Beneath the skin door Nicci French

1.Wat was je verwachting van dit boek voordat je t ging lezen? Waar dacht je dat het over zou gaan? Op de achterkant van het boek stond dat het boek over drie vrouwen ging die alledrie een anonieme brief krijgen met daarin de aankondiging van hun dood. De politie keert het leven van de vrouwen binnenstebuiten en de afzender van de brieven houdt zijn slachtoffers in de gaten en wacht op het juiste moment, dit volgt uit de brieven die volgen. Ik verwachtte natuurlijk dat het verhaal zou lopen zoals het op de achterkant wordt beschreven en mijn verwachting kwam uit. Ik wist ook dat het een spannend verhaal zou worden, doordat Mevr Stroosnijder van engels mij deze schrijver(s) had aangeraden en zei dat ze spannende boeken schrijven. 2a. Welk van de personages vind jij het sympathiekst en welk personage het minst. Leg dit uit aan de hand van citaten. Geef ook aan of je mening in de loop van het verhaal veranderde. Sympathiekst: Nadia, het derde slachtoffer. Minst sympathiek: Jennifer, het tweede slachtoffer. Nadia: Ik besloot de boel uit te printen om een ramp te voorkomen. Er verscheen een klein venster: error 18. Wat betekende dat? Ik klikte weer, maar de cursor zat vast. Ik tikte woedend op de toetsen, heel hard, alsof ik ze in beweging kon krijgen door fysieke kracht. Mijn leven, mijn nieuwe geordende leven was ergens achter dat scherm, maar ik kon er niet bij. Ik steunde mijn oofd in mijn handen en vloekte en jammerde. Ik sloeg erop. Ik streelde het smekend. 'Alsjeblieft,' zei ik. 'Ik zal voortaan heel braaf zijn.' (blz 200) 'Geeft niks,' zei ik. 'Je mag iets voor me doen.' 'Zeg 't maar.' 'Ik wil de dossiers over deze zaak zien. Niet alleen over mij, maar ook over die twee andere vrouwen.' 'Dat is onmogelijk. Ze zijn niet voor het publiek beschikbaar.' 'Nou moet je 's even heel goed naar me luisteren, Cameron. In mijn ogen heb je je slecht gedragen wat betreft dat seksgedoe. Het idee om seks te hebben met een potentieel slachtoffer is vermoedelijk een soort persverse manier om geil te worden. Maar ik vomd het ook lekker en ik ben volwassen en zo. Ik ben er niet op uit om je te straffen. Dat moet je weten. Maar als je me die dossiers niet geeft, ga ik met Links praten en hem over onze seksuele relatie vertellen en dan ga ik vast een beetje huilen en zeggen dat ik zo kwetsbaar ben.' 'Dat doe je niet.' 'En ik ga het ook aan je vrouw vertellen.' (blz 256) Ik kan aan de hand van citaten niet echt uitleggen waarom ik Nadia het sympathiekst vind, maar ik heb het wel geprobeerd. Allereerst is het de manier waarop ze denkt, zoals in het eerste citaat die mij aanspreekt. Daarnaast vind ik het goed van haar dat ze op een gegeven moment besluit om de zaak zelf op te lossen en de dossiers van de agent Cameron krijgt door hem te chanteren, het tweede citaat. En Als ze alle dossiers heeft bekeken gaat ze naar de kennissen en familie van Zoë en Jennifer om meer informatie te halen. Als ze op een gegeven moment bij de moordenaar thuis is en doorheeft dat hij toch de moordenaar is, dan gooit ze netgezette thee over hem heen en verbrijzeld zijn knie en enkel met een strijkijzer. Ik vind het echt goed dat ze zo goed van zich af weet te slaan. Verderis Nadia even klein als ik en daardoor kan ik me wel goed in haar inleven. Jennifer: 'Kent u de Laurierschool?' 'Hoezo?' Links ging achterover zitten. 