SAMENVATTING Harry Potter ligt op zijn bed in het huis van de Duffelingen. Hij hoort een harde knal van beneden komen het leek of dat iemand verschijnseld of verdwijnseld. Zijn oom Herman komt naar boven rennen en beweert dat Harry getoverd had, maar dat had hij niet gedaan. Hij wordt boos op zijn oom en loopt woedend weg. Hij heeft een hekel aan zijn oom en tante en vooral aan zijn neefje dirk. De verwende zoon die alles mag en krijgt. Harry gaat bij een speeltuintje zitten en ziet dirk met zijn vrienden lopen. Hij volgt hem en wacht tot hij alleen is. Dirk loopt alleen een steegje binnen Harry loopt naar hem toe en wil hem aanspreken tot dat er opeens een Dementor tevoorschijn komt die dirk een dodelijke kus probeert te geven. Die kus zuigt het geluk en het hoop uit hem. Maar Harry spreekt snel de ‘’expecto patronum’’ op waarmee hij de Dementor weg jaagt. Dirk is helemaal in shock. Als Harry en dirk thuis komen dreigen zijn oom en tante hem het huis uit te gooien maar als zijn tante een brulbrief krijgt verandert ze van gedachten ( een brul brief is een brief die iemand stuurt die boos is en die brief brult dan alle woorden uit die geschreven staan) Harry mag de brief niet horen. Ook Harry krijgt een brief maar daar is hij niet zo blij mee de brief is afkomstig van het ministerie van toverkunst hij moet op een hoorzitting komen want hij heeft getoverd buiten school. Hij krijgt ook een brief van meneer Wemel (vader van zijn beste vriend ook werknemer op ministerie) en van Sirius (zijn peetvader die word beschuldigd van massamoord maar dat niet gedaan heeft) hij mag het huis niet uit van hun. Harry schrijft een aantal brieven aan Ron en Hermelien (zijn beste vrienden) en aan Sirius waarin hij verteld wat er is gebeurd. Hij krijgt geen antwoord van hun. Als Harry een paar dagen later midden in de nacht wakker word doordat er iets breekt in de kamer beneden. Het zijn veel oude bekende van Harry ( personages uit voorgaande boeken) maar ook een paar nieuwe ze komen hem ophalen. Ze gaan met zijn alle naar het hoofdkwartier van de orde van de feniks. Ze landen op een groot plein genaamd Grimboudplein ze lopen naar een lege plek tussen twee huizen opeens verschijnt er een deur met nummer 12, dit is het huis van Sirius ze gebruiken het nu als het hoofdkwartier. Hij wordt binnen opgewacht door Hermelien en Ron. Ze praten over wat er allemaal gebeurt is. Opeens hoort Harry iemand kei hard krijsen het blijkt een groot schilderij van mevrouw zwarts te zijn die achter een gordijn hangt dat is de moeder van Sirius. Die avond bij het avondeten krijgt Harry te horen wat de orde van de Feniks inhoud. Dat het een orde is die strijden tegen het kwaad. Omdat het ministerie niet gelooft dat Voldermord (heer van het duister) terug gekeerd is. De volgende ochtend moet Harry met meneer Wemel naar de hoorzitting toe. Harry komt in een donkere kamer waar hij in een stoel moet gaan zitten. Voor hem staat een podium waar veel wijze tovenaars staan, een van hen is professor Perkamentus het hoofd van Zweinstein. Maar professor Perkamentus negeert Harry. Harry wint de hoorzitting zodat hij terug naar Zweinstein mag. Als Harry thuis komt is iedereen dolblij. Ook Sirius is blij maar naderhand wordt hij somber omdat hij eigenlijk had gedacht dat Harry zo verliezen en dat hij dan bij hem kwam wonen. Ron en Hermelien krijgen een brief dat ze klassenoudste zijn geworden Harry baalt en snapt niet dat hij geen klassenoudste is geworden. Ze moeten weer naar school. Harry, Ron en Hermelien zoeken in de trein naar een wagon maar er is er geen meer vrij dus gaan ze bij Loena Leeflang zitten.(een vreemd meisje dochter van de eigenaar van een bekend tijdschrift de kibbelaar) Als ze op Zweinstein aangekomen zijn gaan ze naar de vliegende koetsen die hun altijd naar Zweinstein vlogen. Maar dit keer ziet Harry voor de koetsen zwarte paarden die hij nog nooit had gezien. Als ze in de grote zaal zitten gaat de sorteerhoed weer kinderen in delen maar dit keer zingt hij een nieuw aangepast nummer hij voorspelt veel duisternis en ongeluk. Aan de opper tafel zit hun nieuwe docent Omber die afkomstig is van het ministerie. Harry’s eerste les is van professor Omber hij krijgt verweer tegen zwarte kunsten hij krijgt te horen dat ze dit jaar geen spreuken mogen doen alleen maar leren. Harry word woedend en zegt ‘’ en wat dan als ik heer Voldemort nou tegenkom?’’ professor Omber stuur Harry er uit omdat ze niet gelooft dat Voldemort is terug gekeerd. Doordat Harry eruit is gestuurd moet hij een week lang nablijven. Hij moet stafregels schrijven met een speciale veer, als je daar mee schrijft kerft de veer de woorden in zijn hand. Omber wordt Hoog inquisiteur van Zweinstein benoemd waarmee ze vrijwel leiding krijgt over Zweinstein ze moet rapporten schrijven over leraren en kijken of dat ze hun taak goed doen en anders van school af sturen. Omdat Harry, Ron en Hermelien bij verweer tegen zwarte kunsten niet mogen toveren komt Hermelien op een idee ze gaan een club oprichten waar Harry andere mensen leert toveren. Hermelien spreekt met de andere kinderen af om elkaar in Zwijnskop te ontmoeten. Als ze elkaar ontmoet hebben en dus een club opgericht hebben kommen er in de gangen van Zweinstein briefjes te hangen van Omber. Op de briefjes staat dat er geen clubs mogen zijn behalve als Omber het goed keurt. Het plan van Harry loopt dus in de soep. Harry moet zijn eerst wedstrijd Zwerkbal spelen tegen Zwadderich. Als hij na de wedstrijd samen met George en Fred ruzie krijgt met Draco Malfidus. Verbied Omber hun om nog ooit zwerkbal te spelen. Omdat Griffioendor nu spelers mist voor hun Zwerkbal team worden Ron, Ginny en Jordaan gekozen. Als Hargrid (de leraar fabeldieren en goede vriend van Harry) eindelijk weer op school is gaan ze meteen naar hem toe. Hij vertelt dat hij samen met Olympe naar de reuzen moest gaan. Waar hij hun vroeg of dat ze mee wilden vechten tegen Voldemort. Maar de reuzen willen niet mee vechten omdat ze te dom zijn. Bij Hagrid’s eerste les komt Omber kijken en schrijft veel dingen op die Hagrid fout doet omdat hij te zenuwachtig is. Die avond laat Dobby (een huiself en Harry’s vriend) Harry de kamer van hoge nood zien dat is een kamer als je daar langs loopt en je hebt iets hard nodig verschijnt daar een deur en in de kamer staat dan wat je nodig hebt. Het lijkt Harry de perfecte plaats om zijn bijeenkomsten te houden. Bij de eerste bijeenkomst noemen ze de het clubje S.V.P de strijders van Perkamentus. Als Harry ligt te slapen krijgt hij opeens een erge droom waarin hij ziet dat meneer Wemel wordt aangevallen door een slang. Hij schrikt wakker en rent naar prof. Anderling die hem naar prof. Perkamentus brengt. Perkamentus laat meteen iemand naar hem toe gaan, verder zegt Perkamentus niks tegen Harry. Prof. Anderling brengt hen meteen naar Grimboudpelein 12. Waar ze kunnen slapen en de volgende dan naar het sint Holisto’s hospitaal kunnen gaan waar meneer Wemel ligt. Als ze in het sint Holisto zijn willen mevrouw Wemel en Dobberman ( lid van de orde van de feniks) meneer Wemel even alleen spreken. Harry gebruik de hangoren van George en Fred waar mee hij kan afluisteren hij hoorde dat dolleman dacht dat hij het wapen was waarmee ze Voldemort iets groots mee kan doen. En dat Voldemort het niet mag vinden. Omdat Harry niemand in de weg wil liggen probeert hij weg te lopen maar een schilderij in zijn kamer zegt dat hij dat niet moet doen en dat Perkamentus dat ook niet zou willen. Als Harry weer op school komt moet hij les in Occlumentie volgen van professor sneep. Daardoor kan Voldemort niet meer de gedachten van Harry lezen
maar hij moest wel Occlumentie gaan leren van sneep zodat Voldemort zijn gedachten niet kon lezen. Als Harry een keer van. Ook leest hij in de krant dat er 10 Doodoeners zijn ontsnapt uit Azkaban. Harry gaat naar Zweinsveld en moet met Hermelien mee naar Zweinskop waar ze een interview geven over zijn kant van het verhaal wat er gebeurt, is met Voldemort (vorig boek). De lessen Occlumentie zijn verschrikkelijk. Ook krijgen ze een nieuwe leraar Waarzegerij. Genaamd Firenze. Als Harry samen met de svp een bijeenkomst houdt komt Dobby binnenstormen om te vertellen dat omber komt. Harry die werd gepakt en naar Perkamentus gebracht. Ook blijkt dat een van de andere leden daar te zitten marine die had tegen omber gezegd over de bijeenkomsten. Omber probeert Harry schuldig te maken van een geheime bijeenkomst maar Perkamentus helpt hem. Om te zeggen dat hij de club heeft opgericht. En dan proberen ze Perkamentus gevangen te nemen maar hij ontsnapt. Omber wordt hoofd van de school en bij zijn les Occlumentie kijkt Harry in de hersenpan van sneep waar hij zijn ergste herinnering in bewaart. Harry ziet dat zijn pa sneep aan het pesten is en dat zijn moeder het voor hem op neemt maar sneep weigert haar hulp en noemt haar een moederbloedje ( scheldnaam voor tovenaars die geen twee tovenaars hebben als ouders). Sneep ontdekt hem en wil hem geen les meer geven. Harry wil weer met Sirius praten maar dat kan alleen via de openhaard van prof. Omber de rest wordt in de gaten gehouden. Fred en George willen wel voor