Am kürzeren Ende der Sonnenallee door Thomas Brussig

1. De auteur Thomas Brussig, 1965 in Berlijn geboren, is in het oostelijke gedeelte van de stad opgegroeid, en werkte na zijn examen als meubel drager en portier in een museum en in een hotel. Hij studeerde sociologie en dramaturgie en schreef zijn eerste roman ‘Wasserfarben’ in 1991. In 1995 verscheen de vaak vertaalde maar ook succesvol als theaterstuk de roman ‘Helden wie wir’. 1999 kreeg hij de draaiboek prijs van de regering van de Bondsrepubliek Duitsland samen met Leander Haußmann voor ‘Sonnenallee’. In de herfst van 2001 veropenbaarde Thomas Brussig het boek ‘Leben die Männer’. Thomas Brussig leeft in Berlijn. 2. De titel Am küzeren Ende der Sonnenallee. Aan de kortere einde van de Sonnenallee. Ik denk dat de auteur deze titel heeft gekozen omdat het boek grotendeels afspeelt in de Sonnenallee. Door de Sonnenallee liep destijds de muur, en werd de Sonnenallee in tweeën gedeeld. Misha de hoofdpersoon woont aan het kortere einde van de Sonnenallee. Ik vind dit een goede keuze omdatb het toch wat bijzonders is dat de straat in tweeën is gesplitst door een muur, en het verhaal speelt daar en in de buurt van de straat af.
3. Jaar van uitgifte 1999 4. Genre roman 5. Opbouw Het boek heeft witregels en 12 hoofdstukken, ze zijn niet genummerd. Het boek heeft een korte proloog en geen epiloog. Er wordt weinig gebruik gemaakt van Flashbacks. Het thema 6. Wat is een thema? Gero von Wilpert geeft de volgende definitie in het "Sachwörterbuch der Literatur": Grund- und Leitgedanke eines Werkes; in einer Abhandlung zu behandelnder Gegenstand. Der in der Sachliteratur übliche Begriff hat in die deutsche Terminologie der Stoffgeschichte, die nur zwischen Stoff und Motiv unterscheidet, im Gegensatz zur englischen und französischen noch keinen Eingang gefunden. Er bietet sich an für Motive von solcher Abstraktheit, daß sie keinen Handlungskern bergen: Schuld, Freiheit, Identität, Gnade, Emanzipation der Frau, Liebe, Haß u.ä. Werk het thema aan de hand van het werk verder uit.Er kunnen in een boek ook meerdere onderwerpen aan bod komen. Welke zijn dat in dit werk? 7. Tijd en plaats In de tijd tussen 1972 en 1989 dat kun je weten omdat ze in Duitsland in het communisme leven en vlak bij de muur. Ik weet dat het vanaf 1972 moet zijn omdat oom Heinz vaak bij de hoofdpersoon Micha en zijn ouder langs komt. Hij komt uit west Berlijn. Pas vanaf 1972 was eenvoudig vervoer tussen oost en west Duitsland mogelijk. De tijd en plaats zijn in dit verhaal erg belangrijk omdat het om het communisme en de muur in de DDR draait, als dit in een andere tijd was of op een andere plaats was het verhaal helemaal anders verlopen .
