Verantwoording voor de keuze
Ik heb dit boek gekozen, omdat ik het een mooi verhaal vond. Dat komt, omdat ik de film al eerder gezien had en omdat het een aangrijpend verhaal is. In het begin, toen ik nog een boek uit moest zoeken was ik nog aan het twijfelen of ik wel dit boek zou nemen en geen ander boek, maar ik wilde het graag nog een keer lezen, dus vandaar dat ik dit boek gekozen heb.
Eerste reactie achteraf
Verdrietig. Zo voel ik me. Het einde is vrij aangrijpend en pakt mij ook gelijk. Het is een heel mooi, poëtisch boek en poëzie, vooral Engels poëzie vind ik erg mooi. Zo jammer dat meneer Keating weg moet gaan terwijl hij dat niet verdient heeft. Hij heeft Neil eigenlijk alleen maar geholpen, zodat Neil zijn eigen weg ging maken en zou nooit gelukkig zijn als hij verder zou moeten leven met het leven dat niet van hem is, maar van zijn vader. Ik vind het een heel mooi verhaal, met humor en ik vond het weer leuk om te lezen.
Samenvatting
Het is weer het begin van een nieuw schooljaar op de jongens privé-school Welton Academy in Vermont. Zoals gewoonlijk begint het met een welkomsceremonie en de directeur spreekt de ouders met hun jongens toe. Het speelt zich af in 1959 en de school bestaat 100 jaar. Ze worden geleerd wat de vier pilaren zijn in de school: ‘Traditie’, ‘Eer’, ‘Discipline’, Uitmuntendheid’. De jongens worden geacht zich aan deze vier pilaren te houden en weten wat het inhoudt. Ze moeten harder werken dan ooit tevoren. Nolan, de directeur stelt de nieuwe Engels leraar voor: Meneer Keating. Wat niemand nog weet is dat dit geen gewone leraar is, maar daar zullen ze snel achter komen. Knox Overstreet, Charlie Dalton, Neil Perry, Richard Cameron, Steven Meeks en Pitts zijn vrienden en zijn al bekend met de regels en handhavingen op de school. Er komt een zevende jongen bij, de nieuwe kamergenoot van Neil Perry. Todd Anderson. Todd is nieuw en erg verlegen. Gelijk wordt hij hartelijk ontvangen door Neil en later ook de anderen. Zowel Todd als Neil moeten hard presteren om aan de eisen van hun ouders te voldoen. Todd had een broer die het erg goed deed en waar hij elke keer tegen op moet boxen. Neil leeft zijn leven zoals die is uitgestippeld door zijn vader. Hij moet en zal presteren om dokter te worden en zijn vader luistert niet naar wat Neil wil.
De eerste schooldag begint weer op dezelfde saaie manier als altijd. Van de altijd saaie klassen van scheikunde naar Latijn wiskunde. Allemaal hebben ze geen zin meer totdat ze bij de les Engels komen. Meneer Keating, een uitgesproken, enthousiaste leraar trekt de aandacht van de jongens die niet weten wat ze zien en horen. Dit is helemaal geen saaie leraar. Vanaf nu af aan moeten de jongens meneer Keating of meneer Keating noemen of ‘Oh Captain, My Captain’. Met zijn opgewekte les wil hij de jongens laten genieten van het leven en zegt: ‘Carpe Diem’(pluk de dag). Ze gaan het klaslokaal uit en gaan naar de ere-ruimte waar allemaal foto’s staan van voormalige schooljongens, trofeeën. Hij leert ze van het leven te genieten. Door middel van oude foto’s maakt hij duidelijk dat het leven kort is en dat je iets moet doen met je leven, en niet met sombere gezichten ten onder gaan. Hij brengt weer een sprankje licht aan de hemel. De zeven jongens zijn verbijsterd, weten niet wat hun zojuist is overkomen en gaan weer verder naar de volgende les. Ze spreken af voor een studiegroep, alleen Knox kan niet komen, want hij heeft afgesproken met vrienden van zijn vader, de familie Danburry. Eenmaal daar aangekomen ontmoet hij het mooiste meisje in zijn hele leven. Chris, die verkering heeft met de zoon van vader Danburry. Hij is op slag verliefd en gelijk helemaal weg van haar.