een afleidingsmanoeuvre maken. Ze maken een moeras van de gang en als ze gepakt worden vliegen ze weg op hun bezemsteel en gaan van school af en richten hun eigen fopshop op. Als Harry en Hermelien bij de zwerkbal wedstrijd staan worden ze meegenomen door Hargrid die hun iets wil laten zien hij loopt met hun naar het donkere bos waar hij hun zijn kleine broertje Groemp laat zien, die heeft hij mee genomen toen hij bij de reuzen was. Hij vraagt of Harry, Hermelien en Ron op hem willen passen want hij is door prof Omber van school gestuurd. Tijdens Harry’s examen astronomie op een toren zag Harry dat er 4 mannen naar Hargrid’s huis liepen om hem te arresteren. Maar Hargrid rende snel het bos in maar in het gevecht tussen de mannen en Hagrid probeert prof Anderling Hagrid te helpen maar zij wordt geraakt door vier verlamstralen. In Harry’s laatste examen valt hij in slaap en dan droomt hij weer hij zag dat Voldemort Sirius aan het martelen was. Hij wordt wakker doordat hij op de grond valt. Harry wil niet naar de ziekenzaal maar hij moest naar prof Anderling die was naar Sint Holisto gebracht en Perkamentus is er niet dus ging hij naar de kamer van omber om met Sirius te praten maar Harry sprak met Knijster (Sirius zijn huiself) maar die zij dat hij weg was. Harry werd uit het haardvuur gesleept door omber. De rest van de S.V.P. waren ook gevangen genomen omdat die op de uitkijk stonden. Hermelien verzon een smoes en zij tegen Omber dat het wapen in het verboden bos is ze liepen naar de Centauren die hun aanvallen en Omber erg verwonden maar Centauren doen niks tegen kinderen en die lieten hun gaan ze haalde de rest van de leden op en liepen terug naar het bos om vervolgens op vliegende paarden (die Hagrid had getraind) naar het ministerie van toverkunst te vliegen waar het departement van mystificatie is (Harry heeft in zijn droom gedroomd dat het wapen in het departement licht). Het ministerie was verlaten en ze konden zo naar het departement lopen. Ze liepen door een kamer die Harry herkende van de droom over Sirius. Hij wist precies waar het was en liep daar heen maar hij zag niemand. Toen ze terug liepen zagen ze een bol liggen waar opstond: “ S.P.Z. tegen A.P.W.B.P. Heer van het Duister En (?) Harry Potter’’. Harry pakte de bol en hij hoorde de stem van malfidus (een boosdoener die op het ministerie werkt) Harry moest de profetie aan hem geven maar dat deed hij niet hij vluchte met de andere. Ze rende naar een grote kamer waar een podium stond met een groot gordijn. Er ontstond een groot gevecht en er vielen veel gewonden. De leden van de orde van de feniks kwamen binnen en begonnen mee te vechten. Sirius vocht met een boosdoener genaamd Bellatrix van Detta. Hij veel naar beneden en viel achter het doek. Harry dacht dat hij achter het gordijn was. Harry gaat vechten met Bellatrix van Detta in het gevecht valt de profetie kapot en niemand hoort wat er wordt gezegd. Als ze met zijn alle weg willen gaan ze naar de hal daar komen ze Voldemort tegen. Perkamentus gaat met Voldemort vechten maar hij ontsnapt. Daarna kwamen Droebel (directeur van ministerie) binnen met zijn collega’s. En eindelijk gelooft het ministerie dat Voldemort is teruggekeerd. Als Harry terug op Zweinstein komt legt Perkamentus hem uit waarom hij hem negeerde. Hij dacht dat als hij te veel vertelde dat Voldemort dan Harry’s gedachte leest en te weten zou komen over de orde. Hij vertelt ook wat de profetie inhield. Hij vertelt dat hij vroeger van prof. Zwamddrift vroeger een voorspelling had gedaan en dat ze voorspelde hoe Voldemort aan een grote kracht kon komen. Maar Voldemort heeft de profetie niet helemaal gehoord en die kan hij zo horen. Perkamentus weet hem nog wel: hij die de macht heeft om de Heer van het Duister te overwinnen nadert… het kind van hen die hem driemaal hebben getrotseerd, geboren aan het einde van de zevende maand … de heer van het duister zal hem aanmerken als zijn gelijke, maar hij zal een kracht bezitten die de Heer van het Duister niet kent… en een van de twee moet sterven door toedoen van de ander, want de eer kan niet voortleven als de ander niet dood is… hij die de macht heeft om de Heer van het Duister te overwinnen word geboren aan het einde van de zevende maand. Harry begrijpt nou dat een van hun zal moeten sterven. Voordat hij verder kan leven. Ook vertelt Perkamentus dat Sirius dood is maar dat hij wel altijd bij hem zal blijven. Als ze terug zijn op het station wordt hij opgewacht door de leden van de orde. Hij loopt met dolleman naar de familie Duffeling die zien hoe bevriend Harry is.
