London, Liebe und all das door Dagmar Chidolue

Onderwerp van de tekst: De liefde tussen een blank Duits meisje, en een donkere Afrikaanse jongen. Inhoud van de tekst: Katharina vertrekt voor een reis naar Londen, om zo haar Engels wat op te vijzelen.Haar vader, moeder en vriend Oliver brengen haar weg, en Katherina voelt dit meer als een verplicht afscheid dat van haar genomen wordt, dan als een afscheid wat zij van hen neemt..Het is een verstikkende sfeer waaraan ze ontvlucht en op de boot al geniet ze van haar vrijheid. In Londen gaat ze naar het afgesproken adres, waar ze bij familie Rajan een bed&breakfast heeft afgesproken. (logies met ontbijt dus) Ze is echter nog erg onzeker, weet bijvoorbeeld niet goed hoe dat met de metro-kaartjes werkt en is daardoor niet erg op haar gemak. Bij de familie Rajan blijkt dat het huis overvol is: Men heeft gewoon teveel kamers verhuurd. Ze wordt "doorgeschoven" naar kennissen, waar ze een eigen kamer krijgt. Deze kennissen zijn Lilian (een Duitse) en John Okonkwo, een diplomaat uit Negeria. Daar trekt Amobi, hun elfjarige zoon, haar aandacht. Hij stottert en wordt in een internaat "gedaan" en komt duidelijk aandacht te kort. Ze sluit een soort stille vriendschap met hem. Via de vele mensen die bij John op bezoek zijn leert ze op een gegeven ogenblik Azuka kennen, een wiskundestudent uit Nigeria. Het is liefde op het eerste gezicht, ze voelt zich bij hem op haar gemak, ook omdat hij heel zelfverzekerd op haar overkomt. Maar als snel wordt duidelijk dat niet iedereen makkelijk op hun relatie reageert of zal gaan reageren. De vader van Azuka is een belangrijk man in Nigeria, die hele negatieve ervaringen met blanken heeft. Azuka's leven is bovendien al voor een groot deel voor hem gepland. Als haar moeder vertelt, dat Oliver nog steeds niets van haar gehoord heeft, wordt het duidelijk dat ze niets (meer) voor hem voelt. Ze komt niet verder dan "Beste Oliver" als ze plichtmatig een briefje wil schrijven. Even weet ze niet meer hoe het verder moet, ze is gelukkig en vol zorgen tegelijk. Ze schrijft een briefje aan Azuka, waarin ze hem duidelijk maakt dat ze hem niet wil zien, maar hoopt aan de andere kant dat hij toch komt. Azuka ziet dit echter als een afwijzing en komt niet meer. Daarom besluit Katherina om, veel vroeger dan gepland, terug naar Duitsland te gaan. Eenmaal thuis zijn haar ouders dolblij dat ze behouden terug is. Als na een paar dagen post van Azuka komt, waardoor haar duidelijk wordt, dat alles goed komt, maakt ze het uit met Oliver. Haar ouders begrijpen er niet veel van. Langzaam maar zeker uiten zij hun vooroordelen over een relatie met een Afrikaan, iemand van "da unten". Bovendien "hebben ze allemaal aids", zegt Oliver. Of: "...ze proberen met westerse vrouwen te trouwen om te kunnen blijven". Ook op school is er sprake van een misplaatste nieuwsgierigheid; alles wat met Afrika te maken heeft wordt opeens Katharina toegeschreven. In de herfstvakantie bezoek zij hem weer, met de Kerst is hij bij haar ouders op bezoek. Haar ouders lijken zich sportief op te stellen. Ze zijn zeer verbaasd dat - als ze de foto's van het ouderlijk huis van Azuka zien - dat "ze" daar niet zo leven, zoals zij zich dat altijd voorgesteld hadden. Maar haar moeder wil liever niet bij daglicht een wandeling met Azuka en Katharina maken." Wat zullen ze wel niet zeggen...". Nadat Katharina haar examen heeft gehaald, gaat ze weer naar Londen. Daarna vliegt Azuka naar zijn vader, die echter elke bintenis met haar uitsluit. Katharina ziet het een tijd lang niet meer zitten, ze schrijft zelfs een briefje dat het uit is, maar ze komen er samen toch weer uit. Azuka moet veel aan zijn dissertatie werken, Katharina gaat in Frankfurt wiskunde en Engels studeren en trekt samen met een schoolvriendin (Claudia) in in een "Wohngemeinschaft". Af en toe ziet ze het helemaal niet meer zitten en roept uit dat ze toch niet zonder hem kan leven. Als hij voor een paar dagen in Duitsland is voor een congres bezoekt hij haar en alles is weer goed. Een paar maanden later gaan ze samenwonen in Londen. Aan zijn zijde is ze er zeker van dat ze samen een oplossing zullen vinden. Ik heb de tekst gekozen omdat: Het leek me een leuke tekst, omdat hij gaat over een meisje van ongeveer mijn leeftijd en het boek heel erg in de ‘nu-tijd’ speelt. Het zou dus zo mijzelf of iemand in mijn omgeving kunnen gebeuren en dat sprak me wel aan.
Ik vond de tekst moeilijk/gemakkelijk omdat: Ik vond de tekst niet extreem moeilijk, maar een makkelijke tekst is het ook niet. Wel is het zo dat als je wat langer achter elkaar doorleest het na een tijdje wat sneller gaat omdat je er wat in komt te zitten, maar de volgende keer is het weer net zo moeilijk beginnen. Het was in ieder geval niet een heel moeilijk boekje, maar het is ook niet zo dat ik het ‘even’ las. Geef in enkele zinnen jouw mening over de tekst: Ik vond het een leuk verhaal en het was daardoor ook niet zo dat het echt ‘lezen omdat het moet’ was, maar het was ook nog wel leuk om te doen. Wat is de lengte van de tekst? 151 bladzijden. Hoe lang heb je over deze tekst gedaan? Ongeveer 5 uur.