'Wat we onder andere proberen is een verband leggen met andere bedreigingen die zich hebben voorgedaan. Hebt u kinderen?' 'Ja, drie jongens.' 'De laurierschool is een openbare bassischool aan een zijstraat van Kingsland Road in Hackney. Hebt u die ooit op het oog gehad voor uw kinderen?' Ik kon een glimlach niet onderdrukken. 'Een openbare basisschool in Hackney? Meent u dat werkelijk?' (blz 112) Plotseling voelde ik me ongerust en geïrriteerd. Dit begon tamelijk ergelijk te worden. 'Wat bedoelt u daarmee: naar mijn leven kijken?' 'Dit is dokter Grace Shilling. Ze is een zeer gerenommeerde psychologe en is gespecialiseerd in de mentale toestand van, nou ja, van mensen die dit soort dingen doen. Ik zou het zeer op prijs stellen als u met haar wilt praten.' Ik keek naar dokter Shilling. Ik verwachtte dat ze zou blozen of glimlachen na de vleiende woorden van Links. Dat deed ze niet. Ze keek naar mij met samengeknepen ogen. Ik voelde me als iets wat met een speld op een stuk karton was geprikt. 'Mevrouw Hintlesham,'zei ze. 'Kunnen we een rustiger plekje opzoeken?' Ik keek om me heen. 'Ik weet niet of het ergens wel rustig ís,' zei ik met een gedwongen lachje. (blz 113) […] 'Heb je een baan, Jenny?' 'Niet het soort baan dat jij bedoelt,' zei ik bijna op een ruzietoon. 'Ik heb geen baan zoals jij die hebt. Ik heb kinderen, en dit huis.' Pak aan, zei ik tegen mezelf met enige voldoening. 'Ik heb geen baan gehad sinds ik zwanger was van Josh, dat is nu vijftien jaar geleden, Clive en ik waren het er vanaf het begin over eens dat ik zou stoppen. Ik was vroeger fotomodel. Niet zoals jij je dat waarschijnlijk voorstelt. Ik deed handen.' (blz 115) Ze heeft teveel make-up op. Het lijkt wel een masker, glad over haar gezicht getrokken. […] Ze is een plaatje dat voortdurend wodrt geretoucheerd en opgepoetst. Een imago dat de wereld wordt voorgehouden. Ze kan zich voor mij niet verstoppen. Ik stel me haar gezicht schoongeveegd voor. Dan zitten er rimpels rond haar ogen, haar neusvleugels, haar mond. Haar lippen zijn dan bleek, zacht, zenuwachtig. Als ze op straat loopt kijkt ze de hele tijd naar haar spiegelbeeld in de etalageruit, om te zien of alles nog op zijn plaats zit. […] Maar ik heb haar in de gaten gehouden. Ik zie voorbij haar glimlach die geen echte glimlach is, en haar lachen dat, als je heel goed luistert, echt heel goed, geforceerd en breekbaar klinkt. Ze is als een snaar van een viool die is opgedraaid tot zo'n snerpende toon. Ze is niet gelukkig. Als ze gelukkig was, of wild van angst, of van verlangen, dan zou ze mooi worden. Dan zou ze uit haar schulp kunnen losbreken en contact leggen met haar ware zelf. Ze heeft niet door dat ze niet gelukkig is. (blz 130) Ik vind het heel moeilijk om de goede ctaten te vinden waarin precies staat waarom ik Jenny het minst sympathiek vind. Eigenlijk zijn Jenny en haar man Clive even erg, want Clive haat zijn vrouw en heeft de ene affaire na de andere. Maar ik mag Jenny nog het minst omdat ze denkt dat ze heel wat is omdat haar man nogal veel geld heeft, dat zie je in het eerste citaat waarin ze lacht om het idee dat zij haar kinderen op een openbare school in een "mindere" buurt zou doen. In het tweede citaat is ze kortaf tegen de mensen die haar willen helpen. Zo zegt ze tegen Grace dat ze huisvrouw is, maar doet dat op zo'n manier alsof Grace daar een vooroordeel over zou hebben terwijl ze dat misschien helemaal niet heeft. In het derde citaat staat hoe de afzender