Lees ervaringen: - Onderwerp Het onderwerp is leuk omdat het gaat over fantasie en toveren dat boeit mij heel erg. Ik heb er al heel vaak over na gedacht om of dat er iets extra’s bijzonder is iets dat wij nog niet hebben ontdekt. Ik ben er wel anders over gaan denken omdat ik nu denk dat tovenaars ook niet altijd een makkelijk leven hebben en dat die ook problemen hebben net zoals Harry die denkt dat hij problemen veroorzaakt voor anderen. Maar dat is niet zo. Het boek laat vooral de gedachten van Harry zien en niet die van andere personen waardoor je soms of vraagt waarom iemand dat doet. - Gebeurtenissen het verhaal bevat heel veel gebeurtenissen waardoor het verhaal blijft boeien op het begin is dat minder omdat je dan heel veel dingen leest die pas later in het boek uitgelegd worden. Ook is het heel fijn dat de gebeurtenissen elkaar logisch opvolgen omdat je dan makkelijk verder kan lezen zonder in verwarring te komen. De gebeurtenis die de meeste indruk op mij heeft gemaakt is die dat Sirius achter het gordijn valt en dus dood is en niet meer terug zal komen dan pas realiseert Harry dat hij hem niet meer zal zien. Ik vind het ene mooi stuk omdat ook Harry echte gevoelens heeft en dat ook hij tegenslagen kan hebben de gebeurtenissen zijn heel herkenbaar omdat er veel dingen in voorkomen die ook in het echt kan gebeuren. - Personages De hoofdpersoon is een echte held omdat hij de wereld red, maar ik zou hem absoluut niet willen zijn hij heeft een heel aparte manier van denken en ik zou gewoon mijzelf wil zijn. Harry heeft een heel goede eigenschap en dat is doorzettingsvermogen en daardoor lukt het hem om door al zijn problemen heen te komen, ook is hij heel eigenwijs waardoor hij soms heel goede dingen doet maar soms ook hele slechte. Je komt het meest te weten over Harry maar over Hermelien en Ron kom je ook wel veel te weten omdat hun zijn beste vrienden zijn en alles samen doen. - Bouw Alle gebeurtenissen hangen goed samen, omdat alles wat ze doen weer terug komt in het eind. De bouw van het verhaal is soms lastig want er gebeurt heel veel in de 668 bladzijden, en alles word pas op het laatst helder. Er zitten helemaal geen terugblikken en herinneringen in ( behalve dan als Harry in de hersenpan van sneep kijkt waar Sneep’s herinneringen in zitten) dat maakt het lezen veel gemakkelijker. Je hoeft dan niet te veel na te denken. Het einde is even een lastig stuk om dat dan opeens alle onbeantwoorde vragen beantwoord worden. - Taalgebruik het is een makkelijk taal gebruik want er worden bijna geen moeilijke woorden in gebruikt. Maar er worden wel veel lastige namen gebruikt van b.v. tovenaars en spreuken. De verhouding tussen beschrijving, gesprekken, en weergave van gedachten en gevoelens was best goed omdat je heel goed merkte wanneer iemand iets zij of als iemand iets dacht. Wat ook heel fijn is dat alle brieven en geschreven teksten in een ander lettertype zijn geschreven.
Bespreek opdrachten 8 Ik vergelijk het Harry potter 5 –de orde van de feniks met de film Harry potter 1-de steen der wijzen. Harry: Harry is in boek 5 veel meer een volwassene dan in de film. Er zit dan ook 5 jaar tussen. hij is van een dappere kinderheld een opstandige puber geworden met veel problemen. Hij probeert in dit boek uit te vogelen wij hij is en wat hij moet doen. In de film is het probleem vooral dat hij moet voorkomen dat Voldemort terug keert en in het boek zijn er eigenlijk 2 problemen een is het stoppen van Voldemort en het ander probleem is dat Harry problemen heeft met zichzelf
Ron: Ron is veel anders geworden in de film was hij het jonge broertje van Fred en George hij was bang en liet vaak alles fout lopen, maar in het boek is Ron veel zekerder van zich zelf hij weet dat hij nu iets kan. Door alles wat hij meemaakt leert hij weer iets en word zelfverzekerder. Hermelien: Hermelien is niet zo veel verandert ze is. Ze is nog steeds iemand die graag alles wil weten en leert nog steeds enorm. Ze heeft wel geleerd om dingen te durven en ze is erg veel om Harry en Ron gaan geven. Hagrid: Van Hagrid kom je in het boek niet zoveel van hem te weten. Hij is al vanaf dag 1 bevriend met Harry en is steeds meer van hem gaan houden. Hij is nog steeds gek op vreemde dieren dat was hij ook in deel 1. Hij is ondertussen leraar geworden en is ook niet meer onzeker over zijn fouten van het verleden. Prof Perkamentus: Perkamentus is in deel 1 de wijze slimme schoolhoofd. Hij weet veel en kan ook heel veel. Hij heeft veel goede dingen gedaan. Daardoor denken veel mensen dat hij perfect is. In deel 5 is Perkamentus echt een vriend van Harry geworden maar hij maakt ook fouten en dat hadden veel mensen niet verwacht omdat hij veel goede dingen doet. Schrijf opdracht nummer 14- ander slot Vanaf dat Sirius tijdens een gevecht achter het gordijn valt
