Haar naam was Sarah

Samenvatting eerste verhaallijn

Sarah Starzinski is een joods meisje dat tijdens de tweedewereldoorlog met haar broertje en ouders in Parijs woont. Als er midden in de nacht plotseling op de deur word geklopt staat de franse politie voor de deur. De familie word mee genomen, behalve het broertje Michel, hij zit opgesloten in een geheime kast in de slaap kamer. Sarah belooft hem snel te komen halen. Ze houd de sleutel van de kast goed bij zich. Sarah is niet bewust van het fijt dat de franse politie niet het beste met hen voor heeft.

Ze worden mee genomen naar Velodrome de Hiver (een wielrenbaan in parijs) waar ze met ruim 12.000 joden dagenlang worden vastgehouden. Ze hebben vrijwel geen eten of drinken, en Sarah ziet de vreselijkste dingen om zich heen gebeuren. Iedereen word als beesten behandeld, mar langzamerhand veranderd ook iedereen in beesten. Het is midden juli 1942 en ondragelijk warm. Sarah denkt aan haar broertje, de zaklamp in de kast zal wel leeg zijn, en het flesje water zal we op zijn.

Er overlijden veel mensen. De overlevende worden overgebracht naar een van de interneringskampen Drancy en Beaune de la Rolande, net buiten parijs. Sarah en haar ouders worden naar Beaune de la Rolande gebracht. Bij aankomst worden de mannen en vrouwen gescheiden. De kinderen gaan met de moeders mee. Maar na een paar dagen word het nog erger. Ze worden gedwongen hun kostbaarheden in te leveren en dan worden ook de moeders en kinderen gescheiden. De vrouwen worden weg gevoerd naar auschwitz, en Sarah blijft in haar eentje met de andere kinderen achter. Ze mist haar broertje hoe zou het met hem gaan, in haar zak voelt ze de sleutel branden. Sarah voelt zich verantwoordelijk voor de kleintjes, en besluit ze te kalmeren door de verhalen te vertellen die ze ook aan haar broertje vertelde. Op een dag worden ze door wat mannen vastgegrepen, en op het volgende moment ziet Sarah haar prachtige blonde lokken haar op de grond vallen, als ze in de ogen van een van de mannen kijkt herkent ze een van de wijkagenten die haar elke middag hielp oversteken, ze kijkt hem strak aan en ziet dat hij zich schaamt.

Als ze een week later met een leeftijd genootje Rachel probeert te ontsnappen treffen ze de zelfde agent. Hij wil ze eerst tegenhouden maar uiteindelijk helpt hij ze ontsnappen en stuurt ze met een bundeltje geld op pad, de meisjes rennen en rennen. Duiken weg voor patrouillerende Duitsers en bellen uiteindelijk bij verschillende boerderijen aan voor eten maar te vergeefs geen van allen laat ze binnen, uiteindelijk vinden ze een verlaten hondenhok waar ze besluiten te overnachten, ze drinken het water wat er in de waterbak staat. Als er op een gegeven moment een blaffende hond voor het hok staat en er een man naar buiten komt voelen de meisjes dat er iets fout gaat, maar de man is heel vriendelijk en hij en zijn vrouw besluiten de meisjes op te vangen. Rachel is heel ziek, en er moet een dokter bij komen. In plaats van dat de dokter helpt, laat hij de Duitsers komen. Als de Duitsers binnen zijn zit Sarah in de kelder verscholen achter de aardappelen. Rachel word mee genomen, waar heen dat weet Sarah niet.

De volgende dag verteld Sarah de man en vrouw, Jules en Genevieve, dat ze terug naar parijs wil, ze moet haar broertje bevrijden. Zij zijn hier tegen, maar uiteindelijk weet ze hen toch over te halen. En ze gaan samen naar Parijs. Ze weten langs de controle, met de trein, en door het beveiligde Parijs heen te komen. Als ze bij het appartement aan komen blijkt dat er nieuwe mensen in het huis wonen. Toch rent Sarah naar boven en opent de kast. Daar ligt haar overleden broertje.


Samenvatting Tweede verhaallijn

60 jaar later moet de Amerikaanse journaliste, Julia, een artikel schrijven over het vel d’Hiver. Ze woont met haar franse man en dochter van 11 in parijs. En ze zijn net van plan om in een familie pand van haar mans familie te trekken. In een gesprek met haar schoonoma, hoort ze dat de familie in Julie 1942 pas in bezit van het pand is gekomen. Dat was rond de tijd van de razzia als ze zich het goed herinnerd.