van de brieven naar haar kijkt en hij zegt dat ze teveel make-up draagt en niet gelukkig is. Ik denk ook dat het komt doordat het zo geschreven is dat het makkelijk is om te gaan verafschuwen om oud en lelijk te worden, in plaats van te genieten van het jong zijn. Ik heb me echt geërgerd aan haar toen ik dit deel van het boek aan het lezen was, omdat ze zichzelf aanpraat dat ze een interessant leven heeft en als ze inmand anders tegen komt die er mooier en jonger uitziet en een interssanter leven heeft dan kraakt ze die persoon af.
b. Denk je dat het perspectief van het boek nog iets te maken heeft met je keuze bij a? Leg uit. Nee, want ik vind de hoofdpersoon in het tweede deel van het verhaal net minst sympathiek en de hoofdpersoon in het derde verhaal het sympathiekst. Het enige wat me wel beïnvloed heeft is het citaat uit het stukje dat vanuit het perspectief van de moordenaar geschreven wordt, wat hij over Jenny schrijft heeft wel met mijn keuze bij a te maken. 3a. Kies een personage uit het boek dat een probleem heeft en omschrijf dat probleem. Jenny. Haar man Clive heeft een keer een buitenechtelijke relatie gehad dat weet ze. Maar als ze gaat snuffelen tussen de spullen van Clive voordat de politie dat gaat doen ontdekt ze dat hij veel vaker is vreemd gegaan sinds zij getrouwd zijn . In een brief aan de vrouw waar hij op dat moment een relatie mee heeft (een jonge vrouw die ook mooi is zonder make-up) staat dat Clive Jenny haat. b. Wordt dit probleem opgelost? Zo ja: hoe? Zo nee: waarom niet? Ja en nee. Jenny besluit om het huis waar ze net in waren gaan wonen weer te verkopen en ergens anders opnieuw te beginnen. Hiermee heeft ze het probleem niet echt opgelost, maar is er eerder van weggelopen. Een probleem als dit is eigenlijk niet op te lossen, want gevoelens kan je niet zomaar veranderen. c. Zou jij ook voor deze oplossing hebben gekozen, of, als het niet wordt opgelost, zou jij wel een oplossing zien? Leg je antwoord uit. Ik denk dat ik precies hetzelfde zou hebben gedaan als Jenny, want ik zie geen andere oplossing. Wat kan je anders doen als je man je haat en de ene na de andere affaire heeft. 4. Probeer eens vier symbolen die jij belangrijk vindt uit dit verhaal te halen. Geef het citaat waarin het symbool naar voren komt en vul vervolgens het schema in. Citaat symbool: 'Flat C?' vroeg hij. 'Ja.' 'Post voor u,' zei hij. 'Het ging niet door de brievenbus.' En er was post. Een heleboel verschillende enveloppen in stapeltjes bijeengehouden door een elastiekje. Was dit een grap? Het was een heel gehannes om de bundels onder mijn ene arm te pakken en met de andere mijn regenjas dicht te houden. (blz 25) Ik voelde me een beetje beter. Waar ik me écht beter van had gevoeld was als de stapel brieven was verdwenen, maar die lag nog precies zo op tafel. Al die mensen wisten waar ik woonde. Nou ja, niet allemaal. Een tweede, kort onderzoek wees uit dat een aantal brieven was doorgestuurd door de kranten, waar ze eerst aan gericht waren. Sommigen waren vast aardig. En ik bedacht dat ze tenminste schréven en niet belden of op de stoep stonden. (blz 27) Dit is het symbool: de brieven aan Zoë als reactie op haar "heldendaad". Ik denk dat dit een symbool is omdat: ze nogal vaak terugkomen en er duidelijk een nadruk op gelegd wordt doordat Zoë zich eraan ergert. Ik denk dat het symbool het volgende betekent: ik denk dat het staat voor hoe weinig men in deze cultuur nog om vreemden geeft, want Zoë is al een "held" als ze alleen maar een man die het tasje van een vreemde vrouw steelt, neerslaat met een watermeloen. Citaat symbool: Ik werd er vrolijk van. Louise ging de deur uit om bloemen te kopen, terwijl ik het bad schoonmaakte met een oude handdoek. Ze kwam terug met gele rozen voor in de woonkamer en een plant met vlezige bladeren voor in de keuken. […] 'Laat maar,' zei ze en beetje opgewekt, terwijl ze de stelen van de rozen sneed. 