A royal duty door Paul Burrell

Het boek. Auteur: Paul Burrell. Titel: (A royal duty) In koninklijke dienst. Uitgever: Het spectrum. Jaar van uitgave: 2003. Genre: Roman gebaseerd op een waar verhaal. De schrijver. Paul Burrell heeft in 2003 zijn eerste en laatste boek “A royal duty” geschreven. Paul diende 21 aan het Engelse hof, tot de dood van prinses Diana in 1977 was hij haar butler. Het boek kreeg geen verfilming en ook geen prijzen. Paul woonde en werd geboren in Chesterfield. Na de lagere school heeft hij gestudeerd aan de William Rhodes Secondary School For Boys in Chesterfield. Toen hij 16 jaar was kwam hij van de William Rhodes en ging naar de hotelschool. Hij schreef een aantal sollicitatie briefen onder meer naar Buckingham Palace waar hij uiteindelijk in dienst van de koningin kon komen werken als lakei. Gebeurtenissen. Het verhaal van de butler van Lady Di. Met één telefoontje uit het paleis was dit boek niet verschenen! ‘’Wát heb je haar gezegd?’’ ‘’Dat u weg was, Koninklijke Hoogheid.’’ Zijn gezicht werd knalrood. ‘’WAAROM?’’, brulde hij. ‘’Moet ik dan liegen, Koninklijke Hoogheid?’’ Op deze roekeloze vraag van een bediende antwoordde hij: ‘’Ja! JA! Inderdaad!’’ Hij pakte een boek en slingerde het in mijn richting. Prins Charles, schreeuwend en stampvoetend: ‘’Ja! Ik ben de prins van Wales. En straks ben ik koning! Dus: ja, JA!’’ Eenentwintig jaar werkte Paul Burrell aan het Engelse hof. Hij was de favoriete lakei van koningin Elizabeth II en butler en vertrouweling van prinses Diana, de kapitein van haar schip. In dit boek “koud en openlijk verraad” - volgens de zonen van prinses Diana, schetst Burrell een waarheidsgetrouw én liefdevol beeld van Lady Di. Geen roddels en leugens, wel schokkende, nieuwe feiten en onbekende foto's en brieven. Even onthullend is zijn beschrijving van het leven van de overige leden van de koninklijke familie. Een boek dat de gedachten, verlangens en geheimen van prinses Diana écht openbaart; een ontroerende hulde aan de twee vrouwen die hij diende. Paul Burrell diende 21 jaar het Engelse koningshuis. Tot en met de dood van prinses Diana in 1997 was hij haar butler. Hij is manager van het Diana Princess of Wales Memorial Fund.
Persoonlijke beleving. Dit boek vond ik in een word fantastisch! Echt een waanzinnig leuk boek. Het begin was wel even wennen want de schrijfstijl is heel anders dan een jeugdboek. Het si ook veel moeilijker om te lezen dan een jeugdboek, maar als je het eerste hoofdstuk begrijpt is de rest heel makkelijk om door te komen. Het boek bevat alles wat een boek voor mijn gevoel moet hebben: Het is informatief, humoristisch, serieus en ontroerend. In dit boek is werkelijk niets onmogelijk. Er komen veel grappige momenten en blunders van Paul in voor maar zoals de dood van Diana, dat beleef je echt, je voelt de emotie gewoon. Ik kon het best meeleven met Paul, je leert echt hoe het is om van armoedzaaier naar de adel te gaan kijken. Hij moest zich erg aanpassen, wat soms niet altijd lukte. Ruimte. Paul is geboren in Chesterfield, Chesterfield is een arm mijnwerkersdorpje waar iedereen elkaar kent. Als Burrell naar Buckingham Place is verhuist, kijkt hij er zijn ogen uit. Het paleis is bekleedt met de mooiste tapijten en de wanden in de meters lange gangen zijn bekleedt met allerlei kleuren van stof. De tafels waar de koninklijke familie dineert zijn soms wel 6 meter lang en staan vol met de duurste serviezen en kristallen glazen. Elke avond diende Paul een aantal jaren hier de koninklijke familie, totdat hij via zijn vrouw in contact kwam met Lady Diana Spencer. Over het weer word eigenlijk niks verteld en zijn ook niet van belang. Het verhaal zorgt ervoor dat je een duidelijk beeld krijgt van de koninklijke familie en Lady Di. Zonder dat de media er invloed op heeft. Het boek maakt dus de karakters van de personages duidelijk. Tijd. Het verhaal begint met de geboorte van Paul in Chesterfield op Chapel Road 56. Het verhaal wordt dus verteld van begin tot nu. Het gaat oorspronkelijk over Diana maar ook over Paul Burrell. Het begin is daarom erg verwarrend(ik heb het een paar keer over gelezen). Het eindigt bij de rechtszaak tegen Paul omdat hij informatie van Diana bewaarde (brieven etc.) en hij beste maatjes met Diana was. Het verhaal wordt chronologisch verteld en er is sprake van tijdsprongen. In het verhaal komen veel inleidingen voor waar er dan verder op in word gegaan. Soms maakt het een tijdsprong in het verleden. Voorbeeld: Het dienen van de troonopvolger zou veel meer van me vergen dan het dienen van de vorstin. Een paar weken na de blunder met de koningin-moeder