Runaway: Diary of a Street Kid door Evelyn Lau

Titel: Weggelopen Auteur: Evelyn Lau Samenvatting van de inhoud: Het boek ‘weggelopen’ is een waar gebeurd verhaal, een autobiografie van Evelyn Lau. Ze houdt een dagboek bij dat loopt van 22 maart 1986 tot 20 januari 1988. Het gaat dus over Evelyn, zij beschrijft in dagboek vorm haar leven, haar erg bijzondere leven. Thuis wordt ze enorm onder druk gezet door haar ouders. Ze kon met een 8.5 echt niet thuis komen dat was niet goed genoeg. Haar ouders praatte haar zo erg in dat ze niet goed genoeg was, niet hard werkten, en eigenlijk geen goede dochter was. Hierdoor is ze zo negatief over zichzelf gaan denken, ze werd erg verlegen en kon totaal niet met spanning en stress omgaan. Als haar ouders ruzie hadden kon ze het eigenlijk niet aan. Al vanaf haar zesde wou ze schrijfster worden, deze droom is ze altijd achterna gebleven. Op straat beland ze in een slechte wereld, haar aller eerste ontmoeting vind plaats bij een junk thuis, die haar seksueel misbruikt en haar kennis laat maken met drugs. Ze wordt van instelling naar instelling geslingerd, maar dat heeft allemaal geen zin omdat ze niet wil, ze loopt weg en beland weer op straat. Na een paar maanden begint ze met tippelen , ze komt in aanraking met foute mensen, ontmoet ook mensen die haar mee naar huis nemen en drugs geven. Ze raakt verslaafd aan de drugs, tippelen en haar schrijfmachine, zonder haar schrijfmachine had ze het nooit overleefd, hier heeft ze al haar verhalen en emoties kwijt kunnen raken. Ze heeft ook veel maatschappelijke mensen om zich heen gehad, en ze is bij veel psychiaters ingeschreven geweest, maar boven dat alles was het alleen Dokter Hightower bij wie ze tot aan het eind van haar boek is gebleven, ze kon niet zonder hem, ook al had ze dat soms zelf helemaal niet door. Het belangrijkste probleem is toch wel het overleven op straat, dat is meer een gevolg van haar ouders, ze kon niet verder leven thuis, en belandde op straat. Ze moet vechten tegen de drugs en de macht van het tippelen. Wat de schrijfster voor bedoeling had weet ik eerlijk gezegd niet precies, ik denk haast wel om mensen te laten weten wat er al die tijd heeft gespeeld in haar leven, hoe het kan zijn. Misschien ook wel om het te verwerken en de fase af te sluiten. Spreekt het onderwerp van het verhaal je aan of niet? Hoe komt dat? Het onderwerp gaat voornamelijk over drugs en prostitutie, en ja dat sprak me wel aan. Je hoort er wel verhalen van maar dit is ook nog echt gebeurd en het gaat over een leven van iemand, als je dat leest is het best indrukwekkend wat zo iemand allemaal kan overkomen.
Heeft het verhaal je nieuwe kanten van het onderwerp laten zien? Ja best wel veel nieuwe dingen! Ik dacht altijd van dat de mensen die in zo’n wereldje leefden slecht waren, maar als je leest hoe ze er in terecht is gekomen, en wat voor gevolgen het allemaal heeft, dan denk je wel even anders na. Ben je door het verhaal aan het denken gezet? Dat moet haast wel na dit boek, je ziet wel hoe gevaarlijk alles kan zijn en dat het echt slecht is, maar ook wel hoe diegene het zelf beleefd, je ziet het dus van een andere kant. En dat is ook wel bijzonder. Wordt het onderwerp goed en grondig uitgewerkt of blijft het toch tamelijk oppervlakkig? Het wordt heel grondig uitgewerkt, Evelyn loopt er in het hele boek tegen aan, en verteld ook hoe ze al die dingen beleefd. Heb je wel eens een ander verhaal over dit onderwerp gelezen of bekeken? Vind je dit verhaal beter of het andere? Hoe komt dat? Je leest wel is in die boeken dat mensen aan de drugs raken, maar dan is dat best wel oppervlakkig, dit verhaal was zoveel beter dan alle andere verhalen die ik heb gelezen. Het boek is erg realistisch en je weet ook dat dit echt gebeurd, dagelijks, en omdat het een autobiografisch boek is, maakt het allemaal wat echter. Bevat het verhaal genoeg gebeurtenissen om je te blijven boeien? Het bevat zeker genoeg gebeurtenissen, haar hele leven is één grote gebeurtenis en je bent ook echt geboeid omdat het zo’n bijzondere verhaal is, en je het meisje leert kennen. Je wilt weten of het nog goed met haar komt. Hebben de gebeurtenissen indruk op je gemaakt? Welke gebeurtenissen vooral? Hoe komt dat? Heel erg veel dingen hebben indruk gemaakt, bijvoorbeeld dat ze meerdere malen verkracht is, en geestelijk echt heel erg beschadigd is. Ook het tippelen, die mannen zijn soms tot alles in staat als het niet naar hun zin gebeurt. Echt raar om te lezen omdat je er zelf helemaal niet in zit in die wereld.
