Tödlicher Schnee door Felix & Theo

Tödlicher Schnee – Felix & Theo

Helmut Müller is een 43 jarige man, weegt 82 kilo, is 1.70 meter lang, rookt zo’n 30 sigaretten per dag en is zo’n man die denkt: “als mijn uitrusting nou maar goed is dan zou ik ook wel goed kunnen skiën. Mensen vinden het raar om Helmut in de sportwinkel te zien, maar hij is hier niet als privé detective maar privé.
1. Het is vandaag 25 Februari
2. Helmut Müller houdt van de bergen, de sneeuw en de zon
3. De prijs voor skispullen is laag

4. In Berlijn is het weer heel slecht.
Zijn schoolvriend Josef Gerhausen heeft een eigen (romantische) blokhut in Garmisch. Josef werkt als leraar en opvoeder in een internaat. Helmut Müller heeft samen met Josef Duits gestudeerd, maar Helmut heeft 2 jaar later examen gedaan omdat hij niet serieus studeerde. Toen Helmut was afgestudeerd waren er veel te veel leraren in Duitsland dus kon hij geen werk vinden in München. Hij besloot naar Berlijn te verhuizen. Hij wou schrijver worden maar na enkele mislukte pogingen om schrijver te worden is hij privé detective geworden. Deze zaak loopt aardig: hij heeft al 1 werknemer in dienst: Bea Braun, zijn secretaresse.

Als Helmut bij de hut van Josef aankomt is er niemand, er hangt een briefje. Hierop staat: Lieve Helmut, ik moet onverwacht terug naar het internaat. De onderdirecteur is in het ziekenhuis, ik heb een kamer voor 5 nachten voor je gereserveerd in Hotel Post. Helmut besluit naar Hotel Post te gaan, hij heeft heel erg gelukt dat er een taxi langskomt. In die omgeving is dat erg zeldzaam.

In Hotel Post aangekomen is er een lange rij voor de receptie. Hij hoort allemaal verschillende talen door elkaar als hij ineens iemand in het Duits tegen hem hoort praten. Het is Gernot Haube. Ze kennen elkaar al lang. Gernot is hier voor een internationale milieuconferentie. Gernot is namelijk lid van een milieubescherming – partij. Hij is tegen SMOG. Dan vraagt een jonge vrouw met lange bruine haren en een zwart pak van een Italiaans design merk: “Bent u dokter Haube?”. Deze vrouw is Orlanda Bassi, ze is een Italiaanse Journaliste. Ze correspondeert voor Corriere della Sera. Orlanda denkt dat Helmut hier ook is voor de milieuconferentie, dus ze stelt hem vragen voor haar interview.

Gernot vertelt Helmut over Jan Mydal, een man met een grijze baard. Hij is een Zweedse arts, hij heeft als 1 eerste iets geprobeerd heeft te doen voor de internationale milieubescherming. Rita Raro, zijn medewerkster is een geheimzinnig (oorspronkelijk) Russisch persoon. Ze zijn altijd samen terwijl Jan Mydal is getrouwd met een rijke Zuid Amerikaanse, zij financiert hem. Zo’n vrouw zou Helmut ook wel willen. Jan Mydal en zijn vrouw wonen in Bern (Zwitserland). Dan wijst Gernot nog 3 mensen aan: Juan Martinez en Jesus Lescano, twee Spanjaarden uit Madrid. Zij hebben de uitlaatgassen van auto’s ontdekt. En iemand uit Athene.

Helmut is eindelijk aan de buurt en krijgt te horen dat hij 5 nachten overnacht in kamer 305. Gernot moet ervandoor (naar een congresbureau) en Helmut laat zijn koffers naar zijn kamer brengen en bestelt iets aan de hotelbar.

Als Helmut naar zijn kamer loopt ziet hij de geheimzinnige Russin (Rita Raro) uit kamer 307. Ze ziet hem, kijkt en loopt dan heel snel de andere kant op waardoor Helmut erg nieuwsgierig wordt.