Ze zitten weer bij meneer Keating. Meneer Keating vraagt of één van de jongens de inleiding wil lezen. Na een paar regels zegt meneer Keating dat hij het werk van deze meneer vreselijk vindt en ze moeten de hele inleiding uit hun schoolboek scheuren. De lessen maken indruk op de jongens en meneer Keating legt vooral de nadruk op het feit dat ze voor zichzelf denken moeten. Neil wordt nieuwsgierig en komt onder het eten aan tafel met een jaarboek van meneer Keating. Daarin staat dat hij lid was van de Dead Poets Society (Dode Dichters Genootschap) toen hij op deze school zat. Na het eten gaan ze gelijk naar hem toe en vragen wat dat Genootschap inhoud. Keating geeft antwoord en zegt dat ze het merg uit het leven wilden zuigen en dat ze gedichten voorlazen in een oude grot vlakbij de school. Neil komt op een idee en vraagt de jongens of ze die avond meegaan naar die grot en ze zeggen allemaal ja. Neil heeft een boek van meneer Keating gekregen die hij gebruikte tijdens zijn bijeenkomsten van de Dead Poets Society. Alleen Todd hoeft niet voor te lezen, omdat hij dat niet durft. De eerste bijeenkomst is een succes. De volgende dag zitten ze weer bij Engels en er wordt weer veel gelachen. Dan gaat Keating op zijn bureau staan en zegt dat je zo een heel andere kijk hebt op de wereld. Hij herinnert zichzelf eraan dingen steeds anders te zien. Hij nodigt alle jongens uit op zijn bureau om het voor henzelf te zien. Allemaal zijn ze onder de indruk. Neil heeft ondertussen zijn roeping gevonden. Hij gaat auditie doen voor een hoofdrol in een toneelstuk buiten school. Altijd had hij al acteur willen worden, maar hij mocht nooit van zijn vader, maar nu denkt hij ‘Carpe Diem’ en gaat ervoor.
Knox is nog steeds verliefd op Chris en kan haar maar niet vergeten en probeert haar te bereiken, maar dat is erg moeilijk met Chet. Uiteindelijk belt hij haar en hij wordt uitgenodigd voor een feest bij haar thuis en hij is in de zevende hemel.
Meneer Keating gaat met de jongens voetballen. Allemaal krijgen ze een stukje tekst die ze eerst moeten voorlezen voordat ze tegen de voetbal aan schoppen. Dat doen ze om de beurt en allemaal hebben ze een ander stukje en veel reageren ook een beetje woede op de bal af, vooral Pitts.
Neil komt blij terug, omdat hij de hoofdrol heeft. Hij is erg blij en schrijft een brief namens zijn vader aan meneer Nolan als teken dat hij zijn toestemming geeft voor Neils deelname. Dan komt de dag dat ze allemaal een eigen gemaakt gedicht moeten voorlezen wat voor Todd een probleem is. Todd is aan de beurt en zegt dat hij het niet heeft gedaan. Keating haalt hem naar voren en zegt dat hij heel hard YAWP! moet schreeuwen. Na een paar yawpjes zit Keating hem op de sokken dat hij harder moet schreeuwen, net zolang zodat Todd boos en ongeduldig wordt en het uitschreeuwt. Hij moet zijn ogen sluiten en vertellen wat hij denkt. Keating blijft doordrammen over hetgeen dat Todd zegt en Todd wordt van binnen geopend en dramt alles uit wat er in hem zit: een echte poëet. Todd zelf wist niet dat hij dat in zich had, maar meneer Keating wel. Meneer Keating stimuleert de jongens hun eigen tempo te bepalen/vinden. ’s Avonds ziet Neil Todd eenzaam buiten zitten. Todd is jarig en zijn ouders hebben hem hetzelfde bureauset gegeven als vorig jaar en nu weet Todd dat zijn ouders eigenlijk helemaal niet aan hem denken. Alleen maar aan zijn perfecte broer. Neil beurt hem op en Todd smijt zijn cadeau weg. Op de volgende bijeenkomst neemt Dalton twee jonge vrouwen mee. De jongens zijn onder de indruk en weten niet wat ze zien. Vanaf nu af aan wil Dalton ook Nuwanda genoemd worden. Nuwanda zegt dat hij een artikel in de schoolkrant heeft binnengesmokkeld over de Dead Poets Society waarin wordt gevraagd om meisjes op de school. De jongens weten niet wat ze horen en zijn boos. Boos dat ze nu misschien ontdekt zullen worden. Knox is intussen op het feest en wordt dronken gevoerd door andere dronkaards. In zijn bui weet hij niet wat hij doet en kust de slapende Chris die naast hem op de bank ligt. Een vriend van Chet ziet dat en Chet en Knox raken slaags .
