I am David
De titel van het boek is ‘I am David’ en het is geschreven door Anne Holm.
Het is een avonturenboek over iemand die ontsnapt uit een concentratiekamp. Het verhaal speelt zich af in de 20e eeuw, tijdens de Tweede Wereld oorlog. Het speelt zich af in een bezet land, maar het is niet duidelijk in welk land het precies afspeelt. Het is ook realistisch geschreven omdat het echt gebeurd kan zijn. In de Tweede Wereld oorlog hebben veel mensen namelijk geprobeerd te vluchten uit zo’n kamp. Het is een leerzaam boek omdat het vertelt over het leven in een concentratiekamp. Hoewel maar een heel klein deel van het verhaal zich in het kamp afspeelt kom je nog wel veel te weten over de omstandigheden in het kamp. Dat wordt vaak later in het boek besproken door bijvoorbeeld vergelijkingen over hoe het vroeger was. De omstandigheden zijn in het boek wel belangrijk omdat je merkt dat de hoofdpersoon het duidelijk veel beter krijgt als hij niet meer in het kamp woont. Zijn achtergrond is minder belangrijk, en wordt niet uitvoerig in het boek besproken. Je weet alleen dat hij niet Joods is en dat hij geen contact meer heeft met zijn familie.
De hoofdpersoon is David: Hij is een jongen die vrij klein en tenger is voor zijn leeftijd. Hij heeft een bepaalde blik in zijn ogen die heel veel mensen opvalt. Dat werkt in vele gevallen in zijn nadeel doordat mensen erg op hem gaan letten. Ook lacht hij heel weinig. Ongeveer in het midden van het boek vindt hij een spiegel en daarmee gaat hij oefenen om naar mensen te lachen. David is een heel slimme jongen. Hij denkt goed na over dingen die hij doet zodat hij zichzelf niet kan verraden. Hij voelt zich vrij als hij zijn eigen beslissingen kan nemen. Ook oefent hij zichzelf in lezen en schrijven.
En hij heeft van Johannes maarliefst zeven talen geleerd. David spreekt Frans, Duits, Italiaans, Engels, Spaans, Hebreeuws en de taal die ze spraken in het concentratiekamp (?).
Een bijpersoon is Johannes: hem leer je niet persoonlijk kennen in het boek. Je leest alleen de gedachten en verhalen van David over hem. Hij is een slimme man en een vriend van David.
Hij is gestorven aan een hartaanval. Ik wil hem niet graag ontmoeten omdat hij me geen bijzonder persoon lijkt. Hij is natuurlijk heel behulpzaam en vriendelijk maar ik denk niet dat ik met hem een heel speciaal gesprek zou hebben. Daarentegen zou ik graag de bewakers van het kamp willen ontmoeten. Ik zou meer willen weten over hun omstandigheden. Of ze het werk vrijwillig doen en hoe zij leven en zich voelen op hun werk. Ze lijken me niet heel aardig maar ik denk dat het heel interessant zou zijn als ik hen zou ontmoeten. Ik kan mezelf met niemand in dit boek vergelijken omdat ik niemand in dit boek eigenlijk dezelfde eigenschappen heeft of er hetzelfde uitziet.
David woont al zijn hele leven in een concentratiekamp. Dat komt doordat zijn vader iets over de regering heeft gezegd wat ze liever niet hoorde. Er is een man in het concentratiekamp, Johannes, die zich over David ontfermd. Hij leert hem veel dingen en ook veel talen, wat later in het boek in zijn voordeel werkt omdat hij door veel verschillende landen reist.
David ontsnapt uit het kamp met behulp van een bewaker. Hierna volgt een lange tocht waarbij David eerst alleen ‘s nachts reist maar later ook overdag. Hij krijgt van de bewaker een kompas en het advies eerst naar zuiden te reizen naar Salonica. Daar moet hij op een schip meevaren naar Italië en vanaf daar noordwaarts naar Denemarken. Op het schip wordt hij gevonden door een matroos. De vriendelijke matroos geeft hem niet meteen aan bij de kapitein maar geeft hem een reddingsboei en laat hem ’s nachts in het water springen. Als David op het land aankomt merkt hij voor het eerst hoe mooi de wereld om hem heen is. Hoe de bomen mooi groen zijn en de zee blauw.
Hij besluit zich te wassen in een bijgelegen riviertje. Daarmee wil hij al het vieze, gemene en wrede van het concentratiekamp afwassen. Ook besluit hij om in een god te gaan geloven. Hij besluit ‘de god van de groene weilanden en de stille wateren’ te nemen, waar Johannes hem over vertelde. .