Een Fransman, Pierre Bresson, vertelt hem dat het water aan de Franse Middellandse-Zeekust vergiftigd is. Hij leert ook nog een collega van Gernot kennen, met welke hij spreekt over de uitlaatgassen. Ook leert hij James Born kennen, een Engelse archeoloog die een stuk voordraagt over archeologie en milieubescherming.

De volgende dag als hij naar beneden loopt in zijn skikleren, zoekt hij Orlanda Bassi, die nergens is te bekennen. Dan ziet hij 2 agenten bij het tafeltje van Gernot, Jan Mydal is vermoord! Hij heeft een klap op zijn hoofd gehad, een kamermeisje heeft hem een half uur geleden gevonden. Helmut vraagt bij de receptie welke kamer van Jan Mydal was, dit was 307, de kamer van Rita Raro was 309! Ze kunnen het niet gebruiken als dit nieuws naar buiten gaat, daarom vragen ze Helmut om de zaak op te lossen. Helmut wil liever niet zijn vakantie verpesten maar doet het toch.

Helmut denkt dat er iets niet klopt aan Rita Raro, ze heeft rode ogen en een bleek gezicht als hij aanklopt bij kamer 309. Hij wil haar wat vragen stellen maar ze antwoord met: “ik heb net de politie alles verteld”. Dan vraagt Helmut wat ze gisterenavond op kamer 307 deed, ze antwoordt met: “We bespraken zijn speech nog een keer”. In de koffieruimte komt Helmut Orlanda Bassi tegen, ze stelt hem allemaal vragen. Müller vraagt zich af waarom ze zo geïnteresseerd is?


Uit onderzoek van de arts is gebleken dat Jan Mydal met een zwaar voorwerp op zijn hoofd is geslagen, op zijn lippen is lippenstift gevonden. Daardoor verdenken ze een sterke vrouw. De dader moest het hotel wel goed kennen, er zijn nergens sporen van de dader gevonden, zelfs niet in de sneeuw op het balkon. Helmut Müller denkt dat Jan Mydal de dader goed kende, en dat toen Jan Mydal zich omdraaide hij een klap op zijn hoofd heeft gekregen. Helmut wil nog een keer met Rita Raro gaan praten.

De conferentiedeelnemers hebben vandaag vrij, vrienden en collega’s van Jan Mydal gaan met een busje naar het klooster. Helmut en Gernot gaan ook mee. Als ze terug willen gaan dan missen ze James Born. Één van de Spanjaarden (Juan Martinez) weet dat James Born iets aan zijn voet had. Ze besluiten langzaam terug te rijden met het busje, misschien komen ze hem onderweg tegen. Ze komen een politiewagen met sirene tegen, Helmut en Gernot vertellen dat ze een collega kwijt zijn en vragen wat er is. De politie heeft een lijk, maar ze hebben hem nog niet kunnen identificeren. Helmut vraagt of hij naar het lijk mag kijken, en ja het is James Born. Zijn hoofd ligt in de sneeuw, de sneeuw is rood.

Toen ze weer terug bij het hotel waren, waren veel mensen bang. Helmut wil met Rita Raro praten, die niet bij de groep was. Als hij naar de lift loopt dan ziet hij haar en achtervolgt hij haar. Ze gaat naar het personeelsgedeelte en loopt de kamer van Peter Bratsch in zonder te kloppen. Helmut hoort stemmen maar kan niet verstaan wat ze zeggen. Hij besluit snel weg te gaan voordat ze hem ontdekken.

Helmut gaat naar de receptie om met de personeelschef te praten. Hij vraagt naar Peter Bratsch. De chef vertelt hem: Peter werkt daar al 5 jaar zonder problemen, het is een rustig typ oorspronkelijk uit Zuid Amerika. Hij werd daar opgevoed door Russische immigranten. Peter heeft gestudeerd, maar de chef wist niet precies welke studie. Peter ging bij Hotel Post als “klusjes”man werken toen ze heel hard personeel nodig hadden.

Dan gaat Helmut naar de hotelbar, waar hij Orlanda Bassi tegenkomt. Hij vraagt haar om vanavond samen uit eten te gaan, ze spreken om 8 uur af. Helmut moet eerst nog iets regelen en dan kan Orlanda zich omkleden.

Helmut wil met Peter praten en gaat naar zijn kamer. Maar Peter is hier niet, Helmut besluit stiekem zijn kamer in te gaan. Hij ziet een bed, een tafel, een rek en een smalle kast. Op het rek liggen wat tijdschriften en boeken, in een boek (archeologie vandaag) vindt Helmut een foto. Op de foto staan 3 mannen (Jan Mydal, James Born, en nog een man) en 2 vrouwen (Rita Raro en nog iemand). Ze staan voor een standbeeld in Egypte, de foto is zo’n 8 jaar oud. Helmut verlaat snel de kamer, maar neemt de foto mee want hij weet dat deze belangrijk is.

Helmut wil Peter nog beter leren kennen en gaat daarom naar de Personeelschef. De andere man op de foto is Peter, maar het is al wel een oude foto zoals Helmut al dacht. Helmut vraagt waar hij Peter kan vinden maar Peter heeft vandaag vrij genomen, morgen kan Helmut Peter weer bereiken. Het congres is inmiddels afgelopen, en morgen vind de afsluitingsmanifestatie plaats. Helmut is op zoek naar Rita Raro, maar kan haar niet vinden. Van Gernot heeft Helmut vernomen dat Rita morgen het manuscript van Jan Mydal voor gaat dragen. Dat betekent dat Rita niet ver kan zijn! Helmut gaat naar de hotelbar, hij vindt dat hij genoeg heeft gewerkt. Het is een mooie avond, Helmut en Orlanda vinden het erg romantisch en lopen terug van het restaurant naar het hotel. Voor het hotel staat een zieken en politie wagen met knipperlicht. Helmut is boos dan moet hij toch weer werken, Rita vertelt hem dat Peter heeft geprobeerd zelfmoord te plegen met slaappillen. Rita heeft hem gevonden en de hulpdiensten gewaarschuwd, Helmut moet werken en neemt afscheid van Orlanda.

Helmut belt Bea Braun ze moet alle informatie over de expeditie naar Egypte zoeken. Na lang wachten belt Bea Braun terug, de groep was o.l.v. James Born, zijn dochter Lynn Born was ook mee. Jan Mydal was geneeskundig verzorger en Rita en Peter Raro waren studenten archeologie. Over Peter Brasch kon ze niks vinden. Terug naar huis is Lynn Born verongelukt. Dan vraagt Helmut of Rita alles wilt vertellen. Ze vertelt. Voor Peter en haar was het hun eerste excursie. Ze studeerden beide archeologie en waren hulpkrachten voor de excursie, zes maanden lang. Rita werd verliefd op Jan Mydal, en als zijn vrouw daar achter kwam was zijn wetenschappelijke carrière voorbij. Peter werd verliefd op Lynn Born, zijn dochter. James Born wilde echter niet dat zijn dochter met hem zou omgaan, en verbood hun nog verder contact te hebben. Maar helaas, zoiets is niet mogelijk als je zes maanden lang op excursie bent en op elkaar bent aangewezen. Op de vraag van Helmut hoe het gebeurde dat Lynn is omgekomen vertelde Rita dat het een ongeluk was, maar anders dan gezegd. Lynn was zwanger, en als zij geen abortus zou laten plegen zou James Born aan de vrouw van Jan Mydal vertellen dat hij een affaire had met Rita Raro. Jan moest ingrijpen, ook al wilde Lynn dat niet. Het was vreselijk, en Peter werd gek. Sindsdien heeft niemand er nog over gesproken. Peter stopte met zijn studie en probeerde alles te vergeten. Toen hij hoorde dat hier een conferentie werd gehouden, is hij weer doorgedraaid.
Nadat Helmut de politie en Gernot heeft ingelicht gaat hij naar de hotelbar om een biertje te drinken. Als hij weer terug naar zijn kamer wil gaan geeft de receptioniste twee briefjes, waarvan een er van zijn oude vriend Josef Gerhausen afkomstig is. Het andere briefje is van Orlanda Bassi. Hij gaat naar haar kamer toe en vraagt haar hem te vergezellen tijdens zijn verblijf in Garmisch, en haar antwoord is ja!