Der Schlund door Gudrun Pausewang

Samenvatting

Vader en moeder hebben Jirgalem geadopteerd. Hij komt uit Ethiopië. Vader en moeder dachten dat ze geen kinderen konden krijgen. Dat konden ze echter wel. Toen Jirgalem twee jaar was, werd Gesa (hoofdpersoon) geboren. Een jaar later volgde Ulf en weer twee jaar daarna kwam (Ul)rike. Het laatste kind hadden ze helemaal niet meer verwacht want moeder dacht dat ze al in haar overgangsjaren zat.
Alles is nog net als vroeger wanneer Gesa haar 14e en Jirgalem zijn 16e verjaardag viert. Dat is voor de economische crisis. Vader verkoopt boeken, dat gaat niet zo goed meer. De mensen draaien elke Mark twee keer om voordat ze hem uitgeven. Vader schrijft weer een boek en dat verkoopt toch nog tamelijk goed. Ook moeder is met haar boekwinkel nog niet in de schulden gekomen. Dit in tegenstelling tot haar vriendin Mirjam. Die heeft haar winkel moeten sluiten. Doordat er minder geld is, zijn de cadeaus op kerstavond ook wat bescheidener. De winkels zijn minder mooi versierd en op de radio, tijdens het nieuws, hoor je termen zoals inflatie en werkloosheid. (Later moet moeder ook haar winkel sluiten, ze gaat werken bij een oudere vrouw, die later sterft. Ook verdienen ze nog wat doordat ze een kamer verhuren aan een man.)
Rike heeft een vreemde mond en ogen. Ook praat ze moeilijk. (Ze is geestelijk niet goed.) Toch is Gesa blij met haar familie.
Op eerste kersdag komen haar grootouders op bezoek. De dag erna net andersom. Dan gaat Gesa met haar familie op bezoek bij haar grootouders.
Opa Lurbachs is de baas. Hij bepaalt wat er gepraat wordt. Hij heeft een hekel aan Jirgalem. Jirgalem heeft volgens hem de familie aangetast. (omdat hij buitenlander is)
Opa praat altijd over de politiek. Daar heeft de rest van de familie een hekel aan. Opi Jupp is veel aardiger. Hij kan goed opschieten met Jirgalem, en hij is tegen iedereen heel vriendelijk.
Moeder moet de boekhandel sluiten omdat ze het financieel niet meer vol kan houden. Ook vader verkoopt niet veel boeken meer. De prijzen stijgen en stijgen maar door.
Opa Lurbachs sluit zich aan bij de DF, een partij die ervoor is om geen buitenlanders toe te laten. Schlott is de leider hiervan. Een vreselijke man, die met Hitler vergeleken wordt.
Vader en moeder vinden dat vreselijk. Dat komt natuurlijk door Jirgalem. Plotseling sterft opa Lurbachs.
De crisis wordt steeds erger. Mensen die geestelijk niet helemaal goed zijn, lichamelijk ziek zijn en mensen die verslaafd zijn aan iets, bijv. drugs krijgen een zwaardere straf als de rest van de mensen.
Vader en moeder willen weg uit Duitsland. Volgens mij willen ze vluchten naar een ander land. Ze zijn wel bang om teruggestuurd te worden. Maar ik snapte dat stukje niet precies. Later wordt het mij duidelijk dat Jirgalem en Rike moeten vluchten. Jirgalem, omdat hij bruin is, Rike omdat ze geestelijk gehandicapt is. Toch vluchten ze niet.
Corinna, de tante van Gesa vertelt op kerstavond dat ze besmet is met het aidsvirus. De Lorbachs vinden het heel eerlijk van haar dat ze dat durft te zeggen, maar de andere familie, De Geschners vinden het vreselijk en vangen Corinna niet goed op.
Vader mag geen artikelen meer schrijven voor de krant. Hij moet vluchten. Hij praat te negatief over Schlott . Gesa raadt hem nog aan om Jirgalem mee te nemen, maar die is op dat moment niet thuis en voor vader is er geen tijd te verliezen. Daarom vertrekt hij alleen. Hij heeft geen tijd om op Jirgalem te wachten.
Een gedeelte wordt in brand gestoken. Er sterven veel mensen. Gesa denkt dat haar neef Boris, de zoon van tante Irene er ook mee te maken heeft. Tante Irene ontkent echter alles.
Vader belt op dat hij nu veilig is.
Corinna moet naar een soort gebouw, waar allemaal zieke mensen zitten. Ze gaat er moedig naar toe.
Ulf wordt dwars. Hij gaat steeds meer naar zijn neef Boris die voor Schlott is. Thuis vinden ze dat vreselijk. Maar het helpt niks. Steeds vaker is hij bij Boris. Op den duur gaat hij er wonen.
Jirgalem verdwijnt. Mij is het niet duidelijk waar naar toe. Er wordt niet veel over gezegd in het boek. Op een keer gaan moeder, oma en Gesa Corinna bezoeken. Moeder rijdt. Ze rijdt heel erg onvoorzichtig. Als ze weer terug naar huis gaan vraagt oma naar Jirgalem. Moeder raakt in paniek en rijdt tegen een boom. Moeder is op slag dood. Oma ligt nog een paar dagen in coma maar sterft ook. Voordat Gesa goed bij is, zijn ze allebei al begraven. Gesa heeft haar arm gebroken. Ze gaan nu bij Opi Jupp wonen. Rike komt op een dag ook niet meer opdagen. Ze is meegenomen naar Kiel, naar een opvanghuis. Tante Irene had al eerder gezegd dat Rike daarnaar toe moest gaan, maar dat wilde Gesa en opi Jupp niet. Nu is ze dus meegenomen. Ze krijgt een brief thuis dat het allemaal goed gaat daar.
Jirgalem komt weer thuis, hij is ontsnapt. Daar zijn ze heel blij om. Er wordt nog een keer huiszoeking gedaan naar Jirgalem. Ze vinden hem niet.
Corinna had een vriend, een donkere man, en die wordt in elkaar geslagen. Of hij sterft wordt niet gezegd.
Corinne heeft een nieuwe vriend, Morten, in het gebouw. Hij sterft.
Op een dag krijgen opi Jupp en Gesa een brief thuis dat Rike gestorven is. Waaraan snap ik niet. Er staat: Er enthielt die dürre Mitteilung, dass Rike am 28. Februar an Herzversagen gestorben und dem anstaltsteigenen Friedhof begraben worden sei. (blz. 219)
Jirgalem kan de dood van Rike niet verdragen. Hij praat en eet nauwelijk meer. Als Gesa z’n kamer binnenkomt heeft hij zich opgehangen. Hij wordt begraven in de tuin.
Bij de diploma uitreiking houdt Gesa een toespraak dat de jeugd niet zo met Schlott mee moet gaan. Ze moeten zelf voor hun leven beslissen. Ze moedigen Gesa allemaal aan. Het laatste stuk is me niet helemaal duidelijk. Het boek eindigt met: Hou je taai Gesa. Dat zegt Ulf.

Beoordeling.

In het begin vond ik het een vrij saai boek. Later stierven er veel mensen, toen werd het wel spannender. Sommige dingen begreep ik niet helemaal, maar ondanks dat kon ik het verhaal goed volgen.