Harry kijkt om en ziet dat Sirius door het gordijn valt. Hij schreeuwt NEEEEEEEEE! En hij holt naar het gordijn. hij kan niet meer helder denken het enige waar hij nog aan kan denken is aan zijn peetvader Sirius. Voor dat hij het wist springt Bellatrix van Detta voor hem en probeert een Crucio vloek uit te spreken. Maar dat lukt haar niet want Harry zegt snel een spreuk waardoor haar spreuk wordt gestopt. Als Harry haar heeft ontwapend door een spreuk af te vuren springt ze snel achter het gordijn en zegt. Je zult Sirius nooit meer zien. Harry is zo woest en probeert Sirius te redden door zelf ook achter het gordijn te springen maar hij wordt tegen gehouden door Lupos (een tovenaar van de orde van de Feniks) hij zegt dat iedereen die achter het gordijn komt dood gaan en zal verdwijnen. Harry staart verbaast naar het gordijn en blijft stil. Hij realiseert zich nu pas dat Sirius echt weg is als ze iedere dooddoener hebben gevangen komt opeens heer Voldemort achter het gordijn vandaan hij ziet dat Harry de profetie in zijn hand houd. Hij probeert naar Harry toe te rennen terwijl iedereen van de orde hem probeert tegen te houden maar het niet lukt. Harry blijft staan en kijkt Voldemort vol afschuw aan. Als Voldemort dichtbij is probeert hij een vloek uit te spreken maar Harry weert die snel af. Harry roept zijn Petronius vloek op en die raakt Voldemort. Voldemort vliegt achteruit maar spreekt al snel een vloek uit Harry wordt nu ook geraakt ondertussen hoort hij de gedachten van Voldemort in zijn hooft. En daar komt Voldemort achter hij probeert met zijn gedachten Harry over te nemen. Maar Harry gebruikt de Occlumentatie het is heel moeilijk voor hem omdat hij het niet zo vaak heeft gedaan en de laatste tijd ook niet meer heeft geoefend. Harry maakt zijn gedachten leeg het lukt hem en hij spreekt snel de vloek uit waardoor Voldemort achteruit vliegt. Harry spreekt snel een vloek uit die Voldemort gevangen houd maar Voldemort verdwijnt plotseling Harry valt neer van uitputting en word weer wakker in het huis van de Duffelings. De Duffelings vertellen hem dat hij hier is neergelegd en dat de volgende dag Perkamentus hem op komt zoeken. Als Perkamentus komt verteld hij wat er aan de hand was. Waar de profeet voor was en waarom hij zo bot deed tegen Harry. Onderzoeks-/zoekopdrachten 5 Recensie 1 Hoe Harry Potter een boze puber wordt
De nieuwe Harry Potter is geestig en grimmig tegelijk. Een recensie van het zaterdag verschenen boek. Door Judith Eiselin
23 juni 2003
AMSTERDAM, 23 JUNI. In Harry Potter and the Order of the Phoenix, het langverwachte vijfde deel in de serie van de Britse schrijfster J.K. Rowling, ontdekt de inmiddels vijftienjarige Harry Potter het kwaad in zichzelf. Hij is boos, nukkig, eigengereid en veRongelijkt van zowat de eerste tot de laatste, 766ste, pagina. Waarom ik, denkt hij steeds. Waarom ben ik altijd de klos? Waarom moet ik altijd de held uithangen en tegelijk precies doen wat me gezegd wordt? Wie ben ik nou eigenlijk, en wie wil ik zijn? Zijn puberkuren maken hem sexy, iets wat ook bij zijn vrouwelijke medescholieren niet geheel onopgemerkt blijft. 'Nat' noemt Harry zijn eerste kus, verder komt hij nog niet. Rowling laat haar held overtuigend groeien. Hij wordt van een jochie dat dapper en nobel, maar toch overzichtelijk en vrolijk is, een venijnige adolescent die leeft in het grimmige besef ,,a marked man'' Potter te moeten zijn. 'Harry Potter vijf' is een chaotisch, vol en uiteindelijk naargeestig boek. De gezelligheid van de magische wereld uit de vorige boeken is ver te zoeken, al blinkt Rowling toch ook als vanouds uit in grappige details en 'running gags'. Zo gaat de tweeling Weasley (Wemel) voort met het uitvinden en uitproberen van toverfopartikelen. Rowling vestigt er alleen minder de aandacht op. Het is meer van hetzelfde en tegelijk totaal nieuw, heerlijke herkenning en fantastische verrassing: een indrukwekkende prestatie. Aan nieuwe betoverende locaties, spreuken, tovermanieren en personages, de een nog gaver en griezeliger dan de andere, is geen gebrek. Maar Rowling weet ook bijna alle oude bekenden een nieuwe dimensie te geven. Schoolhoofd Dumbledore (Perkamentus) wordt een stuk menselijker, net als Harry's meest gehate docent Snape (Sneep). Ron stapt, zij het met moeite, uit de schaduw van zijn beroemde vriend. Zo vindt er allerlei onvoorspelbaars plaats. Alleen Harry's beste vriendin Hermione (Hermelien) is bijna precies dezelfde. Dat is het enige saaie aan het nieuwe boek, naast het feit dat Harry zich pagina's lang uitsluitend in woedende zinnen uitdrukt, geheel in hoofdletters. De hele wereld wist al lang dat er in dit boek, net als in het vorige, een dode zou vallen. Een echt geliefde dode, dit