En ja, ze zijn erachter gekomen dat er een artikel in de schoolkrant stond die daar niet hoorde. Op een bijeenkomst voor de hele school zegt de directeur dat hij wel de daders zal vinden. Dan opeens gaat er ergens een telefoon. Dalton neemt op en zegt dat het voor meneer Nolan is. Het is God die zegt dat er meisjes op de school moeten komen. Nolan is razend en geeft Dalton er van langs. Hij krijgt letterlijk billenkoek met een houten plank. Nolan begint zijn eerste twijfels over meneer Keating te krijgen en zegt dat zijn lesmethoden misschien wat onorthodox zijn. Keating krijgt te horen dat hij de jongens niet mag leren voor zichzelf te denken. Nee, dat mag pas op de universiteit. John is boos op Dalton en legt hem uit wat ‘Carpe Diem’ inhoud en wat de grenzen daarvan zijn. Dalton is daar over heen gegaan zegt Keating.
Neil gaat repeteren voor het toneelstuk en wanneer hij helemaal opgetogen terug komt zit zijn vader in zijn kamer en zegt dat Neil moet stoppen met deze onzin. Neil weet zich geen raad en gaat naar Keating. Die geeft hem advies om met zijn vader te gaan praten en zeggen wat hij wil, waar hij van houdt.
Knox geeft niet op en gaat naar de school van Chris. Hij zegt tegen Chris dat het hem spijt van die ene avond en heeft bloemen en een gedicht meegebracht. Ze wil niets met hem te maken hebben en gaat naar haar les. Knox zegt ‘Carpe Diem’ in zijn hoofd en gaat haar achterna en leest het gedicht voor waar de hele klas bij staat. Het maakt hem niets uit. Hij houdt van haar. Dan komt Chris weer op de avond van de uitvoering van het toneelstuk waar zij ook heengaat. Chris zegt dat ze zich doodschaamde en dat ze Knox waarschuwt voor Chet die erachter is gekomen. Knox nodigt Chris uit met hem mee te gaan naar het toneelstuk en na een tijdje zegt ze ja. Het toneelstuk is begonnen en Neil geniet. Hij acteert erg goed en na een tijdje als hij helemaal in zijn sas is ziet hij zijn vader aan het eind van de zaal. Hij blijft doorgaan tot het einde van het toneelstuk al weet hij wat er komen gaat. Knox heeft de hand van Chris gepakt die het niet erg vind. Een groot applaus volgt en Neil is erg blij en wordt door iedereen gefeliciteerd. Zijn vader komt hem ophalen in zijn woede en neemt hem mee naar huis. Daar vertelt hij dat Neil naar een andere school gaat, waar tucht heerst. Daarna moet hij naar Harvard zodat hij daarna arts kan worden. Zijn vader heeft het allemaal netjes uitgepland. Neil heeft niets in te brengen en ze gaan slapen. Midden in de nacht sluipt Neil weg uit zijn kamer en gaat naar de studeerkamer van zijn vader. Dan opeens schrikt zijn vader wakker van een geluid. Hij gaat uit bed om te kijken wat dat is en zijn vrouw volgt. Ze doorzoeken het huis en komen in de studeerkamer. Dan ziet de vader van Neil, Neil doodliggen achter zijn vaders bureau; hij heeft zichzelf doodgeschoten met zijn vaders pistool. Niet veel later wordt Todd gewekt door één van de jongens en hoort dat Neil dood is. Hij kan het niet geloven. Hij is verscheurd. Todd geeft de vader van Neil de schuld en hij is erg verdrietig. Ook meneer Keating is verdrietig.
