Marley and me door John Grogan

OPDRACHT 1: TITEL UITLEGGEN

MARLEY AND ME
De hoofdpersonen van het boek zijn Marley, John en Jenny. De schrijver heet zelf John Grogan en zo heeft hij de personage John ook genoemd. Hij had zelf ook een hond, die heette Shaun. Het enige verschil tussen Marley en Shaun was dat Shaun heel braaf was en Marley een druktemaker. Om het boek grappig te maken heeft John Grogan daarom de karaktereigenschappen van de honden verdraait. Zo kon je lachen om het boek. John schrijft het boek in de ik-vorm. Dus Marley en John eigenlijk, alleen voor John is het dan Marley and ME. Ik vind de titel goed gekozen, want hij schrijft altijd in de ik-vorm. Zo lijkt het alsof hij alles zelf ook heeft meegemaakt.

OPDRACHT 2: PERSONAGES BESCHRIJVEN

Personage 1: Marley.
Marley is een energieke hond, die heel veel van zijn baasjes houdt, precies weet wanneer ze een oppepper nodig hebben en heel bang is voor onweer. Hij houdt ervan om dingen kapot te maken en daarna zijn baasjes trots aan te kijken. Hij is een labrador, goudkleurig en groter dan een gemiddelde labrador. Marley is 13 jaar geworden.

Personage 2: John.
John is een man rond de 40 (staat niet precies in het boek) en houdt met heel zijn hart van zijn vrouw Jenny, zijn kinderen en natuurlijk van zijn hond Marley. Hij heeft blond haar, is lang en niet dik maar ook niet dun. Hij heeft niet echt vrienden maar wel een paar goede collega’s. Hij houdt zich bezig met Marley uitlaten en proberen op te voeden, wat veel tijd kost. Hij werkt als journalist bij een krant.

Personage 3: Jenny.
Jenny een vrouw ook rond de 40 (dat staat ook niet precies in het boek) en houdt super veel van Marley, John en haar kinderen. Ze heeft net als John ook niet echt vrienden maar wel goede familie en collega’s. Ze heeft lang donkerblond haar en is gemiddelde lengte. Ze houdt van perfectie in haar leven en daarom vond ze Marley in eerste instantie een lastpost.

OPDRACHT 3: THEMA
Het boek gaat over liefde, humor endat je alles uit het leven moet halen en geen spijt moet hebben. Zo wil de schrijver dat duidelijk maken met als voorbeeld Marley. Hij houdt van zijn baasjes, haalt grappige streken uit en geniet met volle teugen van het leven zonder limiet.

OPDRACHT 4A: SAMENVATTING
Toen Jenny en John net getrouwd waren, wilde Jenny graag een kind, terwijl ze niet eens een plant in leven kon houden. John had het er met een collega over en die zei: “neem een hond!”. Dat vond John niet eens zo’n slecht idee. Hij liet Jenny een advertentie van pups zien en nam haar mee naar een fokker. Jenny was dolblij! Ze koos degene die het eerst op haar af kwam, wat uiteindelijk Marley zou worden.

Ze mochten hun hondje 4 weken later ophalen maar Jenny moest tussendoor voor haar werk weg met het vliegtuig. Jenny was er dus niet toen John hun hondje ging ophalen. Ze wisten nog geen naam voor hem. Toen John met hem in de auto zat hoorde John Bob Marley op de radio. Toen wist hij het, zijn naam zou Marley worden! John kwam thuis en toen het avond was, zette hij Marley in een doos in de garage, en ging slapen. De volgende dag ging John Jenny ophalen van het vliegveld. Ondertussen begon het te onweren en Jenny was bang dat Marley helemaal bang in een hoekje zou zitten. Ze wilde hem zo graag zien! Toen ze thuis kwamen renden ze snel naar binnen en gingen naar Marley. Wat ze toen zagen konden ze niet geloven, Marley had de hele garage overhoop gehaald, zelfs het behang van de muren gekrabd, zo bang was hij geweest voor het onweer. John en Jenny vonden het op het eerst heel zielig voor Marley en besloten dat ze hem nooit meer alleen zouden laten met onweer. Maar ze wisten nog niet dat dit pas het begin was van Marley´s ondeugende bestaan…

Tijd verstreek en John en Jenny kregen hun eerste kind. Marley was er niet veel op verbeterd qua gedrag. In tegendeel, hij gooide prullenbakken om, at gordijnen op, dronk uit de wc, enz. Marley zat vol energie en zelfs toen hij 10 was rende hij nog rond alsof het een pup was. Maar dat bleef niet lang zo, naarmate hij rond de 13 was, begon zijn lichaam zich anders te gedragen dan zijn geest.

Hij werd slomer, dover, begon slechter te zien, maar zijn levenslust ging nooit op. Hij bleef trouw aan zijn baasjes. Toen John en Jenny 3 kinderen hadden en hun oudste 10 was, werd Marley ziek. De dierenarts zei op een avond toen het slecht met Marley ging, dat ze beter afscheid van hem konden nemen en het beter was om hem in te laten slapen. De dagen na Marley´s dood waren treurig. Niemand durfde het woord Marley uit te spreken, alsof het een soort scheldwoord was. John was journalist bij een krant en zocht steun in grappige verhalen die hij over Marley schreef, die hij thuis dan vertelde. Zo kwam de familie er weer bovenop en konden ze verder weer een gelukkig leven leiden.

OPDRACHT 4B: PASSAGE
“We gingen op de grond zitten en lieten de puppy’s over ons heen klimmen terwijl Mama Lilly vrolijk kwispelend in het rond sprong en aan elk van haar pups snuffelde om te ruiken of alles in orde was. De afspraak die ik met Jenny gemaakt had toen ik haar verraste om hier heen te gaan om de pups te bekijken, vragen zouden stellen en onszelf oprecht af zouden vragen of we er klaar voor waren om een hond mee naar huis te nemen. ‘Dit is de eerste advertentie waar we op afgaan,’ had ik gezegd. ‘Laten we niet overhaast besluiten.’ Maar na een halve minuut zag ik al dat ik de strijd verloren had. Er was geen enkele twijfel dat voor het einde van de avond een va die puppy’s van ons zou zijn. Het nest bestond uit vijf vrouwtjes, die op een na allemaal verkocht waren en vijf mannetjes. De fokker vroeg $400 voor het vrouwtje en 375 voor de mannetjes Een van de mannetjes leek helemaal verliefd op ons. Hij was de mafste van het stel; hij rende op ons af, kwam met een salto bij ons op schoot terecht en klauterde langs ons shirt omhoog om ons een lik in het gezicht te geven.”

Als Marley niet zo gek geweest zou zijn en niet zo’n maffe indruk op John en Jenny had gemaakt, zou dat de hond niet worden denk ik. Dan zou het boek niet eens grappig zijn geweest omdat de hond te braaf was misschien.

OPDRACHT 5: SPANNING
De schrijver verteld het allemaal zo grappig dat je denkt: waarom zou ik stoppen met lezen? Je zit altijd met een glimlach op je gezicht dit boek te lezen. Hij verteld het zo goed dat het lijkt alsof je erbij bent met alles.