Als aus Janusz Jan wurde door Herbert Somplatzki

Samenvatting: Het boek dat ik heb gelezen heet “Als aus Janusz Jan wurde.” De schrijver heet Herbert Somplatzki. Het onderwerp van het boek is eigenlijk pesten, eenzaamheid, je niet thuis voelen in je eigen land, verdrietig zijn. De hoofdpersoon heet Janusz, 13 jaar oud, die met z’n ouders, zijn 2 zusjes (Danuta, 5 jaar en Maria, 9 jaar) en zijn broertje Bolek (6 jaar) vanuit Polen naar Duitsland zijn verhuisd omdat zijn vader daar werk wilde zoeken. Janusz gaat in Duitsland naar school waar hij zich niet zo prettig voelt… De vader van Janusz bleef werkloos en ging aan de drank. Zijn moeder huilt de hele dag omdat ze haar familie erg mist. Janusz is, samen met z’n vader, de enige van het gezin die (een beetje) Duits kan spreken. Op school vindt Janusz het helemaal niet leuk. Hij wordt gepest en voelt zich daarom erg eenzaam. Als leraren hem iets vragen antwoordt hij meestal verschrikt in het Pools. Thuis kan hij er niet over praten omdat zijn vader zelden nuchter is en zijn moeder de hele dag huilt om haar familie. Op een dag, na de zoveelste achtervolging van pestende jongens, wordt hij gezien door een sportleraar. Meneer Sanders, die op zijn fiets door het park rijdt. Hij ziet Janusz erg hard rennen en denkt bij zichzelf dat hij goed in het hardloopteam zou passen. Ondertussen ondervraagt hij de leraren van Janusz om informatie over de jongen. Ze vertellen hem dat Janusz in de klas erg afwezig en verlegen is. Nadat meneer Sanders voor de zoveelste keer ziet dat Janusz wordt gepest grijpt hij in. Hij vraagt dan aan Janusz of hij in het hardloopteam mee zou willen trainen. Hij krijgt nieuwe schoenen en maakt kennis met de jongens die in het sportteam zitten. En met de terreinknecht, hij is ook Pools. Er zitten ook jongens in het team die Janusz erg pesten. In korte tijd is Janusz de snelste van de groep. Ook rijdt hij elke dag mee met meneer Sanders die hem naar huis brengt. Ze voeren vele gesprekken. Janusz verteld hem dat hij in Polen iedere dag kilometers moest lopen om naar school te gaan. Vandaar dus dat hij zo’n goede conditie had. Ondertussen vraagt meneer Sanders of Janusz mee zou willen doen aan de estafette-race. Een teamgenoot, die ongelukkig was gevallen, had zijn enkel verstuikt en kon dus niet mee doen aan de race. Janusz stemt ermee in. De nacht voor de race krijgt Janusz een nare droom. Hij droomt over z’n vader, waarmee hij veilig in een bootje zit midden in Polen, en over de jongens die hem elke dag zaten te pesten. Dan wordt zijn vader in het water getrokken door allerlei uit-het-water-komende handen. Hij wordt wakker door zijn moeder die aan de rand van zijn bed zit. De dag daarop is de dag van de Estafette. Er doen 6 scholen aan mee. Na vele valse starten, van de pestende jongens, is Janusz aan de beurt. Hij haalt iedereen in, mede doordat vele kinderen hem aanmoedigen. Door hem heeft de school uiteindelijk gewonnen en iedereen is blij. Ze noemen hem in plaats van Janusz, Jan. Door die actie wordt hij geaccepteerd en niet meer gepest. Uit het verhaal blijkt dat toen de school won, door Janusz, iedereen hem “aanbad” als het ware. Als Janusz niet had gewonnen, of helemaal niet aan de estafette had meegedaan was dit allemaal niet gebeurd. Eigenlijk zouden de leerlingen van zijn school hem meteen moeten accepteren. Janusz had een goed gevoel natuurlijk over zijn prestatie. Vooral na al die pesterijen en tijden van eenzaamheid, verdrietig- en verlegenheid. Dat is wel te begrijpen. Mede doordat de sportleraar hem liet meedoen aan de race is het pesten opgehouden. En dat vind ik een goede actie!