Ze gaat op onderzoek wie er daar voor had gewoond, en komt zo op de familie Starzinski. Ze komt er ook achter dat de dochter nooit vervoert is naar auschwitz. Hier begint haar zoektocht naar Sara. Met veel hikken en stoten krijgt ze uiteindelijk uit haar schoonvader los dat hij er bijwas toen Sarah haar broertje in de kast vond, hij is het nooit vergenten, en zijn vader ook niet. Zijn moeder heeft er nooit wat vanaf geweten en zo is het een onuitgesproken familie geheim gebleven. Tussen de papieren van zijn vader vind Julia’s schoonvader brieven naar Jules en Genevieve, hij heeft altijd contact gehouden.

Julia’s zoektocht gaat verder. Zo komt ze bij de twee pleegbroers van Sarah, de kinderen van Jules en Genevieve, hier verneemt ze dat Sarah naar Amerika is verhuist. Julia geeft niet op, ze zou toch deze zomer naar Amerika gaan om haar familie op te zoeken. Ze vind de man van Sarah, zij zelf is helaas al overleden. Wel leeft haar zoon nog, hij woont in Italië. Julie is vast beraden om de familie van Sarah te laten weten dat het haar spijt wat er 60 jaar geleden in haar appartement is gebeurd. Ze rijst met haar dochter naar Italië af en ontmoet daar de zoon van Sarah. Hij wil niets van dit alles weten, zijn moeder was toch niet joods. Hij stuurt ze weg en wilt geen contact meer met haar.

Een paar maande later staat hij plotseling voor de deur, Julia die nu hoog zwanger is, verteld hem het hele verhaal over zijn moeder. Hij zelf heeft een schrift je met aan tekeningen van zijn moeder gevonden en een sleutel, de sleutel van de kast. Hij weet niet wat er in het schriftje staat en als Sarah het ontcijferd, blijkt dat Sarah niet aan een auto ongeluk is gestorven maar dat ze zich zelf het leven heeft ontnomen. Ze nemen afscheid van elkaar, en jarenlang hoort Julia niets van hem.

Heeft ze alles hier nou voor gedaan, ze heeft haar relatie met haar man op het spel gezet en haar ongeboren kindje is in gevaar gekomen. Nee ze heeft het voor zich zelf gedaan ze moest het doen. Sarah is een stukje van haar geworden.

Een paar jaar later woont Julia met haar twee dochters weer in Amerika, ze is gescheiden van haar man en vertrokken uit parijs. Als ze op het internet ziet dat de zoon van Sarah ook in Amerika woont voelt ze zich blij maar ze durft geen contact op te nemen. Gelukkig neemt hij zelf contact op, hij wilt met haar praten.. als na afloop van het gesprek hij naar de naam van de kleine vraagt is dat eigenlijk al duidelijk.

Haar naam is Sarah.


Het boek

Het boek is oorspronkelijk een Engels boek, dat onderhand al in meer dan dertig talen is vertaalt. De Engelse benaming is: Sarah’s key.


Zakelijke gegevens:

Auteur: Tatiana de Rosnay

Titel: Haar naam was Sarah

Uitgever: Artemis & co

Jaar van eerste druk: 2007


De Schrijfster

Tatiana de Rosnay is geboren in 1961 en heeft een Franse vader en Engelse moeder. Ze werd geboren in Frankrijk, maar verhuisde in haar jeugd naar Boston (Amerika). Na school studeerde ze literatuurwetenschappen in Engeland. Daarna ging ze terug naar Frankrijk waar ze journaliste en schrijfster werd. Sarah’s Key was haar eerste Engelstalige boek, daarvoor schreef ze Franstalige boeken.

Eigen mening

Vond het een prachtig aangrijpend verhaal, mooi beschreven en goed vormgegeven. Wel vond ik het soms lastig dat in het begin de twee verhalen zo door elkaar liepen, maar daar wende ik aan. lekker korte hoofdstukken, ook fijn voor een dyslectisch iemand. Soms kon ik niet geloven dat het niet waar gebeurd was, zo goed beschreven. Ook bijzonder dat er door zo’n zwaar verhaal, een iets lichtere roman verweven zat.

Ik ben blij dat ik het gelezen heb, en vind dat iedereen er wel eentje op de boekenplank moet hebben staan.