De volgende dag wordt er een afscheidsdienst gehouden voor Neil waarin wordt medegedeeld dat Neils ouders een onderzoek willen die ook komt.
De jongens zitten weer bij elkaar, niet in de grot, maar ergens op school, zeggen niets en kunnen het niet geloven. Cameron komt later binnen en heeft alles verteld aan de directeur, alles over de Dead Poets Society, meneer Keating en heeft alle namen genoemd. Vooral Dalton is erg boos en slaat hem ook. Zo zij het. Elke jongen moet komen en uitleggen en een document onderteken voor het schuldig verklaren van meneer Keating. Ook Todd, onder het bijzijn van zijn ouders. Dalton is van school gestuurd wegens het slaan van Cameron. Meneer mag geen les meer geven en wordt vervangen. Iedereen zit stil in het klaslokaal en ze beginnen weer van voor af aan bij de bladzijden die er uit gescheurd zijn. Cameron moest dan maar voorlezen uit het boek van de nieuwe leraar. Dan komt meneer Keating binnen die zijn spullen komt halen. Hij mag nooit meer lesgeven. Terwijl Cameron de pagina’s voorleest die Keating vreselijk vindt pakt Keating zijn spullen en gaat weg. Dan springt Todd op en zegt dat hij moest tekenen. Keating gelooft hem en loopt verder naar de deuropening. Dan gaat Todd op zijn tafel staan en roept ‘O Captain, My Captain’. Keating draait zich om met verdriet in zijn ogen. Dan volgt Knox en steeds meer jongens allemaal kijkend naar Keating. Keating kijkt en zegt ‘Thank you boys, thank you ‘ en loopt weg. De jongens van wie hij houdt achterlatend, maar met een gevoel van tevredenheid over deze goed jonge mannen die Keating voor altijd in hun hart hebben gesloten.
Titelverklaring
In het verhaal richten de hoofdpersonen de Dead Poets Society opnieuw op. De inspiratie en het idee hadden ze van hun nieuwe leraar Keating. In dat genootschap konden zeggen wat ze dachten en henzelf zijn. Ze konden voor zichzelf denken en hun gedachten even van school af halen. Als de hoofdpersonen daar behoefte aan hadden gingen ze weer naar de grot om daar weer hun ideeën tot uitdrukking te brengen. Alles draait om dit genootschap, meneer Keating en de jongens. Hierdoor worden de jongens weer een beetje zichzelf dan altijd maar de brave Hendrik te spelen en de jongens ontdekken zo ook hun eigen ‘ik’ en dit genootschap helpt hen weer en opent hun ogen. De jongens veranderen helemaal, plukken de dag en dat komt door meneer Keating die zelf ooit meedeed met de Dead Poets Society.
Thema
Wees jezelf, pluk elke dag van je leven, zuig al het merg uit het leven of je zult niet gelukkig zijn. Maak wat van het leven voor het te laat is, want het leven is kort.
Genre
Het is een dramatische/komische roman.
Wijze van vertellen
Het was geen moeilijke schrijfstijl wat de schrijver gebruikt. Ik kon alles prima volgen dus ik vond het geen moeilijk boek om te lezen. Het is gewoon Engels van tegenwoordig dus iedereen zou het kunnen lezen. Het is een auctoriaal verhaal.
Constructie
Het verhaal is chronologisch en er komen geen flashbacks of -forwards in voor.
Setting
Het speelt zich af op de Welton Academy, een privéschool voor jongens in het jaar 1959.