keer. Rowling speelt ook op dit punt een ingenieus spel met haar lezers. Het boek staat vol adembenemende scènes waarin een geliefd personage het loodje lijkt te leggen, waarna pas pagina's later wordt onthuld of hij of zij er echt in gebleven is. Het enige echte, onomkeerbare sterfgeval vindt haast terloops plaats. Van de leerlingen winnen vooral Ginny, zusje van Ron, en de oenigste student van Harry's jaar, Neville Longbottom (Marcel Lubbermans) aan karakter. Harry strijdt dit keer niet zozeer tegen het Kwaad, als wel tegen de ontkenning en de leugen, tegen het dom en onwetend houden van de (tover)burgerij. Rowling, die in het verleden voor Amnesty International werkte, ontpopt zich tot een geëngageerd schrijfster. Harry Potter and the Order of the Phoenix is een pleidooi voor vrijheid van meningsuiting en voor de scheiding der machten. Het Ministerie van Toverkunst houdt, in nauwe samenwerking met de media, de toverbevolking onwetend van de herrijzenis van Voldemort. De geheime 'Order of the Phoenix' is de ondergRondse, het verzet, dat niet zo eensgezind opereert als zou moeten. Harry wordt de leider van een splintergroepering. De ontwrichting van de samenleving vindt op alle niveaus plaats. Zelfs de eensgezindheid in de familie Weasley (Wemel), het warme gezin dat altijd zo'n mooi contrast vormde met Harry's eenzaamheid, raakt verstoord. De ambitieuze Percy, oudere broer van Harry's vriend Ron, kiest een andere weg dan zijn familieleden. Dat was al zorgvuldig voorgekookt in de eerdere boeken uit de reeks. Allerlei losse eindjes worden aldus aan elkaar geknoopt, maar tegelijkertijd blijven een hoop nieuwe ontwikkelingen onafgehecht. Zo wentelt J.K. Rowling de gespannen verwachtingen van haar vele lezers schijnbaar moeiteloos af op deel zes. J.K. Rowling, Harry Potter and the Order of the Phoenix. Bloomsbury. 766 pag. Prijs €29,95. De Nederlandse vertaling verschijnt in november bij De Harmonie. © NRC Handelsblad, 23 juni 2003
De schrijver van de recensie. Legt vooral de nadruk op het feit dat het leven op Zweinstein niet meer een lolletje is maar steeds meer gevoel krijgt. Hij zegt bijvoorbeeld dat professor Perkamentus die altijd het goede is en altijd het goede doet in dit boek ook iets fouts doet. En dat professor sneep een achterdochtige leraar ook angst heeft. Ook vertelt hij dat Harry ook groeit in de boeken in de voorgaande boeken was hij vooral de held. Maar tegenwoordig is hij veel meer een puber aan het worden. Ook wordt er verteld dat de boeken steeds serieuzer worden. dat Zweinstein niet meer de perfecte plaats is van Harry. Mar dat het word omgedraaid tot een verschrikkelijke plaats. De vrienden en kennissen van Harry krijgen ook meer een eigen doel en er wordt veel meer verteld over hun dan in de eerst boeken.
Recensie 2 Harry voelt het kwaad in zichzelf
Door Peter de Boer
28 juni 2003
Minstens acht miljoen mensen, ook heel wat Nederlanders, verslinden dezer dagen de nieuwe, Engelstalige 'Harry Potter'. Verklappen hoe het afloopt doen we dus niet. Maar het wordt wel de hoogste tijd om Potter-cynici, die bestsellers per definitie wantrouwen, van repliek te dienen. En om nu al Rondzoemende misverstanden over 'HP5' uit de weg te ruimen: Harry is niet zo bokkig omdat hij tot puber is uitgegroeid. Er is veel meer aan de hand. Zaterdag 21 juni was het zover. De Engelse editie van deel 5 van Harry Potter, 'Harry Potter and the Order of the Phoenix', lag eindelijk in de boekhandel. Er werden die dag wereldwijd zo'n 8 miljoen exemplaren verkocht! Zelf stond ik die zaterdagochtend bij een grote Amsterdamse boekhandel weliswaar net niet voor HP5 in de rij, al scheelde het niet veel. Het was er druk en iedereen kwam voor de nieuwe Potter. Ik kocht twee exemplaren: één voor mijzelf en één voor mijn vijftienjarige dochter, die onmogelijk kon wachten tot ik het boek uit had; dat zou een tantaluskwelling voor haar geweest zijn. Harry Potter, leerling van Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus, en zijn vrienden Ron Wemel en Hermelien Griffel zijn in korte tijd de bekendste personages uit de jeugdliteratuur geworden. Harry's populariteit onder de jeugd is wereldwijd. Dat was al zo voor de eerste film over hem werd uitgebracht. Dit laatste wordt door degenen die de Potter-hype hekelen weleens vergeten. Het eerste deel dRong aanvankelijk langzaam tot het grotere publiek door. Pas bij het tweede deel - en ook dat moest het nog ten dele stellen zonder de enorme publiciteitsmachinerie die daarna op gang kwam - barstte de gekte los. Dat zijn de feiten: de creatie van Joanne Rowling is primair op éígen kracht tot het grote publiek doorgedRongen. Natuurlijk is er inmiddels inderdaad sprake van een 'gekte' Rond Harry. Rowling zelf heeft dit in interviews ook wel toegegeven. Maar