schreef Charles alles op memo’s terwijl de koningin mij altijd alles persoonlijk gaf. Ook de tijd zorgt ervoor dat je alleen iets meer over de personages te weten komt en heeft dus totaal niet de behoefte om spanning op te wekken. Perspectief. Het verhaal wordt geschreven in de ikvorm. Voorbeeld: Ik had vijf weken de tijd om mijn weg te vinden in het vreemde huis en te wennen aan een andere levensstijl. Ik weet niet wat ik zonder de hulp van Wendy Berry, de huishoudster, had moeten doen. Ik kende haar zoon James, die lakei was op Buckingham Palace. ( Paul is net ingetrokken bij de prins en prinses van Wales) Het perspectief zorgt voor een klein deel voor de spanning zoals: Ik liep de trap af en…viel wel 20 traptreden naar beneden en bleef bewusteloos liggen. Dit verhaal is dus absoluut geen alwetende verteller, maar juist een belevende. Paul beschrijft hoe hij de dingen heeft gezien en heeft beleeft en is een personage in het verhaal. Verteller. Voor een deel vertelt Paul wat er gebeurd is, maar soms vertelt hij wat er later is gebeurt. Het verhaal is dus een grote flashback met allerlei stukjes wat er later gebeurt er tussen in. Voorbeeld: Even maakte ik me zorgen over het protocol. Ik weet niet of dit wel kan. Ik hoop maar dat zijne Koninklijke Hoogheid ons niet ziet. Zit daar maar niet over in Paul, zei ze. Ik kan hier nog steeds een warme herinnering aan maken.
Personages. Paul: Grotendeels aan uiterlijk in gewone kleding en smoking met een logo met veren. Het logo van prins Charles de prins van Wales. Goed en eerlijk karakter. Heeft een keurige manier van praten in en rond het koningshuis. Houding is zoals het een butler beaamt: Keurig, dienend, beleeft, en soms doen alsof je gek en blind bent. Diana: Op koninklijke gelegenheden is ze keurig in een mantelpakje naar eigen smaak (die prins Charles haatte). Altijd lief tegen butlers, huishouders en andere leden van hun paleis. Als ze Paul weer eens zag rennen, omdat Charles hem had geroepen en je er eigenlijk al had moeten zijn toen hij je riep, riep ze heel hard: Hup, hup! Rennen! De personeelsleden hoefden voor haar nooit te rennen. Ze stelde geen hoge eisen en was absoluut niet lui, ze sportte namelijk heel actief: dans, paardrijden en tennis. Charles: Een veeleisende man met veel eisen die hij aan personeelsleden stelt. Erg ongeduldig en verliest snel zijn geduld. Voorbeeld: Zo ben je daar, de koningin komt vanmiddag, zorg je dat alles klaarstaat? Toen Charles net was getrouwd met Diana was hij altijd erg vriendelijk en behulpzaam voor Diana maar dat nam steeds meer af. Charles begon een geheime affaire met Camilla Parker Bowles waar Diana uiteindelijk achterkwam en dat betekende definitief het einde voor hun relatie. Ziet er vaak netjes en verzorgd uit voor het publiek en binnenshuis. Stijl Hij schrijft het zoals hij het heeft beleeft, je kunt zijn schrijfstijl herkennen aan de dingen die hij denkt en doet en hoe over Diana en Charles denkt. De grappen die hij in het verhaal schrijft zijn ook van groot belang voor het herkennen van de schrijfstijl. De stijl die hij gebruikt is vrij humoristisch en ondersteunt dat met hyperbolen. Voorbeeld: Uiteindelijk was deze a la Starsky and Hutch klopjacht wel grappig, maar op dat moment vond ik het doodeng. Tegenstellingen komen er ook in voor zoals: Voordat Charles thuiskwam moest zijn vlag altijd hoog op de top van het paleis wapperen, bij de prinses hoefde dit nooit, daar herinnerde ze me altijd aan. Veel andere versterkende begrippen komen er niet in voor. Thema. Het gaat over het leven van prinses Diana en voor een klein deel over dat van Paul Burrell. Er komt in het verhaal niet echt een probleem aan bod. Alleen dat haar relatie met Charles niet helemaal goed is verlopen wat uiteindelijk leidde tot een scheiding. Doordat Paul veel omging met Diana werd na haar dood bij Paul huiszoeking gedaan, er werden zeer persoonlijke brieven van haar gevonden en Paul werd gearresteerd. Paul had de brieven veiliggesteld voordat de media ermee aan de haal ging en waarvoor hij had gevreesd gebeurde: De politie openbaarde haar persoonlijke brieven, foto’s en ander dingen. Uiteindelijk werd Paul vrijgesproken dankzij de hulp van de koningin (Elizabeth 2) en prins Charles. Dit boek had volgens de Boze prins Charles nooit geopenbaard mogen worden omdat het zeer persoonlijke informatie bevat. Daarover ging mede het proces. Het thema van dit boek is hoe het is om in koninklijke dienst te zijn en de druk en media die erbij komen kijken. Dit boek is een relaas van wat sommigen vernietigd wilden zien door Paul Burrell het zwijgen op te leggen.