Verder noordwaarts komt hij een dorp tegen waar hij een paar dagen is gebleven. Hij liep vaak door de stad om uit te vinden hoe het dagelijks leven, waar hij niks van wist, ging. Soms verdiende hij geld of kreeg pizza’s van een bakker in het dorp. Als hij de mensen in het dorp over hem hoort praten, besluit hij verder te trekken.
Op een avond helpt hij een man met benzine halen, en daarmee verdient hij veel geld; tweeduizend lire.
Op een middag ligt hij in het bos als hij kinderen ziet spelen. Ze spelen een gevaarlijk spel waarbij uiteindelijk een meisje, Maria, in een brandende schuur vastzit. David redt haar, waarna haar ouders bereid zijn alles voor hem te doen. Hij mag er een tijdje blijven slapen, en daarvan leert hij heel veel over hoe een huis eruit ziet. Na ongeveer een half jaar trekt hij weer verder, nadat hij de ouders over hem heeft horen praten.
Na een tijd komt hij een middeljarige vrouw tegen die hem graag wil schilderen. Hij mag bij haar blijven eten en slapen. Als hij de volgende ochtend een fotoboek doorbladert herkent hij in een van de foto’s zijn moeder. Als de vrouw iets over zijn moeder vertelt, komt hij achter vraag waar hij al lang antwoord op zocht: Waarom hielp de bewaker hem te ontsnappen!? Hij verlaat de vrouw en gaat op zoek naar zijn moeder.
Na een koude tocht door de sneeuw wordt hij door een boer meegenomen naar huis. Deze boer was heel gemeen tegen hem. Hij liet hem werken in de stal als een soort “slaaf”. David hoorde de man tegen zijn vrouw zeggen dat hij David zou overleveren aan de politie, zodra de boer hem niet meer nodig had, na de winter. David, die in een stal sliep, begon daarom met het graven van een gat om op een nacht naar buiten te ontsnappen. De hond van de boer, waar David mee bevriend was, vlucht met hem mee.
Na alweer een lange zwerftocht, waarbij ook nog eens zijn hond wordt doodgeschoten door bewakers, lift hij uiteindelijk met een man mee die hem over de grens naar Denemarken kan krijgen. De man helpt hem ook verder naar Kopenhagen. Daar zoekt hij in een telefoonboek het adres van zijn moeder op, en iemand is bereid hem een lift naar die straat te geven.
Het boek eindigt met dat hij bij zijn moeder aankomt en ze de woorden zegt: ‘David, my son!’
De titel van het boek is ‘I am David’ en het is geschreven door Anne Holm.
Het is een avonturenboek over iemand die ontsnapt uit een concentratiekamp. Het verhaal speelt zich af in de 20e eeuw, tijdens de Tweede Wereld oorlog. Het speelt zich af in een bezet land, maar het is niet duidelijk in welk land het precies afspeelt. Het is ook realistisch geschreven omdat het echt gebeurd kan zijn. In de Tweede Wereld oorlog hebben veel mensen namelijk geprobeerd te vluchten uit zo’n kamp. Het is een leerzaam boek omdat het vertelt over het leven in een concentratiekamp. Hoewel maar een heel klein deel van het verhaal zich in het kamp afspeelt kom je nog wel veel te weten over de omstandigheden in het kamp. Dat wordt vaak later in het boek besproken door bijvoorbeeld vergelijkingen over hoe het vroeger was. De omstandigheden zijn in het boek wel belangrijk omdat je merkt dat de hoofdpersoon het duidelijk veel beter krijgt als hij niet meer in het kamp woont. Zijn achtergrond is minder belangrijk, en wordt niet uitvoerig in het boek besproken. Je weet alleen dat hij niet Joods is en dat hij geen contact meer heeft met zijn familie.
De hoofdpersoon is David: Hij is een jongen die vrij klein en tenger is voor zijn leeftijd. Hij heeft een bepaalde blik in zijn ogen die heel veel mensen opvalt. Dat werkt in vele gevallen in zijn nadeel doordat mensen erg op hem gaan letten. Ook lacht hij heel weinig. Ongeveer in het midden van het boek vindt hij een spiegel en daarmee gaat hij oefenen om naar mensen te lachen. David is een heel slimme jongen. Hij denkt goed na over dingen die hij doet zodat hij zichzelf niet kan verraden. Hij voelt zich vrij als hij zijn eigen beslissingen kan nemen. Ook oefent hij zichzelf in lezen en schrijven.