de immense belangstelling voor haar werk pleit op zichzelf uiteraard niet tegen de kwaliteit ervan. Die heeft zich immers éérst bewezen, om pas daarna door marketing-deskundigen en filmbazen tot gigaproporties te worden opgeblazen. Over verkoopcijfers of het riante inkomen van Rowling moeten we het verder dus maar niet hebben. Daarover is al genoeg geschreven. Over de hype nog dit: meestal is een hype een kortdurende explosie van massale belangstelling voor iets. Als het fenomeen Harry Potter al een hype zou zijn, dan toch een verdomd taaie en kennelijk niet onverdiende. Het commerciële circus Rond Potter laat onverlet dat Rowlings boeken simpelweg voortreffelijk geschreven zijn. Nederlandse critici hebben in meerderheid positief op de serie gereageerd. Aukje Holtrop trof er behalve 'avontuur en spanning' ook 'algemene en diepmenselijke eigenschappen' in aan; Judith Eiselin sprak van 'een hecht geconstrueerde fantasiewereld, [...] spannend en meeslepend'. Xandra Schutte noemde Rowling in één adem met Roald Dahl en vervolgde: ,,Harry Potter heeft alles in zich om een onvergetelijk personage te worden. Van de orde van grootte van Peter Pan, Niels Holgerson, Mowgli en Pippi Langkous.'' Bart Moeyaert echter vond juist dat Harry Potter niet kon tippen aan Pippi Langkous! Maar Moeyaert houdt gewoon niet van dikke boeken. ,,Veelheid verkoopt'', smaalt hij. En hij schaart zich, onbewust, achter de 19de-eeuwse Duitse pedagogen die tegen de verderfelijk geachte 'leeshonger' ageerden wanneer hij schrijft: ,,Van Harry Potter lust ik geen pap'' en zich met dédain afzet tegen 'het lekkere lezen' en 'de snelle hap'. Wel, een snelle hap kun je 'Harry Potter and the Order of the Phoenix' met zijn 766 bladzijden moeilijk noemen. Het is een dik boek waarin ongelooflijk veel gebeurt Rond talloze oude en nieuwe personages en waarmee je je geen moment verveelt. Waar Rowling zich nu en dan eens herhaalt, onvermijdelijk in een serie van deze omvang, gebeurt dat vrijwel steeds op een geestige en bij nader inzien functionele wijze. Het boek sluit naadloos op het vorige deel aan, dat eindigde met het bloedstollende duel tijdens de derde opdracht van het Toverschooltoernooi tussen Harry en de duistere en levensgevaarlijke heer Voldemort. Harry overleeft het maar net; zijn medestudent Carlo Kannewasser heeft minder geluk en wordt door Voldemort vermoord. Harry was de enige die een ooggetuigeverslag kon geven van de wederopstanding van Voldemort, en zijn schoolhoofd Perkamentus geloofde hem. In het nieuwe deel blijkt echter dat Harry's relaas bepaald niet door iedereen voor waar wordt gehouden. Met name het Ministerie van Toverkunst, onder leiding van Cornelius Droebel, laat geen gelegenheid voorbijgaan om Harry als een warrige fantast af te doen, daarbij van harte gesteund door de toonaangevende krant in de magische wereld: De Ochtendprofeet. Nu heeft Harry al vaker de schijn tegen zich gehad, maar deze machtige politiek-journalistieke alliantie tegen zijn persoon is volstrekt nieuw. De politieke beleidslijn in dezen is van meet af aan duidelijk: het ministerie wil het gewoon niet waar hebben dat Voldemort en zijn aanhangers van het Kwaad, de Dooddoeners, terug zijn op het toneel en steekt zijn kop liever in het zand. Daarmee dempen politici en bureaucraten hun eigen angst en voorkomen ze paniek bij de tovenaarsburgerij. Dit deel is dan ook in één wezenlijk opzicht anders van karakter dan de voorgaande delen. Harry is niet langer de ridderlijke wonderboy die het kwaad bestrijdt en Perkamentus' positie is niet langer onomstreden. Er hangt een sombere, bijna tot het einde toe voelbare politiek-bureaucratische slagschaduw boven de gebeurtenissen die in de andere delen ontbrak. Rowlings geestige stijl zorgt wel voor wat tegenwicht, maar die somberheid overheerst. Het gaat al direct mis in de Ligusterlaan, waar Harry als vanouds zijn zomervakantie doorbrengt bij zijn botte Dreuzeloom en -tante en neef Dirk. Want het onbestaanbare gebeurt daar, als twee Dementors verschijnen om Harry en neef Dirk de stuipen op het lijf te jagen. Dementors, de doodenge bewakers van de tovenaarsgevangenis Azkaban, mogen nooit in de Dreuzelwereld verschijnen. Met een volleerde PatRonusbezwering weet Harry de ijzige creaturen weg te jagen, hetgeen hem prompt op een tribunaal van het ministerie komt te staan. Minderjarige tovenaars mogen immers niet in Dreuzelland toveren! Het is aan de briljante verdediging van Perkamentus te danken dat Harry het tribunaal zonder kleerscheuren doorstaat en niet van Zweinstein wordt verwijderd. Alles is anders in dit boek. De goeden staan in een kwaad daglicht. Geen wonder dat zij zich organiseren in een geheim genootschap tegen Voldemort: de Orde van de Feniks. Perkamentus is de leider, oude bekenden