Service With a Smile door P.G. Wodehouse

Lord Ickenham wordt vervolgens met een ander probleem geconfronteerd. Myra heeft haar verloving met Bailey zojuist verbroken en zich aan Archie Gilpin verbonden. Als Lord Ickenham naar de reden vraagt, blijkt Myra de verloving op onjuiste gronden te hebben verbroken. Ze krijgt er spijt van en vraagt Lord Ickenham om hulp. Als ze nu ook gelijk de verloving met Archie weer verbreekt, wordt ze vast door haar vader teruggehaald naar Amerika en dan ziet ze Bailey nooit meer terug omdat die als arme hulppredikant geen overtocht naar Amerika kan betalen.

Intussen probeert de hertog van Dunstable het prijsvarken van Lord Emsworth aan Lord Tilbury te verkopen. Lord Tilbury is eigenaar van de bekende uitgeverij Mammoth en fokt zelf ook varkens op zijn landgoed in Buckinghamshire. De hertog schroeft de vraagprijs op naar drieduizend pond en daar heeft Lord Tilbury weinig zin in. Het gesprek tussen de beide edellieden wordt afgeluisterd door Lavender Briggs die vervolgens haar diensten aanbiedt aan Lord Tilbury. Voor vijfhonderd pond – ze heeft zojuist in het gesprek gehoord dat de hertog niet van plan is dit bedrag aan haar te betalen – zal ze het varken aan Lord Tilbury leveren. Lord Tilbury gaat akkoord. Dan loopt Lavender Lord Ickenham tegen het lijf die haar vertelt dat Bailey haar plan om het varken te gappen inmiddels aan Lord Emsworth verteld heeft. Ze kan beter haar biezen pakken en niet meer terug gaan naar Blandings Castle. Lord Ickenham raadt haar aan de cheque van Lord Tilbury maar te houden. Lavender vertrekt vervolgens naar Londen.

Ook Archie Gilpin komt raad vragen aan Lord Ickenham. Hij heeft zich wel met Myra verloofd maar tegelijk ook weer met zijn ex-vriendin Millicent Rigby, de secretaresse van Lord Tilbury. Archie vraagt nu hoe hij van zijn veloving met Myra af kan komen. Lord Ickenham licht hem in dat dat op zich geen probleem is maar dat dat nu even niet moet gebeuren omdat Myra anders weer terug moet naar Amerika. Lord Ickenham zegt tegen Archie dat hij over het probleem zal nadenken.

Intussen arriveert de Amerikaanse miljonair James (“Jimmy”) Schoonmaker, de vader van Myra, ook op Blandings Castle. Hij doet dat op verzoek van Lady Constance die verliefd op hem is. Schoonmaker is ook verliefd op Lady Constance maar heeft moeite met haar dat duidelijk te maken. Hij vraagt raad aan zijn oude vriend Lord Ickenham – ze hebben elkaar vroeger in Amerika ontmoet – en deze adviseert hem hoe hij dat moet aanpakken. De poging heeft succes. Lady Constance accepteert het huwelijksaanzoek van Schoonmaker.

Lord Ickenham lost ook de overige problemen op. Hij krijgt de hertog van Dunstable zo ver dat deze duizend pond betaalt ten behoeve van zijn neef Archie Gilpin zodat deze zich in kan kopen in een uiensoepkroeg in Londen. De verloving tussen hem en Myra wordt verbroken zodat Myra er met haar geliefde hulppredikant van door kan gaan om zich in Londen te laten trouwen. Ook Archie kan nu met Millicent Rigby trouwen. Lord Ickenham overtuigt Schoonmaker er van dat het huwelijk van Myra uiteindelijk voor hem geen slechte zaak zal blijken te zijn. Ook de hertog wordt afgeserveerd. Lavender Briggs heeft namelijk een bandopname gemaakt van haar gesprek met de hertog over het stelen van het prijsvarken. Lavender stuurt Lord Ickenham daar een brief over en Lord Ickenham ontfermt zich vervolgens over de bandopname. Hij confronteert de hertog daarmee zodat deze zijn poging om Lord Emsworth af te persen verder laat zitten en zijn biezen pakt, wat Lord Emsworth zeer verheugt.

