Tödlicher Schnee door Felix & Theo

Inleiding Privé detective Helmut Müller gaat op skivakantie naar Garmisch. Als hij bij de blokhut van zijn vriend Jozef Gerhausen aankomt blijkt er niemand ‘thuis’ te zijn… Hoofdpersonages Helmut Müller is een privé detective. Hij kan niet goed skiën, maar hij houd van de Bergen en de sneeuw en verheugt zich op zijn winterverblijf in Garmisch. Bea Braun is de secretaresse van Helmut Müller. Vind het beroep privé detective interessant en natuurlijk ook haar beroep als secretaresse van een privé detective. Gernot Haube verblijft sinds jaren in de Ecologiebeweging en is deelnemer aan een internationaal congres over het smokgevecht welke gehouden wordt in het verblijfshotel van Müller.
Orlanda Bassi is een correspondente van ‘Corriere della Sera’ en moet een artikel over het milieucongres schrijven. Jan Mydal is een Zweedse arts die zich eenvoudig voor het internationale milieucongres inzet. Rita Raro is een geheimzinnige vrouw van Russische herkomst. Zij is de enige meewerkster van Jan Mydal en neemt met hem aan de conferentie mee. James Born is Engelse archeoloog. Hij draagt een stuk voor over ‘Archeologie en milieubescherming’ Peter Bratsch heeft vroeger archeologie gestudeerd en werkt nu in het congreshotel. Samenvatting Privé detective Helmut Müller heeft net een nieuwe ski uitzet gekocht omdat hij gaat logeren bij zijn oude vriend Josef Gerhausen in Munchen, welke in een romantische blokhut in de bergen woont. De reis naar Munchen was saai. Als Helmut met zijn spullen bij de blokhut arriveert, constateert hij dat er niemand ‘thuis’ is. Wel hangt er een briefje op de deur, waarop staat dat zijn vriend Josef terug moest naar het internaat om de directeur te vervangen welke ik het ziekenhuis ligt. Voor Helmut had hij een hotel gereserveerd voor een verblijf van vijf nachten. Toevallig kwam er een taxi voorbij, wat zeer zelden voorkomt in een plaatsje als Garmisch. Deze taxi brengt Helmut naar ‘Hotel Post’, waar hij de vijf nachten zal verblijven. Voor de receptie van het hotel staat een lange wachtrij, waar Helmut zijn oude vriend Gernot Haube weer terugvindt. Ze kennen elkaar al lang. Gernot is hier voor een internationale milieuconferentie. Hij is lid van een Duitse milieubeschermingpartij. Een jonge vrouw met lang bruin haar in een zwart Italiaans design pak stelt zich aan beide heren voor, Orlanda Bassi, correspondente voor ‘Corriere della Sera’. Orlanda denkt dat Helmut hier ook is voor de milieuconferentie, dus ze stelt hem vragen voor haar interview. Gernot wijst Helmut op een man met een grijze baart, Jan Mydal, een Zwitserse arts die als eerste geprobeerd heeft iets te doen voor de internationale Milieubescherming. Hij is hier op de conferentie met zijn medewerkster, Rita Raro, een zeer geheimzinnige Russin. Ze zijn altijd samen. Jan Mydal is in gesprek met een steenrijke Zuid-Amerikaanse, die waarschijnlijk zijn hele onderzoek financiert. Gernot wijst Helmut nogmaals op twee mensen, Juan Martinez en Jesus Lescano, twee Spanjaarden uit Madrid. Zij hebben de uitlaatgassen van auto’s ontdekt. Eindelijk staan Gernot en Helmut voor de receptioniste. Helmut zegt dat er voor hem een kamer gereserveerd is. Hij krijgt zijn kamersleutel, kamer 305. Later gaat Gernot ervandoor, hij moet naar het congresbureau. Müllerlaat zijn koffer naar zijn kamer brengen en gaat naar de hotelbar, waar enige congresdeelnemers zitten. Als Helmut weer terug naar zijn kamer wil gaan ziet hij hoe er twee deuren wagenwijd openstaan, en haastig een vrouw de kamer verlaat. Helmut gaat zijn kamer in, en vraagt zich af wat er gebeurd kan zijn. Hij douchet zich en nadat hij zich aangekleed heeft verlaat hij zijn kamer wil. Hij gaat naar de receptie en vraagt wie er op kamer 307 logeert. Tijdens het diner leert hij verschillende ecologen en milieubeschermers kennen, maar Jan Mydal verschijnt niet. Waarschijnlijk bereid hij zijn speech voor. Van Gernot heeft hij gehoord dat de Russin Rita Raro als klein kind met haar ouders naar Zuid-Amerika is geëmigreerd, en daar opgegroeid is. Een Fransman, Pierre Bresson, vertelt hem dat het water aan de Franse Middellandse-Zeekust