als ex-professor Dolleman, ex-professor Lupos en Harry's peetvader Sirius Zwarts maken er deel van uit. Eenmaal op Zweinstein aangekomen merkt Harry pas goed wat het ministerieel beleid en het gestook in De Ochtendprofeet voor zijn imago betekenen: vele medestudenten geloven zijn verhaal over Voldemorts terugkeer niet. Het maakt dat Harry, in dit toch al loodzware examenjaar, voortdurend balanceert op het randje van boosheid, woede, chagrijnigheid en frustratie. Velen zullen dit boek zien als een coming of age history. Harry pubert, de hormonen spelen op en dat maakt hem zo bokkig. Er is echter meer aan de hand. In werkelijkheid lijdt hij onder de verbrokkeling in het kamp van de goede tovenaars en heksen. Daar komt bij dat hij als enige in deze magische wereld door Voldemort letterlijk op de huid gezeten wordt. Zijn litteken, hem ooit door Voldemort op het voorhoofd ingebrand, waarschuwt hem met zware pijnscheuten voor Voldemorts acties. In dit deel krijgt hij ook nachtmerries die hem welhaast direct toegang geven tot het brein van de duistere tovenaar. Het omgekeerde, dat Voldemort op zijn beurt in Harry's brein doordringt, ligt dan voor de hand. Als geen ander staat Harry daardoor, als representant van het Goede, bloot aan de verleidingen en invloeden van het Kwade. De uitersten raken elkaar en dit maakt deel 5 tot veel meer dan een spannende mix van fantasy en avonturenroman alleen: het is ook in hoge mate een psychothriller! Voor Harry zelf is de grens tussen hemzelf en Voldemort soms nauwelijks waarneembaar. Hij leert het kwaad kennen doordat hij het in zichzelf geprojecteerd voelt en zich erop betrapt dat hij Perkamentus weleens naar de keel zou willen vliegen... Een uiterst verwarrende ervaring voor iemand die toch al pubert, en met onmiskenbare horrortrekjes... Zwijgen we over Dolores Umbridge, de nieuwe lerares Verweer tegen de Zwarte Kunsten. Zij is een fanatieke bureaucrate die de richtlijnen van het ministerie op Zweinstein implementeert, tot Hoge Inquisiteur van de school wordt uitgeroepen en uiteindelijk Perkamentus als hoofd der school vervangt. Zwijgen we ook over de talloze andere gebeurtenissen die het boek zo spannend maken. Je moet een avonturenroman met fantasy-elementen nooit navertellen, dan geef je te veel weg. Ik benadruk slechts de knappe psychologische onderbouwing van dit geheel, dat 'Harry Potter and the Order of the Phoenix' tot het beste deel maakt uit de reeks tot nu toe. Het is een meesterlijk claustrofobisch boek. Je zit voortdurend in Harry's onzekere en bozige brein, die op zijn beurt weer in Voldemorts brein zit en vice versa. Wat scheidt hen eigenlijk? Heerlijke en doodenge lezersvragen zijn dat. En o ja, het gerucht dat er iemand sterft van wie Harry veel houdt klopt. En tussen Harry en Cho Chang gaat het zozo: er hangt te veel Kwaad in de lucht om die relatie vooralsnog een kans te geven. En natuurlijk is er een zenuwslopende finale in de vorm van op leven en dood duellerende tovenaars en heksen. Maar die vormt slechts de opmaat, vermoed ik, voor de nog zenuwslopendere delen 6 en 7, waarin Harry het uiteindelijk alléén, als de van kindsbeen af door een litteken gebrandmerkte tegenstrever van heer Voldemort, moet opnemen tegen het Kwaad. Hij doodt of Voldemort dood, daar zal het ten slotte om gaan. En als hij wint is hij hoe dan ook een moordenaar, dat is een gedachte waaraan hij in dit deel al moet zien te wennen. © Trouw, 28 juni 2003
Een spannende mix van fantasie en avonturenroman, het is ook in hoge mate een psychothriller zo noemt de schrijver van het 2e deel het boek. De schrijver vertelt meer een samenvatting van het boek dan een recensie. Ze vertelt dat veel mensen denken dat Harry in dit boek vol zit met hormonen en hem dus heel koppig maakt maar de schrijfster denk daar anders over ze verteld dat in werkelijkheid Harry lijdt onder de verbrokkeling in het kamp van de goede tovenaars en heksen. Ook vertelt ze dat hij als enige in de magische wereld letterlijk op de huid gezeten word door Voldemort. Zelf geschreven recensie. Deel 5 van Harry potter is een realistischer boek dan de voorgaande boeken. Dat komt omdat iedere karakter nu meer problemen krijgt en dat niet iedereen perfect is. Harry is in dit boek het karakter dat het meest verandert is. Hij is gegroeid en hij is meer een opstandige puber geworden dan een kinderheld. Ook zie je bij de andere karakters dat zij problemen krijgen. Vooral Perkamentus is altijd beschreven als een goede en oprechte tovenaar maar in deel vijf maakt hij een grote fout hij denkt dat als hij Harry negeert Voldemort er niet achterkomt dat er een orde van de feniks is. Ook krijgen de vrienden van Harry meer een eigen leven en doen ze niet alles wat Harry doet zoals dat in de voorgaande boeken is gebeurd.