8. Personen · Micha: goed, sympathiek, eerlijk, zachtmoedig, sociaal voelend, verlegen en gespannen. Micha spreekt mij het meeste aan omdat je over hem het meeste te weten komt hij is immers de hoordpersoon en hij is ook erg geloofwaardig. · Miriam: het mooiste meisje van school en voor Micha was ze de mooiste van de wereld. Als Miriam op straat komt verandert er veel alle mannen hebben dan alleen nog maar aandacht voor haar, en Micha is ook helemaal verliefd op haar en doet er alles aan om dichter bij Miriam te komen staan. Ze is goed, zachtmoedig maar dat wil ze verberge en doet vaak wreed, en ze leid erg onder het communisme. Ze wil laten zien door middel van met West Berlijners te kussen dat het communisme niet alles tegen kan houden. · Mario: goede vriend van Micha hij heeft lange haren. · ‘Die existentialistin’: De vriendin van Mario, houd zich niet aan ‘normale’ dingen en doet graag dingen anders dan de rest. · Brille: Hij is de slimmerik van de vrienden groep. · Wuschel: (vriend van Micha) is een beetje hippie en ziet er uit als Jimi Hendrix · Dicke: (vriend van Micha) hij is wat zijn naam al zegt een beetje dik · Frau en Herr Kuppisch: (ouders van Micha) Ze zijn allebei heel voorzichtig met het communisme en doen alles om communistisch te lijken omdat ze denken dat hun buren bij de Stasi zitten maar ze komen er later achter dat het helemaal niet zo is. · Onkel Heinz: (oom van Micha) Hij is de westelijke familie lid en smokkelt heel vaak legale dingen over de grens. Hij doet heel erg zenuwachtig over chocolaatjes over de grens meesmokkelen terwijl het legaal is wat Micha hem vaak probeert duidelijk te maken. 9. De inhoud Michael Kuppisch woont aan het kortere eind van de Sonnenallee. Deze straat is voor Micha om een of andere onduidelijke reden opgedeeld tussen West- en Oost Berlijn. De muur loopt dan ook dwars door de straat en het huis waar Micha in woont kijkt uit op de muur. Micha woont op nummer 397 met zijn ouder en zijn mannenverslindende zus Sabine. Oom Heinz komt regelmatig op bezoek uit West-Berlijn en smokkelt snoep en kleding mee, terwijl dat helemaal niet verboden is. Micha heeft een paar vrienden, Mario, Wuschel, Brille en Dicke. Ze hangen rond op het speelplein en luisteren met zijn allen naar verboden muziek, zoals de Rolling Stones, Hiroshima, Je t’aime en Moscow Moscow. Als Micha en zijn vrienden op het plein naar Moscow Moscow luisteren komt de wijkagent (Herr Obermeister). Hij neemt het bandje in beslag om het zelf te gaan draaien op een avond met zijn collega’s. Een week later is hij gedegradeerd tot Meister. Micha vermoedt dat dit komt doordat de Obermeister Moscow Moscow heeft gedraaid. Verder woont ook nog Miriam aan het kortere eind van de Sonnenallee. Micha en Mario zijn allebei verliefd op haar, maar zij ziet ze niet staan. Ze gaat met West-Berlijnse jongens in dure auto’s of op motoren. Alle jongens willen met Miriam en als bekend wordt (door het broertje van Miriam om te kopen met modelauto’s) dat ze op dansles gaat, gaan er opeens een heleboel jongens op dansles. Zo ook Micha, maar hij kan er helemaal niets van. Hij trapt continu op Miriams tenen, maar na een paar maanden les is hij een van de besten. Als Miriam een speech moet houden op de bijeenkomst van de VDJ, doet iedereen zijn best om ook een discussie te moeten houden, wat normaal een straf is. Micha neemt de schuld op zich als Mario van de leus achter in de klas “Die Partei ist die Vorhut der Arbeitersklasse” maakt: “Die Partei ist die Vorhaut der Arbeitersklasse”. Voor straf moet hij ook een discussie houden. Hij moet het samen met Miriam presenteren, maar hoe hij ook zijn best doet, Miriam is niet echt onder de indruk van hem. Op een dag worden Micha en Mario naar het hoofd van de school geroepen. De directeur heeft de West Berlijnse krant waarin Mario en Micha poseren voor een foto met opengesperder ogen en uitgestrekte handen, terwijl ze “honger,honger” roepen. De foto is gemaakt door een groep West Berlijnse toeristen. Onder de foto staat het opschrift: “Die Not im Osten- wie lange halt das Volk noch still?” Mario wordt van school getrapt, maar Micha mag blijven. Mario is ook al door zijn ouders het huis uitgetrapt, om een uit de hand gelopen feest, en trekt bij zijn vriendin in, die existentialiste is. Zij en Mario hebben het plan opgevat om Oost-Duitsland op te kopen met andere burgers, om een vrije staat te stichten. Micha’s vriend Wuschel, die gek is van muziek, wil een dubbelplaat van de Rolling Stones kopen van een smokkelaar, maar dat kost vijftig westmark, dat kan Wuschel niet betalen. Als hij aangereden