The wave door Morton Rhue

The Wave, Morton Rhue

Samenvatting:
Ben Ross is leraar geschiedenis op Gordon school. Hij behandelt de Tweede Wereldoorlog aan de hand van een videofilm. De leerlingen vragen zich af waarom het grootste deel van het Duitse volk zich zo afwachtend en volgzaam gedroeg. Hij wil een experiment uitvoeren: De situatie in Duitsland (voorafgaand en tijdens de oorlog) imiteren. Het begint als een spel.
De leerlingen krijgen er steeds meer plezier in. Door harde bevelen gaan ze steeds beter en preciezer reageren.
Al snel zijn Christy, de vrouw van Ross, en de moeder van Laurie bezorgd. “De Golf”, zoals de beweging heet, gaat werken met emblemen en lidmaatschapskaarten. Sommige leden gaan andere leden controleren op hun gedrag. Niet-leden worden geïntimideerd, ofwel bang gemaakt! Het hele gebeuren dreigt uit de hand te lopen. Het “succes” verbaast zelfs Ben. Hij beseft op tijd zijn verantwoordelijkheid en ook de directeur is bezorgd. Laurie wordt intussen ook lastig gevallen door leden van “De Golf”. Een kneusje, Robbert, wordt lijfwacht van Ben.

Iedereen lijkt meegesleurd te worden door de beweging.
De schoolkrant komt zelfs met een speciale editie. Als je erover nadenkt, is het griezelig. Iemand die weigert lid te worden, wordt afgetuigd. Vooral op aandringen van zijn vrouw besluit Ben het experiment te stoppen. Hij regelt een bijeenkomst van “De Golf’’. Op deze bijeenkomst zal de nationale leider van de beweging iedereen toespreken. In de zaal is de spanning te snijden. Eindelijk wordt de grote leider aangekondigd. Het blijkt een video opname van Adolf Hitler te zijn. In de zaal heerst verdriet, twijfel, verslagenheid, enz.

Eigen mening:
Ik vond het een erg goed boek. Het bleef het hele boek door spannend. Ik bleef me telkens afvragen wat er nu zou gaan gebeuren. Het was ook een afwisselend boek omdat het af en toe spannend was en dan weer grappig en zelfs een keer romantisch.
Ook doordat de zinnen redelijk kort waren, was het op zich erg gemakkelijk te lezen en hoefde je niet te hele tijd hard na te denken en kon je gewoon flink doorlezen. Dat was erg fijn. Ook werd ik erg gemotiveerd om door te blijven lezen omdat het een waar gebeurd verhaal was. Ik wou graag weten wat er toen gebeurd was allemaal. Na dit gelezen te hebben hoop ik echt dat zoiets zich niet nog eens voordoet.

Gebeurtenissen:
• De gebeurtenissen kwamen allemaal heel echt op mij over omdat het erg goed beschreven was. En ik geloofde het natuurlijk ook meer doordat ik wist dat het een waargebeurd verhaal was en dus geen fictie.
• Ik heb zoiets nog nooit zelf meegemaakt. Ik heb nog nooit een leraar gehad die met ons een dergelijk experiment wou uitproberen. Want hij wil de situatie van de Duitsers in de tweede wereldoorlog nabootsen. En ik heb nog nooit een leraar gehad die ons aan de hand van een film ons wou laten kennismaken met iets, en het daarna wou gaan imiteren. Met de bedoelingen dat het een spel zou worden.
• Ik ken ook geen kennissen of mensen die zoiets dergelijks is overkomen.
• Dit boek heeft me wel aan het denken gezet over bepaalde dingen. Zoals hoe het was in de tweede wereldoorlog en wat voor een invloed 1 persoon kan hebben op een hele groep mensen. En hoe onzeker jongeren eigenlijk zijn. Maar zo gauw ze een doel hebben, iets belangrijks betekenen voor iemand, dat ze dan ook heel ver daarin gaan. Want in het boek wordt bijv. een kneusje een lijfwacht van een belangrijke persoon. Ook gaan de leerling (leden van de Wave) mensen/ leerlingen bang maken die niet lid zijn van de Wave.


