Einen Lehrer liebt man nicht door Brigitte Blobel

Brigitte Blobel, Einen Lehrer liebt man nicht, Uitgeverij: Conzella Urban Meister, München-Dornach,.

Samenvatting:

Het boek gaat over een meisje. Ze vindt Duits het leukste vak, maar dat komt niet door het vak zelf, maar door de leraar. Een keer komt ze Stefan (Duits leraar) tegen in een bakkerij. Ze is haar portemonnee vergeten. Stefan biedt aan om het te betalen, want Stefan was ook toevallig in de bakkerij.
Ze blijft aan hem denken. Als ze hem op school tegenkomt, gaat ze zich raar gedragen. Haar vrienden merken dat er iets anders aan Julia is, maar weten niet wat. Ze besluiten daarom het aan haar te vragen. Maar Julia vindt het verstandiger om er niets over te zeggen.
Iedereen in de klas moest een gedicht maken. Stefan was erg onder de indruk van Julia’s gedicht. Hij biedt aan om haar extra les te geven, en natuurlijk stemt Julia daarmee in. Op een dag gaat ze naar hem toe, om bijles te krijgen, maar dan gaan ze zoenen. Dan worden ze ook betrapt door zijn buurvrouw. Hij besluit dat het niet meer zo verder kan en maakt het uit.

De personen:

1. Julia en Stefan zijn de hoofdpersonen.
2. Julia is best volwassen, ze weet ook wat ze wil, maar ook wel een beetje onzeker. Stefan is aardig, maar hij vindt zijn belangen belangrijker.
3. Aan het begin hebben ze geen relatie. Zij is gewoon een van zijn leerlingen. Later begint hun relatie te groeien. Ze krijgen ook iets, maar uiteindelijk maakt Stefan het uit. Hij vindt zijn baan toch belangrijker.

Tijd:

1. Het speelt zich af in de jaren ’90.
2. Het is niet zo heel belangrijk, want het had ook in de jaren ’20 kunnen gebeuren. Ik denk dat het dan niet zo snel gebeurd zou zijn, maar het is wel mogelijk.

Plaats/ruimte:

1. Het speelt zich af in Duitsland, want zij gaat naar een Duitse school. Er worden ook typisch Duitse dingen genoemd of gedaan. Je kunt daardoor veel dingen uitsluiten.
2. Ja, want als je leraar je naar zijn huis vraagt en je gaat daar zoenen, geeft het zeker meer betekenis aan de ruimte.

De opbouw:

1. Het verhaal wordt chronologisch verteld.
2. Het verhaal begint gewoon aan het begin. Het is een gesloten einde, want hij maakt het uit en dan is het afgelopen.

Vertelstandpunt:

1. Het wordt door een alwetende verteller verteld.
2. Misschien was je dan andere dingen te weten gekomen of juist niet. Ik weet niet of het veel zou hebben uitgemaakt, want ik denk dat het uiteindelijk toch op hetzelfde neerkomt.

Thema en motieven:

Het thema van het boek is liefde. De schrijver laat de leerling verliefd worden op de leraar. “Ich zahl’ für die junge Dame.” Julia bekam einen hochroten Kopf.
(blz. 13)

Titel:

Dat een leraar niet lief kan hebben. Dat uiteindelijk zij een beetje gebruikt is. Een leraar behoudt liever zijn baan, dan dat hij dat opgeeft voor een leerling.

Opdracht/motto:

Er is geen duidelijk motto, want ik heb het niet gevonden.

Betekenis/mening:

Ik vond het wel een leuk thema. Vergeleken met andere Duitse boekjes die ik moest lezen, vond ik dit boekje het meest interessant.
Het boek kwam redelijk overeen met de gedachte die ik had. Bijvoorbeeld dat de leraar toch wel voor zijn baan zou kiezen dan voor een leerling.
Het onderwerp werd goed behandeld. Ik vond dat er genoeg diepgang in zat, maar misschien niet overal evenveel.
Ik ken niet zo veel boeken of films die over dit onderwerp gaan.
De gevoelens en de gedachte van de personen zijn het belangrijkst, want het gaat over de liefde een daar horen veel gevoelens en gedachtes bij, vooral bij dit soort onderwerpen.
Ik vond niet heel veel verrassend, schokkend of toevallig. In dat opzicht was het boek wel redelijk voorspelbaar.
Je kon eigenlijk de afloop wel voorspellen, dat was wel een beetje jammer.
De personen kwamen levensecht over, want het was goed beschreven met gevoelens en de gebeurtenissen.
Ik ben niet door de hoofdpersoon beïnvloed, want het was geen verhaal waardoor je beïnvloed wordt.
Als je eenmaal aan het lezen was ging het heel vlot, maar soms kon ik er weer moeilijk inkomen.
Het verhaal vond ik niet echt spannend, want het is meer een roman. Het einde was voorspelbaar.
Het was niet altijd even makkelijk, maar over het algemeen goed te volgen.
Er zijn geen dingen die ik uit het boek zou willen onthouden.