vergiftigd is. Hij leert ook nog een collega van Gernot kennen, met welke hij spreekt over de uitlaatgassen. Ook leert hij James Born kennen, een Engelse archeoloog die een stuk voordraagt over archeologie en milieubescherming. De volgende morgen komt Helmut fris en fruitig aan in zijn skikleding. Hij zoekt de tafel van Orlandi Bassi, maar zij is in geen velden of wegen te bekennen. Dan ziet hij bij de tafel van Gernot twee politieagenten staan. Gernot verteld wat er gaande is, er is een lijk gevonden, het lichaam van Jan Mydal. Aan Helmut wordt gevraagd of hij, als privé detective, wil helpen zoeken naar de dader. Hij baalt er wel van, want dit hoorde een vakantie te zijn, maar toch gaat hij akkoord. Helmut gaat bij kamer 309 langs, waar Rita Raro met rode ogen de deur opent. Ze vertelt aan Helmut dat ze alles wat ze wist al aan de politie heeft doorgegeven. Helmut vraagt aan Rita wat zij gisteravond in de kamer van Mydal deed. Volgens Rita moest ze nog een manuscript doorlezen, waarna ze over zijn stuk hebben gepraat, verder niets. Bedenkelijk verlaat Helmut weer de kamer. In de conferentieruimte is het erg druk. Bij iedereen roept de moord op de Zwitserse arts Jan Mydal veel vragen op. Er komt een arts om een autopsie op het lijf van Jan Mydal te verrichten. Mydal is zeer waarschijnlijk geslagen met een hard en zwaar voorwerp. Wat ook opmerkelijk was, is dat hij lippenstift rond zijn mond had. In het hotel zelf waren verder geen sporen te vinden, dus het moest iemand zijn die dit hotel kende… Helmut denkt na en besluit nog een keer bij Rita Raro langs te gaan. De conferentiedeelnemers hebben ‘vrij’. Vrienden en collega’s van Jan Mydal gaan met een busje naar het klooster. Gernot en Helmut gaan ook mee. Op de terugweg in de bus wordt er opgemerkt dat James Born niet aanwezig is. Er werd rondgevraagd of iemand hem had gezien, maar niemand weet het. Het scheen zo te zijn dat James Born last had van zijn voet, en daarom niet mee is gegaan naar het klooster. Ze komen de politie tegen en die vertellen dat ze een dode hebben gevonden, maar hem nog niet kunnen identificeren. Helmut, Gernot en de anderen vertelden dat ze een collega misten, en vroegen of ze de dode mochten zien. De dode was James Born. Hij lag met zijn gezicht in de sneeuw, met zijn handen naast zijn hoofd. Zo wit als de sneeuw ooit geweest was, zo rood was het nu van het bloed. Toen de bus weer bij het congreshotel arriveerde was er een hoop kabaal, vele mensen waren bang van deze twee moorden, zo dichtbij en zo snel achter elkaar. Helmut gaat opzoek naar Rita, maar kan haar niet vinden tussen de menigte. Opeens krijgt hij Rita in het oog en gaat haar achterna. Ze loopt een personeelskamer in, met de naam ‘Peter Bratsch’ op de deur. Helmut hoort Rita met een man praten, hij probeert te volgen waar ze het over hebben maar het is te vergeefs. Bij de receptie vraagt Helmut om de personeelschef, hij wil hem wat vragen stellen over Peter Bratsch. De personeelschef verteld Helmut dat Peter een rustige jongen is, die sinds vijf jaar in het hotel werkt. Hij is van oorsprong een Zuid-Amerikaan, maar woont al lange tijd in Duitsland. Helmut bedankt de personeelschef voor zijn tijd en gaat terug naar de lobby, waar hij Orlanda Bassi tegen het lijf loopt. Hij vraagt Orlanda mee uit eten, en ze hebben een afspraak staan om 8 uur in de bar. Helmut wil wat meer weten over Peter, en besluit daarop naar zijn kantoor te gaan. Hij klopt op de deur, maar er doet niemand open. Hij breekt het slot met een mes, en doet de deur open. In het kantoor ziet hij een tafel, een bed, een rek en een smalle kast staan. Op het rek liggen enkele boeken en tijdschriften. Naast een boek zit hij een foto liggen waarop twee mannen en twee vrouwen staan. De twee mannen herkent hij zonder moeite, de twee doden Jan Mydal en James Born. Een van de vrouwens is Rita Raro, maar wie die andere vrouw is weet hij niet. Hij verlaat snel de kamer omdat hij bang is om betrapt te worden, en vraagt zich af wat de relatie van die andere vrouw met Peter Bratsch moet zijn. Helmut wil echt wat meer weten over Peter Bratsch, en besluit daarom nog een keer