'Doe dan wat parfum op. Mag ik deze kan als vaas gebruiken? Zo, is het nu gezelliger?' (blz 68-69) Dit is het symbool: de schoonmaak of de bloemen als final touch. Ik denk dat dit een symbool is omdat: het verhaal voor de schoonmaak steeds naarde en donkerder wordt, en na de schoonmaak had ik het idee dat alles weer goed komt. Ik denk dat het symbool het volgende betekent: een nieuw begin, een nieuwe start, een poging om het goede leven weer op te pakken, want door de opruiming had ik het gevoel alsog mijn hoofd weer opgeruimd was en alles wat ervoor gebeurd was niet meer belangrijk was. Citaat symbool: Beste Zoë, wanneer wordt iemand als jij - jong, mooi en gezond - bang voor de dood, vraag ik me af. Je rookt (je hebt trouwens een nicotinevlek op je vinger). Soms neem je drugs. Je eet slecht. Je gaat te laat naar bed, maar de volgende ochtend heb je geen kater. Je denkt waarschijnlijk dat je het eeuwige leven hebt, dat je nog heel lang jong zult blijven. Zoë met je witte tanden en dat kuiltje in je wang als je lacht, je zult niet lang meer jong zijn. Je bent gewaarschuwd. Ben je bang, Zoë? Ik hou je in de gaten. Ik ga niet weg. (blz 37) Lieve Jenny, je bent een mooie vrouw. Maar niet als er iemand bij je is. Als je gewoon alleen bent, op straat loopt. Je bijt soms op je bovenlip als je moet nadenken. Je zingt zachtjes voor jezelf. Je kijkt naar jezelf en ik kijk naar jou. Dat delen we met elkaar. Maar op een dag kijk ik naar je en dan ben je dood. (blz 132) Ik stommelde naar binnen en deed het ganglicht aan. Er lag een brief op de mat. Ik raapte hem op en keek naar het handschrift. Keurig zwart schuinschrift: Mejuffrouw Nadia Blake. Ik schoof mijn vinger onder de plakrand en pakte de brief eruit. (blz 211) Dit is het symbool: de brieven die Zoë, Jenny en Nadia krijgen. Ik denk dat het een symbool is omdat: het in alledrie de delen van het verhaal voorkomt, en het naast de afzender van de brieven de enige connectie is tussen de drie vrouwen en de drie delen van het verhaal. Ik denk dat het symbool het volgende betekent: macht. Want door de brieven te sturen heeft de schrijver de macht om de vrouwen bang te maken. Daarnaast is het ook een teken dat ze door een zieke geest geschreven zijn. Citaat symbool: 'Nee,' ontkende ik heftig. Ik wees op de kleine nylon tas onder mijn stoel. 'Weet je wat er in die tas zit?' 'Wat dan?' 'Vijf jongleerballen, onder andere.' Hij keek me aan alsof hij me niet begreep. 'Vijf,' herhaalde ik. 'Wat vind je daarvan?' 'Ongelooflijk,' zei hij, duidelijk onder de indruk. 'Ik heb een meesterlijk plan om helemaal uit dit werk te stappen, maar intussen heb ik niet stilgezeten.' (blz 349) Dit is het symbool: de jongleerballen. Ik denk dat het een symbool is omdat: het in het derde deel over Nadia nogal vaak voorkomt en omdat het bij haar werk hoort. Ik denk dat het symbool het volgende betekent: hoe Nadia in haar leven staat. Aan het begin kan ze alleen maar met drie ballen jongleren, dat is het minimale aantal dat ze moet kunnen voor haar werk om het jongleren te noemen. Aan het einde van her verhaaal, in het citaat, is bezig met het leren jongleren met vijf ballen, ze heeft dus een nieuwe start gemaakt. 