Is de hoofdpersoon iemand die voor je gaat leven? Hoe komt dat? Ja in dit boek vooral, ze schrijft over zich zelf je maakt als ware heel haar leven mee, je komt alle emoties gedachtes en gebeurtenissen te weten. Dat maakt wel dat je je heel erg kan inleven in die persoon. Wat vind je van de ideeën en het gedrag van de hoofdpersoon? Gedraagt ze zich zoals het volgens jou zou moeten gebeuren? Reageren ze verrassend of voorspelbaar? Het is best wel dubbel, omdat je als lezer toch wel anders tegen die dingen aankijkt. Als zij een gedachte had van ja, waar doe ik dit allemaal voor, ik ga wel weer tippelen. Ik ben toch zo stoned dat het niks uit maakt. Ik denk dan van, blijf lekker thuis je overleeft deze dag wel. Maar ik denk wel dat zij gedaan en gedacht heeft wat haar het beste leek, dat zou toch iedereen doen? Heeft het gedrag, een uitspraak of een gedachte van een van die personages je aan het denken gezet? Heel veel uitspraken vond ik wel mooi of typisch, ze kwam op een gegeven moment met een gelijkenis met een Russisch poppetje. Die je dan uit elkaar kan halen, en dat poppetje word steeds kleiner, en in het midden zit dan een heel klein poppetje. Ze zag zich zelf soms als dat hele kleine poppetje binnen in, dat waren haar gedachtes en emoties, die zaten heel diep en mensen konden daar niet bij, wouden daar niet bij komen. Die zagen alleen haar grote buitenkant. Sommige kwamen wel tot een derde of zelfs vierde laag, maar bijna niemand kon dat kleine poppetje bereiken. Vind je dat de gebeurtenissen logisch op elkaar volgen? Ja het is wel een logische volgorde. Het gaat per dag, soms heeft ze wel een terug blik naar een gebeurtenis wat een poosje geleden was gebeurd, maar het klopt allemaal. Heeft het verhaal een slot dat goed past bij de beschreven gebeurtenissen? Vind je dit een plezierig slot? Hoe komt dat? Vóór de epiloog sluit ze het af met het bericht dat ze de twee mannen met wie ze veel optrok (ze hadden verkeerde invloeden op haar) uit haar hoofd had gezet en niet meer met hun omging. In de epiloog verteld ze dat ze nu ruim een jaar van de straat is. Hoe, en door wie ze precies van de straat is gekomen word niet vermeld. Dat vind ik wel jammer, ik was best benieuwd hoe het allemaal is goed gekomen uiteindelijk. Vind je het verhaal lastig of makkelijk om te lezen? Heeft het taalgebruik hier mee te maken? Het verhaal is op zich wel goed te lezen, ik vond soms wel dat ik woorden tegenkwam die moeilijk waren, maar dat was verder niet een probleem in het verhaal. Het waren soms ook termen die in dat wereldje heel bekend waren. Later in het verhaal werd het me dan wel duidelijk wat het was. Thuis heb ik ook een paar keer om een woord gevraagd. Zo kwam ik er wel uit, en was het boek goed te lezen.
