Im Westen nichts Neues door Erich Remarque

4. OVER HET GENRE
“Im Westen nichts Neues” valt onder het hoofdgenre epiek. Het is een roman die over de gruwelen en de zinloosheid van oorlog gaat.

5. OVER DE INHOUD VAN HET BOEK

5.1 SAMENVATTING
In 1916 komt Paul Bäumer in de oorlog samen met 6 vrienden, namelijk Katczinsky, Kropp, Müller, Tjaden, Westhus en Kemmerich. De jongens zijn door hun leraar Kantorek al helemaal 'warm' gemaakt. Kantorek zei dat als je niet naar de oorlog zou gaan, je erg laf was. De jonge soldaten hebben zich de oorlog geïdealiseerd. De jongens gaan eerst voor 10 weken naar een trainingskamp. Paul komt samen met Kemmerich, Kropp en Müller in dezelfde groep onder leiding van Stanislaus Katczinsky. De groep is een onderdeel van het 9de korporaalschap aangevoerd door Himelstoß. Het 9de korporaalschap is weer een onderdeel van de 2e compagnie. Iedereen heeft een hekel aan hem. Als ze aan het front komen, is het heel anders dan ze zich voorgesteld hadden. Men vecht er niet meer voor het vaderland, maar voor zichzelf. Je moet er zelf voor zorgen dat je overleeft. Er sterven veel soldaten, maar het voedsel wat daarvoor bestemd was, kunnen de andere soldaten goed gebruiken. Al snel raakt de eerste van Paul's vriendengroep gewond, namelijk Kemmerich. Hij heeft een bovenbeenschotwond en zijn been wordt wordt geamputeerd. Hij sterft in een militair hospitaal in Paul zijn bijzijn. Paul heeft beloofd Kemmerichs moeder te schrijven over zijn overlijden. Müller krijgt de laarzen van Kemmerich. Er komen steeds meer jonge soldaten aan het front. Het zijn gewoon nog kinderen. Het leven aan het front wordt steeds onmenselijker. Men vecht er als dieren, het enige dat telt is doden en overleven. De groep heeft veel angst. Als ze niet aan het front zijn, spreken ze vaak over vrede. De jongens krijgen op een keer ruzie met Himmelstoß, waarna Kropp en Tjaden straf krijgen. De samenwerking onder de Duitsers wordt steeds slechter, de Fransen en Engelsen zijn erg sterk. De jongens vechten alleen nog maar om zelf te overleven. Als Paul alleen is, denkt hij vaak na over zijn vroegere leven, wat erg ver weg van zijn huidige 'leven' staat. Himmelstoß komt ook aan het front. Van de 2e compagnie zijn nu nog maar 32 van de 150 soldaten in leven. Omdat dit erg weinig is, worden ze opnieuw ingedeeld. Haie Westhus is ondertussen ook omgekomen, zijn hele rug lag open. De overgebleven vrienden maken nog wel lol, vooral om het leed te verbergen. Zo brengen ze bijvoorbeeld een nacht door bij 3 Franse meisjes. Dan krijgt Paul 17 dagen verlof. Hij gaat naar zij familie toe in zij geboorteplaats. Paul heeft het niet gemakkelijk en huilt heel wat af. Zijn moeder is heel erg ziek en heeft kanker. Hij merkt dat ze hier in Duitsland een verkeerd beeld hebben van de oorlog, maar Paul kan en wil daar niet over praten. Er is in Duitsland ook een schaarste aan voedsel. Paul hoort dat Kantorek ook als soldaat de oorlog is ingegaan en hij moet hier wel om lachen. Voordat Paul weer naar het front gaat moet hij op cursus. Paul komt een groep gevangen genomen Russen tegen. Hij begrijpt eigenlijk niet waarom ze vijand zijn en geeft ze levensmiddelen en sigaretten. Zijn vader en zus komen hem ook nog een keer bezoeken en delen mee dat het steeds slechter gaat met zijn moeder. Als Paul weer aan het front is, voelt hij zich er weer helemaal thuis. De Duitse keizer komt een dag langs, om de Duitse soldaten te bezichtigen. Paul had veel verwacht van de keizer, maar hij vond hem maar een gewoon mens. De geruchten gaan dat de soldaten naar Rusland moeten om daar te vechten, maar dit gebeurt niet. Bij een aanval vlucht Paul alleen en hij schuilt in een diepe kuil. Wanneer er een Fransman bij inspringt, probeert Paul hem meteen te vermoorden. Hij krijgt er veel spijt van en blijft tot de soldaat gestorven is. Hij belooft de soldaat, genaamd Gérard Duval, naar zijn vrouw te schrijven over zijn dood. Paul ziet in dat oorlog en gevoel eigenlijk niet samengaan. Er breken 3 goede weken aan. De groep moet de voedselvoorraad bewaken in een verlaten dorp en hebben daardoor een overvloed aan voedsel. Bij een Franse aanval raken Albert Kropp en Paul gewond aan hun been. Ze komen terecht in een militair hospitaal en later gaan ze naar een katholiek ziekenhuis in de buurt van Keulen. Paul geneest, maar Alberts been moet worden geamputeerd. De situatie in het ziekenhuis is erg slecht: de artsen experimenteren, veel mensen sterven en er zijn talloze slachtoffers. Paul keert weer terug naar het front. Bijna al zijn vrienden sterven, alleen Paul en Katczinsky blijven over. De Duitse troepen moeten steeds meer terugtrekken en iedereen weet dat Duitsland de oorlog gaat verliezen. Veel soldaten zijn ziek, deserteren of plegen zelfmoord. Er is niet genoeg eten en drinken en er is een gebrek aan munitie. De zomer van 1918 wordt bloederiger dan ooit, veel kindersoldaten vallen. Dan sterft ook Pauls laatste vriend Katczinsky. Paul is nu de enige die over is van zijn vroegere groep. Paul weet dat, als hij dit overleeft, hij niet meer in het normale leger kan terugkeren. Wat hij gezien heeft kan hij niet verwerken, hij behoort tot de verloren generatie. Ook heeft Paul geen angst meer om te sterven, hij heeft namelijk niets meer te verliezen. Zijn leven is niets meer waard, want hij heeft té veel mensen dood zien gaan. In Oktober 1918 sterft Paul. De oorlog was bijna voorbij. Paul ligt met zijn gezicht in de grond. Wanneer men hem omdraaide, kon men zien dat hij niet lang geleden kon hebben. Het leek wel of hij tevreden was dat hij zo dood gegaan was. Die dag luidde het oorlogsbericht:'Im Westen nichts zu Melden.'