Karakters
De hoofdpersonen zijn:
• John Keating
• Neil Perry
• Knox Overstreet
• Todd Anderson
• Charlie Dalton
• Richard Cameron
• Steven Meeks
• Pitts
Er is zeker sprake van karakterverandering en ontwikkeling zeker bij de laatste zeven personen. John Keating leert die personen weer voor zichzelf te denken en alles uit het leven te halen. De jongens gaan dingen doen die ze altijd hadden willen doen of kunnen doen. De eens zo schuchtere en schuwe Todd stelt zich open voor iedereen om hem heen, hij is een compleet ander mens geworden. Neil Perry ontdekt dat hij niet zijn eigen leven leidt, maar zijn vader en besluit er een eind aan te maken nu hij zichzelf weer gevonden heeft en erachetr komt dat hij gewoon niet zo door kan gaan met leven. Knox Overstreet geeft het meisje waarvan hij houdt niet op, omdat hij elke keer de dag plukt en al het merg uit het leven zuigt. Zo durven alle jongens weer zichzelf te zijn en alles uit hun halen wat er in zit. Meneer Keating opent hun ogen en leert ze ervoor te gaan, elke kans te pakken die ze krijgen, want het leven is kort. Zo veranderen de jongens eens zo gevangen in een web van drukkende ouders en de vier pijlers in jongens die weer in zichzelf geloven en weer voor zichzelf kunnen denken.
Motieven
De moord van Neil, die leidt tot het thema dat je niet gelukkig kan zijn als jij niet je eigen leven leidt en voor jezelf denkt.
Ik heb dit boek gekozen, omdat ik het een mooi verhaal vond. Dat komt, omdat ik de film al eerder gezien had en omdat het een aangrijpend verhaal is. In het begin, toen ik nog een boek uit moest zoeken was ik nog aan het twijfelen of ik wel dit boek zou nemen en geen ander boek, maar ik wilde het graag nog een keer lezen, dus vandaar dat ik dit boek gekozen heb.
Eerste reactie achteraf
Verdrietig. Zo voel ik me. Het einde is vrij aangrijpend en pakt mij ook gelijk. Het is een heel mooi, poëtisch boek en poëzie, vooral Engels poëzie vind ik erg mooi. Zo jammer dat meneer Keating weg moet gaan terwijl hij dat niet verdient heeft. Hij heeft Neil eigenlijk alleen maar geholpen, zodat Neil zijn eigen weg ging maken en zou nooit gelukkig zijn als hij verder zou moeten leven met het leven dat niet van hem is, maar van zijn vader. Ik vind het een heel mooi verhaal, met humor en ik vond het weer leuk om te lezen.
Het is weer het begin van een nieuw schooljaar op de jongens privé-school Welton Academy in Vermont. Zoals gewoonlijk begint het met een welkomsceremonie en de directeur spreekt de ouders met hun jongens toe. Het speelt zich af in 1959 en de school bestaat 100 jaar. Ze worden geleerd wat de vier pilaren zijn in de school: ‘Traditie’, ‘Eer’, ‘Discipline’, Uitmuntendheid’. De jongens worden geacht zich aan deze vier pilaren te houden en weten wat het inhoudt. Ze moeten harder werken dan ooit tevoren. Nolan, de directeur stelt de nieuwe Engels leraar voor: Meneer Keating. Wat niemand nog weet is dat dit geen gewone leraar is, maar daar zullen ze snel achter komen. Knox Overstreet, Charlie Dalton, Neil Perry, Richard Cameron, Steven Meeks en Pitts zijn vrienden en zijn al bekend met de regels en handhavingen op de school. Er komt een zevende jongen bij, de nieuwe kamergenoot van Neil Perry. Todd Anderson. Todd is nieuw en erg verlegen. Gelijk wordt hij hartelijk ontvangen door Neil en later ook de anderen. Zowel Todd als Neil moeten hard presteren om aan de eisen van hun ouders te voldoen. Todd had een broer die het erg goed deed en waar hij elke keer tegen op moet boxen. Neil leeft zijn leven zoals die is uitgestippeld door zijn vader. Hij moet en zal presteren om dokter te worden en zijn vader luistert niet naar wat Neil wil.