Beoordeling van het boek

Wodehouse was een beroemde Engelse schrijver die al op jeugdige leeftijd naar Amerika vertrok. Daar trok hij de aandacht met zijn humoristische verhalen en romans over o.a. Bertie Wooster en zijn butler Jeeves, de merkwaardige bewoners van Blandings Castle en de nogal met zichzelf ingenomen pechvogel Stanley F. Ukridge. Wodehouse heeft zijn Engelse afkomst nooit verloochend. In zijn boeken is dat ook goed te merken. In Amerika werkte Wodehouse mee aan het schrijven van teksten voor musicals en theatervoorstellingen. Verder was hij werkzaam voor de filmindustrie in Hollywood. Vlak voor de Tweede Wereldoorlog woonde Wodehouse met zijn echtgenote Ethel in het Noord-Franse kustplaatsje Le Touquet. Hij was politiek gezien nogal naïef en had de oorlog niet zien aankomen. De Duitsers sloten hem als gijzelaar op in een interneringskamp in Duitsland.

Wodehouse was zo dom om zich te laten overhalen enkele – als geestig bedoelde – praatjes voor de Duitse radio te houden. Deze uitzendingen werden hem door het Engelse publiek uiteraard niet in dank afgenomen. Ze werden, ondanks hun onschuldige en niet-politieke inhoud, gezien als een vorm van collaboratie met het Duitse Nazi-regime. Na de oorlog kon Wodehouse daarom niet meer terugkeren naar Engeland. Hij vertrok definitief naar Amerika. Hij woonde eerst in New York en daarna in het landelijk gelegen Remsenburg op Long Island. Vlak voor zijn dood (in 1975) werd hij door de Engelse koningin nog geridderd. Daarmee was onder deze affaire – zoals Wodehouse het zelf samenvatte – definitief een streep gezet.

Ik vind het altijd leuk om te kijken of Wodehouse zijn boeken op de een of andere manier dateert. Ook tref je in zijn boeken altijd veel verwijzingen aan naar religie, literatuur, cultuur en geschiedenis. In dit boek begint dat gelijk al in hoofdstuk één. Daar noemt hij de schrijfster Agatha Christie, de kleermakersstraat Savile Row, het gedicht over Lady Shalott van Lord Tennyson, het boek Little Lord Fauntleroy, de Bijbel en de toneelschrijver William Shakespeare. In hoofdstuk twee staan drie verwijzingen: het gedicht “Lochinvar” van Sir Walter Scott, het gedicht “The Wreck of the Hesperus” van Henry Wadsworth Longfellow en de buurt “Bowery” op Manhattan in New York. Op deze wijze deelt Wodehouse zijn eigen geestelijke bagage met zijn lezers. Het geeft een aardige inkijk in zijn eigen geesteswereld.

Ik vind het altijd leuk om te kijken of Wodehouse zijn boeken op de een of andere manier dateert. Ook tref je in zijn boeken altijd veel verwijzingen aan naar religie, literatuur, cultuur en geschiedenis. In dit boek begint dat gelijk al in hoofdstuk één. Daar noemt hij de schrijfster Agatha Christie, de kleermakersstraat Savile Row, het gedicht over Lady Shalott van Lord Tennyson, het boek Little Lord Fauntleroy, de Bijbel en de toneelschrijver William Shakespeare. In hoofdstuk twee staan drie verwijzingen: het gedicht “Lochinvar” van Sir Walter Scott, het gedicht “The Wreck of the Hesperus” van Henry Wadsworth Longfellow en de buurt “Bowery” op Manhattan in New York. Op deze wijze deelt Wodehouse zijn eigen geestelijke bagage met zijn lezers. Het geeft een aardige inkijk in zijn eigen geesteswereld.