5.2 PERSONAGES

5.2.1 KARAKTERBESCHRIJVING EN –ONTWIKKELING/5.2.2 ONDERLINGE RELATIES
 Paul Bäumer
Paul Bäumer is de hoofdpersoon. In 1916 komt hij na een trainingskamp van 10 weken komt hij in de oorlog. Hij heeft een hekel aan doden en hij is bang voor de dood. Aan het einde is hij hier minder bang voor en hij sterft ook.

 Staislaus Karczinsky
Hij is de leider van de groep van Paul. Hij is ook een goede vriend van hem. Hij wil anderen helpen met zijn ervaring en is dan ook een erg sociaal persoon. Hij is niet bang voor de dood en probeert anderen gerust te stellen.

 Himmelstoß
Hij is de onderofficier van de 9de korporaalschap van Paul. De meesten mogen hem niet. Hij geeft alleen bevelen om hen te kwellen en denkt alleen aan zichzelf. Hij is ook erg arrogant, hij vindt zichzelf geweldig.

 Kantorek
Kantorek is een leraar. De jongens waren vroeger bang voor hem, maar aan het front lachen ze om hem. Hij is streng en wil dat alle jongens de oorlog in gaan. Door hem krijgen de jongens een beetje een ideaalbeeld van de oorlog. Hij beseft niet dat hij de jongens de dood instuurt.