wordt door het westerse vriendje van Miriam eist hij een schadevergoeding van hem van vijftig westmark. Hiermee koopt hij zijn plaat. Op het feestje van Mario wilde Micha zo graag met Miriam, maar hij was zo dronken dat Miriam boos weg ging. Daarna negeert ze hem. Ze gaat weer met de West Berlijnse jongen, die elke week een andere auto lijkt te hebben. Een tijd later belt ze Micha op (op de nieuwe telefoon) en vraagt hem langs te komen. Micha rent het huis uit, maar vergeet zijn identiteitspapieren. Hij wordt aangehouden en kan niet naar Miriam. Miriam is weer boos en praat niet meer met hem. Door dat hij werd aangehouden kwam hij in de ochtend te laat bij zijn nieuwe russische school. Als de directeur vraagt waarom hij bezweet en buitenadem te laat kwam stommelde hij de verkeerde woorden en werd meteen van zijn nieuwe school gestuurd. De vader van Micha schrijft daarom een verzoek, en krijgt 2 weken later een antwoord dat Micha op een intakegesprek met zijn ouders mag komen, Micha gaat even naar het toilet en als hij terug komt ziet hij er zo onverzorgd uit dat hij niet aangenomen wordt. Terwijl Micha’s moeder Doris, zo erg haar best heeft gedaan dat Micha kon gaan studeren aan een Russische universiteit. Doris haalde Russische gasten in huis om een goede naam te maken en abonneert zich zelfs op het ND en noemt haar zoon Mischa. Ze hat het bijna voor elkaar. Micha heeft ooit een brief in de brievenbus gevonden, zonder naam, maar wel met een hartje erop. Hij vermoedt dat hij afkomstig is van Miriam, maar hij wordt aangehouden door de Meister en de brief vliegt weg, over de muur, de Todesstreifen in. De brief komt maar nooit uit Micha’s hoort en bedenkt allemaal plannetjes om de brief alsnog te pakken te krijgen. Wuschel komt op het idee, als ze nou vanuit het raam van Micha’s raam proberen met een stofzuiger de brief te pakken te krijgen. Ze worden echter voor terroristen aangezien en Wuschel wordt neergeschoten. Iedereen denkt dat hij dood is, maar de elpees onder zijn jas houden de kogel tegen. Wanneer Wuschel weer bij komt, huilt hij om zijn dubbel album kapot is. Miriam en Micha gaan inmiddels met elkaar. Na het incident van de schietpartij begint ze in te zien, dat er een reden moet zijn geweest dat Micha niet op kwam dagen. Samen gaan ze naar de bioscoop, maar als ze weer naar huis gaan, zien ze een militaire parade van stinkende en lawaaige pantservoertuigen. Miriam is hier zo door aangeslagen dat ze twee dagen apathisch in bed blijft liggen. Als Micha dit hoort wilt hij Miriam redden, maar hij weet niet hoe. Hij vertelt Miriam dat hij een dagboek bijhoudt over het leven in Oost- Berlijn. Hij houdt helemaal geen dagboeken bij, dus moet hij in een nacht, zeven dagboeken gaan schijven. De volgende dag komt hij bij Miriam de boeken voorlezen en ze komt weer bij. Micha’s oom sterft en frau Kuppisch mag naar West-Berlijn voor de crematie. Ze smokkelt de as in een koffieblik terug naar Oost-Berlijn. Mario en de existentialiste krijgen een baby in een Trabant. 10. Eigen mening Ik heb dit boek gekozen omdat het in de communistische tijd en plaats in Berlijn afspeelt. En omdat we met schoolreisje er heen zijn gegaan paste het goed in de schoolsweer. Ik vond het wel leuk dat er af en toe met het Berlijnse accent geschreven was. Ik vond het gedeelte dat Micha en Miriam gingen kussen het mooiste, omdat Micha er al het hele boek lang naar uitgekeken en bijna bij het einde gebeurde het gelukkig nog. Ik vond het niet zo leuk van dit boek dat ze over elk onderwerp zo lang over door vertelde dat maakte zo als al eerder genoemd erg langdradig. Dingen werden boeiend gemaakt door vaak eerst dingen te vertellen waarvan ik niet veel snapte dat was een beetje verwarrend en onduidelijk maar als je even verder las werd het allemaal uitgelegd. Het was levensecht het had allemaal waar gebeurt kunnen zijn. Er kwamen dingen voor wat ik herkende uit mijn eigen leven, de omgeving was wel anders maar ik kon het me heel makkelijk voorstellen. Ik herken ook bij me zelf hoe de hoofdpersoon reageert. Bijvoorbeeld als mijn ouders iets overdreven graag willen wat ik moet doen vind ik het eigenlijk helemaal niet leuk. Ik kan ook bij de zelfde dingen verlegen worden als Micha enzovoort. Ik weet niet met welk boek ik dit moet vergelijken ik heb nog geen ander boek gelezen met hetzelfde thema. Het leven rondom de muur sprak me erg aan. Ik vind het verhaal achter af gezien wel leuk door het thema en de manier van schrijven en de karaktereigenschappen van de hoofdpersoon, maar ik vond het tussendoor wel erg vervelend omdat het vaak langdradig kan zijn.