Een bijpersoon is Johannes: hem leer je niet persoonlijk kennen in het boek. Je leest alleen de gedachten en verhalen van David over hem. Hij is een slimme man en een vriend van David.
Hij is gestorven aan een hartaanval. Ik wil hem niet graag ontmoeten omdat hij me geen bijzonder persoon lijkt. Hij is natuurlijk heel behulpzaam en vriendelijk maar ik denk niet dat ik met hem een heel speciaal gesprek zou hebben. Daarentegen zou ik graag de bewakers van het kamp willen ontmoeten. Ik zou meer willen weten over hun omstandigheden. Of ze het werk vrijwillig doen en hoe zij leven en zich voelen op hun werk. Ze lijken me niet heel aardig maar ik denk dat het heel interessant zou zijn als ik hen zou ontmoeten. Ik kan mezelf met niemand in dit boek vergelijken omdat ik niemand in dit boek eigenlijk dezelfde eigenschappen heeft of er hetzelfde uitziet.
David woont al zijn hele leven in een concentratiekamp. Dat komt doordat zijn vader iets over de regering heeft gezegd wat ze liever niet hoorde. Er is een man in het concentratiekamp, Johannes, die zich over David ontfermd. Hij leert hem veel dingen en ook veel talen, wat later in het boek in zijn voordeel werkt omdat hij door veel verschillende landen reist.
David ontsnapt uit het kamp met behulp van een bewaker. Hierna volgt een lange tocht waarbij David eerst alleen ‘s nachts reist maar later ook overdag. Hij krijgt van de bewaker een kompas en het advies eerst naar zuiden te reizen naar Salonica. Daar moet hij op een schip meevaren naar Italië en vanaf daar noordwaarts naar Denemarken. Op het schip wordt hij gevonden door een matroos. De vriendelijke matroos geeft hem niet meteen aan bij de kapitein maar geeft hem een reddingsboei en laat hem ’s nachts in het water springen. Als David op het land aankomt merkt hij voor het eerst hoe mooi de wereld om hem heen is. Hoe de bomen mooi groen zijn en de zee blauw.
Hij besluit zich te wassen in een bijgelegen riviertje. Daarmee wil hij al het vieze, gemene en wrede van het concentratiekamp afwassen. Ook besluit hij om in een god te gaan geloven. Hij besluit ‘de god van de groene weilanden en de stille wateren’ te nemen, waar Johannes hem over vertelde. .
Verder noordwaarts komt hij een dorp tegen waar hij een paar dagen is gebleven. Hij liep vaak door de stad om uit te vinden hoe het dagelijks leven, waar hij niks van wist, ging. Soms verdiende hij geld of kreeg pizza’s van een bakker in het dorp. Als hij de mensen in het dorp over hem hoort praten, besluit hij verder te trekken.
Op een avond helpt hij een man met benzine halen, en daarmee verdient hij veel geld; tweeduizend lire.
Op een middag ligt hij in het bos als hij kinderen ziet spelen. Ze spelen een gevaarlijk spel waarbij uiteindelijk een meisje, Maria, in een brandende schuur vastzit. David redt haar, waarna haar ouders bereid zijn alles voor hem te doen. Hij mag er een tijdje blijven slapen, en daarvan leert hij heel veel over hoe een huis eruit ziet. Na ongeveer een half jaar trekt hij weer verder, nadat hij de ouders over hem heeft horen praten.
Na een tijd komt hij een middeljarige vrouw tegen die hem graag wil schilderen. Hij mag bij haar blijven eten en slapen. Als hij de volgende ochtend een fotoboek doorbladert herkent hij in een van de foto’s zijn moeder. Als de vrouw iets over zijn moeder vertelt, komt hij achter vraag waar hij al lang antwoord op zocht: Waarom hielp de bewaker hem te ontsnappen!? Hij verlaat de vrouw en gaat op zoek naar zijn moeder.
Na alweer een lange zwerftocht, waarbij ook nog eens zijn hond wordt doodgeschoten door bewakers, lift hij uiteindelijk met een man mee die hem over de grens naar Denemarken kan krijgen. De man helpt hem ook verder naar Kopenhagen. Daar zoekt hij in een telefoonboek het adres van zijn moeder op, en iemand is bereid hem een lift naar die straat te geven.
Het boek eindigt met dat hij bij zijn moeder aankomt en ze de woorden zegt: ‘David, my son!’
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
J.
J.
Heel mooie samenvatting!!!
Ik heb er veel gebruik van gemaakt!
Jarno
11 jaar geleden
Antwoorden