5. Wat is bij dit boek volgens jou het thema ( ook wel: de hoofdgedachte van het boek)? Beargumenteer je antwoord aan de hand van minstens drie citaten. Thema: vertrouw op jezelf, neem niet zomaar wat van anderen aan en vecht terug in plaats van ervoor weg te lopen. Citaat: Ik logeerde bij Louise in haar flat in Dalston, bij de markt. Ik kon nergens anders heen. Ze was mijn vriendin en ik vertrouwde haar en in haar nabijheid, klein, vastberaden en lief als ze was, voelde ik me minder angstig.Er zou me niets gebeuren als Louise bij me was. (blz 87) Zoë denkt dat de politie de zaak wel oplost, en als ze daar niet meer zo zeker van is raakt ze in paniek en gaat bij haar beste vriendin Louise logeren. Ze ontvlucht dus haar probleem in plaats van terug te vechten en wordt vermoord. Citaat: 'Nou, Morris Burnside, ik heb een beetje haast. Ik moet een vliegtuig halen.' 'Het spelletje,' zei hij, zwaaiend met een opzichtig pakje. 'Daar he ik over gebeld, weet u nog? Sorry maar de deur was open, dus ben ik maar naar binnen gegaan. Ik heb beneden staan roepen.' 'O, nou, dan bof je dat ik er nog ben. De taxi kan elk moment komen.' […] Ik stapte in mijn schoenen. Het was bijna tijd om weg te gaan. 'Nee, dat is het niet alleen. Ik weet hoe uw man kan bewijzen dat hij onschuldig is.' 'Hoe bedoel je?' 'Er is geen speld tussen te krijgen. Als ze uw lijk vinden, weten ze zeker dat hij het niet gedaan kan hebben.' (blz 194) Jenny denkt dat haar man Clive achter de brieven zit en achter de moord op Zoë omdat de politie dat zegt. Maar dat blijkt helemaal niet waar te zijn. Jenny probeert haar situatie te ontvluchten en wordt vermoord. Citaat: 'Wacht even,' zei ik, voordat hij kon inschenken. 'Ik wil je iets laten zien.' Ik stond op en liep om de tafel heen. 'Het is een soort gocheltruc.' […]' 'Let op.' Ik haalde het dekseltje van de theepot, tilde de pot op en toen gooide ik die razendsnel in zijn gezicht. Een beetje thee kwam ook op mij terecht. Ik voelde het niet eens. Hij brulde als een wild dier. In één beweging pakte ik het strijkijzer met beide handen. Ik had maar één kans en ik moest zwaar letsel toebrengen. Hij had zijn handen voor zijn gezicht geslagen. Ik hief het strijkijzer omhoog en liet het daarna met volle kracht op zijn rechterknie neerkomen. Er klonk een krakend, gruizig geluid en nog een schreeuw. Hij kromp ineen en zakte opzij van de stoel. Wat verder nog? Ik dacht aan de foto. Ik voelde me witheet, gloeiend als een pook. Zijn linkerenkel was bloot. Weer sloeg ik met het strijkijzer. Nog meer gekraak. Nog meer geschreeuw. (blz 330-331) Zoë denkt eerst dat Morris Burnside de moordenaar is, maar als de politie het alibi voor de moord op Zoë naartrekt blijkt hij daarvoor ongeveer duizend getuigen voor te hebben. Maar Zoë zoekt verder naar de dader. Als ze dan bij Morris thuis is bedenkt ze dat hij wel de brieven heeft geschreven aan Zoë, maar dat Fred Zoë's ex hem voor was met het vermoorden van haar en dat hij daar dus een alibi voor had. Maar Morris heeft dus wel Jenny vermoord. Doordat Nadia zelf op onderzoek uitging en niet alles van de politie aannam heeft zij het wel overleefd, in tegenstelling tot Zoë en Jenny.