De eerste schooldag begint weer op dezelfde saaie manier als altijd. Van de altijd saaie klassen van scheikunde naar Latijn wiskunde. Allemaal hebben ze geen zin meer totdat ze bij de les Engels komen. Meneer Keating, een uitgesproken, enthousiaste leraar trekt de aandacht van de jongens die niet weten wat ze zien en horen. Dit is helemaal geen saaie leraar. Vanaf nu af aan moeten de jongens meneer Keating of meneer Keating noemen of ‘Oh Captain, My Captain’. Met zijn opgewekte les wil hij de jongens laten genieten van het leven en zegt: ‘Carpe Diem’(pluk de dag). Ze gaan het klaslokaal uit en gaan naar de ere-ruimte waar allemaal foto’s staan van voormalige schooljongens, trofeeën. Hij leert ze van het leven te genieten. Door middel van oude foto’s maakt hij duidelijk dat het leven kort is en dat je iets moet doen met je leven, en niet met sombere gezichten ten onder gaan. Hij brengt weer een sprankje licht aan de hemel. De zeven jongens zijn verbijsterd, weten niet wat hun zojuist is overkomen en gaan weer verder naar de volgende les. Ze spreken af voor een studiegroep, alleen Knox kan niet komen, want hij heeft afgesproken met vrienden van zijn vader, de familie Danburry. Eenmaal daar aangekomen ontmoet hij het mooiste meisje in zijn hele leven. Chris, die verkering heeft met de zoon van vader Danburry. Hij is op slag verliefd en gelijk helemaal weg van haar.
Ze zitten weer bij meneer Keating. Meneer Keating vraagt of één van de jongens de inleiding wil lezen. Na een paar regels zegt meneer Keating dat hij het werk van deze meneer vreselijk vindt en ze moeten de hele inleiding uit hun schoolboek scheuren. De lessen maken indruk op de jongens en meneer Keating legt vooral de nadruk op het feit dat ze voor zichzelf denken moeten. Neil wordt nieuwsgierig en komt onder het eten aan tafel met een jaarboek van meneer Keating. Daarin staat dat hij lid was van de Dead Poets Society (Dode Dichters Genootschap) toen hij op deze school zat. Na het eten gaan ze gelijk naar hem toe en vragen wat dat Genootschap inhoud. Keating geeft antwoord en zegt dat ze het merg uit het leven wilden zuigen en dat ze gedichten voorlazen in een oude grot vlakbij de school. Neil komt op een idee en vraagt de jongens of ze die avond meegaan naar die grot en ze zeggen allemaal ja. Neil heeft een boek van meneer Keating gekregen die hij gebruikte tijdens zijn bijeenkomsten van de Dead Poets Society. Alleen Todd hoeft niet voor te lezen, omdat hij dat niet durft. De eerste bijeenkomst is een succes. De volgende dag zitten ze weer bij Engels en er wordt weer veel gelachen. Dan gaat Keating op zijn bureau staan en zegt dat je zo een heel andere kijk hebt op de wereld. Hij herinnert zichzelf eraan dingen steeds anders te zien. Hij nodigt alle jongens uit op zijn bureau om het voor henzelf te zien. Allemaal zijn ze onder de indruk. Neil heeft ondertussen zijn roeping gevonden. Hij gaat auditie doen voor een hoofdrol in een toneelstuk buiten school. Altijd had hij al acteur willen worden, maar hij mocht nooit van zijn vader, maar nu denkt hij ‘Carpe Diem’ en gaat ervoor.
Knox is nog steeds verliefd op Chris en kan haar maar niet vergeten en probeert haar te bereiken, maar dat is erg moeilijk met Chet. Uiteindelijk belt hij haar en hij wordt uitgenodigd voor een feest bij haar thuis en hij is in de zevende hemel.
Meneer Keating gaat met de jongens voetballen. Allemaal krijgen ze een stukje tekst die ze eerst moeten voorlezen voordat ze tegen de voetbal aan schoppen. Dat doen ze om de beurt en allemaal hebben ze een ander stukje en veel reageren ook een beetje woede op de bal af, vooral Pitts.