Aan het eind van het verhaal kijkt de hoofdpersoon in haar dagboek terug op de gebeurtenissen. Verplaats je in die persoon en schrijf twee dagboekbladzijden over wat zij meemaakte. 5 juli Hoe heeft het toch allemaal zo uit de hand kunnen lopen met Larry? Larry de eerlijke, lieve, zorgzame en goede vriend van me. In ieder geval dat dacht ik, dokter Hightower had al vanaf het begin gezegd dat hij me gebruikte, en dat het niet Larry was waar ik zo afhankelijk van was maar de drugs. Het ging me om de drugs en Larry hoorde daarbij. Als ik terug kijk naar 27 mei wat ik daar heb geschreven: ‘Ik heb tegen Larry gezegd dat ik hem haat en zin heb om hem te vermoorden, maar we zijn weer steeds vaker bij elkaar. Het is dwangmatig. Ik lijk niet zonder hem te kunnen bestaan, mijn lijf, een leegte in mij hunkert naar hem – hij is misschien zelf ook een leegte - maar als hij er is en ik nuchter ben kan ik hem niet verdragen. Het zijn dus Larry’s drugs die me naar hem toe zuigen en me weghouden van de helderheid. Ik heb weer veel te vaak methadon genomen; gisteren reageerden mijn pupillen zelfs helemaal niet. We zullen de dosis moeten verdubbelen. Vannacht heb ik drie uur geslapen. Ik liep mezelf te krabben en liet overal bloedsporen achter. Ik weet niet wat ik moet doen, ben helemaal in de war, te springerig van de stress of te slap van gebrek aan slaap.’ Ik hou mezelf telkens voor dat het niet uitmaakte, ik had een eigen huisje geregeld, ik had drugs en iemand die om me gaf. Maar nu.. Al die pijnlijke ruzies en momenten, de eerste keer seks met Larry kan ik me amper herinneren, ik zat helemaal onder de Valium. Het maakt me ook allemaal niet uit, ze doen maar! Mijn lichaam hoort niet meer bij mij, ik heb het maanden geleden al verstoten. Die keer dat ik bij dokter Hightower was en we het over Larry hebben gehad, raakt me nog steeds. Hij zei dat hij ervoor zou zorgen dat Larry opgesloten werd als hij ooit iets verkeerds zou doen. Die hele sessie was verwarrend. Het was net alsof mijn psychiater en Larry als vijanden tegenover elkaar stonden. Wie zou er winnen? Hightower leek niet meer zo belangrijk te zijn, maar ik trok het me wel aan dat hij zei dat hij Larry het liefst uit mijn leven wou hebben. Ik weet niet wat ik me toen bezielde maar ik dacht wel van, ja ik ben geen kleuter meer. Er was op dat moment niets mis, de drugs maakte me blij en ik beleefde er een hoop lol aan. In juni heb ik nog met Larry op een trappetje gezeten tegenover me vroegere huis. De herinneringen kwamen echt één voor één terug, bijvoorbeeld die keer dat ik als klein kind wakker werd, helemaal alleen thuis, huilend omdat ik dacht dat ze me in de steek hadden gelaten. En ook dat ik wakker werd van het geschreeuw en gehuil van me ouders toen ze weer ruzie maakten. Het deed me echt pijn, dat ik al die dingen weer opnieuw moest beleven was een hel. En Larry zat daar maar, hij hield me vast als een vader of een psycholoog of iemand anders die me kon beschermen tegen de pijn. Dat waren wel de fijne kanten aan hem , hij begreep me. En daarom kon ik eigenlijk ook niet zonder hem. Toch blij dat alles voorbij is, zonder Larry red ik me ook wel. Ik las nog dat ik had geschreven dat Larry g een leegte heeft achter gelaten, maar een ruimte voor een nieuw persoon die mij kan helpen. 14 juli Zelfmoord, hoe vaak heb ik daar al niet aan gedacht, het ook geprobeerd. Zoveel momenten waarvan ik dacht dat het leven er niet meer toe deed. De wereld draait door, ook na mijn dood, en aangezien toch niemand om me geeft. Wat heeft de afgelopen tijd mijn leven uitgemaakt? Drugs, tippelen, ziek, keer op keer tegenslagen, het goed willen doen maar het dan weer laten mislukken. Het heeft ook allemaal geen zin gehad. Één keer was ik zo dicht bij de dood, ik had handen vol pillen genomen, alles zat erbij; Valium, tranquillizers, Gravol, Darvon, Rivotril, Mandrax. Waarschijnlijk nog wel meer. Ik was er klaar voor, ik ging liggen en voelde me wegzakken steeds dieper, misselijkheid golfde door me hele lichaam, ik ging er aan kapot! Maar toen weer dat ene moment, dat je beseft van ik ga dood, alles laat ik achter.. Dat was het moment waarop ik rechtop ging zitten ik wou het niet, ik vocht tegen de dood. Wonderbaarlijk werd ik wakker in het ziekenhuis, ze hadden heel me maag leeg gepompt en ze vonden het wonderbaarlijk dat ik zo grote hoeveelheid had overleefd. Ik ook, waarom was het nou weer mislukt? Al zolang worstel ik met die zelfmoord gedachtes, ik was zo dichtbij en toch laat ik het niet gebeuren. Wat is er met me aan de hand? Waarom kunnen ze me niet doodlaten gaan. Dat was echt een heftig moment, misschien wel de naarste herinnering aan al mijn zelfmoord acties. Dit klinkt cliché ik hoor het mezelf al zeggen maar toch, ik ben blij dat ik nog leef. Ik ben er langzamerhand aangewend geraakt, al die momenten dat ik op het randje van de afgrond heb gestaan. Het is een stukje Evelyn, nooit zou ik ooit nog zonder deze bladzijdes kunnen. Schrijven is een groot deel van me. Leven zonder schrijven is geen Evelyn...