de personeelschef te bezoeken met enkele vragen. Hij vraagt de personeelschef of Peter op de foto staat die hij uit zijn kantoor heeft meegenomen. Peter was de linker jongen, maar de foto was al vrij oud. Peter had vandaag vrij genomen, dus helaas kan Helmut hem niet spreken. Hij bedankte de personeelschef en verdween weer. Het congres is inmiddels afgelopen, en morgen vind de afsluitingsmanifestatie plaats. Helmut is op zoek naar Rita Raro, maar kan haar niet vinden. Van Gernot heeft Helmut vernomen dat Rita morgen het manuscript van Jan Mydal voor gaat dragen. Dat betekent dat Rita niet ver kan zijn! Helmut gaat naar de hotelbar, pakt een tafeltje en wacht op Orlanda voor hun diner. Het is een mooie avond. Helmut en Orlanda lopen van het restaurant terug naar het hotel. Op hun weg terug zien ze een politiewagen en een ambulance. Helmut wordt boos en Orlandi vind het maar een enge toestand. Helmut vraagt aan Rita wat er aan de gang is, en zij vertelt met een grijs gezicht en rode ogen van het huilen dat Peter geprobeerd heeft zichzelf van zijn leven te beroven met slaaptabletten. Helmut neemt afscheid van Orlanda, hij heeft nog wat te doen. De volgende morgen zullen ze elkaar treffen tijdens het ontbijt. Het is bijna een uur, en Helmut belt zijn secretaresse Bea Braun op met de opdracht morgenvroeg naar de bibliotheek te gaan, en alles te doorzoeken over archeologen en vaktijdschriften van 6 jaar geleden. Ze moet zoeken naar een artikel over een excursie in Egypte met Jan Mydal, James Born, Peter Bratsch en Rita Raro als wetenschappelijk onderzoekers. Bea beloofd het terug te bellen zodra ze het gevonden heeft. De volgende morgen is de afsluitingsmanifestatie. Rita Raro draagt het manuscript van de vermoorde Jan Mydal voor. Tien minuten later wacht Helmut in zijn hotelkamer op een telefoontje van zijn secretaresse Bea Braun. Eindelijk gaat de telefoon, en Bea verteld Helmut over haar vondst. James Born was de leider van de excursie. Jan Mydal was geneeskundig verzorger. Lynn Born, dochter van James Born was studente, evenals Peter Bratsch en Rita Raro. Deze groep had een belangrijke ontdekking gedaan over een figuur in het oude Egypte. Op de terugweg van hun excursie is de dochter van James Born, Lynn, verongelukt, en haar lichaam is tot op heden nooit gevonden… Helmut gaat naar de kamer van Rita Raro, en vraagt haar alles over haar, haar broer Peter Bratsch en de fatale excursie voor Lynn Born. Ze verteld. Voor Peter en haar was het hun eerste excursie. Ze studeerden beide archeologie en waren hulpkrachten voor de excursie, zes maanden lang. Rita werd verliefd op Jan Mydal, en als zijn vrouw daar achter kwam was zijn wetenschappelijke carrière voorbij. Peter werd verliefd op Lynn Born, zijn dochter. James Born wilde echter niet dat zijn dochter met hem zou omgaan, en verbood hun nog verder contact te hebben. Maar helaas, zoiets is niet mogelijk als je zes maanden lang op excursie bent en op elkaar bent aangewezen. Op de vraag van Helmut hoe het gebeurde dat Lynn is omgekomen vertelde Rita dat het een ongeluk was, maar anders dan gezegd. Lynn was zwanger, en als zij geen abortus zou laten plegen zou James Born aan de vrouw van Jan Mydal vertellen dat hij een affaire had met Rita Raro. Jan moest ingrijpen, ook al wilde Lynn dat niet. Het was vreselijk, en Peter werd gek. Sindsdien heeft niemand er nog over gesproken. Peter stopte met zijn studie en probeerde alles te vergeten. Toen hij hoorde dat hier een conferentie werd gehouden, is hij weer doorgedraaid. Nadat Helmut de politie en Gernot heeft ingelicht gaat hij naar de hotelbar om een biertje te drinken. Als hij weer terug naar zijn kamer wil gaan geeft de receptioniste twee briefjes, waarvan een er van zijn oude vriend Josef Gerhausen afkomstig is. Het andere briefje is van Orlanda Bassi. Hij gaat naar haar kamer toe en vraagt haar hem te vergezellen tijdens zijn verblijf in Garmisch, en haar antwoord is ja! Eigen mening Ik vond het geen leuk boekje, alhoewel ik sowiezo al geen fan ben van Duitse krimi’s. Het was te langdradig en te onwerkelijk. Het las niet lekker en ik vond de verhaallijnen niet interessant.