Neil komt blij terug, omdat hij de hoofdrol heeft. Hij is erg blij en schrijft een brief namens zijn vader aan meneer Nolan als teken dat hij zijn toestemming geeft voor Neils deelname. Dan komt de dag dat ze allemaal een eigen gemaakt gedicht moeten voorlezen wat voor Todd een probleem is. Todd is aan de beurt en zegt dat hij het niet heeft gedaan. Keating haalt hem naar voren en zegt dat hij heel hard YAWP! moet schreeuwen. Na een paar yawpjes zit Keating hem op de sokken dat hij harder moet schreeuwen, net zolang zodat Todd boos en ongeduldig wordt en het uitschreeuwt. Hij moet zijn ogen sluiten en vertellen wat hij denkt. Keating blijft doordrammen over hetgeen dat Todd zegt en Todd wordt van binnen geopend en dramt alles uit wat er in hem zit: een echte poëet. Todd zelf wist niet dat hij dat in zich had, maar meneer Keating wel. Meneer Keating stimuleert de jongens hun eigen tempo te bepalen/vinden. ’s Avonds ziet Neil Todd eenzaam buiten zitten. Todd is jarig en zijn ouders hebben hem hetzelfde bureauset gegeven als vorig jaar en nu weet Todd dat zijn ouders eigenlijk helemaal niet aan hem denken. Alleen maar aan zijn perfecte broer. Neil beurt hem op en Todd smijt zijn cadeau weg. Op de volgende bijeenkomst neemt Dalton twee jonge vrouwen mee. De jongens zijn onder de indruk en weten niet wat ze zien. Vanaf nu af aan wil Dalton ook Nuwanda genoemd worden. Nuwanda zegt dat hij een artikel in de schoolkrant heeft binnengesmokkeld over de Dead Poets Society waarin wordt gevraagd om meisjes op de school. De jongens weten niet wat ze horen en zijn boos. Boos dat ze nu misschien ontdekt zullen worden. Knox is intussen op het feest en wordt dronken gevoerd door andere dronkaards. In zijn bui weet hij niet wat hij doet en kust de slapende Chris die naast hem op de bank ligt. Een vriend van Chet ziet dat en Chet en Knox raken slaags .
En ja, ze zijn erachter gekomen dat er een artikel in de schoolkrant stond die daar niet hoorde. Op een bijeenkomst voor de hele school zegt de directeur dat hij wel de daders zal vinden. Dan opeens gaat er ergens een telefoon. Dalton neemt op en zegt dat het voor meneer Nolan is. Het is God die zegt dat er meisjes op de school moeten komen. Nolan is razend en geeft Dalton er van langs. Hij krijgt letterlijk billenkoek met een houten plank. Nolan begint zijn eerste twijfels over meneer Keating te krijgen en zegt dat zijn lesmethoden misschien wat onorthodox zijn. Keating krijgt te horen dat hij de jongens niet mag leren voor zichzelf te denken. Nee, dat mag pas op de universiteit. John is boos op Dalton en legt hem uit wat ‘Carpe Diem’ inhoud en wat de grenzen daarvan zijn. Dalton is daar over heen gegaan zegt Keating.
Neil gaat repeteren voor het toneelstuk en wanneer hij helemaal opgetogen terug komt zit zijn vader in zijn kamer en zegt dat Neil moet stoppen met deze onzin. Neil weet zich geen raad en gaat naar Keating. Die geeft hem advies om met zijn vader te gaan praten en zeggen wat hij wil, waar hij van houdt.
De volgende dag wordt er een afscheidsdienst gehouden voor Neil waarin wordt medegedeeld dat Neils ouders een onderzoek willen die ook komt.