In hoofdstuk drie volgen verwijzingen naar de Limehouse Blues (een bekend jazz-lied uit de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw), de verhalenbundel Limehouse Nights (uit 1916) van Thomas Burke en het beeld “De Denker” van Rodin. In hoofdstuk vier wordt verwezen naar het gedicht Abou Ben Adhem van James H.L. Hunt, Versailles, het toneelstuk Julius Caesar van Shakespeare en het toneelstuk Hamlet van dezelfde schrijver. In hoofdstuk vijf: het gedicht “Modern Love” van George Meredith, Horatius, de profeet Zacharias, Psalm 42 en de duivel Lucifer. In hoofdstuk zes gaat Wodehouse echt los; hij noemt daar de dichter John Dryden, de Kruisvaarders, de kruisvaardersplaatsen Akka en Joppe, de Noormannen, koning Arthur, het zwaard Excalibur, de FBI, het populaire lied “Won’t you come home, Bill Bailey”, de Man met het IJzeren Masker, het verlaten schip “Mary Celeste” en de Franse revolutie. In hoofdstuk negen worden koning Salomo, de Saoedische koning Ibn Saoed (1875 – 1953) en de mormonenleider Brigham Young (1801 – 1877) genoemd. Ook in de overige hoofdstukken – het boek telt in totaal twaalf hoofdstukken – zijn de nodige verwijzingen te vinden maar wel minder dan in de eerste zes.

De figuur van Lord Ickenham wordt door Wodehouse in vier boeken ten tonele gevoerd: Uncle Fred in the Springtime (1939), Uncle Dynamite (1948), Cocktail Time (1958) en het onderhavige boek. Het eerste en laatste boek zijn tevens Blandings Castle-boeken omdat ze op dit bekende kasteel spelen. In zoverre is het onderhavige boek ook tegelijk het achtste Blandings Castle-boek. Lord Ickenham is een positief ingesteld heer en heeft als motto “geluk en vrolijkheid verspreiden”. Hij is nooit chagrijnig en heeft het beste met zijn medemensen voor. Hij weet voor de meeste problemen wel een oplossing te vinden en is dus een prettige figuur. Ook in dit boek zet hij zijn beste beentje voor en lost alle problemen op.

Wodehouse refereert in diverse van zijn boeken aan de beroemde Sir Philip Sidney (1554 – 1586), een bekende aristocraat uit de tijd van koningin Elizabeth I. Sidney was diplomaat en dichter en ondernam vele reizen. Hij stierf in Nederland aan de gevolgen van de verwondingen die hij had opgelopen bij de slag van Zutphen in 1586. Het verhaal gaat dat hij zijn waterfles aan een andere gewonde soldaat gaf onder het uitspreken van de beroemde woorden “Thy necessity is greater than mine”. Om deze nobele daad kreeg Sir Philip grote bekendheid. Of het verhaal waar is dient echter betwijfeld te worden. Hoe dan ook, Wodehouse gebruikt dit gegeven ook weer in dit boek. In hoofdstuk tien (bijna aan het einde) hebben James Schoonmaker en Lord Ickenham een gesprek met elkaar. Als Lord Ickenham merkt dat Schoonmaker slaap heeft, beveelt hij hem zijn hangmat aan. Schoonmaker vraagt dan: “Heb je die zelf niet nodig?” Waarop Lord Ickenham antwoordt: “Jij hebt hem harder nodig dan ik”. In de Engelse tekst staat: “Your need is greater than mine”. Dit is overduidelijk een verwijzing naar het genoemde citaat van Sir Philip. En zo wordt een vermeend historisch feit wederom op een geestige manier in dit boek verwerkt.

De omslagtekening van dit boek is van Waldemar Post (geboren in 1936). Hij tekende heel veel boekomslagen en was tekenaar voor de Volkskrant. Van 1975 tot 1990 was hij tekendocent aan de Rietveldacademie in Amsterdam. De omslagtekening geeft prachtig de kern van het boek weer. Afgebeeld staat Lord Ickenham die in zijn hangmat ligt. Dat doet hij altijd als hij ergens is (zo staat in hoofdstuk vier van het boek te lezen). Lord Ickenham ziet er ontspannen uit en straalt positieve energie uit. Daar staat hij ook om bekend. In het boek geeft hij daarvan talloze voorbeelden.