kippenvel gevoel.

Voorkant
Het plaatje wat ik op de voorkant heb gezet is een afbeelding uit het verhaal van de Hydra van Lerna. Dit Griekse verhaal gaat over een zevenkoppig zeemonster, Hydra. Elke keer als Heracles een kop afhakt komen er twee voor in de plaats terug. Het monster illustreert het kwaad, dat niet overwonnen kan worden. Ik heb dit plaatje gekozen omdat de pest in het boek ook wordt geïllustreerd als het algemene kwaad, of het kwaad in de wereld. Rieux zegt in het laatste deel van het boek dat de pest er ook altijd zal blijven omdat het niet weg te krijgen is. Dus de Hydra en de pest zijn beide metaforen voor het kwaad en daarom vond ik dit plaatje goed passen.

Vragen
Ik ga onthouden van dit boek, ten eerste dat er ook pestepidemieën waren in de 20ste eeuw. Ik heb altijd gedacht dat dit vooral speelde in de 15e en 16e eeuw. Ten tweede vind ik de manier waarom Rieux dingen aanpakt heel erg bewonderenswaardig. Hij laat zich niet makkelijk meeslepen en hij kijkt bijna vanaf een afstandje naar de hele situatie, bijna een beetje passief. Ik vind dat zó knap, vooral omdat het erg dichtbij komt wanneer zijn vrouw ziek wordt. Het is goed voor zijn omgeving dat hij zo rustig blijft onder alle situaties, maar ik denk dat het voor hemzelf wel beter zou zijn als hij zich iets meer losliet en het verdriet verwerkte. Ik laat mezelf altijd meeslepen in lastige situaties en terwijl ik het boek las zag ik dat het ook anders kon. Maar nu ik terug kijk op het boek en bedenk dat Rieux er waarschijnlijk zelf niet gelukkiger van wordt zie ik daar weer van af. Het is sowieso een interessant onderwerp.

Vragen
Ik ga onthouden van dit boek, ten eerste dat er ook pestepidemieën waren in de 20ste eeuw. Ik heb altijd gedacht dat dit vooral speelde in de 15e en 16e eeuw. Ten tweede vind ik de manier waarom Rieux dingen aanpakt heel erg bewonderenswaardig. Hij laat zich niet makkelijk meeslepen en hij kijkt bijna vanaf een afstandje naar de hele situatie, bijna een beetje passief. Ik vind dat zó knap, vooral omdat het erg dichtbij komt wanneer zijn vrouw ziek wordt. Het is goed voor zijn omgeving dat hij zo rustig blijft onder alle situaties, maar ik denk dat het voor hemzelf wel beter zou zijn als hij zich iets meer losliet en het verdriet verwerkte. Ik laat mezelf altijd meeslepen in lastige situaties en terwijl ik het boek las zag ik dat het ook anders kon. Maar nu ik terug kijk op het boek en bedenk dat Rieux er waarschijnlijk zelf niet gelukkiger van wordt zie ik daar weer van af. Het is sowieso een interessant onderwerp.

Het thema in dit boek is, volgens de boekverslagen op internet, ‘opsluiting’ en ‘scheiding’. Dit doelt waarschijnlijk op het afsluiten van de stad, waardoor familie en vrienden gescheiden worden. Ik vind deze onderwerpen iets te oppervlakkig, ik denk dat het thema van dit boek dieper ligt. In het boek komen vragen naar boven die gaan over het doel van de mens, het noodlot en de ‘zin’ van het leven. Ik las op het internet dat de boeken van Albert Cumus onder het thema ‘absurdisme’ vallen. Dit gaat over de betekenis van het leven en de zoektocht daarnaar. Dat past inderdaad beter bij het boek. Rieux begint in zijn strijd tegen de pest namelijk te twijfelen over de zin van het leven.

Ik zou dit boek zeker aanraden. Als je een beetje door de langdradigheid heen kan lezen zit er een hele mooie gedachte achter met veel filosofische aspecten. Ik denk wel dat het voor sommige mensen lastig is om het boek uit te lezen omdat het niet een ‘normaal’ verhaal is, met veel actie en tienermeisjes die verliefd worden.

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.

Andere verslagen van "La peste door Albert Camus"