De jongens zitten weer bij elkaar, niet in de grot, maar ergens op school, zeggen niets en kunnen het niet geloven. Cameron komt later binnen en heeft alles verteld aan de directeur, alles over de Dead Poets Society, meneer Keating en heeft alle namen genoemd. Vooral Dalton is erg boos en slaat hem ook. Zo zij het. Elke jongen moet komen en uitleggen en een document onderteken voor het schuldig verklaren van meneer Keating. Ook Todd, onder het bijzijn van zijn ouders. Dalton is van school gestuurd wegens het slaan van Cameron. Meneer mag geen les meer geven en wordt vervangen. Iedereen zit stil in het klaslokaal en ze beginnen weer van voor af aan bij de bladzijden die er uit gescheurd zijn. Cameron moest dan maar voorlezen uit het boek van de nieuwe leraar. Dan komt meneer Keating binnen die zijn spullen komt halen. Hij mag nooit meer lesgeven. Terwijl Cameron de pagina’s voorleest die Keating vreselijk vindt pakt Keating zijn spullen en gaat weg. Dan springt Todd op en zegt dat hij moest tekenen. Keating gelooft hem en loopt verder naar de deuropening. Dan gaat Todd op zijn tafel staan en roept ‘O Captain, My Captain’. Keating draait zich om met verdriet in zijn ogen. Dan volgt Knox en steeds meer jongens allemaal kijkend naar Keating. Keating kijkt en zegt ‘Thank you boys, thank you ‘ en loopt weg. De jongens van wie hij houdt achterlatend, maar met een gevoel van tevredenheid over deze goed jonge mannen die Keating voor altijd in hun hart hebben gesloten.
Titelverklaring
In het verhaal richten de hoofdpersonen de Dead Poets Society opnieuw op. De inspiratie en het idee hadden ze van hun nieuwe leraar Keating. In dat genootschap konden zeggen wat ze dachten en henzelf zijn. Ze konden voor zichzelf denken en hun gedachten even van school af halen. Als de hoofdpersonen daar behoefte aan hadden gingen ze weer naar de grot om daar weer hun ideeën tot uitdrukking te brengen. Alles draait om dit genootschap, meneer Keating en de jongens. Hierdoor worden de jongens weer een beetje zichzelf dan altijd maar de brave Hendrik te spelen en de jongens ontdekken zo ook hun eigen ‘ik’ en dit genootschap helpt hen weer en opent hun ogen. De jongens veranderen helemaal, plukken de dag en dat komt door meneer Keating die zelf ooit meedeed met de Dead Poets Society.
Thema
Wees jezelf, pluk elke dag van je leven, zuig al het merg uit het leven of je zult niet gelukkig zijn. Maak wat van het leven voor het te laat is, want het leven is kort.
Genre
Het is een dramatische/komische roman.
Wijze van vertellen
Het was geen moeilijke schrijfstijl wat de schrijver gebruikt. Ik kon alles prima volgen dus ik vond het geen moeilijk boek om te lezen. Het is gewoon Engels van tegenwoordig dus iedereen zou het kunnen lezen. Het is een auctoriaal verhaal.
Constructie
Het verhaal is chronologisch en er komen geen flashbacks of -forwards in voor.
Setting
Het speelt zich af op de Welton Academy, een privéschool voor jongens in het jaar 1959.
De hoofdpersonen zijn:
• John Keating
• Neil Perry
• Knox Overstreet
• Todd Anderson
• Charlie Dalton
• Richard Cameron
• Steven Meeks
• Pitts
Er is zeker sprake van karakterverandering en ontwikkeling zeker bij de laatste zeven personen. John Keating leert die personen weer voor zichzelf te denken en alles uit het leven te halen. De jongens gaan dingen doen die ze altijd hadden willen doen of kunnen doen. De eens zo schuchtere en schuwe Todd stelt zich open voor iedereen om hem heen, hij is een compleet ander mens geworden. Neil Perry ontdekt dat hij niet zijn eigen leven leidt, maar zijn vader en besluit er een eind aan te maken nu hij zichzelf weer gevonden heeft en erachetr komt dat hij gewoon niet zo door kan gaan met leven. Knox Overstreet geeft het meisje waarvan hij houdt niet op, omdat hij elke keer de dag plukt en al het merg uit het leven zuigt. Zo durven alle jongens weer zichzelf te zijn en alles uit hun halen wat er in zit. Meneer Keating opent hun ogen en leert ze ervoor te gaan, elke kans te pakken die ze krijgen, want het leven is kort. Zo veranderen de jongens eens zo gevangen in een web van drukkende ouders en de vier pijlers in jongens die weer in zichzelf geloven en weer voor zichzelf kunnen denken.
Motieven
De moord van Neil, die leidt tot het thema dat je niet gelukkig kan zijn als jij niet je eigen leven leidt en voor jezelf denkt.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden