Ik ben dit boek beginnen lezen zonder enige verwachting. Ik zag het op tafel liggen en dacht in plaats van op de computer spelletje te spelen kan ik net zo goed een boek lezen. Tijdens het lezen raakte ik “verslaafd” aan het boek en kon het niet meer wegleggen. Het prachtige verhaal van een levensrijke vrouw die vecht tegen de onderdrukking heeft mij diep geraakt en liet mij nadenken over de dingen die elders gebeuren. De manier waarop Waris haar leven tot nu toe geleefd heeft is fascinerend. Ondanks de vele tegenslagen die ze gekend heeft, bleef ze positief en ging ze verder op zoek naar de oplossing. Er is zeer veel wilskracht, durf en geloof nodig om als zwarte vrouw voor jezelf op te komen en dit dan nog tot een goed einde te brengen. Er zijn verschillende thema’s in het boek die besproken worden: het uithuwelijken van jonge meisjes, het besnijden van vrouwen, verkrachten van vrouwen… Waris heeft dit alles ook meegemaakt en komt nu op voor jonge meisjes om te voorkomen dat zij deze gruwelijke dingen niet gedwongen moeten meemaken. Als ambassadeur van de Verenigde Naties voert ze actie tegen vrouwenbesnijdenis. Zelf zegt ze: “Nadat ik het gehele proces van vrouwzijn had doorlopen, vanaf het vroegtijdige begin met mijn besnijdenis toen ik vijf was, tot de geboorte van mijn baby toen ik 30 was, kreeg ik des te meer respect voor mij moeder. Ik besefte over welke ongelooflijke kracht de vrouwen van Somalië moesten beschikken om de last te dragen die hun deel is, alleen maar omdat ze als iemand van het vrouwelijke geslacht worden geboren. Ik heb als een in het Westen levende vrouw geworsteld om de dingen te doen die ik moest doen, en op sommige momenten dacht ik dat ik het niet zou redden: ik schrobde de vloer bij McDonald’s terwijl ik zoveel last van mijn ongesteldheid had dat ik dacht dat ik flauwviel. Ik ben geopereerd om de grove littekens rond mijn geslachtsdelen weer open te maken, zodat ik normaal kon urineren. Ik heb drie dagen lang weeën gehad, terwijl ik dacht dat ik daar in de verloskamer zou sterven voor de ogen van de dokters. Maar in werkelijkheid heb ik juist geluk gehad. Want hoe zit het met dat meisje daar in de woestijn, dat kilometer na kilometer loopt om haar geiten te drenken, terwijl ze door haar ongesteldheid zoveel pijn heeft da ze nauwelijks rechtop kan staan? Of hoe zit het met de vrouw die als een lap stof weer wordt dichtgenaaid met naald en garen zodra ze haar kind heeft gebaard, zodat haar vagina strak blijft voor haar man? En wat gebeurt er met de alleenstaande moeder die nog steeds dichtgenaaid is wanneer zij haar baby gaat baren? Wat gebeurt er wanneer ze helemaal alleen de woestijn in gaat, zoals mij moeder deed, en probeert het kind ter wereld te brengen? Ik weet ongelukkig genoeg het antwoord op die vraag. Veel vrouwen bloeden daar dood, en als ze geluk hebben vind hun echtgenoot hen eerder dan de gieren en hyena’s. Ze weet hoe het voelt om besneden te worden, kent de gevolgen en probeert daarom vrouwen ervoor te behoeden. Het boek is prachtig geschreven. Sommige fragmenten zijn zo “echt” beschreven dat je er volledig in op gaat en bijna kan voelen wat de persoon voelde toen dit gebeurde. Tijdens het lezen van het boek heb ik veel bijgeleerd over het besnijden van vrouwen. Waris deinst niet terug om de waarheid te vertellen, de gruwelijke gebeurtenissen aan de wereld bekent te maken.