Face to face door Sandra Glover

Samenvatting van het verhaal

Adelle zit sinds kort op een nieuwe school. Haar vorige school was veel groter, ze had er veel vriendinnen, maar haar moeder zond haar naar deze meisjesschool om problemen met jongens te voorkomen. Adelle vindt deze school niet leuk. Naomi, die haar de eerste schooldagen moet begeleiden blijft maar met haar omgaan. Adelle zou veel liever gewoon met rust gelaten worden en alleen zijn met haar problemen. Maar wanneer Naomi merkt dat er iets scheelt aan Adelle, geeft ze echter niet op. Beetje bij beetje probeert ze een vriendschap op te bouwen. Maar Adelle echter wijst die pogingen steeds af.

Vorig jaar erfde Adelle van haar oma een spiegel. Maar wanneer ze de spiegel in haar kamer zet, merkt ze al gauw dat er iets mis is met de spiegel. Want wanneer ze in de spiegel kijkt, ziet ze niet gewoon haar spiegelbeeld, maar een griezelig, scherp afgetekend gezicht. Onmiddellijk moet ze aan geesten denken. Waarschijnlijk is het de geest van oma, die via de spiegel uit de dodenwereld wil ontsnappen! Ze schrikt zich dan ook een hoedje wanneer ze de volgende keer dat ze in de spiegel kijkt, het gezicht weer ziet. Ze begint te schreeuwen en vlug komt haar moeder aan. Maar als Adelle uitlegt wat ze gezien heeft, wordt haar moeder boos. “Je fantasie is gewoon op hol geslagen, Adelle!” “Had je vroeger maar niet naar al die verhaaltjes van je nicht Julia geluisterd!”

Wanneer ze naar haar vader in Londen gaat, heeft die een verrassing voor haar. Hij haalt enkele poppen boven. Adelle herkent meteen haar lievelingspoppen, waar ze vroeger, met haar nicht Julia altijd mee speelde. Ze is dan ook blij met zijn geschenk. Maar wanneer ze haar poppen bij haar thuis op haar nachtkastje legt, ziet ze het gezicht in de spiegel weer. Het gezicht kijkt voortdurend naar dezelfde pop. Het is Lucy, de meidenpop. “Wil je die pop?” vraagt Adelle aan het gezicht. Plots herinnerde ze zich een verhaal. Een griezelig verhaal over Lucy dat Julia haar ooit eens had verteld.

Adelle was met de poppen aan het spelen, toen haar nicht naar haar toekwam. Ze begon met haar mee te spelen, maar over de naam van de meidenpop waren ze het niet eens. “Ze moet Lucy heten!” riep Julia. “En weet je waarom?” Adelle schudde haar hoofd. “Omdat ze lijkt op de meid die vroeger nog in dit huis heeft gewerkt. Julia begon te vertellen. Het verhaal ging over een meid die ongewenst zwanger was en toen plotseling verdween. Niemand had haar ooit nog teruggevonden. Tot op de dag dat ze een nieuwe meid in dienst namen. Zij sliep in dezelfde kamer als Lucy had geslapen. Maar ze klaagde dat het er spookte en dat het er verschrikkelijk hard stonk. Enkele weken later vonden ze het ontbonden lichaam van Lucy in een koffer. Ze haalden het lijk weg, zegenden de hele kamer, maar het baatte niet, het bleef er spoken…

Het gezicht in de spiegel is de geest van Lucy, wist Adelle nu zeker. Maar wanneer ze dat vertelt aan haar moeder reageert die weer boos. “Stop nu toch met die onzin!”
Maar Adelle was 100% zeker dat het Lucy was. En wanneer ze haar vriendin Naomi uiteindelijk toch in vertrouwen neemt, vertelt ze haar alles. Naomi vreest het ergste en begint een heleboel informatie op te zoeken. En dan ontdekt ze dat Adelle aan de eetstoornis anorexia nervosa lijdt…