 Albert Kropp
Hij zat vroeger bij Paul in de klas en zit bij het front ook in dezelfde korporaalschap als Paul. Hij is een vriend van Paul. Hij komt voor zichzelf op en is brutaal.

 Müller V
Hij zat vroeger in dezelfde klas als Paul en zit bij het front ook in dezelfde korporaalschap. Ook hij is een vriend van Paul. Müller hecht veel waarde aan vriendschap en is altijd vrolijk. Hij probeert altijd positief te blijven ondanks alle ellende. Hij is niet bang om dood te gaan.

 Franz Kemmerich
Hij is een oude schoolkameraad van Paul en zit ook in de groep. Hij is een vriend van Paul. Hij sterft als eerste in het militair hospitaal. Hij is voor anderen een goede vriend is erg realistisch, niet bang voor de dood en behoudt altijd zijn gevoel voor humor.

5.3 TIJD EN TIJDSVOLGORDE
Het verhaal speelt zich af gedurende de tweede helft van de Eerste Wereldoorlog. Het duurt ongeveer twee jaar en beslaat de jaren 1917-1918. Er komen enkele flashbacks in voor naar eerdere perioden. Het lezen van het boek heeft grofweg een maandje geduurd (af en toe een avond).

5.4 PLAATS/RUIMTE
De plaats waar dit verhaal zich afspeelt is de westelijke frontlinie van de Eerste Wereldoorlog, die lag in België en Frankrijk. Dit verhaal speelt in (het huidige) Frankrijk. Een deel van het boek speelt zich af in de loopgraven, een ander deel speelt zich af in het dorp waar Paul vandaan komt, als hij daar zijn verlofperiode doorbrengt.

6. OVER DE ACHTERGRONDEN VAN HET BOEK

6.1 THEMATIEK
Het thema van het boek is oorlog. Het gaat over het leven van een soldaat in de Eerste Wereldoorlog. Je leest in het boek goed hoe het leven voor een soldaat nou echt was en wat de gevolgen van een oorlog zijn.

6.2 MOTTO
‘Dieses Buch soll weder eine Anklage noch ein Bekenntnis sein. Es soll nur den Versuch machen, uber eine Generation zu berichten, die vom Kriege zerstort wurde- auch wenn sie seinen Granaten entkam.’

Het motto geeft eigenlijk de bedoeling van het boek. De schrijver wil duidelijk maken wat de gevolgen van een oorlog zijn voor zijn generatie. En dan niet alleen voor de mensen die in de oorlog gevochten hebben, maar ook voor mensen die niet gevochten hebben.

6.3 TAALGEBRUIK
Het taalgebruik was niet zeer moeilijk. Als er woorden waren die ik niet kende of begreep was de context vaak al genoeg om het te snappen. Enkele keren heb ik het op moeten zoeken.

6.4 OPDRACHT
Het boek is eigenlijk aan de maatschappij opgedragen, zie ook het motto. Remarque wil dat iedereen weet dat dat er aan oorlog geen ontsnappen aan is.

6.5 VERTELSITUATIE EN PERSPECTIEF
Het perspectief in het boek ligt bij Paul, de hoofdpersoon. Er is sprake van een auctoriale verteller in de ik-vorm: Paul vertelt en over de gedachten van andere personen kom je weinig te weten. Je kan je daardoor wel goed inleven in Paul.

6.7 VERHAALOPBOUW
Het boek heeft geen voor- of nawoord. Er zijn 12 hoofdstukken die elkaar duidelijk opvolgen.

7. EIGEN MENING OVER HET BOEK
Ik vond het een heel aardig boek. Het is af en toe best spannend en de oorlogstijd is voor mij erg interessant. Zo vond ik het stuk met de gasaanval erg ‘leuk’ om te lezen. Dit kwam doordat je dan door de ogen van Paul meemaakt hoe zoiets in de ogen van een soldaat uit de Eerste Wereldoorlog zou zijn.