Personen:
• De personen waren echte personen van vlees en bloed, want het waren gewoon allemaal leerlingen en een leerling. Geen verzonnen personen, of overdreven gemaakte personen met aparte trekjes. Het waren echte dood normale personen.
• Ik heb me soms geïrriteerd aan het gedrag van Ben Ross. Hij is de leraar die dit alles heeft verzonnen. Maar hij gaat soms zo ver met zijn experiment (ik wist in het begin dat ik begon te lezen niet dat het zo uit de hand ging lopen) dat ik dan echt zoiets had van nou is het wel weer genoeg geweest. En dan ging ik me irriteren omdat het door bleef gaan.
Ook vond ik het een erg gemeen idee dat hij al die leerlingen in iets hadden laten geloven dat er niet was. Hetgeen waar zij voor hadden geknokt niet bestond.
• Ik kon me niet zo goed inleven in de hoofdpersoon, want ik vond dat hij echt veel te ver ging met zijn experiment. En dat begreep ik gewoon niet. Ik kon me wel goed inleven in Laurie. Dat is een leerling die tegen het experiment was. Ik begreep haar goed omdat ik vond dat zij gelijk had. Want ik vond het geen goed idee dat experiment en zij ook niet, daardoor leefde ik heel erg mee met haar. Ik dacht er zeg maar hetzelfde over als haar.
• Ik herken niet echt bepaalde gedachte van een persoon uit het boek omdat ik nog nooit een dergelijke situatie mee heb gemaakt. Ik begrijp de gedachte van Laurie wel het beste.

Opbouw:
• Ik vond het verhaal niet erg lastig te lezen. Omdat het gewoon in chronologische volgorde werd verteld. De schrijver gebruikte ook geen lastige lange zinnen. Ik vond alleen af en toe het moeilijk te lezen omdat ik het Engels redelijk moeilijk vond.
• Ik vond het verhaal erg spannend. Dat kwam door dat ze dat rare experiment gingen uitvoeren. Ik vroeg me dan telkens af wat er zou gaan gebeuren enzo.
• Er zaten geen stukken in die ik heb overgeslagen omdat ik dan dacht dat ik belangrijke dingen zou missen. Maar ik heb wel een paar keer de neiging daartoe gehad.

• Ik houd niet zo van verhalen met een open eind. Omdat ik zoiets heb van als het boek uit is dan moet het verhaal ook afgelopen zijn. Ik vind het dan niet fijn als ik dan nog zou moeten gaan denken hoe het verder zou kunnen gaan terwijl ik het boek al uit heb en het dus ook niet te weten kan komen.

Taalgebruik:
• Het boek liet zich niet lastig lezen omdat de schrijver geen lange zinnen gebruikte. Af en toe vond ik de woordkeuze wel moeilijk omdat ik het lastig vind om in het engels te lezen.
• Het taalgebruik was zeer beeldend. Zoals de schrijver het beschreef kon ik me goed inleven in de gebeurtenissen. Ik zag het echt voor me in mijn gedachte.
• Er waren wel een paar dialogen. Ik houd op zich wel van dialogen, alleen 1 dialoog in dit boek vond ik niet erg goed. Het was het dialoog tussen Laurie en haar ouders. Dat is een erg saai stuk ik dacht er ook aan om het over te slaan. Het was te lang.
• Er zijn niet echt bepaalde zinnen geweest, waarvan ik dacht: "woh wat mooi gezegd!" Er waren wel een paar uitdrukkingen die mij goed bijbleven tijden het hele verhaal. Dat waren de kreten die The Wave gebruikten zoals: (vertaald in het Nederlands) ‘kracht door discipline’, ‘kracht door eenheid’ en kracht door actie’